نوع مقاله : مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

نویسندگان

• بهزاد محمدی اورنگی ¹
• مهدی شهبازی ²
• بهناز بخشی نژاد ³

¹ دانشگاه دامغان

² گروه رشد و یادگیری حرکتی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

³ . گروه رفتار حرکتی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگا الزهرا، تهران، ایران

چکیده

مقدمه: هدف این مطالعه مقایسه روش‌های خطی، غیرخطی، افتراقی و TGFU بر خلاقیت فردی و تیمی و تصمیم‌گیری در تلفیق با آموزش فراگیر بود.

روش پژوهش: برای رسیدن به این هدف 64 کودک پسر(73/1±22/10) به‌عنوان نمونه در دسترس انتخاب شدند. کودکان به مدت دو ماه هر هفته دو جلسه و هر جلسه 90 دقیقه در گروه‌های چهارگانه (در هر گروه 12 کودک عادی دو کودک بیش‌فعال و دو کودک DCD) مهارت‌های فوتسال را تمرین کردند. در هرکدام از متغیرهای خلاقیت فردی، تیمی و تصمیم‌گیری، تعداد اعمال مشاهده‌شده ثبت و مورد تحلیل قرارگرفته است. بخشی از داده‌ها به‌صورت توصیفی و بقیه با آزمون 2 (زمان)*۴(گروه) تحلیل شدند.

یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که روش خطی در مقایسه با روش غیرخطی، TGFU و افتراقی تأثیر کمتری بر خلاقیت فردی، تیمی و تصمیم‌گیری دارد. در این راستا گروه غیرخطی در اعمال اصیل و خلاق، خلاقیت تیمی و تصمیم‌گیری بهتر از گروه‌های دیگر بود. در بخش آموزش فراگیر نیز عملکرد افراد با اختلال در پس‌آزمون برای اعمال خلاق، برای اعمال اصیل، برای خلاقیت تیمی و برای تصمیم‌گیری در گروه غیرخطی، افتراقی و TGFU بهتر از روش خطی بود.

نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه بر اهمیت تلفیق آموزش فراگیر با روش غیرخطی تأکید می‌کند که در آن دست‌کاری قیود می‌تواند ضعف‌های کودکان دارای مشکل را پوشش دهد. این نتایج در مدارس می‌تواند کاربرد دارد.

کلیدواژه‌ها

• آموزش افتراقی
• آموزش فراگیر
• آموزش خطی
• آموزش غیرخطی
• آموزش بازی برای درک

موضوعات

• رشد و یادگیری حرکتی

عنوان مقاله [English]

Comparison of Linear, Nonlinear, Differential, and TGFU Methods on Creativity and Decision-making in Futsal among Ordinary, DCD, and ADHD Children: A Focus on Inclusive Education.

نویسندگان [English]

• Behzad Mohammadi Orangi ¹
• mehdi shahbazi ²
• behnaz bakhshinezhad ³

¹ دانشگاه دامغان

² Department of Movement Learning and Growth, Faculty of Physical Education and Sports Sciences, University of Tehran, Tehran,

³ Department of Motor Behavior, Faculty of Physical Education, Al-Zahra University, Tehran, Iran.

چکیده [English]

Introduction: The aim of this study was to compare linear, nonlinear, and differential and TGFU methods on individual and team creativity and decision-making in combination with inclusive education.

Methods: To achieve this goal, 64 male children (10.22±1.73) were selected as available samples. For two months, children practiced futsal skills two sessions every week and each session lasted 90 minutes in four groups (12 normal children, two hyperactive children and two DCD children in each group). The number of observed actions was recorded and analyzed for each variable: individual creativity, team creativity, and decision-making creativity. Part of the data was analyzed descriptively and the rest with 2 (time)*4 (group) ANOVA test.

Results: The results of this study indicate that the linear method has less impact on individual, team, and decision-making creativity compared to the nonlinear, TGFU, and differential methods. The nonlinear group outperformed the others in original and creative actions, team creativity, and decision-making. In the inclusive education section, individuals with disabilities showed better performance in post-tests for creative actions, original actions, team creativity, and decision-making in the nonlinear, differential, and TGFU groups compared to the linear method.

Conclusion: The results of this study emphasize the importance of integrating inclusive education with non-linear methods, in which the manipulation of constraints can cover the weaknesses of children with problems. These results can be used in schools.

کلیدواژه‌ها [English]

• Differential Learning
• Inclusive Education
• Linear Pedagogy
• Nonlinear Pedagogy
• Teaching Games For Understand