نوع مقاله : مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

نویسندگان

• مرتضی پورآذر ¹
• مرتضی همایون نیا فیروزجاه ²

¹ استادیار دانشگاه فرهنگیان

² استادیار -گروه آموزش تربیت بدنی -دانشگاه فرهنگیان-تهران

چکیده

مقدمه:منظور از فلج مغزی طبقه ای از اختلالات عصبی غیر پیشرونده است که دارای اثرات دائمی بر توانایی های حسی – حرکتی افراد می شود و در نوزادی یا اوایل کودکی ظاهر می شود. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر آموزش خطی و غیرخطی بر قابلیت تعادل ایستای کودکان فلج مغزی همی پلاژی بود.

روش: تعداد 20 پسر فلج مغزی همی پلاژی در دامنۀ سنی 7-12 سال به صورت در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. آزمون شارپند رومبرگ برای اندازه‌گیری نمرات تعادل ایستا بکار گرفته شد. گروه‌های خطی و غیرخطی به مدت 4 هفته، سه روز در هفته و هر روز یک ساعت به انجام تمرینات مخصوص به هر گروه پرداختند. آزمون‌های تحلیل کوواریانس چندمتغیری (MANCOVA) و تحلیل کوواریانس تک متغیری (ANCOVA) در سطح 05/0 < p اجرا شدند.

یافته‌ها: بر اساس یافته‌های تحقیق، بین دو گروه روش آموزشی خطی و غیرخطی حدأقل در یکی از متغیرهای تعادل ایستا تفاوت معناداری وجود داشت (001/0=p). همچنین، با توجه به نمرات بالاتر گروه غیرخطی، این روش آموزشی در مقایسه با روش خطی سبب نمرات بهتر تعادل ایستا (با چشم باز و بسته) در کودکان فلج مغزی همی پلاژی شد.

بحث و نتیجه گیری: به طور کلی نتایج تحقیق حاضر بر اهمیت آموزش غیرخطی در بهبود تعادل ایستای کودکان فلج مغزی همی پلاژی تاکید دارد و نتایج تاییدی بر رویکرد قیود محور می باشد.

کلیدواژه‌ها

• روش آموزش خطی
• روش آموش غیر خطی
• تعادل ایستا
• فلج مغزی همی پلاژی

موضوعات

• رشد و یادگیری حرکتی

عنوان مقاله [English]

Effect of linear and non-linear pedagogical training on static balance ability of children with hemiplegic cerebral palsy

نویسندگان [English]

• morteza pourazar ¹
• Morteza Homayounnia Firouzjah ²

¹ Assistant Professor of Farhangian University

² assistant professor- farhangian university-tehran

چکیده [English]

Cerebral palsy refers to a class of non-progressive neurological disorders that have permanent effects on people's sensory-motor abilities and appear in infancy or early childhood. Purpose of the present study was to examine the effect of linear and non-linear pedagogical training on static balance ability of children with hemiplegic cerebral palsy.

Twenty boys with cerebral palsy (ranged 7-12 years old) were selected by a convenience sampling method and were divided into the experimental and control groups. Sharpend Rumberg Test was used to assess the static balance scores. The linear and non-linear pedagogical groups performed exercises designed for each group during 4 weeks, three days a week and one hour for each day. MANCOVA and ANCOVA Tests were used at p<0.05 level to analyze the data.

According to the research findings, there was a significant difference between the two groups of linear and non-linear pedagogical methods at least in one variable of static balance (p= 0/001). Also, based on higher scores of non-linear pedagogical group, this training method compared to the linear resulted in better static balance scores (with eyes open and closed) in children with hemiplegic cerebral palsy.

In general, the results of the current research emphasize the importance of non-linear training in improving the static balance of children with hemiplegic cerebral palsy, and the results confirm the constraint-oriented approach.

کلیدواژه‌ها [English]

• Linear pedagogical training
• non- linear pedagogical training
• static balance
• hemiplegic cerebral palsy