نوع مقاله : مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

نویسندگان

• داود فاضلی ¹
• حسین تقی زاده ²
• سیده فاطمه جباری ²
• لیلا قوهستانی ²

¹ استادیار رفتار حرکتی بخش علوم ورزشی -دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی-دانشگاه شیراز-شیراز-ایران

² دانشجوی کارشناسی ارشد رفتار حرکتی دانشگاه شیراز

چکیده

مقدمه

هدف پژوهش حاضر آن بود که با دستکاری مستقیم بازخورد در حالت اجرای جسمانی و مشاهده عمل به این موضوع بپردازد که آیا بازخورد به عنوان یک متغیر توجیه کننده برای تاثیرات متفاوت تمرین جسمانی، مشاهده‌ای و تصویرسازی عمل می‌کند و یا خیر؟

روش پژوهش:

در این پژوهش 60 نفر دانشجوی راست دست شرکت داشتند که به صورت تصادفی به شش گروه به صورت زیر تقسیم‌بندی شدند: جسمانی، مشاهده‌ای، ذهنی، جسمانی بدون بازخورد، مشاهده‌ای بدون بازخورد و کنترل. افراد به مدت یک روز (9 بلوک 18 کوششی) به تمرین ضربه گلف پرداختند. گروه‌های تمرینی بر اساس گروه‌بندی ذکر شده به صورت جسمانی، مشاهده‌ای و یا تصویرسازی تکلیف را تمرین کردند. گروه‌های جسمانی بدون بازخورد و مشاهده‌ای بدون بازخورد از مشاهده نقطه توقف توپ منع شدند. دقت ضربه افراد و تعداد درجات آزادی دینامیک به عنوان متغیر اجرا مورد سنجش قرار گرفتند.



در متغیر دقت حرکت نشان داده شد که حذف بازخورد در تمرین جسمانی و تمرین مشاهده‌ای سطح عملکرد را در حد تمرین ذهنی کاهش میدهد. با این حال در تعداد درجات آزادی دینامیک نشان داده شد که تصویرسازی حرکتی با گروه‌های بدون بازخورد تفاوت معنی‌داری دارد و حذف بازخورد در این دو حالت موجب مشابهت با تمرین ذهنی نشد.



این نتایج بر اساس مکانیزم‌های زیربنایی متفاوت توجیه شدند. استدلال شد که تمرین جسمی یک تمرین ادراک محور است و تمرین ذهنی یک تمرین مبتنی بر شناخت است که بر بازنمایی حافظه‌ای برای تولید حرکت تکیه دارد. در مقابل تمرین مشاهده‌ای یک فرایند دو سویه ادراکی شناختی است.

کلیدواژه‌ها

• بازخورد
• بازنمایی ذهنی
• یادگیری مشاهده‌‍ای

موضوعات

• رشد و یادگیری حرکتی

عنوان مقاله [English]

Addressing Mechanisms of Physical Performance, Action Observation and Mental Practice Using Manipulation of Feedback: a Kinematics Study

نویسندگان [English]

• Davoud Fazeli ¹
• Hossein Taghizadeh ²
• Fatemeh Jabbari ²
• Leila Ghohestani ²

¹ Assistant Professor of Motor Behavior-Department of Sport Sciences-Faculty of Education and Psychology-Shiraz University-Shiraz-Iran

² MSc student of motor behavior at Shiraz University

چکیده [English]

Introduction:

This study aimed to directly manipulate feedback in physical execution and action observation to address whether feedback serves as a justifying variable for the different effects of physical practice, observational practice, and motor imagery.

Methods:

Sixty right-handed students participated in this study and were randomly divided into six groups as follows: physical, observational, mental, physical without feedback, observational without feedback, and control. The participants practiced golf putting for one day (9 blocks of 18 trials). The training groups practiced the task physically, observationally, or through imagery based on the aforementioned grouping. The physical without feedback and observational without feedback groups were prevented from observing the ball's stopping point. The accuracy of the participants' shots and the number of dynamic degrees of freedom were measured as performance variables.

Results

In the movement accuracy variable, it was shown that removing feedback in physical practice and observational practice reduces performance to the level of mental practice. However, in the number of dynamic degrees of freedom, it was shown that motor imagery differs significantly from the groups without feedback, and removing feedback in these two conditions did not make them similar to mental practice.

Conclusion:

These results were explained based on different underlying mechanisms. It was argued that physical practice is a perception-based training and motor imagery is a cognitive cognition based practice that relies on memory representation for movement production. In contrast, observational practice is a bidirectional perceptual-cognitive process.

کلیدواژه‌ها [English]

• feedback
• mental representation
• observational learning