انسیه قائینی؛ احمد نیکروان
چکیده
در مقایسه با روش تمرین انفرادی، روش تمرین زوجی و مشارکتی روشی است که در آن افراد در گروههای دونفری و یا بیشتر برای یادگیری مهارتهای حرکتی باهم مشارکت میکنند و به نظر میرسد این روشها با افزایش کارایی و اثربخشی شرایط تمرین ویژگیهای یک محیط بهینه آموزشی را داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه رویکردهای آموزش انفرادی، زوجی و ...
بیشتر
در مقایسه با روش تمرین انفرادی، روش تمرین زوجی و مشارکتی روشی است که در آن افراد در گروههای دونفری و یا بیشتر برای یادگیری مهارتهای حرکتی باهم مشارکت میکنند و به نظر میرسد این روشها با افزایش کارایی و اثربخشی شرایط تمرین ویژگیهای یک محیط بهینه آموزشی را داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه رویکردهای آموزش انفرادی، زوجی و مشارکتی بر یادگیری کاتای هیانشودان شوتوکان کاراته بود. در این پژوهش 36 دانشآموز دختر با رنج سنی 10-9 سال انتخاب و پس از 12 جلسه آموزش اولیه پیشآزمون کاتای هیانشودان، به سه گروه تقسیم شدند. در ادامه پس از مدت 3 ماه تمرین کاتا، به روش تمرین انفرادی، زوجی و مشارکتی عملکرد آنها ارزیابی و بعد از یک هفته فاصله آزمون یادداری گرفته شد. تجزیهوتحلیل آماری دادهها با استفاده از آزمون تحلیلواریانس با اندازهگیریهای مکرر انجام شد. نتایج آزمون نشان داد که نمرات پیشرفت شرکتکنندگان (P=0/001,F= 14/174)، تعامل پیشرفت در نوع تمرین (P=0/001, F=5/1724) و تفاوت بین گروههای تمرینی (P=0/006,F= 6/08) معنادار است. نتایج مقایسه زوجی نشان داد که بین گروه آموزش انفرادی و زوجی تفاوت معنیداری وجود دارد؛ اما تفاوت بین گروه آموزش انفرادی و گروهی معنادار نبود. روش تمرین زوجی، علاوه بر مقرونبهصرفه بودن ازلحاظ مصرف انرژی و فضای آموزشی، اثربخشی بیشتری نسبت به روشهای آموزشی سنتی آموزش کاتا در کاراته داشته و در رشد عاطفی-اجتماعی یادگیرنده مفید واقع خواهد شد.
