محمدرضا دوستان؛ لیلا فرزاد؛ اسماعیل صائمی؛ ملیحه نیکنام
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر دستبرتری و دشواری تکلیف بر پهنای مؤثر هدف و دقت زمانی تکلیف مبادلۀ سرعت- دقت فیتز بود. پژوهش حاضر از نوع پژوهشهای نیمهتجربی بود. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامۀ دست برتری ادینبورگ، قلم نوری، دستگاه سنجش مبادلۀ سرعت- دقت، لپتاپ، کرنومتر و مترونوم بود. جامعۀ آماری پژوهش را دانشآموزان 14 و 15 ساله ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر دستبرتری و دشواری تکلیف بر پهنای مؤثر هدف و دقت زمانی تکلیف مبادلۀ سرعت- دقت فیتز بود. پژوهش حاضر از نوع پژوهشهای نیمهتجربی بود. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامۀ دست برتری ادینبورگ، قلم نوری، دستگاه سنجش مبادلۀ سرعت- دقت، لپتاپ، کرنومتر و مترونوم بود. جامعۀ آماری پژوهش را دانشآموزان 14 و 15 ساله و نمونه را 20 نفر تشکیل دادند (20=n) که به روش نمونهگیری در دسترس در پژوهش شرکت کردند. آزمودنیها به دو گروه 10 نفرۀ راستدست و چپدست تقسیم شدند. هر آزمودنی چهار کوشش 30 ثانیهای تکلیف ضربهزنی دوطرفه به اهداف موردنظر را هماهنگ با صدای مترونوم انجام میداد. کوششها شامل دو تکلیف آسان و دشوار بود که آزمودنی هر تکلیف را با دست برتر و غیربرتر، هماهنگ با صدای مترونوم که با ضرباهنگ 300 هزارم ثانیه تنظیم شده بود، انجام داد. برای تحلیل آماری دادهها از تحلیل واریانس با اندازهگیریهای تکراری در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. نتایج نشان داد که دستبرتری و دشواری تکلیف بر پهنای مؤثر هدف تأثیر معناداری ندارد (973/0p= و 611/0p=). همچنین دستبرتری بر میانگین وقفۀ زمانی نیز تأثیر نداشت (135/0p= و 785/0p=)، ولی در اندام غیربرتر میانگین وقفۀ زمانی برای تکلیف دشوار بیش از تکلیف آسان بود (001/0p=). بهنظر میرسد شرکتکنندگان در تکالیف دشوار با کاهش سرعت حرکت سعی میکنند میزان خطای فضایی را ثابت نگهدارند و سرعت را فدای دقت فضایی میکنند. همچنین خطای زمانی (میانگین وقفه) بیشتر تحت تأثیر دشواری تکلیف است تا دستبرتری.
مجتبی جلالوند؛ عباس بهرام؛ افخم دانشفر؛ سعید ارشم
چکیده
هدف تحقیق، تعیین اثر خودکنترلی دشواری تکلیف بر دقت و الگوی حرکتی مهارت ورزشی پات گلف بود. بدین منظور، 30 دانشجوی مبتدی (14 دختر و 16 پسر؛ میانگین سنی 64/1±1/21 سال) بصورت شبه تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. در مرحله اکتساب به شرکت کنندگان گروه خودکنترل گفته شد قبل از هر کوشش می توانند هر یک از فواصل از قبل مشخص شده تا هدف (25، 50، 75، 100، 125، ...
بیشتر
هدف تحقیق، تعیین اثر خودکنترلی دشواری تکلیف بر دقت و الگوی حرکتی مهارت ورزشی پات گلف بود. بدین منظور، 30 دانشجوی مبتدی (14 دختر و 16 پسر؛ میانگین سنی 64/1±1/21 سال) بصورت شبه تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. در مرحله اکتساب به شرکت کنندگان گروه خودکنترل گفته شد قبل از هر کوشش می توانند هر یک از فواصل از قبل مشخص شده تا هدف (25، 50، 75، 100، 125، 150، 175 و 200 سانتی متری) را انتخاب و تمرین کنند. برنامه تمرین هر آزمودنی گروه خودکنترل مبنایی شد برای برنامه ریزی تمرین فواصل از پیش تعیین شده یکی از آزمودنیهای متناظر در گروه جفت شده. یادگیرندگان در مرحله اکتساب هشت بلوک 10 کوششی تمرین کردند. در روز دوم، آزمونهای یادداری، انتقال تکلیف دوگانه و انتقال تکلیف منفرد اجرا شد. خطای شعاعی (مرحله اکتساب و آزمونها) و امتیاز الگوی حرکتی پات گلف (آزمونها) با استفاده از روش تحلیل واریانس مرکب با اندازه گیری مکرر و امتیاز الگوی حرکتی پات گلف در مرحله اکتساب با استفاده از آزمون t تحلیل شد. بر اساس نتایج، خطای شعاعی گروه خودکنترل در مرحله اکتساب نسبت به گروه جفت شده تفاوت نداشت (709/0=p)، اما در آزمون های یادداری، انتقال تکلیف دوگانه و انتقال تکلیف منفرد کمتر بود (001/0>p در همه موارد). همچنین، الگوی حرکتی گروه خودکنترل در مرحله اکتساب و آزمونهای مختلف نسبت به گروه جفت شده برتری داشت (001/0>p در همه موارد). مزایای خودکنترلی دشواری تکلیف با استفاده از چارچوب نقطه چالش توجیه شد.
علیرضا فارسی؛ حدیث کاویانپور
چکیده
هدف از پژوهش حاضر تعیین تأثیر سطوح مختلف دشواری تکلیف تعادلی و بازخورد بینایی بر تعادل زنان سالمند بود. 14 زن سالمند سالم با میانگین سنی 57/65 سال داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. از هر کدام از آزمودنیها خواسته شد در دو شرایط (با بازخورد بینایی و بدون بازخورد بینایی) روی سه سطح صفحۀ تعادل با ناپایداری متفاوت (سطوح 10، 8 و 6) بایستند. شاخصهای ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر تعیین تأثیر سطوح مختلف دشواری تکلیف تعادلی و بازخورد بینایی بر تعادل زنان سالمند بود. 14 زن سالمند سالم با میانگین سنی 57/65 سال داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. از هر کدام از آزمودنیها خواسته شد در دو شرایط (با بازخورد بینایی و بدون بازخورد بینایی) روی سه سطح صفحۀ تعادل با ناپایداری متفاوت (سطوح 10، 8 و 6) بایستند. شاخصهای تعادل (کلی، میانی جانبی و قدامی خلفی) از طریق دستگاه تعادلسنج بایودکس ثبت شد. مدت زمان هر آزمون 20 ثانیه و زمان استراحت بین آزمونها 20 ثانیه بود. یافتهها نشان داد که با افزایش دشواری تکلیف تعادلی شاخص میانی- جانبی تعادل (02/0 =P) افزایش معنادار داشت و در شرایط با بازخورد بینایی در مقایسه با شرایط بدون بازخورد بینایی، شاخصهای کلی (001/0 =P)، قدامی- خلفی (01/0 =P) و میانی- جانبی تعادل (01/0 =P) کاهش معنادار داشت. بهطور کلی نتایج نشان داد که افزایش دشواری تکلیف تعادلی نوسان قامت را افزایش میدهد و ارائۀ بازخورد بینایی میتواند نوسان قامت را کم کند و تعادل را بهبود بخشد.