فرناز ترابی؛ آذر آقایاری؛ شقایق برادران مطیع
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر یک دوره فعالیت اسپارک بر سطح هورمون رشد و مهارت حرکتی پسران 7-4 سالۀ دارای اختلال نارسایی توجه/بیش‌فعالی بود. روش بررسی: در این مطالعۀ نیمه‌تجربی، 20 کودک مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش‌فعالی (ADHD) به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای از مهدهای کودک مناطق 2 و 5 شهر تهران انتخاب شدند. سپس آزمودنی‌ها ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر یک دوره فعالیت اسپارک بر سطح هورمون رشد و مهارت حرکتی پسران 7-4 سالۀ دارای اختلال نارسایی توجه/بیش‌فعالی بود. روش بررسی: در این مطالعۀ نیمه‌تجربی، 20 کودک مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش‌فعالی (ADHD) به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای از مهدهای کودک مناطق 2 و 5 شهر تهران انتخاب شدند. سپس آزمودنی‌ها به‌طور تصادفی در دو گروه کنترل (تعداد=10 نفر) و تجربی (تعداد=10 نفر) قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت 24 جلسه فعالیت اسپارک را دریافت کردند و گروه کنترل در این مدت فعالیت‌های روزمره خود را انجام دادند. به‌منظور سنجش میزان هورمون رشد نمونه‌گیری خونی از آزمودنی‌ها قبل و بعد از مداخله صورت گرفت. از آزمون برونینکز- اوزرتسکی برای ارزیابی تبحر حرکتی استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از روش‌های آماری تی زوجی و کوواریانس در سطح معناداری 05/0 P< انجام گرفت. یافته‌ها نشان داد بین گروه‌های کنترل و تجربی در امتیاز مهارت حرکتی درشت و ظریف تفاوت معناداری وجود دارد که در گروه تجربی بالاتر از گروه کنترل بود (001/0P=). تفاوت معناداری در سطح هورمون رشد بین دو گروه مشاهده نشد (399/0P=). براساس نتایج به‌دست‌آمده می‌توان نتیجه گرفت که یک دوره فعالیت اسپارک می‌تواند نقش مؤثری بر بهبود مهارت حرکتی ایفا کند و این بهبود با سطح هورمون رشد ارتباطی ندارد.
اکبر معینی؛ غلام حسین ناظم زادگان؛ ربابه رستمی
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات حس عمقی بر هماهنگی حرکتی کودکان مبتلابه اختلال طیف اوتیسم مدارس شهر شیراز بود. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی و طرح یک گروهه با مراحل اندازه‌گیری بود. شرکت‌کنندگان 16 نفر از کودکان 5 تا 12 سال با میانگین سنی 21/2±62/8 بودند که با توجه به نتایج حاصل از خرده آزمون‌های برنینکس- اوزرتسکی به صورت تصادفی ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات حس عمقی بر هماهنگی حرکتی کودکان مبتلابه اختلال طیف اوتیسم مدارس شهر شیراز بود. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی و طرح یک گروهه با مراحل اندازه‌گیری بود. شرکت‌کنندگان 16 نفر از کودکان 5 تا 12 سال با میانگین سنی 21/2±62/8 بودند که با توجه به نتایج حاصل از خرده آزمون‌های برنینکس- اوزرتسکی به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل همگن شدند. آزمودنی‌های گروه آزمایش به‌صورت انفرادی تمرینات حس عمقی را به‌مدت 24 جلسه در حالیکه گروه کنترل نیز به صورت انفرادی با همان تعداد جلسات، تمرینات معمول کاردرمانی را انجام دادند. بعد از اتمام دوره تمرین، پس‌آزمون برای هر دو گروه اجرا شد؛ نتایج حاصل نشان داد که در همه خرده مقیاس‌های هماهنگی حرکتی: پگبورد، انداختن سکه در جعبه با دست برتر و دست غیر برتر، نخ کردن مهره‌ها، چیدن مکعب‌ها روی‌هم، پرتاب توپ به‌هدف و دریافت توپ تفاوت معناداری بین گروه‌ها وجود داشت. با توجه به بررسی و ارزیابی‌های انجام‌شده در این پژوهش و معنادار شدن هماهنگی حرکتی درنتیجه تغییرات به وجود آمده در سیستم پردازشی و سیستم‌های حسی-حرکتی این افراد، می‌توان این نتیجه‌گیری را کرد که تمرینات حس عمقی موجب بهبود هماهنگی حرکتی در کودکان اوتیسم شده است.
