استیره حسنی؛ علی حیرانی؛ ایوب صباغی
چکیده
مقدمه: تغییر سبک زندگی و روند روزافزون اختلالات رشدی کودکان به‌ویژه در حیطۀ تعاملات اجتماعی، نیاز به انجام پژوهش در این حوزه را ضروری ساخته است. ازاین‌رو هدف پژوهش حاضر بررسی ادراک ویژة عمل در شرایط متفاوت کانون توجه در کودکان مبتلا به اوتیسم بود.روش پژوهش: بدین‌منظور 45 فرد مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم با عملکرد بالا به‌صورت تصادفی ...
بیشتر
مقدمه: تغییر سبک زندگی و روند روزافزون اختلالات رشدی کودکان به‌ویژه در حیطۀ تعاملات اجتماعی، نیاز به انجام پژوهش در این حوزه را ضروری ساخته است. ازاین‌رو هدف پژوهش حاضر بررسی ادراک ویژة عمل در شرایط متفاوت کانون توجه در کودکان مبتلا به اوتیسم بود.روش پژوهش: بدین‌منظور 45 فرد مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم با عملکرد بالا به‌صورت تصادفی در سه گروه 15 نفرة توجه درونی، بیرونی و کنترل تقسیم شدند. تکلیف آزمودنی‌ها پرتاب دارت و تخمین اندازۀ هدف بود. پس از اجرای پیش‌آزمون، گروه‌ها در پنج بلوک ده‌کوششی تکلیف پرتاب دارت را انجام دادند. دستورالعمل‌های تمرکز توجه، پیش از هر کوشش مختص گروه‌های تجربی ارائه شده و از آزمودنی‌ها درخواست می‌شد پیش از اجرای تکالیف در هر بلوک، اندازة هدف را تخمین بزنند. برای این منظور، شرکت‌کنندگان برای کشیدن دایره‌ای هم‌اندازۀ هدف دارت، از شکل دوایر موجود در مایکروسافت پاورپوینت استفاده کردند. روز بعد آزمون‌های یادداری و انتقال اجرا شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد که گروه توجه درونی در هر دوی مراحل اکتساب و یادداری و انتقال عملکرد پرتاب دارت و ادراکِ ویژة عمل بهتری نسبت به گروه توجه بیرونی و کنترل داشت (0/50≥P).نتیجه‌گیری: به‌طور کلی یافته‌ها نشان داد در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم، توجه درونی به عملکرد و یادگیری بهتری نسبت به توجه بیرونی منجر می‌شود. بنابراین مربیان و معلمان تربیت بدنی که با این افراد کار می‌کنند، هنگام طراحی جلسات تمرین باید بر منافع توجه درونی تأکید کنند.
