مریم داودی؛ رسول یاعلی؛ فرهاد قدیری؛ عباس بهرام
چکیده
یافتن بهترین شیوۀ آموزشی مسئله‌ای است که امروزه توجه بسیاری از محققان، پژوهشگران علوم رفتاری و ورزش را به خود جلب کرده است. در راستای این بحث هدف این تحقیق بررسی تأثیر بازی‌های ترکیبی، آموزش بازی برای درک و آموزش ورزش بر خلاقیت فردی و تیمی در مقایسه با روش خطی در بازی‌های فوتسال است. جامعۀ آماری تحقیق همۀ کودکان 9-12 سال شهر اهواز بودند ...
بیشتر
یافتن بهترین شیوۀ آموزشی مسئله‌ای است که امروزه توجه بسیاری از محققان، پژوهشگران علوم رفتاری و ورزش را به خود جلب کرده است. در راستای این بحث هدف این تحقیق بررسی تأثیر بازی‌های ترکیبی، آموزش بازی برای درک و آموزش ورزش بر خلاقیت فردی و تیمی در مقایسه با روش خطی در بازی‌های فوتسال است. جامعۀ آماری تحقیق همۀ کودکان 9-12 سال شهر اهواز بودند (میانگین سن 74/10 سال و انحراف استاندارد=42/1). مداخلات برای مهارت‌های فوتسال طراحی شده بود، ازاین‌رو چهار گروه مشارکت‌کنندگان (20 نفر در هر گروه) به روش آموزش بازی برای درک، آموزش ورزش، ترکیبی و خطی تمرین کردند. خلاقیت تیمی و فردی با استفاده از تحلیل فیلم ارزیابی شد. تمرینات به مدت دو ماه طی 16 جلسه و هر جلسه یک‌ونیم ساعت ارائه شد. نتایج نشان داد در خلاقیت فردی در پس‌آزمون اختلاف بین گروه‌ها برای اعمال نامناسب معنادار نیست، ولی برای اعمال مناسب معنادار است. همچنین برای اعمال خلاق و اصیل و همچنین خلاقیت تیمی گروه آموزش بازی برای درک، ترکیبی، آموزش ورزش و خطی به‌ترتیب بیشترین پیشرفت را داشتند. در همۀ متغیرها اختلاف بین آموزش بازی برای درک و خطی (05/0>P) و ترکیبی و خطی (05/0>P) معنادار بود. نتایج این تحقیق مؤثر بودن روش آموزش بازی برای درک و ترکیبی نسبت به روش خطی را نمایان کرده است که می‌تواند در مدارس و مهدکودک‌ها کاربرد داشته باشد.
علی حسین ناصری؛ عباس بهرام؛ حمید صالحی؛ افخم دانشور
چکیده
هدف پژوهش حاضر تعیین آثار تمرین کم‌خطا بر یادگیری یک مهارت هدف‌گیری در نوجوانان کم‌توان ذهنی بود. 40 نوجوان کم‌توان ذهنی با توجه به ضریب هوش و ظرفیت حافظۀ کاری در چهار گروه تمرینی جایگزین شدند. تکلیف پاس توپ مینی بسکتبال به هدفی با دایره‌های هم‌مرکز بود. شیوۀ تمرین گروه‌ها متفاوت از همدیگر بود. آزمودنی‌ها 200 کوشش تمرینی را در مرحلۀ ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر تعیین آثار تمرین کم‌خطا بر یادگیری یک مهارت هدف‌گیری در نوجوانان کم‌توان ذهنی بود. 40 نوجوان کم‌توان ذهنی با توجه به ضریب هوش و ظرفیت حافظۀ کاری در چهار گروه تمرینی جایگزین شدند. تکلیف پاس توپ مینی بسکتبال به هدفی با دایره‌های هم‌مرکز بود. شیوۀ تمرین گروه‌ها متفاوت از همدیگر بود. آزمودنی‌ها 200 کوشش تمرینی را در مرحلۀ اکتساب در پنج بلوک تمرینی اجرا کردند. آزمون‌های تکلیف منفرد و تکلیف دوگانه بهصورت فوری، تأخیری 24 ساعته و تأخیری یکهفتهای اجرا شدند. تکلیف ثانویه شامل شمارش اعداد زوج روبهجلو بود. نتایج نشان داد گروههای که کمترین خطا و کمترین درگیری حافظۀ کاری در طول تمرین داشتند، هم در مرحلۀ اکتساب و هم در آزمون تکلیف منفرد و هم در آزمون تکلیف دوگانه نسبت به گروههای دیگر بهتر عمل کردند. این تحقیق با برآوردهای نظریۀ حلقۀ بستۀ آدامز، نظریۀ بازگماری و با برآوردهای ساختار نقطۀ چالش در خصوص وجود خطا در مرحلۀ اکتساب همخوانی دارد؛ اما این یافتهها با برآوردهای نظریۀ طرحواره مغایرت دارد. همچنین این یافتهها، شواهدی را برای تأیید ادعای ساختار نقطۀ چالش و نظریۀ بازگماری در خصوص افراد خاص (کم‌توان ذهنی) ارائه میدهد.
مجتبی جلالوند؛ عباس بهرام؛ افخم دانشفر؛ سعید ارشم
چکیده
هدف تحقیق، تعیین اثر خودکنترلی دشواری تکلیف بر دقت و الگوی حرکتی مهارت ورزشی پات گلف بود. بدین منظور، 30 دانشجوی مبتدی (14 دختر و 16 پسر؛ میانگین سنی 64/1±1/21 سال) بصورت شبه تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. در مرحله اکتساب به شرکت کنندگان گروه خودکنترل گفته شد قبل از هر کوشش می توانند هر یک از فواصل از قبل مشخص شده تا هدف (25، 50، 75، 100، 125، ...
بیشتر
هدف تحقیق، تعیین اثر خودکنترلی دشواری تکلیف بر دقت و الگوی حرکتی مهارت ورزشی پات گلف بود. بدین منظور، 30 دانشجوی مبتدی (14 دختر و 16 پسر؛ میانگین سنی 64/1±1/21 سال) بصورت شبه تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. در مرحله اکتساب به شرکت کنندگان گروه خودکنترل گفته شد قبل از هر کوشش می توانند هر یک از فواصل از قبل مشخص شده تا هدف (25، 50، 75، 100، 125، 150، 175 و 200 سانتی متری) را انتخاب و تمرین کنند. برنامه تمرین هر آزمودنی گروه خودکنترل مبنایی شد برای برنامه ریزی تمرین فواصل از پیش تعیین شده یکی از آزمودنی‌های متناظر در گروه جفت شده. یادگیرندگان در مرحله اکتساب هشت بلوک 10 کوششی تمرین کردند. در روز دوم، آزمون‌های یادداری، انتقال تکلیف دوگانه و انتقال تکلیف منفرد اجرا شد. خطای شعاعی (مرحله اکتساب و آزمون‌ها) و امتیاز الگوی حرکتی پات گلف (آزمون‌ها) با استفاده از روش تحلیل واریانس مرکب با اندازه گیری مکرر و امتیاز الگوی حرکتی پات گلف در مرحله اکتساب با استفاده از آزمون t تحلیل شد. بر اساس نتایج، خطای شعاعی گروه خودکنترل در مرحله اکتساب نسبت به گروه جفت شده تفاوت نداشت (709/0=p)، اما در آزمون های یادداری، انتقال تکلیف دوگانه و انتقال تکلیف منفرد کمتر بود (001/0>p در همه موارد). همچنین، الگوی حرکتی گروه خودکنترل در مرحله اکتساب و آزمون‌های مختلف نسبت به گروه جفت شده برتری داشت (001/0>p در همه موارد). مزایای خودکنترلی دشواری تکلیف با استفاده از چارچوب نقطه چالش توجیه شد.
ندا شهرزاد؛ عباس بهرام؛ محسن شفیع زاده؛ مرجان صفاری
دوره 1، شماره 1 ، تیر 1388، ، صفحه 115-133
چکیده
هدف از تحقیق، تعیین تأثیر تغییرپذیری تمرین و سن بر یادداری و انتقال دقت پرتاب از بالای شانه در کودکان است. به این منظور از آزمون تعدیل یافتة دقت پرتاب از بالای شانة خلجی و شفیع زاده (1383) استفاده شد. نمونة منتخب شامل 48 کودک دختر راست دست (16 کودک در هر گروه 4-5-6 ساله) و روش نمونه گیری به صورت داوطلبانه بود. کودکان در هر گروه سنی بر اساس نمره ...
بیشتر
هدف از تحقیق، تعیین تأثیر تغییرپذیری تمرین و سن بر یادداری و انتقال دقت پرتاب از بالای شانه در کودکان است. به این منظور از آزمون تعدیل یافتة دقت پرتاب از بالای شانة خلجی و شفیع زاده (1383) استفاده شد. نمونة منتخب شامل 48 کودک دختر راست دست (16 کودک در هر گروه 4-5-6 ساله) و روش نمونه گیری به صورت داوطلبانه بود. کودکان در هر گروه سنی بر اساس نمره های پیش آزمون به گروه تمرین ثابت و متغیر تقسیم شدند. گروه تمرین ثابت تنها با هدف 60*60 سانتیمتر تمرین کرد، در حالی که گروه تمرین متغیر با هدف های 90*90، 60*60 و 30*30 سانتیمتر به تمرین پرداخت. دورة اکتساب در 3 روز و هر روز شامل 4 دسته کوشش و هر دسته کوشش شامل 6 پرتاب با دست برتر بود. آزمون یادداری 24 ساعت پس از پایان دورة اکتساب اجرا شد. آزمون انتقال با تغییر در اندازة هدف پس از آزمون یادداری و آزمون انتقال تاخیری یک هفته بعد اجرا شد. به منظور تجزیه و تحلیل آماری داده ها از تحلیل واریانس عاملی مرکب و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. در آزمون یادداری تفاوت معنی داری بین گروه تمرین ثابت و متغیر مشاهده نشد (05/0 P>). در آزمون های انتقال عملکرد، گروه تمرین متغیر بهتر از گروه تمرین ثابت بود (05/0 P
