حامد فهیمی؛ حسن غرایاق زندی؛ فضل الله باقرزاده؛ علی مقدم زاده؛ داود حومنیان شریف ابادی
چکیده
مقدمه: هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر خودگفتاری راهبردی بر عملکرد و توجه دیداری والیبالیستها میباشد. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل بود. شرکت-کنندگان مطالعه حاضر، 54 والیبالیست مبتدی پسر بودند که به صورت در دسترس انتخاب شدند. شرکتکنندگان به صورت تصادفی در پنج گروه خودگفتاری راهبردی ...
بیشتر
مقدمه: هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر خودگفتاری راهبردی بر عملکرد و توجه دیداری والیبالیستها میباشد. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل بود. شرکت-کنندگان مطالعه حاضر، 54 والیبالیست مبتدی پسر بودند که به صورت در دسترس انتخاب شدند. شرکتکنندگان به صورت تصادفی در پنج گروه خودگفتاری راهبردی از نوع آموزشی (10 نفر)، خودگفتاری انگیزشی (11 نفر)، خودگفتاری آموزشی- انگیزشی (10 نفر)، خودگفتاری انگیزشی- اموزشی (11 نفر) و کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. مداخله خودگفتاری به مدت 12 هفته و هر هفته سه جلسه انجام شد. در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون در حین اجرای تکلیف سرویس ساده، امتیازات سرویس توسط محقق ثبت گردید و رفتار خیرگی شرکتکنندگان توسط دستگاه ردیاب چشم اندازهگیری شد. دادههای جمعآوری شده با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شد. یافتهها: نتایج مطالعه نشان داد که خودگفتاری استراتژیک بر عملکرد سرویس ساده (0/0001=P) و طول دوره چشم آرام تاثیر معناداری دارد (0/0001=P). نتایج آزمون بونفرونی نشان داد که خودگفتاری آموزشی باعث افزایش عملکرد حرکتی و افزایش طول دوره چشم آرام شده است. همچنین گروههای ترکیبی نیز که از این دستورالعمل استفاده کردهاند باعث افزایش عملکرد حرکتی و دوره طولانیتر چشم آرام شدهاند. اما خودگفتاری انگیزشی بر عملکرد حرکتی و طول دوره چشم آرام تاثیری ندارد. نتیجهگیری: نتایج به دست آمده در پژوهش حاضر بر اهمیت خودگفتاری آموزشی بر عملکرد و توجه دیداری والیبالیستهای مبتدی تاکید دارد و از مکانیسم توجهی خودگفتاری پشتیبانی میکند.
حامد فهیمی؛ الهه عرب عامری؛ رسول حمایت طلب
چکیده
هدف مطالعۀ حاضر مقایسۀ چشم ساکن کودکان با تبحر حرکتی بالا و پایین بود. در این مطالعۀ علی ـ مقایسهای، 40 کودک 7 تا 14 ساۀ شهر اصفهان بهصورت نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند. شرکتکنندگان در مطالعۀ حاضر تکلیف پرتاب کردن و دریافت کردن را 10 مرتبه انجام دادند. هنگام اجرای تکلیف موردنظر، دادههای چشم ساکن بهوسیلۀ دستگاه ردیابی ...
بیشتر
هدف مطالعۀ حاضر مقایسۀ چشم ساکن کودکان با تبحر حرکتی بالا و پایین بود. در این مطالعۀ علی ـ مقایسهای، 40 کودک 7 تا 14 ساۀ شهر اصفهان بهصورت نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند. شرکتکنندگان در مطالعۀ حاضر تکلیف پرتاب کردن و دریافت کردن را 10 مرتبه انجام دادند. هنگام اجرای تکلیف موردنظر، دادههای چشم ساکن بهوسیلۀ دستگاه ردیابی چشم مدل ارگونیر (Ergoneers) ثبت و توسط نرمافزار Dikablis 3.1، تحلیل شد. پس از بررسی نرمال بودن دادهها، دادهها به روش آماری تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معناداری 05/0تحلیل شد. نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که کودکان با تبحر حرکتی بالا در شروع چشم ساکن (0001/0 P=)، پایان چشم ساکن (023/0 P=)، دوره چشم ساکن (0001/0 P=) و عملکرد گرفتن (0001/0 P=) در مقایسه با کودکان با تبحر حرکتی پایین بهتر عمل کردند. همچنین نتایج نشان داد که در هر دو گروه کودکان با تبحر حرکتی بالا و پایین، بین عملکرد گرفتن با شروع چشم ساکن ارتباط منفی معنادار و با پایان چشم ساکن و دورۀ چشم ساکن ارتباط مثبت معناداری وجود دارد. بهطور کلی نتایج تحقیق حاضر نشان داد که متغیر چشم ساکن از متغیرهای مؤثر و مرتبط با عملکرد حرکتی و همچنین متناسب با سطح خبرگی است.