سعید نظری کاکاوندی؛ علیرضا صابری کاخکی؛ حمید رضا طاهری تربتی؛ حسن رهبان فرد
چکیده
هدف از مطالعۀ حاضر بررسی نقش تمرین کمخطا، پرخطا و تصادفی بر اکتساب و یادگیری زمانبندی نسبی یک تکلیف حرکتی بود. بدینمنظور 51 دانشجوی پسر (4 ± 22) دانشگاه بوعلی سینا همدان انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در چهار گروه (کنترل، کمخطا، پرخطا و تصادفی) قرار گرفتند. این پژوهش در پنج مرحله شامل پیشآزمون، اکتساب، یادداری/انتقال 10 دقیقه ...
بیشتر
هدف از مطالعۀ حاضر بررسی نقش تمرین کمخطا، پرخطا و تصادفی بر اکتساب و یادگیری زمانبندی نسبی یک تکلیف حرکتی بود. بدینمنظور 51 دانشجوی پسر (4 ± 22) دانشگاه بوعلی سینا همدان انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در چهار گروه (کنترل، کمخطا، پرخطا و تصادفی) قرار گرفتند. این پژوهش در پنج مرحله شامل پیشآزمون، اکتساب، یادداری/انتقال 10 دقیقه و یادداری/انتقال 24 ساعته انجام گرفت. در مرحلۀ اکتساب، تکلیف زمانبندی با سه درجه دشواری متفاوت (ساده، متوسط و دشوار) در سه جلسۀ 45 کوششی با دریافت بازخورد توسط گروههای آزمایشی، تمرین شد. بهمنظور تحلیل دادهها از تحلیل واریانس مرکب (دوعاملی) با اندازههای تکراری بر روی هر کدام از متغیرها در مراحل اکتساب و یادداری استفاده شد. همچنین از آزمون تحلیل واریانس یکراهه (آنوا) در سایر مراحل استفاده شد. نتایج در عامل زمانبندی نسبی نشان داد که در پیشآزمون تفاوت معناداری بین گروهها وجود ندارد (5 0/0<P)، و در آزمونهای یادداری و انتقال، گروه کمخطا عملکرد بهتری نسبت به سه گروه پرخطا، تصادفی و کنترل داشت (5 0/0≥P). در آزمون انتقال تکلیف ثانویه (24 ساعته) گروه کمخطا عملکرد بهتری نسبت به گروه تصادفی و پرخطا داشت (5 0/0≥P). این نتایج نشان میدهد که تمرین در شرایط کمخطا به یادگیری بهتر تکلیف و تعمیم آن به شرایط جدید منجر میشود که مطابق با نظریههای یادگیری ضمنی و بازپردازش آگاهانه است.
نرگس عبدلی؛ نسرین پارسایی؛ حسن رهبان فرد
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر ترکیب دو شیوۀ تمرینی مشاهده و سایهزنی بر یادگیری مهارت پرتاب دارت صورت گرفت. بدینمنظور 60 دانشآموز دختر دبیرستانی داوطلب (19-17 سال)، انتخاب شدند و بعد از اجرای پیشآزمون بهطور تصادفی در پنج گروه مشاهدهای، سایهزنی، فیزیکی، ترکیبی (مشاهده ـ سایهزنی) و کنترل قرار گرفتند. گروههای تمرینی در مرحلۀ ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر ترکیب دو شیوۀ تمرینی مشاهده و سایهزنی بر یادگیری مهارت پرتاب دارت صورت گرفت. بدینمنظور 60 دانشآموز دختر دبیرستانی داوطلب (19-17 سال)، انتخاب شدند و بعد از اجرای پیشآزمون بهطور تصادفی در پنج گروه مشاهدهای، سایهزنی، فیزیکی، ترکیبی (مشاهده ـ سایهزنی) و کنترل قرار گرفتند. گروههای تمرینی در مرحلۀ اکتساب، مهارت پرتاب دارت را براساس دستورالعمل ویژۀ هر گروه 60 مرتبه تمرین کردند. ده دقیقه پس از مرحلۀ اکتساب، آزمون یادداری/انتقال فوری اجرا شد و پس از 24 ساعت بیتمرینی آزمون یادداری/ انتقال تأخیری انجام گرفت. آزمون تحلیل واریانس با اندازههای تکراری (سطح معناداری 05/0) نشان میدهد گروهها بهطور معناداری عملکرد بهتری در مقایسه با گروه کنترل دارند (05/0>P). همچنین گروه فیزیکی و گروه ترکیبی در مقایسه با گروههای مشاهده و سایهزنی بهطور معناداری عملکرد بهتری دارند (05/0>P). میزان یادگیری گروه ترکیبی برابر با تمرین فیزیکی است (05/0P<). بهطور کلی، نتایج این پژوهش نشان میدهد با ترکیب مشاهده و سایهزنی، یادگیری برابر با تمرین فیزیکی رخ میدهد. این یافتهها پیشنهاد میدهد با توجه به اینکه این شیوۀ تمرینی، در هر زمان و هر مکان و با حداقل امکانات قابل اجراست، میتواند زمان و هزینههای آموزشی را کاهش دهد و حتی در شرایطی خاص جایگزین تمرین فیزیکی شود.