سیده سمیرا حسینی؛ حسن غرایاق زندی؛ فضل الله باقرزاده؛ اعظم نوفرستی
چکیده
مقدمه: آسیبهای ورزشی اغلب با چالشهای احساسی و روانشناختی همراهند. روانشناسان و پزشکان تیم باید واکنشهای احساسی را علاوه بر ارزیابی عوامل فیزیکی، بررسی کنند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی درمان شناختی – رفتاری گروهی بر اضطراب، افسردگی و خشم ناشی از ضربۀ روانی آسیبدیدگی در ورزشکاران آسیبدیده است.روش پژوهش: نمونۀ آماری ...
بیشتر
مقدمه: آسیبهای ورزشی اغلب با چالشهای احساسی و روانشناختی همراهند. روانشناسان و پزشکان تیم باید واکنشهای احساسی را علاوه بر ارزیابی عوامل فیزیکی، بررسی کنند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی درمان شناختی – رفتاری گروهی بر اضطراب، افسردگی و خشم ناشی از ضربۀ روانی آسیبدیدگی در ورزشکاران آسیبدیده است.روش پژوهش: نمونۀ آماری پژوهش 32 ورزشکار حرفهای آسیبدیدۀ ناشی از ضربۀ روانی هستند که به روش در دسترس و هدفمند و با تأیید متخصصان فدراسیون پزشکی ورزشی انتخاب شدند. ورزشکاران بهصورت تصادفی در دو گروه 16 نفره متشکل از یک گروه درمان و یک گروه کنترل قرار گرفتند. پس از اعمال درمان، پسآزمون و دو ماه بعد پیگیری اجرا شد. ابزارهای سنجش در این پژوهش پرسشنامههای خشم اسپیلبرگر (STAXI-2)، اضطراب بک (BAI) و افسردگی بک- ویرایش دوم (BDI-II) بود .دادهها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر بررسی شد(0/05< P).یافتهها: نتایج نشان داد که تفاوت میان گروههای آزمایش و کنترل در کاهش مشکلات رفتاری در مرحلۀ پسآزمون و پیگیری معنادار بود. نتایج پیگیری پس از دو ماه نیز نشان داد که بین گروه آزمایش و کنترل در میزان واکنشهای روانشناختی تفاوت وجود دارد و اثربخشی درمان بعد از دو ماه باقی مانده بود.نتیجهگیری: نتایج حاکی از آن بود که درمان رفتاری- شناختی متمرکز بر ضربۀ روانی، مشکلات روانشناختی ورزشکاران نظیر اضطراب و افسردگی را کاهش میدهد، ولی بر کنترل خشم تأثیری ندارد.