کیمیا مصطفوی؛ سید محی الدین بهاری؛ افسانه صنعت کاران
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش ورزش تیراندازی با تفنگ بادی بر پرخاشگری دختران نوجوان بود. برای انجام پژوهش از طرح نیمه‌تجربی با گروه کنترل و پیش‌آزمون – پس‌آزمون استفاده شد. بدین‌منظور تعداد 30 دانش‌آموز دختر پرخاشگر (1/1±16 سال) به‌صورت نمونة در دسترس انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در این ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش ورزش تیراندازی با تفنگ بادی بر پرخاشگری دختران نوجوان بود. برای انجام پژوهش از طرح نیمه‌تجربی با گروه کنترل و پیش‌آزمون – پس‌آزمون استفاده شد. بدین‌منظور تعداد 30 دانش‌آموز دختر پرخاشگر (1/1±16 سال) به‌صورت نمونة در دسترس انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در این مطالعه از پرسشنامة پرخاشگری باس و پری (1992) بهعنوان ابزار سنجش پرخاشگری استفاده شد. گروه آزمایش به مدت 12 جلسه (هر جلسه 60 دقیقه) تحت نظر مربی آموزش تیراندازی دیدند. در پایان جلسات از هر دو گروه پس‌آزمون بهعمل آمد. نتایج آزمون تحلیل واریانس مرکب دوعاملی نشان داد آموزش تیراندازی به کاهش معنادار پرخاشگری، پرخاشگری کلامی، خصومت و خشم دختران نوجوان منجر شد؛ اما آموزش تیراندازی بر پرخاشگری بدنی دختران نوجوان اثر معناداری نداشت. بهنظر میرسد جو و ویژگیهای ورزش تیراندازی با تفنگ میتواند نقش مهمی در ایجاد احساس آرامش و کاهش پرخاشگری داشته باشد.
مسلم محمدی تحصیل؛ افسانه صنعتکاران؛ سید محی الدین بهاری
چکیده
امروزه مهارت های ذهنی یکی از مولفه های مهم اثر گذار در عملکرد ورزشکاران می باشد لذا هدف از پژوهش حاضر اثربخشی آموزش مهارت‌های ذهنی بر عملکرد کمی و کیفی شناگران بود. جامعة آماری تحقیق شناگران نوجوان باشگاه های ورزشی کرج بودند. در این مطالعه، با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس 30 نوجوان پسر فعال در رشتۀ شنا از باشگاه‌های شنای شهرستان ...
بیشتر
امروزه مهارت های ذهنی یکی از مولفه های مهم اثر گذار در عملکرد ورزشکاران می باشد لذا هدف از پژوهش حاضر اثربخشی آموزش مهارت‌های ذهنی بر عملکرد کمی و کیفی شناگران بود. جامعة آماری تحقیق شناگران نوجوان باشگاه های ورزشی کرج بودند. در این مطالعه، با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس 30 نوجوان پسر فعال در رشتۀ شنا از باشگاه‌های شنای شهرستان کرج انتخاب به به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. یک طرح نیمه تجربی با سنجش در پیش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه کنترل انجام گرفت. گروه آزمایش بسته بیستودو جلسهای آموزش مهارت‌های ذهنی را در هفته سه جلسه متوالی در کنار تمرینات جسمانی خود به مدت یک ساعت دریافت نمودند اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. تمامی شرکتکنندگان در مرحله پیش‌آزمون و پس توسط کرنومتر و چکلیست تکنیک کرال سینه 50 متر (شنای آزاد) مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافتهها با استفاده از طریق تحلیل واریانس ترکیبی تحلیل شدند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که آموزش مهارت‌های روانی بر عملکرد کمی گروه آزمایش تأثیر معنیداری دارد (P
