حسن غرایاق زندی؛ محمود محبی؛ سحر زارعی
چکیده
تکواندوکاران در طول مبارزات، فشار زیادی را تجربه می‌کنند، زیرا آنها باید همزمان حمله و دفاع کنند، علاوه‌بر این، قبل از مسابقات، استرس تکواندوکار افزایش می‌یابد و وزن خود را سریع از دست می‌دهد، در این شرایط حفظ حالات مطلوب روان‌شناختی و موفقیت در تکواندو مستلزم مجموعۀ عوامل روان‌شناختی خاصی مانند کمال‌گرایی مثبت و مهارت‌های ...
بیشتر
تکواندوکاران در طول مبارزات، فشار زیادی را تجربه می‌کنند، زیرا آنها باید همزمان حمله و دفاع کنند، علاوه‌بر این، قبل از مسابقات، استرس تکواندوکار افزایش می‌یابد و وزن خود را سریع از دست می‌دهد، در این شرایط حفظ حالات مطلوب روان‌شناختی و موفقیت در تکواندو مستلزم مجموعۀ عوامل روان‌شناختی خاصی مانند کمال‌گرایی مثبت و مهارت‌های ذهنی است. ازاین‌رو هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطۀ کمال‌گرایی ورزشی و مهارت‌های ذهنی در تکواندوکاران بود. طرح این پژوهش توصیفی-همبستگی و جامعۀ آماری آن کلیۀ تکواندوکاران ایرانی شرکت‌کننده در مسابقات قهرمانی کشور بودند. نمونة پژوهش 110 مرد با میانگین سنی 84/5 ± 60/23 سال بودند که با روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند و مقیاس‌های کمال‌گرایی و مهارت‌های ذهنی را تکمیل کردند. داده‌ها از طریق آزمون‌های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش همزمان تحلیل شد. تحلیل همبستگی داده‌ها نشان داد که کمال‌گرایی مثبت با مهارت‌های ذهنی پایه، روان‌تنی و شناختی همبستگی مثبتی دارد. این روابط در مورد کمال‌گرایی منفی معکوس بود (01/0>P). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که این دو بعد کمال‌گرایی 40 درصد از واریانس مهارت‌های ذهنی کل را پیش‌بینی می‌کنند (05/0>P). براساس یافته‌های حاضر به‌نظر می‌رسد، ابعاد کمال‌گرایی نقش مهمی در انتخاب مهارت‌های ذهنی دارد و سطوح مهارت‌های ذهنی مورد استفادة تکواندوکاران، متناسب با این ابعاد است.
فرناز ترابی؛ آذر آقایاری؛ سهیل دشت آبادی
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، تأثیر یک دوره آموزش مهارت‌های پایۀ شنا بر مهارت‌های حرکتی درشت کودکان پسر اوتیسمی 7 تا 11 سال بود. بدین منظور 20 کودک اوتیسمی با میانگین ± انحراف استاندارد سن 05/1±3/10 سال و شاخص تودۀ بدن 76/1±9/18 کیلوگرم بر متر مربع به‌صورت تصادفی به دو گروه ده‌نفری تجربی و کنترل تقسیم شدند. برنامۀ تمرینی شامل گرم کردن با حرکات ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر، تأثیر یک دوره آموزش مهارت‌های پایۀ شنا بر مهارت‌های حرکتی درشت کودکان پسر اوتیسمی 7 تا 11 سال بود. بدین منظور 20 کودک اوتیسمی با میانگین ± انحراف استاندارد سن 05/1±3/10 سال و شاخص تودۀ بدن 76/1±9/18 کیلوگرم بر متر مربع به‌صورت تصادفی به دو گروه ده‌نفری تجربی و کنترل تقسیم شدند. برنامۀ تمرینی شامل گرم کردن با حرکات کششی، آموزش و تمرین استاندارد شنا و حرکات توپی در خارج و داخل آب به مدت شش هفته در گروه تجربی اجرا شد. گروه کنترل نیز به فعالیتهای معمول میپرداختند. در آغاز و پایان پژوهش از هر دو گروه آزمون بهرۀ حرکتی درشت اولریخ 2 بهعمل آمد. یافته‌های پژوهش نشان داد، برنامۀ تمرینی منتخب بر بهبود هر سه گروه مهارت‌های دستکاری (40 درصد)، مهارت‌های جابهجایی (31 درصد) و پایه (35 درصد) تأثیر معناداری داشته است (05/0P<). در همین راستا نیز تفاوت تغییرات پیش تا پسآزمون هر سه مهارت بین دو گروه معنادار است (05/0P<).
در نهایت به‌نظر می‌رسد تمرینات شنا با تکیه بر مهارت‌های دستکاری و جابهجایی قادر است آثار مفیدی بر تواناییهای حرکتی کودکان دچار اختلال اوتیسم داشته باشد.
