استیره حسنی؛ علی حیرانی؛ ایوب صباغی
چکیده
مقدمه: تغییر سبک زندگی و روند روزافزون اختلالات رشدی کودکان به‌ویژه در حیطۀ تعاملات اجتماعی، نیاز به انجام پژوهش در این حوزه را ضروری ساخته است. ازاین‌رو هدف پژوهش حاضر بررسی ادراک ویژة عمل در شرایط متفاوت کانون توجه در کودکان مبتلا به اوتیسم بود.روش پژوهش: بدین‌منظور 45 فرد مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم با عملکرد بالا به‌صورت تصادفی ...
بیشتر
مقدمه: تغییر سبک زندگی و روند روزافزون اختلالات رشدی کودکان به‌ویژه در حیطۀ تعاملات اجتماعی، نیاز به انجام پژوهش در این حوزه را ضروری ساخته است. ازاین‌رو هدف پژوهش حاضر بررسی ادراک ویژة عمل در شرایط متفاوت کانون توجه در کودکان مبتلا به اوتیسم بود.روش پژوهش: بدین‌منظور 45 فرد مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم با عملکرد بالا به‌صورت تصادفی در سه گروه 15 نفرة توجه درونی، بیرونی و کنترل تقسیم شدند. تکلیف آزمودنی‌ها پرتاب دارت و تخمین اندازۀ هدف بود. پس از اجرای پیشآزمون، گروه‌ها در پنج بلوک ده‌کوششی تکلیف پرتاب دارت را انجام دادند. دستورالعمل‌های تمرکز توجه، پیش از هر کوشش مختص گروه‌های تجربی ارائه شده و از آزمودنی‌ها درخواست می‌شد پیش از اجرای تکالیف در هر بلوک، اندازة هدف را تخمین بزنند. برای این منظور، شرکتکنندگان برای کشیدن دایره‌ای هم‌اندازۀ هدف دارت، از شکل دوایر موجود در مایکروسافت پاورپوینت استفاده کردند. روز بعد آزمون‌های یادداری و انتقال اجرا شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد که گروه توجه درونی در هر دوی مراحل اکتساب و یادداری و انتقال عملکرد پرتاب دارت و ادراکِ ویژة عمل بهتری نسبت به گروه توجه بیرونی و کنترل داشت (0/50≥P).نتیجه‌گیری: به‌طور کلی یافته‌ها نشان داد در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم، توجه درونی به عملکرد و یادگیری بهتری نسبت به توجه بیرونی منجر می‌شود. بنابراین مربیان و معلمان تربیت بدنی که با این افراد کار می‌کنند، هنگام طراحی جلسات تمرین باید بر منافع توجه درونی تأکید کنند.
راضیه شاکرمی؛ احمد نیک روان؛ فاطمه رضایی
چکیده
اختلالات فراگیر رشد که یکی از موارد بسیار شایع آن اوتیسم است شامل گروهی از اختلالات روانی هستند که مهارتهای تعامل اجتماعی و مهارتهای ارتباطی در آن‌ها تخریب شده است. با توجه به بالا بودن هزینه‌های درمانی بیماری اوتیسم، به‌کارگیری روش‌های درمانی جایگزین و مناسب برای بیماران اوتیسم به‌خصوص کودکان و ارتقای سطح کیفی زندگیشان ...
بیشتر
اختلالات فراگیر رشد که یکی از موارد بسیار شایع آن اوتیسم است شامل گروهی از اختلالات روانی هستند که مهارتهای تعامل اجتماعی و مهارتهای ارتباطی در آن‌ها تخریب شده است. با توجه به بالا بودن هزینه‌های درمانی بیماری اوتیسم، به‌کارگیری روش‌های درمانی جایگزین و مناسب برای بیماران اوتیسم به‌خصوص کودکان و ارتقای سطح کیفی زندگیشان از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرینات یکپارچگی حسی-حرکتی با کمک والد مورد علاقه بر تعادل کودکان اوتیسم بود. بدین منظور 24 کودک اوتیسم در دامنه سنی 10-6 سال در این مطالعه شرکت کردند و به مدت 10 هفته تحت مداخله تمرینات یکپارچگی حسی-حرکتی قرار گرفتند. شرکتکنندگان در 2 مرحله پیشآزمون و پسآزمون از نظر مهارت تعادل براساس آزمون لک‌لک و آزمون پاشنه‌پنجه ارزیابی شدند. برای بررسی اختلاف بین گروه‌ها در پیشآزمون از تحلیلواریانس یک‌طرفه و به منظور تجزیهوتحلیل اثرات پروتکل پژوهش، آزمون تحلیلواریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی شفه در سطح معناداری 0.05≥P به‌کار گرفته شد. نتایج نشان داد که تمرینات یکپارچگی حسی–حرکتی به طور معناداری موجب بهبود مهارت تعادل ایستا و پویا شده است و رویکرد والد-محور با اثرات مثبتی از طریق دستکاری ویژگی‌های روانشناختی مانند حس تعلق و همبستگی، انگیزش و اطمینان بالاتر دارای مزایای بهتری در بهبود تعادل پویا بوده است.
نیلوفر جعفری گندمانی؛ رسول عابدان زاده؛ اسماعیل صائمی
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر یک دوره بازی‌های ویدئویی فعال بر یادگیری مهارت دارت در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بود. در این پژوهش نیمه‌تجربی، 30 کودک دارای اختلال طیف اوتیسم سطح یک شهر اهواز به‌صورت هدفمند انتخاب شدند و با گمارش تصادفی در سه گروه همسان مساوی (تمرین واقعی، تمرین مجازی و گروه کنترل) قرار گرفتند. ابتدا، پیشآزمون ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر یک دوره بازی‌های ویدئویی فعال بر یادگیری مهارت دارت در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بود. در این پژوهش نیمه‌تجربی، 30 کودک دارای اختلال طیف اوتیسم سطح یک شهر اهواز به‌صورت هدفمند انتخاب شدند و با گمارش تصادفی در سه گروه همسان مساوی (تمرین واقعی، تمرین مجازی و گروه کنترل) قرار گرفتند. ابتدا، پیشآزمون پرتاب دارت با انجام 10 کوشش در محیط واقعی به‌عمل آمد. سپس افراد گروه‌های تمرینی به مدت چهار جلسه طی دو هفته و در هر جلسه 30 کوشش (سه بلوک 10 کوششی) در مرحلۀ اکتساب تمرین کردند. پس از آخرین جلسۀ اکتساب، پسآزمون با اجرای 10 کوشش و 24 ساعت بعد، آزمون یادداری انجام گرفت. سرانجام، 30 دقیقه بعد از آزمون یادداری، آزمون انتقال به‌صورت کانتربالانس در هر دو محیط برای هر سه گروه به‌عمل آمد. تجزیهوتحلیل داده‌ها به‌وسیلۀ آزمون تحلیل واریانس مرکب و آزمون‌های تعقیبی در سطح 05/0≥P و با نرم‌افزار SPSS22 انجام گرفت. نتایج نشان داد که در مرحلۀ اکتساب بین دو گروه تمرینی تفاوت معناداری وجود دارد (01/0≥P) و گروه مجازی نسبت به گروه واقعی عملکرد بهتری داشت. همچنین نشان داده شد که در آزمون یادداری و انتقال، گروه مجازی و واقعی نسبت به کنترل عملکرد بهتری داشتند و گروه مجازی نسبت به گروه واقعی دارای پیشرفت بهتری در میانگین نمرات پرتاب دارت بودند. به‌طور کلی، نتایج نشان داد که بازی‌های ویدئویی فعال سبب بهبود عملکرد و یادگیری پرتاب دارت در کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم می‌شود.
زهرا ملاکریمی؛ احمدرضا موحدی؛ سید محمد مرندی؛ فاطمه بهرامی
چکیده
هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی و مطالعۀ تأثیر تمرینات با توپ سوئیسی بر بهبود کارکرد حسی- حرکتی سه پسر مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بود. در این پژوهش از روش مورد منفرد استفاده شد. سه شرکتکنندۀ دچار اختلالات طیف اوتیسم تمرینات توپ سوئیسی را به مدت نه هفته انجام دادند. تغییر در نمره‌های خرده‌آزمون حیطۀ حسی- حرکتی از طریق آزمون عصب روانشناختی ...
بیشتر
هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی و مطالعۀ تأثیر تمرینات با توپ سوئیسی بر بهبود کارکرد حسی- حرکتی سه پسر مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بود. در این پژوهش از روش مورد منفرد استفاده شد. سه شرکتکنندۀ دچار اختلالات طیف اوتیسم تمرینات توپ سوئیسی را به مدت نه هفته انجام دادند. تغییر در نمره‌های خرده‌آزمون حیطۀ حسی- حرکتی از طریق آزمون عصب روانشناختی نپسی در طول مداخله و دو هفته پس از پایان مداخله در توالیهای یکهفتهای اندازه‌گیری شد و در پایان پس از دو ماه دوباره از شرکتکنندگان آزمون گرفته شد. مداخلۀ مورد نظر در مورد هر سه شرکتکننده اثربخش بود (با PND 100% برای شرکتکنندۀ اول و 78/77 درصد برای شرکتکنندههای دوم و سوم) و این کاهش دو هفته پس از مداخله پایدار ماند. یافتههای پژوهش نشان داد تمرینات با توپ سوئیسی موجب بهبود چشمگیر کارکرد حسی- حرکتی پسران مبتلا به اوتیسم می‌شود.
فاطمه شهیدی زندی؛ بهروز گل محمدی؛ حکیمه اکبری
چکیده
هدف از این پژوهش بررسی تأثیر برنامۀ حرکتی پیشرونده بر بهبود مهارتهای حرکتی کودکان مبتلا به اوتیسم بود. روش مطالعۀ حاضر تجربی و از نوع پیشآزمون، آزمون میانی، پسآزمون و آزمون یادداری است. از بین کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم در شهرهای سمنان و یزد، 16 نفر به‌صورت نمونههای در دسترس انتخاب و براساس سن (1/3 ± 26/8 سال)، جنس، شدت ...
بیشتر
هدف از این پژوهش بررسی تأثیر برنامۀ حرکتی پیشرونده بر بهبود مهارتهای حرکتی کودکان مبتلا به اوتیسم بود. روش مطالعۀ حاضر تجربی و از نوع پیشآزمون، آزمون میانی، پسآزمون و آزمون یادداری است. از بین کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم در شهرهای سمنان و یزد، 16 نفر به‌صورت نمونههای در دسترس انتخاب و براساس سن (1/3 ± 26/8 سال)، جنس، شدت و درجۀ اوتیسم و نیز پایۀ تحصیلی به‌طور نسبی همتاسازی شدند و در گروه‌های تجربی (8) و کنترل (8) قرار گرفتند. ابتدا پیشآزمون با استفاده از آزمون اولریخ 2000 از آزمودنی‌ها به‌عمل آمد. برنامۀ حرکتی پیشرونده به مدت 30 جلسه اجرا شد. پس از 15 جلسه آزمون میانی و 30 جلسه آزمون پایانی از کودکان به‌عمل آمد و نیز پس از 30 روز از پایان تحقیق آزمون یادداری انجام گرفت. از آزمون KS بهمنظور تعیین نرمال بودن داده‌ها و از آزمون تحلیل واریانس عاملی با طرح تکرار اندازه‌گیری و نیز آزمون تعقیبیLSD بهمنظور تعیین کمترین تفاوت معناداری استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که برنامۀ حرکتی پیشرونده نسبت به گروه کنترل در سطح معناداری 05/0 P< تأثیر بیشتری بر رشد مهارتهای دستکاری، جابهجایی و مهارت درشت داشته است.
