فهیمه ادیب صابر؛ سلیمان انصاری کلاچاهی؛ اکبر اللهیاری کرنق؛ رجبعلی احمدی؛ بابک برکادهی
چکیده
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقایسة مهارتهای حرکتی در چهار گروه کودکان کمتوان ذهنی، سندروم داون، طیف اوتیسم و گروه کودکان عادی اجرا شد.روش پژوهش: راهبرد پژوهش توصیفی از نوع علی-مقایسهای بود. جامعۀ آماری پژوهش کودکان 7 تا 12 سالة مراکز استثنایی شهر رشت در سال 1401 بودند. 100 نفر (برای هر گروه 25 نفر) بهعنوان نمونه در نظر گرفته شدند. خردهآزمونهای ...
بیشتر
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقایسة مهارتهای حرکتی در چهار گروه کودکان کمتوان ذهنی، سندروم داون، طیف اوتیسم و گروه کودکان عادی اجرا شد.روش پژوهش: راهبرد پژوهش توصیفی از نوع علی-مقایسهای بود. جامعۀ آماری پژوهش کودکان 7 تا 12 سالة مراکز استثنایی شهر رشت در سال 1401 بودند. 100 نفر (برای هر گروه 25 نفر) بهعنوان نمونه در نظر گرفته شدند. خردهآزمونهای عملکرد حرکتی درشت و ظریف از فرم کوتاهشدة ابزار اندازهگیری تبحر حرکتی برونینکس اوزرتسکی-نسخة دوم جهت جمعآوری دادهها استفاده شد. برای تحلیل دادههای پژوهش از آزمون تحلیل واریانس در سطح معناداری0/05 استفاده شد.یافتهها: نتایج نشان داد در خردهآزمونهای سرعت حرکت و چابکی، تعادل، قدرت، زمان واکنش، چالاکی اندام فوقانی و نمرۀ کل تبحر حرکتی، عملکرد کودکان دارای اوتیسم و نشانگان داون، ضعیفتر از دو گروه دیگر بود (0/001=P). در خردهآزمونهای تعادل و قدرت تفاوت معناداری بین دو گروه کودکان عادی و کمتوان ذهنی وجود نداشت. همچنین، در خردهآزمونهای هماهنگی دوسویه و کنترل بینایی-حرکتی، کودکان اوتیسم عملکرد ضعیفتری نسبت به هر سه گروه دیگر داشتند (0/001=P) و بین سه گروه دیگر تفاوت معناداری مشاهده نشد.نتیجهگیری: با توجه به مهارتهای حرکتی ضعیف کودکان اوتیسم و نشانگان داون و تأثیر مهارتهای حرکتی با مهارتهای اجتماعی، تحصیلی و یادگیری بهنظر میرسد گنجاندن آموزش و تمرینات مهارتهای حرکتی در کودکان با نیازهای ویژه در سنین پایینتر در روتین برنامههای آموزشی در مدارس و مراکز کاردرمانی ضروری است.
محبوبه امامی؛ علیرضا بهرامی؛ ولی شیری
چکیده
کودکان با کم توانی ذهنی مشکلات عدیده ای در زندگی روزمره و مسائل آموزشی تجربه می کنند که یکی از این مشکلات تاثیرگذار در زمینه ادراک بینایی می باشد بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرینات دید ورزشی بر ادراک بینایی کودکان کم توان ذهنی شهر اصفهان می باشد. از بین دانش آموز کم توان ذهنی آموزش پذیر 7 تا 11 سال 30 کودک بعنوان نمونه انتخاب ...
بیشتر
کودکان با کم توانی ذهنی مشکلات عدیده ای در زندگی روزمره و مسائل آموزشی تجربه می کنند که یکی از این مشکلات تاثیرگذار در زمینه ادراک بینایی می باشد بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرینات دید ورزشی بر ادراک بینایی کودکان کم توان ذهنی شهر اصفهان می باشد. از بین دانش آموز کم توان ذهنی آموزش پذیر 7 تا 11 سال 30 کودک بعنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری قرار گرفتند که شامل دو گروه کنترل و تجربی بودند جهت انتخاب نمونه ها قبل از شروع تمرین از کودکان کم توان ذهنی تست هوش وکسلر گرفته شد و کودکان آموزش پذیر وارد مطالعه شدند همچنین قبل از شروع تمرین، پیش آزمون ادراک بینایی TVPS-II از نمونه ها بعمل آمد و بعد از آن گروه تجربی تمرین خود را که شامل 8 هفته و هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 45 دقیقه بود انجام دادند. در آخرین مرحله، پس آزمون ادراک بینایی TVPS-II گرفته شد. براساس نتایج تحلیل مانکووا (با کنترل نمره های پیش آزمون) تمرین دید ورزشی در مرحله پس آزمون بر میانگین تمامی مولفه های ادراک بینایی به جز مولفه آزمون ثبات شکل اثر داشت (05/0>P). همچنین نتایج نشان داد، تمرین های دید ورزشی می تواند باعث بهبود ادراک بینایی کودکان کم توان ذهنی شود بنابراین پیشنهاد می شود جهت درمان و توانبخشی اختصاصی این کودکان از تمرین های دید ورزشی نیز در فرایند بهبودی استفاده شود.