پروین قدرت نالوس؛ احسان زارعیان؛ محمدرضا قاسمیان مقدم
چکیده
با توجه به تأثیری که تمرینات هوازی می‌تواند بر عملکرد شناختی و حافظه داشته باشد، چالشی که همچنان در تحقیقات وجود دارد این است که زمان‌بندی اجرای تمرینات هوازی نسبت به جلسۀ آموزشی تکلیفی که می‌بایست به خاطر سپرده شود، چگونه باشد. پژوهش حاضر در پی پاسخگویی به این پرسش است که تمرینات هوازی در زمان‌های قبل، حین و بعد از اکتساب، چه تأثیری ...
بیشتر
با توجه به تأثیری که تمرینات هوازی می‌تواند بر عملکرد شناختی و حافظه داشته باشد، چالشی که همچنان در تحقیقات وجود دارد این است که زمان‌بندی اجرای تمرینات هوازی نسبت به جلسۀ آموزشی تکلیفی که می‌بایست به خاطر سپرده شود، چگونه باشد. پژوهش حاضر در پی پاسخگویی به این پرسش است که تمرینات هوازی در زمان‌های قبل، حین و بعد از اکتساب، چه تأثیری بر فرایند تحکیم حافظۀ کلامی دارد. در این تحقیق نیمه‌تجربی 48 دختر غیرورزشکار 20 تا 30 سال در چهار گروه کنترل، تمرین قبل، بعد و حین اکتساب با زمان‌بندی متفاوت، ترکیبی از تکلیف یادگیری کلامی شنوایی ری و 15 دقیقه فعالیت هوازی با شدت متوسط را انجام دادند. سپس تمامی گروه‌ها یک و 24 ساعت بعد در آزمون یادداری تکلیف حافظه شرکت کردند. یافته‌ها نشان داد که بین گروه‌ها در روند تغییرات در مرحلۀ اکتساب تفاوت معناداری وجود نداشت. علاوه‌بر این گروه‌ها در آزمون‌های یادداری عملکرد یکسانی داشتند. تنها تفاوت مشاهده‌شده در میزان افت عملکرد در آزمون یادداری اول نسبت به جلسۀ انتهای اکتساب بود که براساس آن به‌غیر از گروه بعد و حین تمرین سایر گروه‌ها افت عملکرد معناداری داشتند. بر این اساس به‌نظر می‌رسد تمرینات هوازی در حین اکتساب و همچنین بعد از آن می‌تواند دارای تأثیرات مثبت کوتاه‌مدتی بر حافظۀ کلامی باشد، هرچند این اثر در زمان‌بندی قبل از اکتساب مشاهده نشد.
رزا رهاوی عزآبادی؛ پروانه شمسی پور دهکردی؛ مرضیه خواجه زاده
چکیده
هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر توزیع تمرین بر اکتساب، یادداری با فواصل متفاوت یک و هفت روز و همچنین قضاوت از یادگیری دقت فورهند درایو تنیس روی میز بود. به همین منظور 32 نفر از دانشجویان دختر با میانگین سنی 24-18 که واحد تخصصی یک و دو تنیس روی میز را گذرانده بودند، به‌صورت داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند و به‌صورت تصادفی به دو گروه تمرینی فاصله‌دار ...
بیشتر
هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر توزیع تمرین بر اکتساب، یادداری با فواصل متفاوت یک و هفت روز و همچنین قضاوت از یادگیری دقت فورهند درایو تنیس روی میز بود. به همین منظور 32 نفر از دانشجویان دختر با میانگین سنی 24-18 که واحد تخصصی یک و دو تنیس روی میز را گذرانده بودند، به‌صورت داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند و به‌صورت تصادفی به دو گروه تمرینی فاصله‌دار و انبوه تقسیم شدند. تکلیف مورد استفاده در این تحقیق ضربة فورهند درایو تنیس روی میز بود. آزمودنی‌ها پس از شرکت در پیش‌آزمون، در مرحلة اکتساب گروه تمرینی انبوه 240 ضربه را در یک روز و گروه تمرینی فاصله‌دار 60 ضربه را در 4 روز متوالی اجرا کردند. بعد از مرحلة اکتساب از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا به پیش‌بینی و قضاوت از عملکرد خود در آزمون یادداری بپردازند. سپس نیمی از افراد گروه‌های تمرینی در آزمون یادداری یک‌روزه و نیمی دیگر از افراد گروه‌های تمرینی در آزمون یادداری هفت‌روزه شرکت کردند. داده‌ها با استفاده از آزمون t مستقل و تحلیل واریانس دوراهه با اندازه‌های تکراری تحلیل شد. نتایج تفاوت معناداری را در گروه تمرینی فاصله‌دار نسبت به گروه انبوه در اکتساب، یادداری یک و هفت روز و قضاوت از یادگیری نشان داد (05/0P<). در واقع یافته‌ها نشان می‌دهد فاصله‌دهی در جلسات تمرین بر اکتساب و یادداری و همچنین قضاوت از یادگیری تأثیر دارد. ازاین‌رو یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد فاصله‌دهی در جلسات تمرین بر بهبود عملکرد و یادگیری تأثیر دارد. همچنین وقتی فراگیران به پیش‌بینی و قضاوت از عملکرد خود می‌پردازند، راهکارهای مناسب برای مواجهه با شرایط تمرینی خود تجربه می‌کنند و می‌تواند عامل مؤثری بر پیشرفت اجرا محسوب شود.
