محمد حسین قهرمانی؛ مهدی سهرابی؛ علیرضا صابری کاخکی؛ محمدعلی بشارت
چکیده
کارکردهای توجهی نقش مهمی در تعامل فرد با محیط دارد. این کارکردها در برخی شرایط محیطی تحت تأثیر ویژگی‌های تکانش‌گری قرار می‌گیرند و از این طریق می‌تواند عامل تعیین‌کننده‌ای در عملکرد و یادگیری افراد باشد. هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی تأثیر سطوح مختلف تکانش‌گری بر یادگیری مهارت‌های ورزشی در محیط‌های باز و بسته بود. شرکت‌کنندگان ...
بیشتر
کارکردهای توجهی نقش مهمی در تعامل فرد با محیط دارد. این کارکردها در برخی شرایط محیطی تحت تأثیر ویژگی‌های تکانش‌گری قرار می‌گیرند و از این طریق می‌تواند عامل تعیین‌کننده‌ای در عملکرد و یادگیری افراد باشد. هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی تأثیر سطوح مختلف تکانش‌گری بر یادگیری مهارت‌های ورزشی در محیط‌های باز و بسته بود. شرکت‌کنندگان 48 پسر 10 تا 12 ساله در چهار گروه تکانش‌گری پایین، تکانش‌گری متوسط، تکانش‌گری بالا و گروه کنترل بودند. پیش و پس از هشت هفته برنامۀ تمرینی مهارت‌های پایۀ بسکتبال، آزمون شوت بسکتبال هریسون برای ارزیابی عملکرد و یادگیری در محیط‌های باز و بسته طی مراحل پیش‌آزمون، پس‌آزمون، یادداری و انتقال به‌عمل آمد. نتایج تحقیق تفاوت‌های معنا‌داری را بین گروه‌های تحقیق در کارکردهای توجهی نشان داد (0001/0=P). نتایج مراحل پس‌آزمون و یادداری در مورد محیط باز نشان داد که همراستا با افزایش سطوح تکانش‌گری افراد، برتری چشمگیری در فرایندهای یادگیری در این محیط مشاهده می‌شود (003/0=P). درحالی‌که در مورد محیط بسته، عملکرد بهتر همراستا با کاهش سطوح تکانش‌گری مشاهده شد (001/0=P). تفاوت‌های مشاهده‌شده بین گروه‌ها در مرحلۀ انتقال - که به‌صورت رقابتی برگزار شد- از نظر آماری معنا‌دار نبود (09/0=P). این احتمال وجود دارد که سطوح مختلف تکانش‌گری نقشی تسهیل‌کننده و تضعیف‌کننده در یادگیری مهارت‌های ورزشی با توجه به محیط‌های اجرا مانند محیط‌های باز و بسته دارد.
فاطمه رضایی؛ احمد فرخی؛ فضل اله باقرزاده
چکیده
هدف از این تحقیق، تعیین اثر یکی از راهبردهای روانشناختی با عنوان خودگفتاری انگیزشی بود. خودگفتاری انگیزشی نوعی خودگفتاری است که به نظر می رسد از طریق تلاش و صرف انرژی بیشتر و با ایجاد انگیزش مثبت در اجرا موجب تسهیل در کار و کنترل سطح انگیختگی می شود. البته در این پژوهش اثر این راهبرد بر اجرای مهارت ساده و پیچیده بررسی شده است. به همین ...
بیشتر
هدف از این تحقیق، تعیین اثر یکی از راهبردهای روانشناختی با عنوان خودگفتاری انگیزشی بود. خودگفتاری انگیزشی نوعی خودگفتاری است که به نظر می رسد از طریق تلاش و صرف انرژی بیشتر و با ایجاد انگیزش مثبت در اجرا موجب تسهیل در کار و کنترل سطح انگیختگی می شود. البته در این پژوهش اثر این راهبرد بر اجرای مهارت ساده و پیچیده بررسی شده است. به همین منظور از 42 دانشجوی تربیت بدنی در دامنه سنی 20 تا 25 سال که واحد بسکتبال 1 و 2 را گذرانده اند، استفاده شد. نمونه حاضر به شکل تصادفی ساده دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند، پس از 15 دقیقه گرم کردن عمومی بدن و تمرین تکالیف ابتدا یک پیش آزمون بدون مداخلة خودگفتاری، شامل آزمون پاس دادن توپ بسکتبال، ایفرد 1996 الف تحت تکلیف ساده و آزمون پاس دادن، ایفرد 1984 تحت تکلیف پیچیده، انجام گرفت. سپس یک پس آزمون شامل آزمون عنوان شده با مداخلة خودگفتاری از آنها به عمل آمد. در این پژوهش برای تعیین اختلاف درون گروهی و برون گروهی به ترتیب از آزمون های t همبسته و t مستقل از نرم افزار SPSS با نسخة 5/11 در سطح معنی داری آلفای 05/0 استفاده شد. نتایج به دست آمده با استفاده از آزمون t مستقل نشان داد که تفاوت معنی داری بین گروه های کنترل و تجربی در اجرای مهارت ساده (703/0= P) و پیچیده (512/0=P) در مرحلة پیش آزمون وجود نداشت. در نتیجه هر دو گروه از نظر عملکرد در یک سطح هستند. همچنین خودگفتاری انگیزشی موجب افزایش بهبود در اجرای مهارت ساده در گروه تجربی شد (01/0=P)؛ اختلاف معنی دار به نفع گروه تجربی به لحاظ بهبود مهارت ساده در پس آزمون دو گروه مشاهده شد (004/0=P)؛ خودگفتاری انگیزشی موجب افزایش بهبود در اجرای مهارت پیچیده در گروه تجربی شد (001/0=P)؛ اختلاف معنی دار به نفع گروه تجربی به لحاظ بهبود مهارت پیچیده در پس آزمون دو گروه مشاهده شد (048/0=P). با توجه به اختلاف میانگین در مهارت ساده بین گروه انگیزشی و کنترل (94/0=? ) و اختلاف میانگین در مهارت پیچیده بین این دو گروه (48/0 =? )، مشخص شد که اختلاف میانگین در مهارت ساده بیشتر از مهارت پیچیده بوده است. به طور کلی نتایج تحقیق نشان داد خودگفتاری انگیزشی بر بهبود اجرای تکالیف مؤثر بوده و اثر آن بر مهارت ساده بیشتر بوده است.
