نویسندگان

• مریم نزاکت الحسینی
• احمدرضا موحدی
• حمید صالحی

دانشگاه اصفهان.استادیار

چکیده

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر بازخورد خودکنترلی بر زمان‌بندی نسبی و مطلق طی تمرین مشاهده‌ای و بدنی بود. آزمودنی‌ها (90 نفر) به‌طور تصادفی به گروه‌های تمرین بدنی و مشاهده‌ای (خودکنترلی، جفت‌شده و آزمونگر) تقسیم شدند و به انجام یک تکلیف زمان‌بندی متوالی پرداختند. تکلیف فشردن کلیدهای 2، 4، 6 و 8 با حفظ زمان‌بندی نسبی و مطلق مشخص بود. گروه خودکنترلی در زمان نیاز طلب بازخورد می‌کردند. درصورتی‌که دو گروه دیگر بر زمان دریافت بازخورد، کنترلی نداشتند. در مرحل? اکتساب 72 و یادداری و انتقال 12 کوشش انجام گرفت. داده‌ها با استفاده از روش تکرار سنجش و واریانس عاملی مرکب تحلیل شد. نتایج نشان داد در مرحل? اکتساب، گروه خودکنترل و آزمونگر خطای زمان‌بندی نسبی کمتری در مقایسه با گروه جفت‌شده داشتند. در مراحل یادداری و انتقال، گروه خودکنترلی خطای زمان‌بندی نسبی کمتری در مقایسه با گروه‌های جفت‌شده و آزمونگر داشتند. همچنین گروه جفت‌شده خطای زمان‌بندی مطلق کمتری در مقایسه با گروه خودکنترلی نشان دادند.

کلیدواژه‌ها

• بازخورد خودکنترلی
• زمان بندی مطلق.
• زمان بندی نسبی
• یادگیری مشاهده ای

عنوان مقاله [English]

The Role of Self – Control Feedback in Learning through Observation

نویسندگان [English]

• Maryam Nezakatalhosseini
• Ahmadreza Movahedi
• Hamid Salehi

چکیده [English]

The purpose of this study was to examine the effect of self-control feedback on relative and absolute timing through observational and physical practices. Participants (n=90) were randomly assigned to physical and observational practice (self-control, yoked, and instructor KR) groups. They practiced a sequential timing task, which required participants to press four keys (2, 6, 8, and 4) respectively with regard to relative and absolute timing. Self-control group received KR about the model's performance whenever they requested it whereas the other groups (yoked, instructor) had no control on the feedback schedules. They performed 72 trials during the acquisition phase and 12 trials in retention and transfer phases. ANOVA with repeated measures and a multi-factorial ANOVA were conducted to analyze the collected data. The results demonstrated that during the acquisition phase, relative timing errors were lower in the self-control and instructor groups. During the retention and transfer phases, relative timing errors were lower for the self-control compared with the yoked and instructor groups. In addition, during the retention and transfer phase, absolute timing errors were lower for the yoked compared with the self-control group.

کلیدواژه‌ها [English]

• observational learning
• Relative and Absolute Timing.
• Self – control feedback