نویسندگان

• فاطمه بهرامی ¹
• احمدرضا موحدی ²
• سیدمحمد مرندی ³
• احمد عابدی ²

¹ کارشناس ارشد دانشگاه اصفهان

² استادیار دانشگاه اصفهان

³ دانشیار دانشگاه اصفهان

چکیده

هدف اصلی از پژوهش حاضر، تعیین تأثیر تمرین دو تکنیک کاراته بر کاهش رفتارهای قالبی سه پسر 5 سالة درخودفرورفته است. شرکت کنندگان شامل سه پسر 5 سالة مبتلا به اختلال در خودفرورفتگی بودند. در این پژوهش از روش پژوهشی مورد منفرد با طرح A-B-A استفاده شد. شرکت کنندگان پژوهش حاضر دو تکنیک کاراته (زوکی و مای گری) را به مدت 12 هفته تمرین کردند. مقدار تغییر در شدت بروز رفتارهای قالبی در طول فرایند مداخله و همچنین در طول یک ماه پس از پایان مداخله در توالی های یک هفته ای از طریق مقیاس رتبه بندی در خودفرورفتگی گیلیام – ویرایش دوم اندازه گیری شد. یافته ها نشان داد که مطابق با تحلیل دیداری نمودار داده ها بر اساس شاخص های آمار توصیفی و تحلیل دیداری، مداخلة مورد نظر در مورد هر سه شرکت کننده اثربخش بوده است (با PND100 درصد برای شرکت کنندگان اول و سوم و 50 درصد برای شرکت کنندة دوم) و این کاهش بعد از یک ماه از پایان مداخلة پایدار باقی ماند. نتایج پژوهش حاضر مشخص ساخت که آموزش تکنیک های کاراته به کودکان درخودفرورفته رفتارهای قالبی آنها را به طور پایداری کاهش می دهد.

کلیدواژه‌ها

• درخودفرورفتگی
• رفتارهای قالبی.
• زوکی
• کاراته
• مای گری

عنوان مقاله [English]

The Effect of Two Karate Techniques on the Reduction of Stereotypic Behaviours in Three Boys with Autism (Single Subject Design)

نویسندگان [English]

• Fatima Bahrami ¹
• Ahmadreza Movahedi ²
• Mohammad Marandi ³
• Ahmad Abedi ²

چکیده [English]

The aim of the present investigation was to determine the effect of two karate
techniques on the reduction in stereotypic behaviours in three 5-year-old boys with
autistic disorders. The study included three boys with autistic disorders. A singlesubject
method with A-B-A design was used. Participants of the present study were
required to exercise two karate techniques (Zuki and Mae-Geri) for 12 weeks.
Changes in the severity of stereotypic behaviours were assessed by Gilliam Autism
Rating Scale (second edition) during intervention process and during one month
after intervention with one-week intervals. Results showed that with respect to
descriptive statistics and visual analytics, the karate techniques had an effect on all
three participants (PND=100% for first and third participants, PND=50% for the
second participant) and this reduction was maintained one month after the end of
the intervention. The findings of the present study indicated that teaching karate
techniques to autistic children dramatically decreased their stereotypic behaviours.

کلیدواژه‌ها [English]

• autism
• karate
• Mae-Geri
• Stereotypic Behaviours.
• Zuki