نوع مقاله : مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
نویسندگان
1 دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تهران
2 استادیار دانشگاه تهران
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، بررسی و مقایسة دو نوع خودگویی انگیزشی و آموزشی بر اجرای تکالیف تعادلی ایستا و پویا در سالمندان بود. 45 سالمند 60 تا 70 سالة استان قم، بدون مداخلة خودگویی تکالیف تعادلی ایستا، آزمون لک لک (ایستادن روی یک پا) و تعادلی پویا، آزمون SEBT (آزمون ستاره) را آموزش دیدند، سپس به سه گروه خودگویی انگیزشی، آموزشی و کنترل تقسیم شدند. بهمنظور تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج تفاوت معناداری را بین گروهها نشان داد. نتیجة آزمون تعقیبی توکی از عملکرد آزمودنیها نشان داد بین خودگویی آموزشی و انگیزشی در تکلیف تعادل ایستا تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0 P>). همچنین در تکلیف تعادل پویا خودگویی آموزشی بهطور معناداری نسبت به خودگویی انگیزشی موجب بهبود عملکرد تعادلی شد (05/0 P<). بهطور کلی، خودگویی بهعنوان یک راهبرد شناختی در اجرای تکالیف تعادلی مؤثر بوده و در تکالیف تعادلی پویا ترجیحاً استفاده از خودگویی انگیزشی بهتر است.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
The Effect of Different Kinds of Self–Talk on Balance Function of the Healthy Elderly
نویسندگان [English]
- Amir Shariati 1
- Jamal Fazel Kalkhoran 2
1 University of Tehran
2 University of Tehran
چکیده [English]
The aim of the present study was to investigate and compare the effects of two
kinds of motivational and instructional self–talk on the performance of static and
dynamic balance tasks in the elderly. For this purpose, 45 old subjects aged
between 60 and 70 from Qom province participated in this study. Static balance
task (stand on one leg) and dynamic balance task (SEBT test) were instructed with
no self–talk intervention. Then, they were divided into three groups: motivational
self–talk, instructional self–talk and control. One–way analysis of variance and
Tukey post hoc test were used to analyze the data. The results showed a significant
difference among the groups. The result of Tukey post hoc test showed no
significant difference in static balance task between instructional and motivational
self–talk (P>0.05). Also, in dynamic balance task, instructional self–talk
significantly improved balance function compared to motivational self–talk
(P<0.05). Generally, self–talk as a cognitive strategy was effective in performing
balance tasks and motivational self–talk was preferred in dynamic balance tasks.
کلیدواژهها [English]
- the elderly
- Instructional Self–Talk
- Motivational Self–Talk
- static balance
- Dynamic balance