نوع مقاله : مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

نویسندگان

• رزا رهاوی ¹
• زهرا استیری ²

¹ استادیار دانشگاه یزد

² استادیار دانشگاه حکیم سبزواری

چکیده

هدف از اجرای این تحقیق، بررسی میزان تداخل حاصل از شیوة تمرینی خودتنظیم با توجه به نوع تکلیف بر اکتساب و یادداری تکالیف ردیابی موقعیتی، با تاکید بر آزمون نظریه های فراشناختی (پدیده های شناختی و فراشناختی) است. به این منظور 24 دانشجوی راست دست دختر و پسر دانشگاه یزد که به لحاظ مقیاس پرسشنامة ظرفیت خودتنظیمی (SRQ)، از ظرفیت بالای خودتنظیمی برخوردار بودند، به صورت تصادفی به 2 گروه تکالیف ردیابی موقعیتی ساده و پیچیده با مشخصات تجربی 12 نفر (در هر گروه) با میانگین سنی 7/1± 22 سال تقسیم شدند. روش تحقیق، نیمه تجربی بود. تکلیف مورد استفاده در این تحقیق، نوعی تکلیف ردیابی موقعیتی است که به صورت نرم افزاری طراحی شده و هدف از اجرای آن ردیابی موقعیتی مسیر با سرعت ممکن و حداقل خطاست. معیارهای اکتساب تکلیف زمان حرکت، خطای حرکت و تعداد تغییر الگو منظور شد. آزمودنی ها در مرحلة اکتساب 8 بلوک 16 کوششی را تمرین کردند، سپس در مرحلة یادداری فوری و مرحلة یادداری تأخیری (پس از 72 ساعت) یک بلوک 16 کوششی را تمرین کردند. داده ها از طریق آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و t مستقل به ترتیب برای مرحلة اکتساب و آزمون های یادداری استفاده شد. نتایج نشان داد تفاوت معنی داری بین گروه های تمرینی خودتنظیم در دو نوع تکلیف در مرحله اکتساب و یادداری فوری و تأخیری زمان حرکت وجود ندارد. درحالی که این تفاوت در رابطه با خطای حرکت در مرحلة اکتساب مشاهده شد (05/0 P<)، در مرحلة یادداری فوری و تأخیری مشاهده نشد. بین گروه های تمرینی خودتنظیم در دو نوع تکلیف در مرحلة اکتساب در مورد تعداد تغییر الگو تفاوت معنی داری مشاهده شد؛ به عبارتی گروه تمرینی تکلیف ردیابی موقعیتی پیچیده تعداد تغییر الگوی کمتری را خواستار بودند. همچنین نتایج تحلیل آزمون t مستقل برای مقایسة تعداد تغییر الگو در بلوک اول و بلوک هشتم از تکالیف ردیابی موقعیتی ساده تفاوت معنی داری نشان داد، ولی برای تکالیف ردیابی موقعیتی پیچیده تفاوت معنی داری مشاهده نشد. این یافته نشان می دهد افراد خودتنظیم با توجه به درکی که از نوع تکلیف دارند، سطوحی از تداخل زمینه ای را ایجاد می کنند و سپس با ادامة تمرین میزان تداخل زمینه ای را کاهش می دهند.

کلیدواژه‌ها

• خودتنظیمی
• پیچیدگی تکلیف
• تداخل زمینه ای

عنوان مقاله [English]

The Effect of Individuals’ Perception of Type of Task on Determination of Contextual Interference Levels

نویسندگان [English]

• Roza Rahavi ¹
• Zahra Estiri ²

¹ Ph.D University of Yazd

² University of Hakim Sabzevari

چکیده [English]

The aim of this research was to determine the effect of contextual interference derived from self-regulation practice with regard to type of task on acquisition and retention of tracking tasks with an emphasis on meta-cognition hypotheses (cognition and meta-cognition phenomena). For this purpose, 24 right handed male and female students of Yazd University (mean age: 22± 1.7) were selected via self-regulation questionnaire as high self-regulated subjects. They were randomly assigned to two different groups: simple tracking (n=12) or complex tracking (n=12). The method was quasi-experimental. The tracking tasks used in this study were designed by software whose aim was tracking with highest speed and lowest error. The movement time and movement error (click) as well as the number of pattern switches were assigned as scores in different groups. The subjects practiced 8 blocks of 16 trails per session; then, they participated one block of 16 trials in the immediate and delayed (after 72 hours) retention phases. The data were analyzed by ANOVA with repeated measures and t test in acquisition phase and retention tests. Results showed no significant difference between the two groups in two types of tasks in acquisition and immediate and delayed retention phases of movement time. A significant difference was observed in movement error in the acquisition phase (P<0.05) while this difference was not observed in immediate and delayed retention phases. There was a significant difference between the groups in the two types of tasks in the acquisition phase of the number of pattern switches, that is, the complex tracking group asked for lower number of pattern switches. Also, t test results showed a significant difference between the first and eighth block of simple tracking task to compare the number of pattern switches while no significant difference was observed in the complex tracking task. Thus, the finding suggested that self-regulated subjects with a perception of task complexity created levels of contextual interference and then reduced it through continuing the practice.

کلیدواژه‌ها [English]

• Self-Regulation
• Task Complexity
• Contextual interference