نوع مقاله : مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
نویسندگان
1 کارشناس ارشد، روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان، اصفهان، ایران
2 استادیار، روانشناسی کودکان استثنایی، دانشکدۀ علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه اصفهان، ایران
چکیده
براساس یافتههای روانشناسان برای اینکه بتوان فردی را کمتوان ذهنی قلمداد کرد، تنها داشتن بهرۀ هوشی پایینتر از متوسط کافی نیست، بلکه این افراد در رفتارهای سازشی، مشکلات ملموس و مشخصی دارند. تحقیق در زمینۀ رفتارهای سازشی برای افراد با نیازهای ویژه سودمند است و برای اینکه کودکان کمتوان ذهنی بتوانند خود را با زندگی اجتماعی سازگار کنند میبایست مهارتهای آنها در زمینۀ رفتار سازشی بهبود یابد. در این راستا پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر یک دوره فعالیت منظم ورزشی بر بهبود رفتار سازشی دانشآموزان کمتوان ذهنی آموزشپذیر نه تا پانزدهسالۀ شهرستان لردگان انجام گرفت. بدین منظور از بین 156 دانشآموز کمتوان ذهنی آموزشپذیر، بهصورت تصادفی ساده 28 نفر انتخاب و در دو گروه آزمایش (7 پسر، 7 دختر) و کنترل (7 پسر، 7 دختر) گمارده شدند. پرسشنامۀ رفتار سازشی واینلند (1965)، بهعنوان پیشآزمون روی دو گروه اجرا شد. سپس فعالیت ورزشی بهعنوان برنامة مداخلهای به مدت دو ماه و هر هفته 3 جلسه (45 دقیقهای) روی گروه آزمایش اجرا شد. دادههابا استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس با بهرهگیری از نرمافزار spss تجزیهوتحلیل شد (05/0>P). یافتهها نشان داد که بین عملکرد دو گروه آزمایش و کنترل در رفتار سازشی و خردهمهارتهای اجتماعی شدن، ارتباط، جابهجایی و حرکتی، خودیاری در پوشیدن، خودیاری عمومی و خودیاری در خوردن تفاوت معنادار آماری (05/0>P) وجود داشت. اما در خردهمهارتهای مسائل شغلی و خودرهبری تفاوت معنادار مشاهده نشد که نشان میدهد اجرای یک دوره فعالیت منظم ورزشی بر بهبود رفتار سازشی در بعضی خردهمهارتهای آن در دانشآموزان گروه آزمایش مؤثر بوده است که از این شیوه میتوان در توانبخشی و آموزش کودکان کمتوان ذهنی بهره برد.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
The Effect of a Period of Regular Exercise Activity on the Improvement of Adaptive Behavior in Educable Mentally Retarded Students
نویسندگان [English]
- Janbaba Aghayinejad 1
- Salar Faramarzi 2
- Mohamad Karimi 1
1 M.Sc. of General Psychology, Islamic Azad University (Khorasgan Branch), Isfahan, Iran
2 Assistant Professor of Exceptional Children Psychology, Faculty of Educational Sciences and Psychology, Isfahan, Iran
چکیده [English]
Psychological findings show that a lower IQ score than the normal level is not
enough to recognize someone as mentally retarded. In addition they have visible
and specific difficulties in their adaptive behaviors. Research on adaptive
behaviors is useful for those with specific needs and if mentally retarded children
want to adapt themselves to social life, they should improve their adaptive
behaviors. The current study aimed at determining the effect of a period of regular
exercise activity on the improvement of adaptive behavior in 9-15-year-old
educable mentally retarded students in Lordegan city. From 156 educable mentally
retarded students, 28 students were selected randomly and divided into two groups
of experimental (7 boys and 7 girls) and control (7 boys and 7 girls). Vinland
adaptive behavior Scale (1965) was used as the pretest. Then, the experimental
group took part in a period of exercise activity as an intervention program for 2
months, 3 sessions every week, 45 minutes per session. The data were analyzed by
covariance using SPSS software (P˂0.05). The results showed a significant
difference between the performance of the two groups in adaptive behavior and
sub-skills of socialization, communication, locomotion, dressing self-help, general
self-help and eating self-help (P<0.05) while there was no significant difference in
sub-skills of occupation and self-direction which showed that a period of regular
exercise activity had an effect on the improvement of some sub-skills of adaptive
behavior in experimental group. This approach can be used in rehabilitation and
instruction of mentally retarded children.
کلیدواژهها [English]
- Adaptive Behavior
- educable
- Exercise Activity
- mentally retarded
- students