ابوالفضل شایان؛ حمیده ایرانمنش؛ مهدی یزدان پناه؛ محمدعلی دولتی
چکیده
مقدمه: عامل نوروتروفیکی مشتق از مغز (BDNF)، پروتئینی است که به میزان زیادی در ساختارهای دستگاه عصبی مرکزی بیان می شود و شکلپذیری سیناپسی و فراگیری مهارتهای حرکتی و شناختی را تحت تاثیر قرار میدهد. این درحالیست که چندریختی val66met مقدار و بیان BDNF را مختل می کند.لذا محققان در تحقیق حاضر درصدد بررسی تاثیر چندریختی مذکور بر یادگیری یک ...
بیشتر
مقدمه: عامل نوروتروفیکی مشتق از مغز (BDNF)، پروتئینی است که به میزان زیادی در ساختارهای دستگاه عصبی مرکزی بیان می شود و شکلپذیری سیناپسی و فراگیری مهارتهای حرکتی و شناختی را تحت تاثیر قرار میدهد. این درحالیست که چندریختی val66met مقدار و بیان BDNF را مختل می کند.لذا محققان در تحقیق حاضر درصدد بررسی تاثیر چندریختی مذکور بر یادگیری یک مهارت توالی دار حرکتی بودند.روش پژوهش: بدین منظور صد نفر از دانشجویان مرد دانشگاه کاشان (میانگین سنی2.20±21.60) تحت مطالعه قرار گرفتند. پس از استخراج DNA ژنومیک، انجام واکنش زنجیره پلیمراز (PCR) با استفاده از پرایمر رو به جلو 3- ATACTGTCACACACGCTG-5 و پرایمر معکوس 3- ACTCTGGAGAGCGTGA-5 تایید صحت محصول PCR با استفاده از ژل اکتروفرز 1.5 درصد و در نهایت تعیین توالی با استفاده از آنالیزگر Sequencing، مشخص شد 46 نفر فاقد چندریختی مذکور و 54 نفر حامل متیونین (دچار چندریختی) هستند. سپس با استفاده از تکلیف حرکتی بازوی دینامیک، یادداری، انتقال بینایی- فضایی و انتقال حرکتی در مهارت توالی دار حرکتی آزمون شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد، افراد فاقد چندریختی با سرعت بیشتری نسبت به حاملان متیونین پیشرفت کردند و در آزمون یادداری هم بهتر عمل کردند (0/001 =p ). آنها در آزمون انتقال حرکتی نیز از حاملان متیونین بهتر بودند (0/001 =p) ولی در آزمون انتقال بینایی- فضایی تفاوت معناداری بین دو گروه نبود (0/176 =p ).نتیجه‌گیری: بنابراین به نظر می رسد حاملان متیونین به هرصورت از مراحل اولیه یادگیری حرکتی عبور می کنند ولی با توجه به مشکلات احتمالی ایجادشده توسط چندریختی، در تکمیل فرایند یادگیری دچار ضعف می باشند.
امینه لشکری زاده؛ وحید روح اللهی؛ مهشید زارع زاده؛ امین خدابخش زاده
چکیده
ورزش و فعالیت جسمانی تأثیرات مثبتی بر عملکردهای جسمی و روانی دارند، اما نیاز است تأثیر آنها بر عملکردهای شناختی با جزئیات بیشتری توضیح داده شود. این پژوهش به بررسی تأثیر فعالیت‌های بدنی منتخب با سطوح مختلف تداخل شناختی-حرکتی بر کارکردهای اجرایی 76 دختر 12-10 سالۀ شهرستان بم، با میانگین و انحراف استاندارد شاخص تودۀ بدن 5/1±73/18 و میانگین ...
بیشتر
ورزش و فعالیت جسمانی تأثیرات مثبتی بر عملکردهای جسمی و روانی دارند، اما نیاز است تأثیر آنها بر عملکردهای شناختی با جزئیات بیشتری توضیح داده شود. این پژوهش به بررسی تأثیر فعالیت‌های بدنی منتخب با سطوح مختلف تداخل شناختی-حرکتی بر کارکردهای اجرایی 76 دختر 12-10 سالۀ شهرستان بم، با میانگین و انحراف استاندارد شاخص تودۀ بدن 5/1±73/18 و میانگین هوش 1/9±5/109 می‌پردازد که براساس نمرۀ به‌دست‌آمده در پیش‌آزمون، به‌صورت تصادفی در چهار گروه (شناختی بالا- حرکتی بالا، شناختی پایین- حرکتی بالا، شناختی بالا- حرکتی پایین و شناختی پایین - حرکتی پایین)، قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تمرینات شناختی بالا-حرکتی بالا بر مؤلفۀ توجه و حافظۀ کاری کارکردهای اجرایی دختران 12-10 ساله تأثیر معناداری دارد (05/0≥P). همچنین تمرینات شناختی پایین -حرکتی بالا بر مؤلفه‌های توجه، بازداری تأثیر معناداری دارد (05/0≥p). بین چهار گروه آزمودنی‌ها در مؤلفۀ توجه تفاوت معناداری مشاهده شد (001/0 P= و 257/4=(4،71)F). ولی در مؤلفۀ حافظۀ کاری و بازداری تفاوت معناداری دیده نشد(373/0 = P و 057/1=(4،71)F). با استناد به نتایج این پژوهش، تمرینات شناختی -حرکتی در قالب فعالیت‌های بدنی بر مؤلفه‌های توجه و حافظۀ کاری و بازداری به‌عنوان سه مؤلفه از کارکردهای اجرایی بر دختران 10 تا 12 تأثیر معنا‌دار دارد، بنابراین، با جایگزین کردن و طراحی تمرینات شناختی –حرکتی به‌جای فعالیت‌های سنتی کلاس تربیت بدنی می‌توان بهبود کارکردهای اجرایی را در دختران 10 تا 12 ساله فراهم کرد.
حمید صااحی؛ مهشید زارع زاده
چکیده
مهارتهای حرکتی پایه، الگوهای قابل مشاهده‌ای از رفتارهای حرکتی شامل فعالیت‌های جابه‌جایی، دستکاری و پایداری هستند. هدف این تحقیق ارزیابی رشد حرکتی درشت و سطح تبحر اجرای مهارتهای حرکتی کودکان دبستانی در شهر تهران بود. از نسخۀ دوم آزمون رشد حرکتی درشت (اولریخ، 2000) برای ارزیابی 712 کودک 11-7 ساله استفاده شد. اجرای هر یک از دوازده ...
بیشتر
مهارتهای حرکتی پایه، الگوهای قابل مشاهده‌ای از رفتارهای حرکتی شامل فعالیت‌های جابه‌جایی، دستکاری و پایداری هستند. هدف این تحقیق ارزیابی رشد حرکتی درشت و سطح تبحر اجرای مهارتهای حرکتی کودکان دبستانی در شهر تهران بود. از نسخۀ دوم آزمون رشد حرکتی درشت (اولریخ، 2000) برای ارزیابی 712 کودک 11-7 ساله استفاده شد. اجرای هر یک از دوازده مهارت حرکتی درشت این آزمون به‌صورت کیفی ارزیابی شد. درصد کودکان با اجرای در سطح ضعیف/ ماهر و نزدیک ماهر (پیشرفته) بر حسب جنس و گروه سنی گزارش شد. ارزیابی‌ها مشخص کرد بالاترین درصدهای اجرا در سطح پیشرفته برای هر دو جنس به سُرخوردن و دویدن مربوط بوده‌اند، اما این نسبت‌ها در دیگر مهارتهای ارزیابی‌شده درکل پایین بود. در یک مهارت جابه‌جایی (جهیدن) و دو مهارت کنترل شیء (ضربه با پا، و ضربه با دست) درصد پسرهایی که در سطح پیشرفته ارزیابی شدند، از نظر آماری بیشتر از درصد دخترها بود. در سه مهارت کنترل شیء (دریبل، ضربه با پا، و پرتاب از بالای شانه) درصد کودکان با سن بالاتر که در سطح پیشرفته ارزیابی شده بودند، از نظر آماری بیشتر از کودکان کم‌سن‌و‌سال‌تر بود. ازاین‌رو پیشنهاد می‌شود در برنامه‌های دبستان‌ها به بهبود سطح تبحر مهارتهای حرکتی توجه بیشتر شود.
