کوثر عباس‌پور؛ محمدتقی اقدسی؛ زهرا فتحی رضائی؛ سید حجت زمانی ثانی؛ استفان اشنایدر
چکیده
مقدمه: اگرچه بینایی سیستم حسی غالب در ورزش است، اما بسیاری از موقعیت‌ها به یکپارچگی چندحسی نیاز دارند. شایان توجه است که تأثیر محرک‌های شنوایی با محرک‌های بینایی در ورزشکاران به‌طور جامع بررسی نشده است. بنابراین هدف پژوهش حاضر، بررسی پردازش اطلاعات تک‌حسی و چندحسی بر تصمیم‌گیری تحت فشار است.روش پژوهش: تحقیق به‌صورت نیمه‌تجربی ...
بیشتر
مقدمه: اگرچه بینایی سیستم حسی غالب در ورزش است، اما بسیاری از موقعیت‌ها به یکپارچگی چندحسی نیاز دارند. شایان توجه است که تأثیر محرک‌های شنوایی با محرک‌های بینایی در ورزشکاران به‌طور جامع بررسی نشده است. بنابراین هدف پژوهش حاضر، بررسی پردازش اطلاعات تک‌حسی و چندحسی بر تصمیم‌گیری تحت فشار است.روش پژوهش: تحقیق به‌صورت نیمه‌تجربی با جامعة آماری بازیکنان پسر نخبة بدمینتون انجام گرفت. از بین آنها 13 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. بازیکنان باید در مورد تکلیف تصمیم‌گیری فضایی بدمینتون، در چهار حالت (محرک بینایی، محرک شنوایی، محرک بینایی-شنوایی همسو و محرک بینایی-شنوایی ناهمسو) در دو شرایط عادی و تحت فشار، پاسخ صحیح می‌دادند. برای طراحی تکلیف و ارزیابی دقت تصمیم‌گیری از نرم‌افزار سایکوپای و برای تحلیل آماری، از واریانس اندازه‌گیری‌های مکرر (4×2) در سطح معناداری 0/05 استفاده شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد دقت تصمیم‌گیری بازیکنان نخبة بدمینتون در حالت بینایی-شنوایی همسو (چندحسی) به‌طور معناداری بهتر از حالت‌های تک‌حسی بینایی و شنوایی به‌صورت مجزا، به‌ویژه در شرایط تحت فشار بود. همچنین دقت تصمیم‌گیری در حالت بینایی-شنوایی ناهمسو، نسبت به سه حالت دیگر، به‌طور معناداری کمتر بود.نتیجه‌گیری: می‌توان گفت یکپارچگی چندحسی (بینایی-شنوایی) نسبت به پردازش تک‌حسی (بینایی یا شنوایی) سبب بهبود عملکرد بیشتری در دقت تصمیم‌گیری بازیکنان نخبة بدمینتون می‌شود که بر اساس نظریة پردازش اطلاعات، قابل تبیین است. همچنین نتایج نشان داد تصمیم‌گیری در هر چهار حالت حسی در شرایط تحت فشار، بهتر از شرایط عادی بود، که می‌توان دلیل آن را به سطح بالای تجربه و مهارت ورزشکاران در شرایط تحت فشار نسبت داد.
