الینا کیانی شاهوندی؛ عادل دنیایی
چکیده
مقدمه: اختلالات روانشناختی در بین جمعیت مبتلا به دیابت شیوع بسیاری دارند. هدف این تحقیق بررسی اثر 12هفته تمرینات ترکیبی بر سطوح خشم، شادکامی و نگرانی زنان مبتلا به دیابت نوع دو بود.
روش پژوهش: 37 زن مبتلا به دیابت نوع دو به شکل تصادفی در دو گروه تمرین (18نفر، سن: 6/3 ± 60/6 سال، شاخص تودۀ بدن: 1/3± 30/2 کیلوگرم/مترمربع و قند خون ناشتا: 15/1 ...
بیشتر
مقدمه: اختلالات روانشناختی در بین جمعیت مبتلا به دیابت شیوع بسیاری دارند. هدف این تحقیق بررسی اثر 12هفته تمرینات ترکیبی بر سطوح خشم، شادکامی و نگرانی زنان مبتلا به دیابت نوع دو بود.
روش پژوهش: 37 زن مبتلا به دیابت نوع دو به شکل تصادفی در دو گروه تمرین (18نفر، سن: 6/3 ± 60/6 سال، شاخص تودۀ بدن: 1/3± 30/2 کیلوگرم/مترمربع و قند خون ناشتا: 15/1 ± 161/4 میلیگرم/دسیلیتر) و کنترل (19نفر، سن: 6/4 ± 60/6 سال، شاخص تودۀ بدن: 1/2± 29/9 کیلوگرم/مترمربع و قند خون ناشتا: 16/1 ± 169/1 میلیگرم/دسیلیتر) قرار گرفتند. برنامۀ تمرینی شامل 20 دقیقه تمرین هوازی با 50-75 درصد ضربان قلب ذخیره و همچنین 40 دقیقه تمرین مقاومتی با 50-75 درصد RM1، سه جلسه در هفته به مدت 12 هفته بود. پرسشنامههای STAXI-2، PSWQ و شادکامی آکسفورد قبل و 48 ساعت بعد از مداخلۀ تمرین تکمیل شدند. دادهها با استفاده از آزمونهای آماری کولموگروف اسمیرنوف، تی زوجی و تحلیل کوواریانس واریانس در سطح معناداری 0/05 >P تجزیهوتحلیل قشد.
یافتهها: نتایج نشان داد پس از مداخلۀ تمرین سطوح خشم (0/001) و نگرانی (0/001) آزمودنیها کاهش و سطوح شادکامی (001/0) آنها افزایش معناداری هم نسبت به پیشآزمون و هم در مقایسه با گروه کنترل، داشت.
نتیجهگیری: بهنظر میرسد 12هفته تمرین ترکیبی (مقاومتی + هوازی) برای بهبود اختلالات مربوط به خشم، شادکامی و نگرانی زنان مبتلا به دیابت نوع2 مناسب باشد و بتواند به این افراد در مدیریت این بیماری و عوارض مربوطه کمک کند.
منصوره مکبریان؛ ولیاله کاشانی؛ کبری کاشانی؛ سمیه نامدار طجری
چکیده
در این تحقیق تلاش شد تا اثر شرکت در فعالیتهای بدنی بر میزان شادکامی زنان و مردان سالمند شهر تهران ارزیابی شود. جامعۀ آماری تحقیق کلیۀ افراد سالمند مناطق 22گانۀ شهر تهران بود که از این میان 400 نفر به روش تصادفی خوشهای چندمرحلهای بهعنوان نمونۀ آماری انتخاب شدند. برای تعیین فعال و غیرفعال بودن افراد سالمند از پرسشنامۀ فعالیت بدنی ...
بیشتر
در این تحقیق تلاش شد تا اثر شرکت در فعالیتهای بدنی بر میزان شادکامی زنان و مردان سالمند شهر تهران ارزیابی شود. جامعۀ آماری تحقیق کلیۀ افراد سالمند مناطق 22گانۀ شهر تهران بود که از این میان 400 نفر به روش تصادفی خوشهای چندمرحلهای بهعنوان نمونۀ آماری انتخاب شدند. برای تعیین فعال و غیرفعال بودن افراد سالمند از پرسشنامۀ فعالیت بدنی شارکی و برای تعیین میزان شادکامی این افراد از پرسشنامۀ شادکامی آکسفورد (OHI) که روایی و پایایی آنها تأیید شد، استفاده شد. سن تمامی سالمندان شرکتکننده در این تحقیق بالای 60 سال بود و در عین حال هیچ یک از آنها دچار مشکلات روانی و جسمانی نبودند. پس از توزیع و سپس جمعآوری پرسشنامه و دستهبندی اطلاعات خام، بهمنظور تجزیهوتحلیل دادهها از نرمافزار spss نسخۀ 13 استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره (MANOVA) در سطح معناداری0071/0P ≤ نشان داد افراد فعال در تمامی خردهمقیاسهای شادکامی از جمله رضایت از زندگی، خوشی، عزت نفس، کنترل، کارامدی، آرامش و بهطور کلی شادکامی از افراد غیرفعال بهطور معناداری نمرههای بالاتری را کسب کردند. درحالیکه اثر جنسیت و تعامل سطح فعالیت و جنسیت اثر معناداری بر شادکامی سالمندان نداشت. بنابراین میتوان گفت یکی از عوامل مؤثر بر شادکامی افراد در دوران سالمندی روی آوردن به فعالیت بدنی است.