بهمن عالی زاده؛ فاطمه سادات حسینی؛ بهمن دیرانلویی
چکیده
هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر تمرین جسمانی، تصویرسازی ذهنی، و موسیقی بر بهبود مهارت شوت بسکتبال بود. در این پژوهش نیمه‌تجربی، 45 دانشجو (19 تا 22 سال) به‌صورت تصادفی انتخاب شده و در 3 گروه آزمایشی 15 نفری در دانشگاه صنعتی شاهرود بررسی شدند. تمرین جسمانی، تمرین جسمانی با تمرین ذهنی و تمرین جسمانی به‌همراه تمرین ذهنی و موسیقی (روش ترکیبی) ...
بیشتر
هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر تمرین جسمانی، تصویرسازی ذهنی، و موسیقی بر بهبود مهارت شوت بسکتبال بود. در این پژوهش نیمه‌تجربی، 45 دانشجو (19 تا 22 سال) به‌صورت تصادفی انتخاب شده و در 3 گروه آزمایشی 15 نفری در دانشگاه صنعتی شاهرود بررسی شدند. تمرین جسمانی، تمرین جسمانی با تمرین ذهنی و تمرین جسمانی به‌همراه تمرین ذهنی و موسیقی (روش ترکیبی) در گروه آزمایشی اول تا سوم بهترتیب استفاده شد. گردآوری اطلاعات در این پژوهش با آزمون تعدیلشدۀ شوت بسکتبال (ایفرد) انجام گرفت. برای تجزیه‌وتحلیل فرضیههای تحقیق از آزمونهای آمار توصیفی، کولموگروف-اسمیرنوف، آزمون T و تحلیل واریانس یکطرفه استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که بین نمره‌های پیشآزمون و پس‌آزمون تمرین جسمانی، تمرین جسمانی به‌همراه تمرین ذهنی و روش ترکیبی تفاوت معناداری (05/0>P) وجود دارد. با توجه به مقایسۀ بینگروهی میتوان نتیجه گرفت که روش ترکیبی از دو روش دیگر بهتر است و تمرین جسمانی به‌همراه تمرین ذهنی تفاوت کمتری با تمرین جسمانی دارد. ازاینرو توصیه میشود از روشهای آموزشی مختلف جهت کارامد کردن برنامههای تمرینی استفاده شود
مریم نظری؛ احمدرضا موحدی؛ شیلا صفوی همامی
چکیده
در پژوهش حاضر تأثیر ترکیب‌های مختلف موسیقی و حرکات هماهنگ بر کاهش مشکلات رفتاری کودکان عقب‌ماندۀ ذهنی آموزش‌پذیر بررسی شد. به این منظور 40 کودک کم‌توان ذهنی پسر 8 تا 14 ساله، به‌طور تصادفی در چهار شیوۀ تمرینی شامل حرکات هماهنگ با زمینۀ موسیقی گام ماژور (ریتم سریع)، حرکات هماهنگ با زمینۀ موسیقی گام مینور (ریتم کند)، حرکات هماهنگ بدون ...
بیشتر
در پژوهش حاضر تأثیر ترکیب‌های مختلف موسیقی و حرکات هماهنگ بر کاهش مشکلات رفتاری کودکان عقب‌ماندۀ ذهنی آموزش‌پذیر بررسی شد. به این منظور 40 کودک کم‌توان ذهنی پسر 8 تا 14 ساله، به‌طور تصادفی در چهار شیوۀ تمرینی شامل حرکات هماهنگ با زمینۀ موسیقی گام ماژور (ریتم سریع)، حرکات هماهنگ با زمینۀ موسیقی گام مینور (ریتم کند)، حرکات هماهنگ بدون زمینۀ موسیقی، و بدون تمرین- بدون موسیقی (کنترل) قرار گرفتند. برای اندازهگیری مشکلات رفتاری، از سیاهۀ راتر- نسخۀ والدین (فرم آ) استفاده شد. پیشآزمون قبل از دورۀ پژوهش و پس‌آزمون پس از دوازده هفته تمرین ( 36 جلسه) گرفته شد. برای تحلیل داده‌ها از روش آماری تحلیل واریانس یک‌راهه استفاده شد. نتایج نشان داد که شیوۀ تمرینی "حرکات هماهنگ همراه با موسیقی گام ماژور" مشکلات رفتاری کودکان را به‌طور معناداری (05/0>P) کاهش داد؛ اما شیوههای تمرینی "حرکات هماهنگ با زمینۀ موسیقی گام مینور" و " حرکات هماهنگ بدون زمینۀ موسیقی" کاهش معناداری در مشکلات رفتاری کودکان عقب‌ماندۀ ذهنی ایجاد نکرد. در طول دورۀ پژوهش تغییر چشمگیر در نمره‌های مشکلات رفتاری شرکتکنندگان گروه کنترل دیده نشد.
فاطمه قرایی؛ الهه عرب عامری؛ داود حومینیان
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر غنی‌سازی )ادراکی- حرکتی و موسیقی) محیط بر رشد حرکات درشت و ظریف اطفال بود. 32 طفل 8-5 ماهۀ سالم در این پژوهش شرکت داشتند که به‌صورت همگن در چهار گروه 8 نفری (سه گروه آزمایش و یک گروه کنترل) قرار گرفتند. اطفال گروه‌های آزمایش به مدت 36 جلسه و هر جلسه 60 دقیقه در محیط‌های غنی ویژۀ خود تمرین کردند. اطفال گروه آزمایش ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر غنی‌سازی )ادراکی- حرکتی و موسیقی) محیط بر رشد حرکات درشت و ظریف اطفال بود. 32 طفل 8-5 ماهۀ سالم در این پژوهش شرکت داشتند که به‌صورت همگن در چهار گروه 8 نفری (سه گروه آزمایش و یک گروه کنترل) قرار گرفتند. اطفال گروه‌های آزمایش به مدت 36 جلسه و هر جلسه 60 دقیقه در محیط‌های غنی ویژۀ خود تمرین کردند. اطفال گروه آزمایش اول در محیط غنیسازیشده به لحاظ «ادراکی- حرکتی و موسیقی»، گروه دوم در محیط غنیسازیشده «ادراکی- حرکتی» و گروه سوم در محیط غنیسازیشده «موسیقیایی» قرار گرفتند. برای ارزیابی مهارت‌های حرکتی درشت و ظریف از مقیاس رشد حرکتی پی‌بادی (نسخۀ دوم) استفاده شد. در تحلیل داده‌ها از متغیرهای معادل سنی این آزمون استفاده شد. داده‌های حاصل با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس یک‌راهه تجزیه‌وتحلیل شد. نتایج نشان داد، بین میانگین نمره‌های معادل سنی در حرکات درشت (001/0P=) و میانگین نمره‌های معادل سنی در حرکات ظریف (001/0P=) در گروه‌های آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. یافته‌های حاصل نشان می‌دهد که تجربۀ ادراکی- حرکتی و موسیقی بر رشد حرکتی به‌طور کلی و بر معادل‌های سنی حرکات درشت و ظریف به‌طور اختصاصی تأثیر مثبت دارد. بنابراین، شرایط محیطی و تجربه عاملی مثبت در رشد مهارت‌های حرکتی پایه‌ای و بنیادی اطفال شرکت‌کننده در سه گروه تمرین بود.
فرناز ترابی؛ محمود شیخ؛ علی محمد صفانیا
دوره 3، شماره 1 ، خرداد 1390، ، صفحه 23-42
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر انگیختگی با حضور مؤلفه‌های انگیزشی تماشاگر و موسیقی و مقایس? این مؤلفه‌ها بر اجرا و یادگیری مهارت مداوم دریبل بسکتبال بود. به این منظور 36 دختر سالم غیرورزشکار با میانگین و انحراف استاندارد سن 23/2 ± 8/21 سال، قد 19/6 ± 4/163 سانتیمتر، وزن 13/10 ± 5/57 کیلوگرم، به‌صورت تصادفی به سه گروه تماشاگر (12 نفر)، موسیقی (12 ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر انگیختگی با حضور مؤلفه‌های انگیزشی تماشاگر و موسیقی و مقایس? این مؤلفه‌ها بر اجرا و یادگیری مهارت مداوم دریبل بسکتبال بود. به این منظور 36 دختر سالم غیرورزشکار با میانگین و انحراف استاندارد سن 23/2 ± 8/21 سال، قد 19/6 ± 4/163 سانتیمتر، وزن 13/10 ± 5/57 کیلوگرم، به‌صورت تصادفی به سه گروه تماشاگر (12 نفر)، موسیقی (12 نفر) و کنترل (12 نفر) تقسیم شدند. برنام? تمرین در مرحل? اکتساب شامل دریبل از بین موانع بسکتبال هریسون به مدت 6 هفته تمرین بود که هر هفته سه جلسه و هر جلسه 30 ثانیه با حضور مؤلفه‌های انگیزشی در گروه‌های مجزا برگزار شد. امتیاز آزمون دریبل بسکتبال در هر جلسه ثبت و سپس پس‌آزمون گرفته شد و در نهایت بعد از دو هفته بی‌تمرینی آزمون یادداری در شرایط یکسان و پس از 24 ساعت آزمون انتقال مشابه شرایط واقعی مسابقه و با حضور تمام مؤلفه‌ها (موسیقی و تماشاگر) به‌عمل آمد. از شاخص ضربان قلب استراحت جهت همسانی سطح پایه انگیختگی در آزمودنی‌ها استفاده شد. نتایج با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس یک‌سویه، آنالیز واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر و آزمون تعقیبی بن فرنی تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج نشان داد که در هر سه گروه یادگیری مهارت در مرحل? اکتساب پیشرفته داشته است. همچنین تفاوت معنی‌داری در امتیاز مهارت دریبل بسکتبال بین سه گروه در مرحل? اکتساب مشاهده شد (0001/0 = P) که این تفاوت به نفع گروه کنترل بود، یعنی گروه‌های انگیزشی تماشاگر و موسیقی عملکرد ضعیف‌تری در پس‌آزمون مرحل? اکتساب نشان دادند. اما در آزمون یادداری و انتقال، نتایج به سود گروه موسیقی و تماشاگر بود. به این صورت که در آزمودن یادداری گروه تماشاگر بیشترین امتیاز را کسب کرد و در آزمون انتقال دو گروه موسیقی و تماشاگر امتیاز بیشتر و معناداری از لحاظ آماری نسبت به گروه کنترل به‌دست آوردند (0001/0 = P).
فرناز ترابی؛ محمود شیخ؛ الهه عرب عامری؛ رسول حمایت طلب؛ فضل الله باقرزاده
دوره 1، شماره 3 ، دی 1388، ، صفحه 65-82
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، مقایسة تاثیر تماشاگر و موسیقی بر اجرا و یادگیری پرتاب آزاد بسکتبال است. به این منظور 36 دختر سالم غیرورزشکار با میانگین و انحراف استاندارد سن (59/1±8/22 سال)، قد (63/5±1/163 سانتیمتر) و وزن (06/7±5/54 کیلوگرم) به صورت تصادفی به سه گروه تماشاگر (12 نفر)، موسیقی (12 نفر) و کنترل (12 نفر) تقسیم شدند. برنامة تمرین در مرحلة اکتساب شامل پرتاب ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر، مقایسة تاثیر تماشاگر و موسیقی بر اجرا و یادگیری پرتاب آزاد بسکتبال است. به این منظور 36 دختر سالم غیرورزشکار با میانگین و انحراف استاندارد سن (59/1±8/22 سال)، قد (63/5±1/163 سانتیمتر) و وزن (06/7±5/54 کیلوگرم) به صورت تصادفی به سه گروه تماشاگر (12 نفر)، موسیقی (12 نفر) و کنترل (12 نفر) تقسیم شدند. برنامة تمرین در مرحلة اکتساب شامل پرتاب آزاد بسکتبال به مدت 6 هفته تمرین، در هر هفته سه جلسه و در هر جلسه 15 کوشش با حضور مؤلفه های انگیزشی در گروه های مجزا برگزار شد. امتیاز آزمون پرتاب آزاد بسکتبال در هر جلسه ثبت و سپس پس آزمون گرفته شد، در نهایت بعد از دو هفته بی تمرینی آزمون یادداری در شرایط یکسان برای تمام گروه ها و پس از 24 ساعت آزمون انتقال در شرایط جدید (متفاوت از شرایط تمرین) به عمل آمد. از شاخص ضربان قلب برای همسانی سطح پایة انگیختگی آزمودنی ها و در حین تمرین به منظور اطمینان از رسیدن به سطح مطلوب انگیختگی استفاده شد. نتایج با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس یک سویه، آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بن فرنی تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که در هر سه گروه یادگیری مهارت در مرحلة اکتساب پیشرفت کرده است و تفاوت معنی داری در امتیاز پرتاب آزاد بسکتبال بین سه گروه در مرحلة اکتساب مشاهده نشد (145/0 = P). اما در آزمون یادداری و انتقال، نتایج به سود گروه موسیقی و تماشاگر بود، به این صورت که در آزمون یادداری گروه موسیقی بیشترین امتیاز را کسب کرد و در آزمون انتقال دو گروه موسیقی و تماشاگر امتیاز بالاتر معناداری از لحاظ آماری نسبت به گروه کنترل به دست آوردند (000/0 = P).
