محمد حسین زمانی؛ مهدی ضرغامی؛ صدیقه حیدری نژاد
چکیده
بازخورد یکی از مهمترین متغیرهای مؤثر بر کارایی یادگیری حرکتی و نحوة اجرای مهارت است و نقش بسیار مهمی در کنترل حرکتی و اکتساب مهارت حرکتی دارد. هدف این تحقیق بررسی میزان اکتساب و یادداری یک مهارت جدید در کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم در شرایط ارائۀ بازخورد افزوده با تواترهای مختلف بود. روش تحقیق نیمهتجربی و طرح تحقیق به روش ...
بیشتر
بازخورد یکی از مهمترین متغیرهای مؤثر بر کارایی یادگیری حرکتی و نحوة اجرای مهارت است و نقش بسیار مهمی در کنترل حرکتی و اکتساب مهارت حرکتی دارد. هدف این تحقیق بررسی میزان اکتساب و یادداری یک مهارت جدید در کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم در شرایط ارائۀ بازخورد افزوده با تواترهای مختلف بود. روش تحقیق نیمهتجربی و طرح تحقیق به روش پیشآزمون- پسآزمون و آزمون یادداری با سه گروه بازخورد (0% ، 50%، 100%) بود. جامعۀ آماری شامل کودکان پسر اوتیسم 6 تا 8 ساله شهر اهواز بودند که 21 نفر به روش در دسترس و هدفمند بهعنوان نمونۀ آماری انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در سه گروه قرار گرفتند. تکلیف آزمودنیها مهارت پرتاب از بالای شانه به سمت سیبل ترسیمشده روی زمین بود. در مرحلۀ اکتساب آزمودنیها 60 پرتاب را انجام دادند. آزمودنیهای گروه صفر درصد هیچ گونه بازخوردی را دریافت نکردند، گروه 50 درصد در نصف کوششها و گروه 100 درصد در تمامی کوششها بازخورد دریافت کردند. 24 ساعت پس از مرحلۀ اکتساب، آزمون یادداری که شامل 10 کوشش بود، از آزمودنیها بهعمل آمد. بعد از بررسی نرمال بودن دادهها و برابری واریانسها، دادهها به روش آماری تحلیل واریانس بینگروهی با اندازهگیری تکراری، تحلیل واریانس بینگروهی و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شد. نتایج در مرحلۀ اکتساب و یادداری بین سه گروه تفاوت معناداری (0.001P= ) نشان داد. همچنین گروه 100 درصد هم در مرحلۀ اکتساب و هم در مرحلۀ یادداری برتری داشت. بهطور کلی توصیه میشود در یادگیری مهارت کودکان مبتلا به اوتیسم از بازخورد افزوده با تواتر بالا استفاده شود.
امین صادقی؛ محمدکاظم واعظ موسوی؛ معصومه شجاعی؛ آرزو عادلی فر
دوره 1، شماره 3 ، دی 1388، ، صفحه 23-36
چکیده
هدف از انجام تحقیق، مقایسة اثر بازخورد آگاهی از نتیجة خود کنترلی با تواتر زیاد و کم، متواتر (100%)، و کاهش فراوانی (50%) بر یادگیری مهارت هدف گیری پرتابی کودکان شهر الشتر، در دو مرحله، اکتساب و یادداری است. به این منظور 60 آزمودنی به طور تصادفی در 3 گروه خودکنترلی، متواتر و کاهش یافته، تکلیف هدف گیری پرتابی را در دو مرحلة اکتساب و یادداری ...
بیشتر
هدف از انجام تحقیق، مقایسة اثر بازخورد آگاهی از نتیجة خود کنترلی با تواتر زیاد و کم، متواتر (100%)، و کاهش فراوانی (50%) بر یادگیری مهارت هدف گیری پرتابی کودکان شهر الشتر، در دو مرحله، اکتساب و یادداری است. به این منظور 60 آزمودنی به طور تصادفی در 3 گروه خودکنترلی، متواتر و کاهش یافته، تکلیف هدف گیری پرتابی را در دو مرحلة اکتساب و یادداری با فاصلة تاخیری 24 ساعت انجام دادند. گروه خودکنترلی بعد از مرحلة اکتساب به دو گروه تواتر بالا (بالاتر از 30%) و پایین (کمتر از 18%) تقسیم شدند. برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده در مرحلة اکتساب و یادداری، از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. در بخش آمار توصیفی، شاخص های مرکزی و پراکندگی مربوط به اندازه های متغیر تابع گروه های تجربی و در بخش آمار استنباطی برای بررسی اهداف اختصاصی این آزمایش در مرحلة اکتساب از روش تحلیل واریانس عاملی مرکب (سری کوشش های تمرینی) 6 × (روش ارائة بازخورد) 4 و برای مرحلة یادداری از تحلیل واریانس یک متغیره و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. برای محاسبات و تحلیل آماری اطلاعات خام از نرم افزار SPSS 11.5 استفاده شد. سطح معنی داری نیز برای تمام روش های آماری 05/0 P? در نظر گرفته شد. بر اساس نتایج به دست آمده، در مرحلة اکتساب تفاوت معنی داری بین گروه ها مشاهده نشد و در مرحلة یادداری گروه متواتر عملکرد بهتری نسبت به دیگر گروه ها داشت. ازاین رو می توان گفت که در مورد کودکان بین شرایط تمرینی آزمودنی مدار و مربی مدار، شرایط تمرینی مربی مدار متواتر بهترین نتیجه را به دنبال دارد.