رشد و یادگیری حرکتی
کیوان ملا نوروزی؛ لیلا عطری؛ صالح رفیعی؛ سید محی الدین بهاری
چکیده
هدف از پژوهش حاضر تاثیر زاویه نمایش تمرینات مشاهده ای مبتنی بر دستورالعملهای خیرگی بر مدت زمان چشم آرام و یادگیری پرتاب مینی بسکتبال کودکان بود. تعداد 24 کودک 10 تا 12 سال به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه الگودهی از زاویه اول شخص و سوم شخص قرار گرفتند. گروه های پژوهش به مدت سه جلسه در تمرینات یادگیری مشاهده ای مبتنی ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر تاثیر زاویه نمایش تمرینات مشاهده ای مبتنی بر دستورالعملهای خیرگی بر مدت زمان چشم آرام و یادگیری پرتاب مینی بسکتبال کودکان بود. تعداد 24 کودک 10 تا 12 سال به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه الگودهی از زاویه اول شخص و سوم شخص قرار گرفتند. گروه های پژوهش به مدت سه جلسه در تمرینات یادگیری مشاهده ای مبتنی بر دستورالعمل های خیرگی شرکت کردند که قبل، بعد و 24 ساعت بعد از تمرینات مورد ارزیابی های خیرگی و حرکتی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که هردو زاویه الگودهی منجر به بهبود عملکرد پرتاب آزاد مینی بسکتبال و افزایش مدت زمان چشم ساکن از پیش آزمون تا یادداری شد. همچنین بین اثربخشی زوایای مختلف تفاوت معنی داری وجود نداشت. بنابراین دستورالعمل های خیرگی در حین یادگیری مشاهده ای به دلیل بهبود فرایندهای توجهی یادگیری حرکتی را تسهیل میکند. اولین نتیجه پژوهش حاکی از عدم تفاوت معنی دار بین عملکرد پرتاب آزاد مینی بسکتبال گروه های پژوهش قبل از مداخلات بود که حاکی از همسانی گروه ها از نظر عملکرد حرکتی بود. تکلیف پژوهش حاضر پرتاب آزاد مینی بسکتبال بود که از فاصله 4 متری به سمت سبد بسکتبال با ارتفاع 60/2 متر از سطح زمین انجام می شود و چون آزمودنی ها کودکان می باشند ارتفاع سبد و همچنین وزن توپ کمتر است.
محبوبه عالیوندی دارانی؛ حسن کردی؛ کیوان ملانوروزی
چکیده
مقدمه: حرکت، یک راه برقراری ارتباط اجتماعی کودک با سایر افراد در زندگیاش است. کودک با حرکت کردن در محیط تجربههای مختلفی را کسب میکند، هرچند مهارتهای او هنوز تکامل نیافته است. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر تمرینهای حرکتی در آب بر رشد مهارتهای عاطفی- اجتماعی و مهارتهای حرکتی درشت کودکان 3 تا 6 سال انجام گرفت.روش پژوهش: پژوهش ...
بیشتر
مقدمه: حرکت، یک راه برقراری ارتباط اجتماعی کودک با سایر افراد در زندگیاش است. کودک با حرکت کردن در محیط تجربههای مختلفی را کسب میکند، هرچند مهارتهای او هنوز تکامل نیافته است. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر تمرینهای حرکتی در آب بر رشد مهارتهای عاطفی- اجتماعی و مهارتهای حرکتی درشت کودکان 3 تا 6 سال انجام گرفت.روش پژوهش: پژوهش از نوع نیمهتجربی با طرح پیشآزمون-پسآزمون و گروه کنترل بود. جامعة آماری کودکان دختر در مهدکودکهای شهر فریدن استان اصفهان بودند. 23 نفر به شکل در دسترس انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در دو گروه تجربی (12نفر) و کنترل (11نفر) قرار گرفتند. گروه تجربی، 16جلسة 50دقیقهای تمرینهای حرکتی در آب را به مدت هشت هفته انجام دادند و گروه کنترل، فعالیتهای روزمرة خود را طبق برنامههای معمول انجام دادند. هر دو گروه، نسخة سوم آزمون رشد مهارتهای حرکتی درشت اولریخ و پرسشنامة مهارتهای عاطفی اجتماعی گرشام و الیوت (1990) را در شرایط کاملاً مشابه در پیشآزمون و پسآزمون اجرا کردند. تجزیهوتحلیل دادهها با آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره در سطح معناداری 0/05 و در نرمافزار اس پی اس اس نسخة 26 انجام شد.یافتهها: نتایج نشان داد بازیهای حرکتی در آب به شکل معناداری موجب رشد مهارتهای درشت (جابهجایی و کنترل شیء) و مهارتهای عاطفی- اجتماعی (همکاری، جرأتورزی، خودکنترلی و مسئولیتپذیری) بیشتری نسبت به گروه کنترل شد ( P ≤0/05 ).نتیجهگیری: با ارائة برنامة آموزشی بازی در آب میتوان فرصتی برای رشد مهارتهای عاطفی- اجتماعی و مهارتهای حرکتی درشت کودکان پیشدبستانی دختر فراهم کرد.
سمیرا افضلی؛ کیوان ملانوروزی
چکیده
مقدمه: مداخلات ذهن آگاهی و تصویر سازی به عنوان شکلی از اموزش های ذهنی اثر فزاینده ای بر عملکرد روانی و ورزشی ورزشکاران دارد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف تاثیر تمرینات ذهن آگاهی و تصویرسازی پتلپ بر اضطراب حالتی رقابتی و عملکرد ورزشکاران سوارکاری رشته پرش انجام گرفت. روش پژوهش: در این پژوهش نیمهتجربی که با طرح پیش آزمون- پس آزمون با ...
بیشتر
مقدمه: مداخلات ذهن آگاهی و تصویر سازی به عنوان شکلی از اموزش های ذهنی اثر فزاینده ای بر عملکرد روانی و ورزشی ورزشکاران دارد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف تاثیر تمرینات ذهن آگاهی و تصویرسازی پتلپ بر اضطراب حالتی رقابتی و عملکرد ورزشکاران سوارکاری رشته پرش انجام گرفت. روش پژوهش: در این پژوهش نیمهتجربی که با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفت، از بین کلیه ورزشکاران سوارکاری در رشته پرش در استانهای همدان و زنجان، به صورت در دسترس 30 سوارکار بزرگسال حرفهای (دامنه سنی 22 تا 40 سال) برای شرکت در مطالعه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه تصویرسازی ذهنی، تمرین ذهنآگاهی و کنترل قرار گرفتند. در مراحل پیشآزمون و پسآزمون شرکتکنندگان در ابتدا به تکمیل نسخه فارسی سیاهه اضطراب حالتی رقابتی-2 پرداختند، سپس عملکرد پرش شرکتکنندگان در مسابقهای شبیهسازی شده توسط هیات داوران اندازهگیری شد. مرحله مداخله در 6 هفته انجام گرفت که گروههای تمرینی به مداخلات مورد نظر پرداختند. دادهها با استفاده از آزمونهای تی وابسته، تحلیل کوواریانس تک متغیره (آنکوا) و چند متغیره (مانکوا) تحلیل شد.نتایج تحقیق نشان داد که آموزش ذهنآگاهی بر عملکرد ورزشی (P=0.025)، اضطراب جسمانی (P=0.030)، اضطراب شناختی(P=0.015) و اعتماد به نفس (P=0.0001) تاثیر معناداری دارد. هم چنین اموزش تصویر سازی بر عملکرد ورزشی(P=0.039)، اضطراب جسمانی(P=0.016)، اضطراب شناختی(P=0.033) و اعتماد به نفس(P=0.033) تاثیر معناداری دارد. دیگر نتایج حاکی از عدم وجود تفاوت معنادار بین اثر اموزش ذهناگاهی و تصویرسازی ذهنی در اضطراب، اعتماد به نفس و عملکرد ورزشکاران سوارکاری در رشته پرش بود (P<0.05).
محمدحسین منظری توکلی؛ معصومه شجاعی؛ کیوان ملا نوروزی
چکیده
هدف پژوهش حاضر مقایسۀ اثر بازیهای بومی محلی و حیاط پویا بر کارکرد شناختی، سواد بدنی و پیشرفت تحصیلی کودکان 8 تا 12 ساله بود. آزمودنیها 60 دانشآموز دبستانی پسر با میانگین و انحراف معیار سنی 43/2 ± 32/10 سال بودند. اجرای این پژوهش شامل چهار مرحلة پیشآزمون و تمرینات به دو شیوۀ بازیهای بومی-محلی و حیاط پویا، پسآزمون و آزمون پیگیری ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر مقایسۀ اثر بازیهای بومی محلی و حیاط پویا بر کارکرد شناختی، سواد بدنی و پیشرفت تحصیلی کودکان 8 تا 12 ساله بود. آزمودنیها 60 دانشآموز دبستانی پسر با میانگین و انحراف معیار سنی 43/2 ± 32/10 سال بودند. اجرای این پژوهش شامل چهار مرحلة پیشآزمون و تمرینات به دو شیوۀ بازیهای بومی-محلی و حیاط پویا، پسآزمون و آزمون پیگیری بود. متغیرهای وابسته شامل کارکرد شناختی، سواد بدنی و پیشرفت تحصیلی بود که بهترتیب از ابزارهای تکلیف معکوس، سواد بدنی کانادا، پرسشنامۀ خودکارامدی تحصیلی برای ارزیابی آنها استفاده شد. بازیهای بومی-محلی شامل آموزش براساس دوازده بازی بومی-محلی بود که بیشتر بر حرکت و تعامل بین فردی تکیه داشتند. علاوهبر این، گروه کنترل تمرینات حیاط پویا را که شامل برخی از حرکات از پیش تعیینشده بود، انجام دادند. پس از اطمینان از توزیع طبیعی دادهها، توسط آزمون شاپیرو-ویلک، از آمار توصیفی و روشهای آماری آزمون تحلیل واریانس مرکب 3*2 و آزمون تعقیبی بنفرونی استفاده شد. نتایج نشان داد مقادیر کارکرد شناختی برای گروه تمرینات بازیهای بومی محلی به نسبت گروه کنترل بیشتر بود (001/0; P=49/14F=). در ضمن سواد بدنی گروه بازیهای بومی محلی افزایش بیشتری نسبت به گروه کنترل داشت (001/0; P=53/70F=). علاوهبر این، امتیازات پیشرفت تحصیلی برای گروه بازیهای بومی محلی و کنترل در مرحلة پسآزمون به نسبت پیشآزمون افزایش یافته بود (01/0; P=44/34F=)، اما این افزایش در گروه بازیهای بومی محلی بیشتر بود (03/0; P=17/2t=). نتایج پژوهش حاضر، بازیهای بومی محلی را بهعنوان مدلی بهتر در مقایسه با مدل حیاط پویا، برای بهبود کارکرد شناختی، سواد بدنی و پیشرفت تحصیلی کودکان، پیشنهاد میکند.
کیوان ملانوروزی؛ حسن خلجی؛ محمود شیخ؛ حکیمه اکبری
دوره 3، شماره 1 ، خرداد 1390، ، صفحه 5-21
چکیده
هدف از این پژوهش، مطالعة تأثیر یک برنامة منتخب حرکتی به عنوان تجارب حرکتی بر رشد مهارت های دستکاری کودکان 4 تا 6 ساله پسر بود. به این منظور 40 نفر به صورت تصادفی از بین نمونه های همگن شده با پرسشنامة ویژگی های فردی انتخاب شدند. پس از پیش آزمون با استفاده از آزمون رشد حرکتی درشت اولریخ 2000 (بهرة حرکتی درشت یا مهارت های حرکتی بنیادی، مهارت ...
بیشتر
هدف از این پژوهش، مطالعة تأثیر یک برنامة منتخب حرکتی به عنوان تجارب حرکتی بر رشد مهارت های دستکاری کودکان 4 تا 6 ساله پسر بود. به این منظور 40 نفر به صورت تصادفی از بین نمونه های همگن شده با پرسشنامة ویژگی های فردی انتخاب شدند. پس از پیش آزمون با استفاده از آزمون رشد حرکتی درشت اولریخ 2000 (بهرة حرکتی درشت یا مهارت های حرکتی بنیادی، مهارت های جابجایی و دستکاری یا کنترل شیء) آزمودنی ها به شیوة تصادفی به دو گروه برنامة حرکتی منتخب (سن 9/58 = X ماه و 57/8 = SD) همتاسازی شدند. سپس، به مدت 24 جلسه هر جلسه 30 دقیقه برنامة حرکتی منتخب اجرا شد. در این مدت گروه کنترل فعالیت های عادی روزمرة خود را انجام می دادند. در انتهای هفتة هشتم، پس آزمون به عمل آمد. در این تحقیق برای آزمون فرضیه از روش های کلموگروف اسمیرنوف و تی استیودنت مستقل و وابسته استفاده شد. نتایج نشان داد، گروه حرکتی منتخب نسبت به گروه کنترل با 05/0P< تاثیر بیشتری بر رشد مهارت های دستکاری داشته است. بنابراین با طراحی برنامة آموزشی مناسب و غنی سازی محیط می توان فرصت تمرین را برای رشد مهارت های دستکاری که پایه و اساس مهارت های تخصصی و ورزشی کودکان است، فراهم ساخت.
