احمد قطبی ورزنه؛ حامد فهیمی؛ داریوش خواجوی
چکیده
مقدمه: کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی در اجرا و ردیابی تکالیف هدفگیری-دریافت دارای ضعف میباشند. پژوهش حاضر با هدف تاثیر انسداد بینایی بر مهارت هدفگیری-دریافت و چشم آرام در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی انجام گرفت. روش پژوهش: در این پژوهش نیمه تجربی که با طرح اندازهگیری تکراری انجام گرفت، از بین دختران و پسران ...
بیشتر
مقدمه: کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی در اجرا و ردیابی تکالیف هدفگیری-دریافت دارای ضعف میباشند. پژوهش حاضر با هدف تاثیر انسداد بینایی بر مهارت هدفگیری-دریافت و چشم آرام در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی انجام گرفت. روش پژوهش: در این پژوهش نیمه تجربی که با طرح اندازهگیری تکراری انجام گرفت، از بین دختران و پسران مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی در مرکز بهزیستی و توابخشی خوراسگان اصفهان، 26 کودک مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی با دامنه سنی 7 تا 9 سال به صورت هدفمند انتخاب شدند. شرکتکنندگان به پرتاب 10 توپ به سمت دیوار و همزمان دریافت توپ برگشتی تحت سه شرایط بینایی کامل، انسداد ابتدایی و انسداد انتهایی پرداختند. همزمان با پرتاب و دریافت توپ، حرکات چشم شرکتکنندگان توسط دستگاه ردیابی بینایی و همچنین نمره عملکرد آنها ثبت گردید. دادهها به روش تحلیل واریانس درون گروهی با اندازهگیری تکراری و آزمون تعقیبی بنفرونی تحلیل شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد که اجرای مهارت هدفگیری- دریافت و طول دوره چشم آرام در شرایط انسداد ابتدایی و انسداد انتهایی در مقایسه با شرایط بدون انسداد به طور معناداری تضعیف گردید (0/05>p). همچنین، نتایج نشان داد که انسداد ابتدایی باعث تضعیف بیشتر اجرای مهارت پرتاب و دریافت و هم طول دوره کوتاهتر چشم آرام در مقایسه با انسداد انتهایی گردید (0/05>P).نتیجه‌گیری: به طور کلی نتایج تحقیق حاضر از نقش سیستم پیشبرنامهریزی در اجرای مهارت پرتاب و دریافت در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی حمایت میکند.
رشد و یادگیری حرکتی
فواد نیک نسب؛ محمود شیخ؛ فضل اله باقرزاده؛ داود حومنیان؛ علی مقدم زاده
چکیده
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تاثیر تمرینات واقعیت مجازی بر مهارت‌های حرکتی درشت و ظریف کودکان با اختلال هماهنگی رشدی انجام گرفت.
روش پژوهش: در این مطالعه نیمه تجربی که با طرح اندازهگیری تکراری انجام گرفت، 24 دانش‌آموز پسر 7 تا 10 ساله شهر تهران با اختلال هماهنگی رشدی با توجه به معیارهای ورود انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه تمرینات ...
بیشتر
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تاثیر تمرینات واقعیت مجازی بر مهارت‌های حرکتی درشت و ظریف کودکان با اختلال هماهنگی رشدی انجام گرفت.
روش پژوهش: در این مطالعه نیمه تجربی که با طرح اندازهگیری تکراری انجام گرفت، 24 دانش‌آموز پسر 7 تا 10 ساله شهر تهران با اختلال هماهنگی رشدی با توجه به معیارهای ورود انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه تمرینات واقعیت مجازی و کنترل قرار گرفتند. شرکت کنندگان در پیش‌آزمون، به اجرای آزمون برونینکس-اوزرتسکی پرداختند. مرحله مداخله در شش هفته و هر هفته 3 جلسه 20 دقیقه‌ای انجام گرفت که گروه واقعیت مجازی، برنامه مورد نظر را اجرا می‌کردند و گروه کنترل، فعالیت‌های روزمره خود را انجام می‌دادند. در آخرین جلسه، پس‌آزمون اجرا گردید. 1 روز و 42 روز بعد از مرحله پس‌آزمون، به ترتیب مرحله پیگیری کوتاه‌مدت و بلندمدت انجام گرفت. دادهها به روش تحلیل واریانس با اندازهگیری تکراری تحلیل شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که تمرینات واقعیت مجازی، باعث بهبود معنیدار مهارت حرکتی درشت و ظریف کودکان با اختلال هماهنگی رشدی شد (05/0>sig). دیگر نتایج، حاکی از ماندگاری مهارت حرکتی درشت و ظریف کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی در آزمون‌های پیگیری کوتاه‌مدت و بلندمدت بود (05/0>sig).
نتیجه گیری: براساس نتایج، احتمالا می‌توان از تمرینات واقعیت مجازی در برنامه‌های بالینی و خانگی برای بهبود مهارت حرکتی درشت و ظریف کودکان DCD استفاده کرد، زیرا می‌تواند علاقه به القای مشارکت فعال را تحریک کند.
خلیل علوی
چکیده
مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر ترکیب مشاهدۀ عمل و تصویرسازی بر دقت مهارت هدفگیری و دریافت در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی بود. روش پژوهش: این پژوهش نیمه‌تجربی و با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و گروه کنترل بود. از بین دختران و پسران مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی در شهر قم، 44 شرکت کننده با دامنۀ سنی 7 تا 9 سال به‌صورت هدفمند انتخاب ...
بیشتر
مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر ترکیب مشاهدۀ عمل و تصویرسازی بر دقت مهارت هدفگیری و دریافت در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی بود. روش پژوهش: این پژوهش نیمه‌تجربی و با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و گروه کنترل بود. از بین دختران و پسران مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی در شهر قم، 44 شرکت کننده با دامنۀ سنی 7 تا 9 سال به‌صورت هدفمند انتخاب شدند و در چهار گروه مشاهدۀ عمل، تصویرسازی، مشاهده عمل + تصویرسازی (ترکیبی) و کنترل قرار گرفتند. در مرحله پیش‌آزمون، شرکتکنندگان 10 توپ به سمت دیوار پرتاب کردند و به طور همزمان توپ برگشتی از دیوار را دریافت کردند. مرحلۀ مداخله در شش هفتۀ و سه‌جلسه در هر هفته انجام شد و هر جلسه 10 دقیقه طول کشید. مرحلۀ پس‌آزمون همانند مرحلۀ پیش‌آزمون اجرا شد. دادهها به روش تحلیل کوواریانس یک راهه تحلیل شدندیافته‌ها: نتایج نشان داد که هم مداخلۀ تصویرسازی، هم مداخلۀ مشاهدۀ عمل و هم ترکیب این دو مداخله بر بهبود اجرای مهارت هدفگیری- دریافت کودکان تأثیر معناداری دارد (0/05>P). دیگر نتایج نشان داد که ترکیب مداخله‌های مشاهدۀ عمل و تصویرسازی از لحاظ آماری سبب اجرای بهتر مهارت هدفگیری- دریافت در شرکت کنندگان شد.نتیجه‌گیری: براساس نتایج تحقیق حاضر احتمالاً می‌توان از ترکیب مداخله‌های مشاهدۀ عمل و تصویرسازی جهت بهبود اجرای مهارت هدفگیری و دریافت در کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی استفاده کرد.
ایوب هاشمی؛ ربابه رستمی؛ حبیب هادیان فرد
چکیده
هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر توانبخشی شناختی بر مهارت‌های پایۀ بنیادی کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی بود. روش پژوهش نیمه‌تجربی بود و از طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با کنترل استفاده شد. جامعۀ آماری پژوهش کودکان 6 تا 10 سالۀ شهر خنج بودند. برای این منظور،40 کودک مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای و براساس ملاک‌های ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر توانبخشی شناختی بر مهارت‌های پایۀ بنیادی کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی بود. روش پژوهش نیمه‌تجربی بود و از طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با کنترل استفاده شد. جامعۀ آماری پژوهش کودکان 6 تا 10 سالۀ شهر خنج بودند. برای این منظور،40 کودک مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای و براساس ملاک‌های ورود و خروج به‌عنوان افراد گروه نمونه انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه تجربی (20 نفر) و کنترل (20 نفر) قرار گرفتند. تحریک الکتریکی در 24 جلسه و هر جلسه به مدت 20 دقیقه با شدت یک میلی‌آمپر روی ناحیۀ F3 و F4 بر روی گروه‌های تحقیق انجام گرفت. ابزار مورد استفاده در پژوهش شامل پرسشنامۀ اختلال هماهنگی رشدی (DCDQ7)، آزمون ارزیابی حرکتی برای کودکان (MABC-2)، آزمون رشد مهارت‌های حرکتی درشت اولریخ (TGMD-2) و آزمون هوش ریون بود. تجزیه‌وتحلیل اطلاعات از طریق آزمون لوین، کولموگروف-اسمیرنوف و تحلیل کوواریانس در سطح معناداری 05/0 انجام گرفت. یافته‌ها نشان داد که تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه‌ای مغز (tDCS) بر افزایش مهارت‌های حرکتی جابه‌جایی (92/0=Eta،001/0P=،84/461F=)، کنترل شیء (90/0=Eta،001/0P=،15/351F=) و بهرۀ حرکتی کلی (94/0=Eta،001/0P=، 21/597F=) تأثیر معناداری دارد. این روش به‌عنوان درمان غیردارویی می‌تواند در این افراد اســتفاده شود و در بهبود مهارت‌های پایۀ بنیادی که از مشـــکلات مهم افراد دارای این اختلال است، مفید و مؤثر باشد.
حمیده جهانبخش؛ مهدی سهرابی؛ علیرضا صابری کاخکی؛ عزت خداشناس
چکیده
هدف این پژوهش، بررسی تأثیر یک دوره برنامة تمرین تعادلی منتخب در شرایط تکلیف دوگانه و منفرد بر حافظة کاری کودکان با اختلال هماهنگی رشدی بود. روش پژوهش، نیمه‌تجربی و از نوع طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون- پیگری با گروه کنترل بود. بدین‌منظور 39 دانش‌آموز پسر مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی ...
بیشتر
هدف این پژوهش، بررسی تأثیر یک دوره برنامة تمرین تعادلی منتخب در شرایط تکلیف دوگانه و منفرد بر حافظة کاری کودکان با اختلال هماهنگی رشدی بود. روش پژوهش، نیمه‌تجربی و از نوع طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون- پیگری با گروه کنترل بود. بدین‌منظور 39 دانش‌آموز پسر مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی به 3 گروه 13 نفرة تمرین در شرایط دوگانه، تمرین در شرایط منفرد و کنترل تقسیم شدند. دو گروه تجربی به مدت 8 هفته تحت مداخلة تمرینات منتخب تعادلی در دو شرایط مختلف دوگانه و منفرد قرار گرفتند. شرکتکنندگان در سه مرحلة پیش‌آزمون، پس‌آزمون و آزمون پیگری (دو ماه بعد از پس‌آزمون) با استفاده از آزمون بلوک‌های تپندة کورسی ارزیابی شدند. تحلیل دادهها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس با اندازهگیری مکرر و همچنین تحلیل کوواریانس یکراهه نشان داد که در پس‌آزمون، حافظة کاری در گروه تکلیف دوگانه برتر از هر دو گروه تکلیف منفرد و کنترل بود (05/0p <). همچنین تفاوت معناداری از پیش‌آزمون تا پس‌آزمون در همة گروه‌های آزمایشی جز گروه تکلیف منفرد در شاخص گستردة بلوک و گروه کنترل مشاهده شد. در آزمون پیگری، این برتری تنها در شاخص نمرة کلی و کل کوشش‌های صحیح مشاهده شد. همچنین، گروه تکلیف منفرد در پس‌آزمون از گروه کنترل برتر بود (05/0p <). به‌‌دلیل اهمیت کارکردهای اجرایی، استفاده از این برنامة تمرینی منتخب به‌منظور بهبود حافظة کاری می‌تواند ابزار مفیدی برای این گروه از کودکان باشد.
حسن سپهری بناب؛ فاطمه سادات حسینی؛ مالک احمدی
چکیده
کودکان دچار اختلال هماهنگی رشدی (DCD) گاه در اجرا و یادگیری مهارت‌های حرکتی با مشکل مواجه می‌شوند. هدف تحقیق حاضر، بررسی روند اکتساب و یادگیری حرکتی رویه‌ای در کودکان (DCD) است. از بین دانش‌آموزان پسر 12-8 سالۀ شهر تبریز، 12 کودک دچار اختلال هماهنگی رشدی و 12 کودک عادی همتا از نظر هوشی و سن تقویمی، به‌صورت نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. ...
بیشتر
کودکان دچار اختلال هماهنگی رشدی (DCD) گاه در اجرا و یادگیری مهارت‌های حرکتی با مشکل مواجه می‌شوند. هدف تحقیق حاضر، بررسی روند اکتساب و یادگیری حرکتی رویه‌ای در کودکان (DCD) است. از بین دانش‌آموزان پسر 12-8 سالۀ شهر تبریز، 12 کودک دچار اختلال هماهنگی رشدی و 12 کودک عادی همتا از نظر هوشی و سن تقویمی، به‌صورت نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. از شکل تعدیل‌یافتۀ تکلیف پیگردی چرخان و متغیرهای زمان باقی ماندن بر هدف، زمان متوالی بر هدف، فاصله از هدف، فاصله از مسیر و فاز نسبی برای ارزیابی یادگیری حرکتی رویه‌ای استفاده شد. شرکتکنندگان پس از تمرین در مرحلۀ اکتساب، آزمون یادداری فوری 10 دقیقه و آزمون تحکیم با تأخیر 24 ساعت را انجام دادند. نتایج تحلیل دادهها با تحلیل واریانس اندازهگیری مکرر نشان داد در مرحلۀ اکتساب بین دو گروه در زمان باقی ماندن بر هدف، فاصله از مسیر و فاز نسبی تفاوت معناداری وجود ندارد، ولی در زمان متوالی بر هدف، فاصله از هدف تفاوت معنادار است. در مرحلۀ یادداری در متغیرهای زمان باقی ماندن بر هدف و زمان متوالی بر هدف و فاصله از هدف تفاوت معنادار بود، ولی در فاصله از مسیر و فاز نسبی تفاوت معناداری وجود نداشت. به‌طور کلی، یافته‌ها بیانگر آن است که با وجود عملکرد کم کودکان DCD در یادگیری حرکتی رویه‌ای، آنان قادر به کسب الگوهای هماهنگی حرکتی بودند.
