رشد و یادگیری حرکتی
فواد نیک نسب؛ محمود شیخ؛ فضل اله باقرزاده؛ داود حومنیان؛ علی مقدم زاده
چکیده
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تاثیر تمرینات واقعیت مجازی بر مهارتهای حرکتی درشت و ظریف کودکان با اختلال هماهنگی رشدی انجام گرفت.
روش پژوهش: در این مطالعه نیمه تجربی که با طرح اندازه‌گیری تکراری انجام گرفت، 24 دانش‌آموز پسر 7 تا 10 ساله شهر تهران با اختلال هماهنگی رشدی با توجه به معیارهای ورود انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه تمرینات ...
بیشتر
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تاثیر تمرینات واقعیت مجازی بر مهارتهای حرکتی درشت و ظریف کودکان با اختلال هماهنگی رشدی انجام گرفت.
روش پژوهش: در این مطالعه نیمه تجربی که با طرح اندازه‌گیری تکراری انجام گرفت، 24 دانش‌آموز پسر 7 تا 10 ساله شهر تهران با اختلال هماهنگی رشدی با توجه به معیارهای ورود انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه تمرینات واقعیت مجازی و کنترل قرار گرفتند. شرکت کنندگان در پیش‌آزمون، به اجرای آزمون برونینکس-اوزرتسکی پرداختند. مرحله مداخله در شش هفته و هر هفته 3 جلسه 20 دقیقه‌ای انجام گرفت که گروه واقعیت مجازی، برنامه مورد نظر را اجرا می‌کردند و گروه کنترل، فعالیت‌های روزمره خود را انجام می‌دادند. در آخرین جلسه، پس‌آزمون اجرا گردید. 1 روز و 42 روز بعد از مرحله پس‌آزمون، به ترتیب مرحله پیگیری کوتاه‌مدت و بلندمدت انجام گرفت. داده‌ها به روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری تکراری تحلیل شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که تمرینات واقعیت مجازی، باعث بهبود معنیدار مهارت حرکتی درشت و ظریف کودکان با اختلال هماهنگی رشدی شد (05/0>sig). دیگر نتایج، حاکی از ماندگاری مهارت حرکتی درشت و ظریف کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی در آزمون‌های پیگیری کوتاه‌مدت و بلندمدت بود (05/0>sig).
نتیجه گیری: براساس نتایج، احتمالا می‌توان از تمرینات واقعیت مجازی در برنامه‌های بالینی و خانگی برای بهبود مهارت حرکتی درشت و ظریف کودکان DCD استفاده کرد، زیرا می‌تواند علاقه به القای مشارکت فعال را تحریک کند.
حسن محمدزاده؛ الهه یوسفی
چکیده
مقدمه: رشد فرآیندی مستمر، دائمی و پیوسته بوده و ابعاد مختلفی دربر دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات ریتمیک روی ریباندر بر تبحرحرکتی و انگیزش کودکان با دوره یادداری 6 ماهه بود.روش پژوهش: پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش وپس آزمون بود. جامعه ی آماری کودکان 10-9 سال شهرتبریز بود که با روش نمونه گیری دردسترس سی نفر انتخاب و تصادفی ...
بیشتر
مقدمه: رشد فرآیندی مستمر، دائمی و پیوسته بوده و ابعاد مختلفی دربر دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات ریتمیک روی ریباندر بر تبحرحرکتی و انگیزش کودکان با دوره یادداری 6 ماهه بود.روش پژوهش: پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش وپس آزمون بود. جامعه ی آماری کودکان 10-9 سال شهرتبریز بود که با روش نمونه گیری دردسترس سی نفر انتخاب و تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. پیش آزمون شامل آزمون تبحرحرکتی برونینکس-اوزورتسکی و پرسشنامه انگیزش حرکتی کودکان بود. گروه تجربی تمرینات روی ریباندر را هشت هفته انجام دادند و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. سپس، پس آزمون مشابه با پیش آزمون انجام شد. بعد از شش ماه دوره یادداری از نمونه های هر دو گروه گرفته شد. تحلیل آماری با استفاده از تحلیل واریانس مرکب درسطح معناداری 0/05و نرم افزار اس پی اس اس نسخه 24 انجام شد.یافته ها: نتایج نشان داد تمرینات ریتمیک ریباندر بر تبحر حرکتی و انگیزش کودکان 9-10 سال تاثیر معناداری داشته، بطوریکه احتمالا 95درصد از تغییرات مهارت حرکتی درشت و 98درصد از تغییرات انگیزش حرکتی کودکان تحت تاثیر تمرینات ریباندر بود.نتیجه گیری: پرش فعالیتی اساسی در رشدحرکتی کودکان است و انگیزش نیروی درونی را برای حرکت فراهم می کند. طبق یافته های پژوهش، چون فعالیت های ریتمیک می توانند انگیزش حرکتی ایجاد کنند و فعالیت های ورزشی موجب رشد مهارتهای حرکتی می گردد، لازم است تجهیزات و تدابیر لازم برای استفاده کودکان ازاین تمرینات ایجاد شود.
مینا کشاورز؛ حسن محمدزاده
چکیده
مقدمه: در سال‌های اخیر، علاقه قابل‌توجهی به تحول آموزش تربیت‌بدنی از رویکرد خطی به رویکرد غیرخطی وجود داشته است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بازی‌های بومی-محلی با روش‌های آموزشی تدریس بازی برای فهمیدن و حس بازی بر تبحر حرکتی دانش‌آموزان انجام شد.روش پژوهش: این پژوهش از نوع نیمه‌تجربی و با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود که ...
بیشتر
مقدمه: در سال‌های اخیر، علاقه قابل‌توجهی به تحول آموزش تربیت‌بدنی از رویکرد خطی به رویکرد غیرخطی وجود داشته است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بازی‌های بومی-محلی با روش‌های آموزشی تدریس بازی برای فهمیدن و حس بازی بر تبحر حرکتی دانش‌آموزان انجام شد.روش پژوهش: این پژوهش از نوع نیمه‌تجربی و با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود که به‌شکل میدانی انجام شد. پنجاه و پنج دانش‌آموز دختر (10-11سال) به‌صورت تصادفی به چهار گروه تدریس بازی برای فهمیدن، حس بازی، ترکیب رویکرد تدریس بازی برای فهمیدن و حس بازی و گروه سنتی تقسیم شدند. آزمودنی‌ها به مدت 12 هفته، هر هفته 3 جلسه یک ساعته مطابق رویکرد آموزشی گروه خود به تمرین پرداختند. از آزمون برونیکس-اوزورتسکی برای ارزیابی تبحر حرکتی کودکان استفاده شد.یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس مرکب تفاوت معناداری را بین پیش‌آزمون و پس‌آزمون سه گروه اول نشان داد به‌طوری که می‌توان گفت در مهارت حرکتی درشت گروه ترکیبی با 79% تغییرات، در مهارت حرکتی ظریف و تبحر حرکتی کل گروه تدریس بازی برای فهمیدن به ترتیب با 84% و 85% از تغییرات بیشترین نمره را کسب کردند. در حالی‌که آموزش سنتی تأثیر معناداری در متغیرهای مورد بررسی نداشت.نتیجه‌گیری: می‌توان نتیجه گرفت که استفاده از رویکرد ترکیبی می‌تواند تبحر حرکتی کودکان را به طور همزمان بهبود بخشد. مطالعه حاضر نشان می‌دهد که مدل‌های آموزش تدریس بازی برای فهمیدن و حس بازی درقالب بازی‌های بومی-محلی روش تمرینی مناسبی برای ارتقاء تبحر حرکتی در دانش‌آموزان هستند و به‌نظر می‌رسد این رویکردها قابلیت انتقال به سایر مقاطع تحصیلی را دارند.
فاطمه برادران؛ شیلا صفوی همامی؛ سالار فرامرزی
چکیده
اختلال یادگیری ریاضی[1] از اختلالات شایع یادگیری در مدارس به‌شمار می‌رود که در آن کودکان با وجود داشتن هوش طبیعی، توانایی یادگیری و درک مهارتهای ریاضی را ندارند. این امر ممکن است به‌دلیل اختلال در تمرکز، مشکلات حافظه یا هماهنگ نبودن کامل حرکات بدن به‌وجود آید. در این تحقیق اثر بازی‌های رایانه‌ای و حرکتی به‌صورت مقایسه‌ای بر ...
بیشتر
اختلال یادگیری ریاضی[1] از اختلالات شایع یادگیری در مدارس به‌شمار می‌رود که در آن کودکان با وجود داشتن هوش طبیعی، توانایی یادگیری و درک مهارتهای ریاضی را ندارند. این امر ممکن است به‌دلیل اختلال در تمرکز، مشکلات حافظه یا هماهنگ نبودن کامل حرکات بدن به‌وجود آید. در این تحقیق اثر بازی‌های رایانه‌ای و حرکتی به‌صورت مقایسه‌ای بر کارکردهای اجرایی، عملکرد تحصیلی و تبحر حرکتی دانش‌آموزان بررسی شد. به این منظور 20 دانش‌آموز دختر با اختلال یادگیری ریاضی با دامنۀ سنی 8 تا 9 سال جهت همگن بودن دو گروه براساس نمرۀ ریاضی کی مت به دو گروه متوازن تقسیم شدند (n=10). آزمودنی‌های گروه 1 به مدت 8 هفتۀ 3 جلسه‌ای به مدت 45 دقیقه به بازی‌های حرکتی و آزمودنی‌های گروه 2 در همین بازۀ زمانی به انجام بازی‌های رایانه‌ای پرداختند. آزمون‌های ریاضی کی مت (برای تشخیص و ارزیابی عملکرد تحصیلی)، برونینکز اوزرتسکی، استروپ و آزمون N-back در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون گرفته شد. نتایج نشان داد بازی‌های رایانه‌ای در مقایسه با بازی‌های حرکتی بر کارکردهای اجرایی و عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان با اختلال یادگیری ریاضی تأثیر بیشتری داشته و در مقابل بازی‌های حرکتی بر تبحر حرکتی این دانش‌آموزان مؤثرتر بوده است. [1]. Mathematical learning disorder
فرناز ترابی؛ آذر آقایاری؛ شقایق برادران مطیع
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر یک دوره فعالیت اسپارک بر سطح هورمون رشد و مهارت حرکتی پسران 7-4 سالۀ دارای اختلال نارسایی توجه/بیش‌فعالی بود. روش بررسی: در این مطالعۀ نیمه‌تجربی، 20 کودک مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش‌فعالی (ADHD) به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای از مهدهای کودک مناطق 2 و 5 شهر تهران انتخاب شدند. سپس آزمودنی‌ها ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر یک دوره فعالیت اسپارک بر سطح هورمون رشد و مهارت حرکتی پسران 7-4 سالۀ دارای اختلال نارسایی توجه/بیش‌فعالی بود. روش بررسی: در این مطالعۀ نیمه‌تجربی، 20 کودک مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش‌فعالی (ADHD) به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای از مهدهای کودک مناطق 2 و 5 شهر تهران انتخاب شدند. سپس آزمودنی‌ها به‌طور تصادفی در دو گروه کنترل (تعداد=10 نفر) و تجربی (تعداد=10 نفر) قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت 24 جلسه فعالیت اسپارک را دریافت کردند و گروه کنترل در این مدت فعالیت‌های روزمره خود را انجام دادند. به‌منظور سنجش میزان هورمون رشد نمونه‌گیری خونی از آزمودنی‌ها قبل و بعد از مداخله صورت گرفت. از آزمون برونینکز- اوزرتسکی برای ارزیابی تبحر حرکتی استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از روش‌های آماری تی زوجی و کوواریانس در سطح معناداری 05/0 P< انجام گرفت. یافته‌ها نشان داد بین گروه‌های کنترل و تجربی در امتیاز مهارت حرکتی درشت و ظریف تفاوت معناداری وجود دارد که در گروه تجربی بالاتر از گروه کنترل بود (001/0P=). تفاوت معناداری در سطح هورمون رشد بین دو گروه مشاهده نشد (399/0P=). براساس نتایج به‌دست‌آمده می‌توان نتیجه گرفت که یک دوره فعالیت اسپارک می‌تواند نقش مؤثری بر بهبود مهارت حرکتی ایفا کند و این بهبود با سطح هورمون رشد ارتباطی ندارد.
