سارا سوری؛ فضل اله باقرزاده؛ رسول حمایت طلب
چکیده
در مطالعات اخیر تعادل و ناپایداری وضعیتی به عنوان یک اختلال حرکتی رایج در بیماران پارکینسونی گزارش شده است که موجب افتادن های مکرر، کاهش کیفیت زندگی و مرگ و میر در این بیماران می گردد.بنابراین 24 موش صحرایی نر نژاد ویستار به‌طور تصادفی به سه گروه هشت‌تایی کنترل سالم، کنترل پارکینسونی و تمرین پارکینسونی تقسیم شدند. حیوانات گروه تمرین ...
بیشتر
در مطالعات اخیر تعادل و ناپایداری وضعیتی به عنوان یک اختلال حرکتی رایج در بیماران پارکینسونی گزارش شده است که موجب افتادن های مکرر، کاهش کیفیت زندگی و مرگ و میر در این بیماران می گردد.بنابراین 24 موش صحرایی نر نژاد ویستار به‌طور تصادفی به سه گروه هشت‌تایی کنترل سالم، کنترل پارکینسونی و تمرین پارکینسونی تقسیم شدند. حیوانات گروه تمرین به مدت 4 هفته، روی دستگاه نوار گردان قرار گرفتند. در انتهای دوره، اختلالات حرکتی(تعادل و رفتار حرکتی) با استفاده از آزمون‌های روتارود و اوپن فیلد و فاکتورهای بیوشیمیایی به روش الایزا ارزیابی شدند.نتایج نشان داد که هرچند گروه پارکینسون بدون تمرین ازنظر عملکرد حرکتی، به‌طور معناداری در سطح پایینتری نسبت به سایر گروه‌ها بود (05/0p
پروین قدرت نالوس؛ احسان زارعیان؛ محمدرضا قاسمیان مقدم
چکیده
با توجه به تأثیری که تمرینات هوازی می‌تواند بر عملکرد شناختی و حافظه داشته باشد، چالشی که همچنان در تحقیقات وجود دارد این است که زمان‌بندی اجرای تمرینات هوازی نسبت به جلسۀ آموزشی تکلیفی که می‌بایست به خاطر سپرده شود، چگونه باشد. پژوهش حاضر در پی پاسخگویی به این پرسش است که تمرینات هوازی در زمان‌های قبل، حین و بعد از اکتساب، چه تأثیری ...
بیشتر
با توجه به تأثیری که تمرینات هوازی می‌تواند بر عملکرد شناختی و حافظه داشته باشد، چالشی که همچنان در تحقیقات وجود دارد این است که زمان‌بندی اجرای تمرینات هوازی نسبت به جلسۀ آموزشی تکلیفی که می‌بایست به خاطر سپرده شود، چگونه باشد. پژوهش حاضر در پی پاسخگویی به این پرسش است که تمرینات هوازی در زمان‌های قبل، حین و بعد از اکتساب، چه تأثیری بر فرایند تحکیم حافظۀ کلامی دارد. در این تحقیق نیمه‌تجربی 48 دختر غیرورزشکار 20 تا 30 سال در چهار گروه کنترل، تمرین قبل، بعد و حین اکتساب با زمان‌بندی متفاوت، ترکیبی از تکلیف یادگیری کلامی شنوایی ری و 15 دقیقه فعالیت هوازی با شدت متوسط را انجام دادند. سپس تمامی گروه‌ها یک و 24 ساعت بعد در آزمون یادداری تکلیف حافظه شرکت کردند. یافته‌ها نشان داد که بین گروه‌ها در روند تغییرات در مرحلۀ اکتساب تفاوت معناداری وجود نداشت. علاوه‌بر این گروه‌ها در آزمون‌های یادداری عملکرد یکسانی داشتند. تنها تفاوت مشاهده‌شده در میزان افت عملکرد در آزمون یادداری اول نسبت به جلسۀ انتهای اکتساب بود که براساس آن به‌غیر از گروه بعد و حین تمرین سایر گروه‌ها افت عملکرد معناداری داشتند. بر این اساس به‌نظر می‌رسد تمرینات هوازی در حین اکتساب و همچنین بعد از آن می‌تواند دارای تأثیرات مثبت کوتاه‌مدتی بر حافظۀ کلامی باشد، هرچند این اثر در زمان‌بندی قبل از اکتساب مشاهده نشد.
فضل الله باقرزاده؛ ایوب هاشمی؛ حسن باغنده
چکیده
هدف از مطالعۀ حاضر، تعیین تأثیر دو شیوة تمرین هوازى بر تعادل ایستا و پویاى زنان سالمند است. برای دستیابی به این هدف 36 زن سالمند 75-60 سال به‌صورت تصادفی در سه گروه قرار گرفتند: 1. گروه تمرین پیاده‌روی یا دویدن (12 نفر)، 2. گروه تمرین در آب (12 نفر)، 3. گروه کنترل (12 نفر). سپس دو گروه 1و2 به مدت 8 هفته و هفته‌ای سه جلسه در برنامۀ تمرینی پیاده‌روی ...
بیشتر
هدف از مطالعۀ حاضر، تعیین تأثیر دو شیوة تمرین هوازى بر تعادل ایستا و پویاى زنان سالمند است. برای دستیابی به این هدف 36 زن سالمند 75-60 سال به‌صورت تصادفی در سه گروه قرار گرفتند: 1. گروه تمرین پیاده‌روی یا دویدن (12 نفر)، 2. گروه تمرین در آب (12 نفر)، 3. گروه کنترل (12 نفر). سپس دو گروه 1و2 به مدت 8 هفته و هفته‌ای سه جلسه در برنامۀ تمرینی پیاده‌روی (دویدن نرم) و تمرین در آب شرکت کردند. گروه کنترل در طول اجرای طرح، به فعالیت‌های روزمرۀ خود می‌پرداختند و در فعالیت ورزشی خاصی شرکت نمی‌کردند. برای اندازه‌گیری تعادل ایستا و پویا از آزمون‌های شارپند رومبرگ و چوب موازنه استفاده شد. برای بررسی فرضیه‌های پژوهش و همچنین تعیین تفاوت بین گروه‌ها، از آزمون تحلیل کوواریانس (SPSS21) بهره گرفته شد. نتایج آزمون‌های آماری تفاوت معناداری را در نمرات پس‌آزمون مابین گروه‌های آزمایش و کنترل نشان داد (05/0P˂). همچنین نتایج نشان داد که گروه اول (پیاده‌روی و دویدن) در تعادل ایستا و پویا امتیازهای بیشتری نسبت به گروه دوم (تمرین در آب) کسب کرده است. از نتایج به‌دست‌آمده چنین برداشت می‌شود که هردو برنامۀ تمرینی به‌ویژه تمرین پیاده‌روی و دویدن نرم به‌منظور کاهش مشکلات این گروه از افراد مناسب است و مراکز مربوطه می‌توانند از آن به‌عنوان برنامۀ تمرینی استفاده کنند.
