الینا کیانی شاهوندی؛ عادل دنیایی
چکیده
مقدمه: اختلالات روان‌شناختی در بین جمعیت مبتلا به دیابت شیوع بسیاری دارند. هدف این تحقیق بررسی اثر 12هفته تمرینات ترکیبی بر سطوح خشم، شادکامی و نگرانی زنان مبتلا به دیابت نوع دو بود.
روش پژوهش: 37 زن مبتلا به دیابت نوع دو به شکل تصادفی در دو گروه تمرین (18نفر، سن: 6/3 ± 60/6 سال، شاخص تودۀ بدن: 1/3± 30/2 کیلوگرم/مترمربع و قند خون ناشتا: 15/1 ...
بیشتر
مقدمه: اختلالات روان‌شناختی در بین جمعیت مبتلا به دیابت شیوع بسیاری دارند. هدف این تحقیق بررسی اثر 12هفته تمرینات ترکیبی بر سطوح خشم، شادکامی و نگرانی زنان مبتلا به دیابت نوع دو بود.
روش پژوهش: 37 زن مبتلا به دیابت نوع دو به شکل تصادفی در دو گروه تمرین (18نفر، سن: 6/3 ± 60/6 سال، شاخص تودۀ بدن: 1/3± 30/2 کیلوگرم/مترمربع و قند خون ناشتا: 15/1 ± 161/4 میلی‌گرم/دسی‌لیتر) و کنترل (19نفر، سن: 6/4 ± 60/6 سال، شاخص تودۀ بدن: 1/2± 29/9 کیلوگرم/مترمربع و قند خون ناشتا: 16/1 ± 169/1 میلی‌گرم/دسی‌لیتر) قرار گرفتند. برنامۀ تمرینی شامل 20 دقیقه تمرین هوازی با 50-75 درصد ضربان قلب ذخیره و همچنین 40 دقیقه تمرین مقاومتی با 50-75 درصد RM1، سه جلسه در هفته به مدت 12 هفته بود. پرسشنامه‌های STAXI-2، PSWQ و شادکامی آکسفورد قبل و 48 ساعت بعد از مداخلۀ تمرین تکمیل شدند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری کولموگروف اسمیرنوف، تی زوجی و تحلیل کوواریانس واریانس در سطح معناداری 0/05 >P تجزیه‌وتحلیل قشد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد پس از مداخلۀ تمرین سطوح خشم (0/001) و نگرانی (0/001) آزمودنی‌ها کاهش و سطوح شادکامی (001/0) آنها افزایش معناداری هم نسبت به پیش‌آزمون و هم در مقایسه با گروه کنترل، داشت.
نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد 12هفته تمرین ترکیبی (مقاومتی + هوازی) برای بهبود اختلالات مربوط به خشم، شادکامی و نگرانی زنان مبتلا به دیابت نوع2 مناسب باشد و بتواند به این افراد در مدیریت این بیماری و عوارض مربوطه کمک کند.
نرگس عبدلی؛ نسرین پارسایی؛ حسن رهبان فرد
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر ترکیب دو شیوۀ تمرینی مشاهده و سایه‌زنی بر یادگیری مهارت پرتاب دارت صورت گرفت. بدین‌منظور 60 دانش‌آموز دختر دبیرستانی داوطلب (19-17 سال)، انتخاب شدند و بعد از اجرای پیش‌آزمون به‌طور تصادفی در پنج گروه مشاهده‌ای، سایه‌زنی، فیزیکی، ترکیبی (مشاهده ـ سایه‌زنی) و کنترل قرار گرفتند. گروه‌های تمرینی در مرحلۀ ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر ترکیب دو شیوۀ تمرینی مشاهده و سایه‌زنی بر یادگیری مهارت پرتاب دارت صورت گرفت. بدین‌منظور 60 دانش‌آموز دختر دبیرستانی داوطلب (19-17 سال)، انتخاب شدند و بعد از اجرای پیش‌آزمون به‌طور تصادفی در پنج گروه مشاهده‌ای، سایه‌زنی، فیزیکی، ترکیبی (مشاهده ـ سایه‌زنی) و کنترل قرار گرفتند. گروه‌های تمرینی در مرحلۀ اکتساب، مهارت پرتاب دارت را براساس دستورالعمل ویژۀ هر گروه 60 مرتبه تمرین کردند. ده دقیقه پس از مرحلۀ اکتساب، آزمون یادداری/انتقال فوری اجرا شد و پس از 24 ساعت بی‌تمرینی آزمون یادداری/ انتقال تأخیری انجام گرفت. آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری (سطح معناداری 05/0) نشان می‌دهد گروه‌ها به‌طور معناداری عملکرد بهتری در مقایسه با گروه کنترل دارند (05/0>P). همچنین گروه فیزیکی و گروه ترکیبی در مقایسه با گروه‌های مشاهده و سایه‌زنی به‌طور معناداری عملکرد بهتری دارند (05/0>P). میزان یادگیری گروه ترکیبی برابر با تمرین فیزیکی است (05/0P<). به‌طور کلی، نتایج این پژوهش نشان می‌دهد با ترکیب مشاهده و سایه‌زنی، یادگیری برابر با تمرین فیزیکی رخ می‌دهد. این یافته‌ها پیشنهاد می‌دهد با توجه به اینکه این شیوۀ تمرینی، در هر زمان و هر مکان و با حداقل امکانات قابل اجراست، می‌تواند زمان و هزینه‌های آموزشی را کاهش دهد و حتی در شرایطی خاص جایگزین تمرین فیزیکی شود.
بهمن عالی زاده؛ فاطمه سادات حسینی؛ بهمن دیرانلویی
چکیده
هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر تمرین جسمانی، تصویرسازی ذهنی، و موسیقی بر بهبود مهارت شوت بسکتبال بود. در این پژوهش نیمه‌تجربی، 45 دانشجو (19 تا 22 سال) به‌صورت تصادفی انتخاب شده و در 3 گروه آزمایشی 15 نفری در دانشگاه صنعتی شاهرود بررسی شدند. تمرین جسمانی، تمرین جسمانی با تمرین ذهنی و تمرین جسمانی به‌همراه تمرین ذهنی و موسیقی (روش ترکیبی) ...
بیشتر
هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر تمرین جسمانی، تصویرسازی ذهنی، و موسیقی بر بهبود مهارت شوت بسکتبال بود. در این پژوهش نیمه‌تجربی، 45 دانشجو (19 تا 22 سال) به‌صورت تصادفی انتخاب شده و در 3 گروه آزمایشی 15 نفری در دانشگاه صنعتی شاهرود بررسی شدند. تمرین جسمانی، تمرین جسمانی با تمرین ذهنی و تمرین جسمانی به‌همراه تمرین ذهنی و موسیقی (روش ترکیبی) در گروه آزمایشی اول تا سوم بهترتیب استفاده شد. گردآوری اطلاعات در این پژوهش با آزمون تعدیلشدۀ شوت بسکتبال (ایفرد) انجام گرفت. برای تجزیه‌وتحلیل فرضیههای تحقیق از آزمون‌های آمار توصیفی، کولموگروف-اسمیرنوف، آزمون T و تحلیل واریانس یکطرفه استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که بین نمرههای پیش‌آزمون و پسآزمون تمرین جسمانی، تمرین جسمانی به‌همراه تمرین ذهنی و روش ترکیبی تفاوت معناداری (05/0>P) وجود دارد. با توجه به مقایسۀ بینگروهی میتوان نتیجه گرفت که روش ترکیبی از دو روش دیگر بهتر است و تمرین جسمانی به‌همراه تمرین ذهنی تفاوت کمتری با تمرین جسمانی دارد. ازاینرو توصیه میشود از روشهای آموزشی مختلف جهت کارامد کردن برنامههای تمرینی استفاده شود
منوچهر قلخانی؛ علی حیرانی؛ وحید تادیبی
دوره 3، شماره 2 ، آبان 1390، ، صفحه 99-117
چکیده
روش های آموزش شناختی موجب تسهیل یادگیری مهارت های حرکتی می شوند و در این بین ترکیب تمرین بدنی – مشاهده ای – تصویرسازی در پژوهش های اخیر مورد توجه قرار گرفته است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تسهیلی ترکیب های مختلف تمرین بدنی – مشاهده ای – تصویرسازی بر یادداری فوری و تأخیری سرویس بلند بدمینتون بود. جامعة آماری پژوهش حاضر دانشجویان پسر ...
بیشتر
روش های آموزش شناختی موجب تسهیل یادگیری مهارت های حرکتی می شوند و در این بین ترکیب تمرین بدنی – مشاهده ای – تصویرسازی در پژوهش های اخیر مورد توجه قرار گرفته است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تسهیلی ترکیب های مختلف تمرین بدنی – مشاهده ای – تصویرسازی بر یادداری فوری و تأخیری سرویس بلند بدمینتون بود. جامعة آماری پژوهش حاضر دانشجویان پسر دانشگاه رازی بودند که از میان آنها یک نمونة 84 نفری با میانگین سنی (4/1 ± 42/20) سال و میانگین نمرة توانایی تصویرسازی (19/6 ±69/48) به صورت داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. اندازه گیری ها در پیش آزمون، یادداری فوری و تأخیری با استفاده از آزمون سرویس بلند بدمینتون اسکات و فاکس انجام گرفت. شرکت کنندگان در این پژوهش براساس نمرة پیش آزمون در 7 گروه 12 نفری (تمرین بدنی، تصویرسازی، مشاهده ای، بدنی – مشاهده ای، بدنی – تصویرسازی، مشاهده ای – تصویرسازی و بدنی – مشاهده ای – تصویرسازی) قرار گرفتند. سپس آزمودنی ها براساس دستورالعمل ویژة هر گروه، سه جلسة 90 دقیقه ای کوششی تمرین سرویس بلند بدمینتون را انجام دادند. در پایان آخرین جلسة تمرینی، یک آزمون یادداری فوری و پس از گذشت 48 ساعت یک آزمون یادداری تأخیری گرفته شد. آزمون تحلیل واریانس یکطرفه نشان داد گروه ترکیبی تمرین بدنی – مشاهده ای – تصویرسازی و گروه تمرین بدنی در یادداری فوری و تأخیری در عملکرد سرویس بلند بدمینتون به طور معناداری بهتر از دیگر گروه ها بودند (05/0P
