رشد و یادگیری حرکتی
آی سن حبیب لی؛ علی مصطفی لو؛ عابدین خسروی
چکیده
: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر هشت هفته بازی گروهی و خلاقیت محور بر کمرویی، اضطراب و خلاقیت کودکان پیش دبستانی انجام شد.
روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و میدانی با پیش آزمون- پس آزمون است. جامعه آماری پژوهش را کودکان پیش دبستانی با سن شش سال شهر گنبدکاووس در سال تحصیلی 1402- 1401 تشکیل دادند. به همین منظور تعداد 36 نفر از کودکان پیش ...
بیشتر
: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر هشت هفته بازی گروهی و خلاقیت محور بر کمرویی، اضطراب و خلاقیت کودکان پیش دبستانی انجام شد.
روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و میدانی با پیش آزمون- پس آزمون است. جامعه آماری پژوهش را کودکان پیش دبستانی با سن شش سال شهر گنبدکاووس در سال تحصیلی 1402- 1401 تشکیل دادند. به همین منظور تعداد 36 نفر از کودکان پیش دبستانی شش سال به صورت داوطلب و در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی به سه گروه 12 نفره(گروه بازی گروهی، گروه بازی خلاقیت محور و گروه کنترل) تقسیم شدند. هر دو گروه آزمایشی طی 8 هفته و هر هفته دو جلسه و در هر جلسه به میزان 45 دقیقه به فعالیت پرداختند. به منظور جمع‌آوری داده‌ها قبل از اجرا و بعد از اتمام مداخله از پرسشنامه اضطراب اسپنس (2003)، پرسشنامه کمرویی استنفورد (2008) و پرسشنامه خلاقیت تورنس (1979) استفاده گردید و برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیری (Mancova) استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که بین نمرات پس‌آزمون گروه های آزمایشی و گروه کنترل از لحاظ کمرویی، اضطراب و خلاقیت تفاوت معناداری (001/0>P) وجود دارد. و بازی‌های گروهی و بازی‌های خلاقیت‌محور باعث ارتقاء خلاقیت و کاهش کمرویی و اضطراب گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شده است.
نتیجه گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش پیشنهاد می‌شود که در کنار مداخلات معمول برای دانش‌آموزان، از انواع بازی‌های گروهی و خلاقیت‌محور هم جهت ارتقاء خلاقیت و کاهش کمرویی و اضطراب استفاده شود.
رشد و یادگیری حرکتی
ابراهیم نوروزی سیدحسنی؛ حبیب اله خزائی
چکیده
مقدمه: مطالعات متعدد نشان داده‌اند که فعالیت بدنی می‌تواند به عنوان یک مداخله درمانی موثر برای افسردگی عمل کند. با این حال، تحقیقات اخیر بر اهمیت افزودن تکنیک‌های روانشناختی مانند تصویرسازی کارکردی به برنامه‌های ورزشی تاکید کرده‌اند. لذا هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامه ترکیب فعالیت بدنی و تصویرسازی کارکردی بر شاخص های روانشناختی ...
بیشتر
مقدمه: مطالعات متعدد نشان داده‌اند که فعالیت بدنی می‌تواند به عنوان یک مداخله درمانی موثر برای افسردگی عمل کند. با این حال، تحقیقات اخیر بر اهمیت افزودن تکنیک‌های روانشناختی مانند تصویرسازی کارکردی به برنامه‌های ورزشی تاکید کرده‌اند. لذا هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامه ترکیب فعالیت بدنی و تصویرسازی کارکردی بر شاخص های روانشناختی در افراد مبتلا به افسردگی اساسی بود.
روش پژوهش: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 60 بیمار مبتلا به افسردگی به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند: گروه فعالیت بدنی، گروه ترکیبی (فعالیت بدنی و تصویرسازی کارکردی)، و گروه کنترل. همه شرکت‌کنندگان در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری ارزیابی شدند. متغیرهای اندازه گیری شده شامل علائم افسردگی، اضطراب، کیفیت خواب، زمان واکنش بودند.
یافته ها: نتایج نشان داد که گروه ترکیبی به طور قابل توجهی علائم افسردگی و اضطراب را کاهش داده و زمان واکنش را بهبود بخشیده‌اند. هر دو گروه مداخله‌ای (فعالیت بدنی و ترکیبی) در کاهش افسردگی موثر بودند، اما تنها گروه ترکیبی در بهبود کیفیت خواب موثر بود.
نتیجه گیری: یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که ترکیب فعالیت بدنی و تصویرسازی کارکردی یک رویکرد درمانی جامع و موثر برای افسردگی است. این روش نه تنها علائم افسردگی و اضطراب را کاهش می‌دهد، بلکه عملکرد شناختی را نیز بهبود می‌بخشد. نتایج این مطالعه می‌تواند به بهبود برنامه‌های درمانی برای بیماران مبتلا به افسردگی کمک کند.
سمیرا افضلی؛ کیوان ملانوروزی
چکیده
مقدمه: مداخلات ذهن آگاهی و تصویر سازی به عنوان شکلی از اموزش های ذهنی اثر فزاینده ای بر عملکرد روانی و ورزشی ورزشکاران دارد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف تاثیر تمرینات ذهن آگاهی و تصویرسازی پتلپ بر اضطراب حالتی رقابتی و عملکرد ورزشکاران سوارکاری رشته پرش انجام گرفت. روش پژوهش: در این پژوهش نیمه‌تجربی که با طرح پیش آزمون- پس آزمون با ...
بیشتر
مقدمه: مداخلات ذهن آگاهی و تصویر سازی به عنوان شکلی از اموزش های ذهنی اثر فزاینده ای بر عملکرد روانی و ورزشی ورزشکاران دارد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف تاثیر تمرینات ذهن آگاهی و تصویرسازی پتلپ بر اضطراب حالتی رقابتی و عملکرد ورزشکاران سوارکاری رشته پرش انجام گرفت. روش پژوهش: در این پژوهش نیمه‌تجربی که با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفت، از بین کلیه ورزشکاران سوارکاری در رشته پرش در استان‌های همدان و زنجان، به صورت در دسترس 30 سوارکار بزرگسال حرفه‌ای (دامنه سنی 22 تا 40 سال) برای شرکت در مطالعه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه تصویرسازی ذهنی، تمرین ذهن‌آگاهی و کنترل قرار گرفتند. در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون شرکت‌کنندگان در ابتدا به تکمیل نسخه فارسی سیاهه اضطراب حالتی رقابتی-2 پرداختند، سپس عملکرد پرش شرکت‌کنندگان در مسابقه‌ای شبیه‌سازی شده توسط هیات داوران اندازه‌گیری شد. مرحله مداخله در 6 هفته انجام گرفت که گروه‌های تمرینی به مداخلات مورد نظر پرداختند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تی وابسته، تحلیل کوواریانس تک متغیره (آنکوا) و چند متغیره (مانکوا) تحلیل شد.نتایج تحقیق نشان داد که آموزش ذهن‌آگاهی بر عملکرد ورزشی (P=0.025)، اضطراب جسمانی (P=0.030)، اضطراب شناختی(P=0.015) و اعتماد به نفس (P=0.0001) تاثیر معناداری دارد. هم چنین اموزش تصویر سازی بر عملکرد ورزشی(P=0.039)، اضطراب جسمانی(P=0.016)، اضطراب شناختی(P=0.033) و اعتماد به نفس(P=0.033) تاثیر معناداری دارد. دیگر نتایج حاکی از عدم وجود تفاوت معنادار بین اثر اموزش ذهن‌اگاهی و تصویرسازی ذهنی در اضطراب، اعتماد به نفس و عملکرد ورزشکاران سوارکاری در رشته پرش بود (P<0.05).
سیده سمیرا حسینی؛ حسن غرایاق زندی؛ فضل الله باقرزاده؛ اعظم نوفرستی
چکیده
مقدمه: آسیب‌های ورزشی اغلب با چالش‌های احساسی و روانشناختی همراهند. روان‌شناسان و پزشکان تیم باید واکنش‌های احساسی را علاوه بر ارزیابی عوامل فیزیکی، بررسی کنند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی درمان شناختی – رفتاری گروهی بر اضطراب، افسردگی و خشم ناشی از ضربۀ روانی آسیب‌دیدگی در ورزشکاران آسیب‌دیده است.روش پژوهش: نمونۀ آماری ...
بیشتر
مقدمه: آسیب‌های ورزشی اغلب با چالش‌های احساسی و روانشناختی همراهند. روان‌شناسان و پزشکان تیم باید واکنش‌های احساسی را علاوه بر ارزیابی عوامل فیزیکی، بررسی کنند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی درمان شناختی – رفتاری گروهی بر اضطراب، افسردگی و خشم ناشی از ضربۀ روانی آسیب‌دیدگی در ورزشکاران آسیب‌دیده است.روش پژوهش: نمونۀ آماری پژوهش 32 ورزشکار حرفه‌ای آسیب‌دیدۀ ناشی از ضربۀ روانی هستند که به روش در دسترس و هدفمند و با تأیید متخصصان فدراسیون پزشکی ورزشی انتخاب شدند. ورزشکاران به‌صورت تصادفی در دو گروه 16 نفره متشکل از یک گروه درمان و یک گروه کنترل قرار گرفتند. پس از اعمال درمان، پس‌آزمون و دو ماه بعد پیگیری اجرا شد. ابزارهای سنجش در این پژوهش پرسشنامه‌های خشم اسپیلبرگر (STAXI-2)، اضطراب بک (BAI) و افسردگی بک- ویرایش دوم (BDI-II) بود .داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر بررسی شد(0/05< P).یافته‌ها: نتایج نشان داد که تفاوت میان گروه‌های آزمایش و کنترل در کاهش مشکلات رفتاری در مرحلۀ پس‌آزمون و پیگیری معنادار بود. نتایج پیگیری پس از دو ماه نیز نشان داد که بین گروه آزمایش و کنترل در میزان واکنش‌های روانشناختی تفاوت وجود دارد و اثربخشی درمان بعد از دو ماه باقی مانده بود.نتیجه‌گیری: نتایج حاکی از آن بود که درمان رفتاری- شناختی متمرکز بر ضربۀ روانی، مشکلات روانشناختی ورزشکاران نظیر اضطراب و افسردگی را کاهش می‌دهد، ولی بر کنترل خشم تأثیری ندارد.
الینا کیانی شاهوندی؛ عادل دنیایی
چکیده
مقدمه: اختلالات روانشناختی در بین جمعیت مبتلا به دیابت شیوع بسیاری دارند. هدف این تحقیق بررسی اثر 12هفته تمرینات ترکیبی بر سطوح خشم، شادکامی و نگرانی زنان مبتلا به دیابت نوع دو بود.
روش پژوهش: 37 زن مبتلا به دیابت نوع دو به شکل تصادفی در دو گروه تمرین (18نفر، سن: 6/3 ± 60/6 سال، شاخص تودۀ بدن: 1/3± 30/2 کیلوگرم/مترمربع و قند خون ناشتا: 15/1 ...
بیشتر
مقدمه: اختلالات روانشناختی در بین جمعیت مبتلا به دیابت شیوع بسیاری دارند. هدف این تحقیق بررسی اثر 12هفته تمرینات ترکیبی بر سطوح خشم، شادکامی و نگرانی زنان مبتلا به دیابت نوع دو بود.
روش پژوهش: 37 زن مبتلا به دیابت نوع دو به شکل تصادفی در دو گروه تمرین (18نفر، سن: 6/3 ± 60/6 سال، شاخص تودۀ بدن: 1/3± 30/2 کیلوگرم/مترمربع و قند خون ناشتا: 15/1 ± 161/4 میلی‌گرم/دسی‌لیتر) و کنترل (19نفر، سن: 6/4 ± 60/6 سال، شاخص تودۀ بدن: 1/2± 29/9 کیلوگرم/مترمربع و قند خون ناشتا: 16/1 ± 169/1 میلی‌گرم/دسی‌لیتر) قرار گرفتند. برنامۀ تمرینی شامل 20 دقیقه تمرین هوازی با 50-75 درصد ضربان قلب ذخیره و همچنین 40 دقیقه تمرین مقاومتی با 50-75 درصد RM1، سه جلسه در هفته به مدت 12 هفته بود. پرسشنامه‌های STAXI-2، PSWQ و شادکامی آکسفورد قبل و 48 ساعت بعد از مداخلۀ تمرین تکمیل شدند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری کولموگروف اسمیرنوف، تی زوجی و تحلیل کوواریانس واریانس در سطح معناداری 0/05 >P تجزیه‌وتحلیل قشد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد پس از مداخلۀ تمرین سطوح خشم (0/001) و نگرانی (0/001) آزمودنی‌ها کاهش و سطوح شادکامی (001/0) آنها افزایش معناداری هم نسبت به پیش‌آزمون و هم در مقایسه با گروه کنترل، داشت.
نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد 12هفته تمرین ترکیبی (مقاومتی + هوازی) برای بهبود اختلالات مربوط به خشم، شادکامی و نگرانی زنان مبتلا به دیابت نوع2 مناسب باشد و بتواند به این افراد در مدیریت این بیماری و عوارض مربوطه کمک کند.
مریم کاویانی؛ فهیمه بدیعی؛ علی خطیبی؛ محسن دهقانی
چکیده
آسیب‌های ورزشی، از تجربه‌های بسیار سخت و خطرناکی است که ورزشکاران در طول فعالیت ورزشی خود با آن روبه‌رو می‌شوند. حتی پس از بهبود، عوامل روانشناختی مثل ترس از حرکت و اضطراب می‌توانند بر بازگشت به ورزش تأثیر بگذارند. هدف پژوهش مقایسۀ ترس از حرکت یا آسیب مجدد و اضطراب ناشی از درد در ورزشکاران با و بدون سابقۀ آسیب‌دیدگی عضلانی ...
بیشتر
آسیب‌های ورزشی، از تجربه‌های بسیار سخت و خطرناکی است که ورزشکاران در طول فعالیت ورزشی خود با آن روبه‌رو می‌شوند. حتی پس از بهبود، عوامل روانشناختی مثل ترس از حرکت و اضطراب می‌توانند بر بازگشت به ورزش تأثیر بگذارند. هدف پژوهش مقایسۀ ترس از حرکت یا آسیب مجدد و اضطراب ناشی از درد در ورزشکاران با و بدون سابقۀ آسیب‌دیدگی عضلانی اسکلتی بود. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و به لحاظ روش پژوهش علّی-مقایسه‌ای بود. در این تحقیق 60 ورزشکار مرد حرفه‌ای و نیمه‌حرفه‌ای رشته‌های مختلف ورزشی کشور شرکت داشتند که 30 نفر از آنها سابقۀ آسیب‌دیدگی عضلانی-اسکلتی داشتند و حداقل دو ماه از حضور در میادین و فعالیت ورزشی دور بودند. نمونه‌گیری به‌صورت در دسترس و هدفمند بود. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از پرسشنامه‌های ترس از حرکت و اضطراب ناشی از درد استفاده شد. داده‌ها با آزمون تی مستقل تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین دو گروه ورزشکاران با و بدون سابقۀ آسیب‌دیدگی تفاوت معناداری وجود دارد (05/0≥p). بدین‌معنی که ترس از آسیب مجدد و اضطراب ناشی از درد گروه با سابقۀ آسیب‌دیدگی نمرات بالاتری نسبت به گروه بدون سابقۀ آسیب کسب کردند. بنابراین شناسایی عوامل شناختی مهم درگیر در ادراک درد و وجود برنامه‌های توانبخشی برای بهبود روانی و درگیری ذهنی پس از آسیب‌دیدگی ورزشکاران حائز اهمیت است.
فواد نیک نسب؛ محمدرضا زارعلی؛ علی فکوریان؛ رضا شربت زاده
چکیده
اضطراب و اعتمادبه‌نفس عواملی‌اند که عملکرد فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهند. هدف از پژوهش حاضر تعیین تأثیر تمرینات ذهن‌آگاهی و تصویرسازی ذهنی بر سطوح کورتیزول، اضطراب و اعتمادبه‌نفس دانشجویان افسری بود. روش پژوهش نیمه‌تجربی بود. 45 دانشجوی افسری مرد در این پژوهش به‌طور داوطلبانه شرکت کردند و به‌صورت تصادفی در سه گروه (دو گروه آزمایش ...
بیشتر
اضطراب و اعتمادبه‌نفس عواملی‌اند که عملکرد فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهند. هدف از پژوهش حاضر تعیین تأثیر تمرینات ذهن‌آگاهی و تصویرسازی ذهنی بر سطوح کورتیزول، اضطراب و اعتمادبه‌نفس دانشجویان افسری بود. روش پژوهش نیمه‌تجربی بود. 45 دانشجوی افسری مرد در این پژوهش به‌طور داوطلبانه شرکت کردند و به‌صورت تصادفی در سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) قرار گرفتند. در پیش‌آزمون اضطراب، اعتمادبه‌نفس و همچنین سطح کورتیزول بزاقی در هر سه گروه اندازه‌گیری شد. دو گروه آزمایش، پروتکل مربوط را انجام دادند و سپس پس‌آزمون با توجه به پیش‌آزمون انجام گرفت. نتایج نشان داد که تمرینات ذهن‌آگاهی و تصویرسازی تأثیر معناداری بر اعتمادبه‌نفس، اضطراب و سطح کورتیزول بزاقی داشته است. همچنین بین گروه‌ها از لحاظ تأثیرپذیری تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0P<) .به‌طور کلی می‌توان نتیجه گرفت که تمرینات ذهن‌آگاهی و تصویرسازی می‌تواند راهبردی برای کاهش سطح کورتیزول بزاقی، اضطراب و بهبود اعتمادبه‌نفس در دانشجویان افسری باشد. ازاین‌رو به مسئولان و مدرسان در ارگان‌های نظامی پیشنهاد می‌شود که با برگزاری کارگاه‌ها و بهره‌گیری از این راهبردها به‌منظور بهبود اضطراب و اعتمادبه‌نفس و به‌تبع آن ارتقای عملکرد دانشجویان استفاده کنند.
اتنا یزدان شناس؛ مقصود پیری؛ محمدعلی آذربایجانی
چکیده
در پژوهش حاضر تأثیرات مثبت تمرینات ورزشی اجباری و اختیاری به عنوان یک فاکتور غیرفارماکولوژیک بر رویرفتارهای تغییریافته بر اثر استرس جدایی از مادر بررسی شد. در پژوهش حاضر 48 سر بچه موش نر انتخاب و از روز 2تا 14 به مدت 180 دقیقه از مادرشان جدا شدند. سپس در روز 21 این موش ها به صورت تصادفی به چهار گروه قسمتشدند. گروه ها شامل با استرس جدا شدن از ...
بیشتر
در پژوهش حاضر تأثیرات مثبت تمرینات ورزشی اجباری و اختیاری به عنوان یک فاکتور غیرفارماکولوژیک بر رویرفتارهای تغییریافته بر اثر استرس جدایی از مادر بررسی شد. در پژوهش حاضر 48 سر بچه موش نر انتخاب و از روز 2تا 14 به مدت 180 دقیقه از مادرشان جدا شدند. سپس در روز 21 این موش ها به صورت تصادفی به چهار گروه قسمتشدند. گروه ها شامل با استرس جدا شدن از مادر، کنترل، تردمیل، رانینگ ویل بود. گروه اول از روز 2 تا 14 جدایی ازمادر را تجربه کردند و گروه شاهد از همان ابتدا ب ههمراه مادر نگهداری شدند. گروه های تمرینی نیز، از روز 21 تولد،شروع به تمرین کردند. سپس بر روی گروه ها تست های رفتاری اضطراب و افسردگی جوندگان از جمله ای پی ام،،P< 0/ اسپلش، اف اس تی و اپن فیلد انجام گرفت. داده های به دست آمده با روش های تی و آنوا در سطح معناداری 05آنالیز آماری شدند. با استفاده از تست های رفتاری مشخص شد که استرس جدایی از مادر موجب بروز رفتارهایافسردگی شد. از طرفی ورزش اختیاری در مقایسه با گروه استرس موجب بروز تأثیرات ضدافسردگی شده است،درحالی که تغییر معناداری بین اثر ورزش اجباری و گروه استرس دیده نشد. نتایج نشان داد که تمرینات ورزشیبه خصوص ورزش اختیاری در دوران نوجوانی استرس، رفتارهای افسردگی و اضطراب در بزرگسالی را کاهش می دهد.
نسرین پارسایی؛ بهروز عبدلی؛ سیدمحمد کاظم واعظ موسوی؛ محمدعلی اصلانخانی
چکیده
هدف از این پژوهش پیش بینی عملکرد کمانداران ماهر براساس عوامل روانشناختی انگیختگی، فعال سازی، اضطراب، انگیزش و ویژگی های شخصیتی بر مبنای بُعد شخصیتی برونگرایی / درونگرایی است. طی یک مطالعه همبستگی از نوع پیش بینی، از بین جامعة آماری کمانداران عضو تیم ملی و افراد دعوت شده به این تیم، 34 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند. مقدار انگیختگی ...
بیشتر
هدف از این پژوهش پیش بینی عملکرد کمانداران ماهر براساس عوامل روانشناختی انگیختگی، فعال سازی، اضطراب، انگیزش و ویژگی های شخصیتی بر مبنای بُعد شخصیتی برونگرایی / درونگرایی است. طی یک مطالعه همبستگی از نوع پیش بینی، از بین جامعة آماری کمانداران عضو تیم ملی و افراد دعوت شده به این تیم، 34 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند. مقدار انگیختگی با اندازه گیری سطح هدایت الکتریکی پوست تعیین شد و برای سنجش اضطراب صفتی از آزمون اضطراب رقابتی ورزشی ، برای سنجش اضطراب حالتی از سیاهه اضطراب حالتی رقابتی (نسخه دوم) ، برای اندازه گیری انگیزش از مقیاس انگیزش ورزشی و برای سنجش بُعد شخصیتی برونگرایی/ درونگرایی، پرسشنامه شخصیتی آیزنک مورد استفاده قرار گرفت. آزمون همبستگی پیرسون برای تعیین میزان همبستگی و مدل رگرسیون خطی چندگانه برای پیش بینی عملکرد آزمودنی ها استفاده شد. نتایج نشان داد که بین عملکرد کمانداران و انگیختگی، فعال سازی، انگیزش (درونی و بیرونی) و بُعد شخصیتی برونگرایی / درونگرایی ضریب همبستگی مثبت معنی داری وجود دارد. اما هیچ یک از متغیرهای اضطراب (صفتی، شناختی و بدنی) با عملکرد، ضریب همبستگی معنی داری نداشتند و در نتیجه، پیش بینی کنندة عملکرد این ورزشکاران نبودند. متغیرهای انگیختگی و فعال سازی با هم (05/0 P< و 418/79 =(31و2)F و 837/0 =R2 ، انگیزش درونی (05/0 P< و 826/1031 = (30و1)F و 972/0 = R2) و برونگرایی / درونگرایی (05/0 P< و 199/330=(33و1)F و 909/0 = R2) به طور معنی داری، توانایی پیش بینی عملکرد کمانداران را داشتند. اما انگیزش بیرونی، پیش بینی کنندة عملکرد این ورزشکاران نبود. توصیه می شود مربیان در استعدادیابی، آموزش، انتخاب و شرکت دادن کمانداران در مسابقات، به متغیرهای مذکور توجه کافی داشته باشند.
