مرتضی پورآذر؛ مرتضی همایون نیا فیروزجاه
چکیده
مقدمه: منظور از فلج مغزی طبقه‌ای از اختلالات عصبی غیرپیشرونده است که دارای تأثیرات دائمی بر توانایی‌های حسی – حرکتی افراد می‌شود و در نوزادی یا اوایل کودکی ظاهر می‌شود. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر آموزش خطی و غیرخطی بر قابلیت تعادل ایستای کودکان فلج مغزی همی‌پلاژی بود.
روش پژوهش: 20 پسر فلج مغزی همی‌پلاژی در دامنۀ سنی 7-12 سال بهصورت ...
بیشتر
مقدمه: منظور از فلج مغزی طبقه‌ای از اختلالات عصبی غیرپیشرونده است که دارای تأثیرات دائمی بر توانایی‌های حسی – حرکتی افراد می‌شود و در نوزادی یا اوایل کودکی ظاهر می‌شود. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر آموزش خطی و غیرخطی بر قابلیت تعادل ایستای کودکان فلج مغزی همی‌پلاژی بود.
روش پژوهش: 20 پسر فلج مغزی همی‌پلاژی در دامنۀ سنی 7-12 سال بهصورت در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. آزمون شارپند رومبرگ برای اندازه‌گیری نمرات تعادل ایستا به‌کار گرفته شد. گروه‌های خطی و غیرخطی به مدت چهار هفته، سه روز در هفته و هر روز یک ساعت به انجام تمرینات مخصوص به هر گروه پرداختند. آزمون‌های تحلیل کوواریانس چندمتغیری (MANCOVA) و تحلیل کوواریانس تک‌متغیری (ANCOVA) در سطح 0/05> p اجرا شدند.
یافته‌ها: بر اساس یافته‌های تحقیق، بین دو گروه روش آموزشی خطی و غیرخطی حداقل در یکی از متغیرهای تعادل ایستا تفاوت معناداری وجود داشت (0/001=p). همچنین با توجه به نمرات بالاتر گروه غیرخطی، این روش آموزشی در مقایسه با روش خطی سبب نمرات بهتر تعادل ایستا (با چشم باز و بسته) در کودکان فلج مغزی همی‌پلاژی شد.
نتیجه‌گیری: به‌طور کلی نتایج تحقیق حاضر بر اهمیت آموزش غیرخطی در بهبود تعادل ایستای کودکان فلج مغزی همی پلاژی تأکید دارد و نتایج تأییدی بر رویکرد قیودمحور است.
پوریا رحمانی؛ محمد کریمی زاده اردکانی؛ سید محمد حسینی
چکیده
مقدمه: وضعیت سر به جلو از رایج‌ترین ناهنجاری‌های وضعیتی در بین دانشآموزان است که این اختلال بر کنترل وضعیتی (تعادل) آنها اثرگذار است. اگرچه روند استفاده از اگزرگیم برای بهبود تعادل وجود دارد، با این حال، اثربخشی اگزرگیم که به‌طور خاص برای بهبود تعادل دانشآموزان با وضعیت سر به جلو طراحی شده باشد، نامشخص است. بنابراین هدف از پژوهش ...
بیشتر
مقدمه: وضعیت سر به جلو از رایج‌ترین ناهنجاری‌های وضعیتی در بین دانشآموزان است که این اختلال بر کنترل وضعیتی (تعادل) آنها اثرگذار است. اگرچه روند استفاده از اگزرگیم برای بهبود تعادل وجود دارد، با این حال، اثربخشی اگزرگیم که به‌طور خاص برای بهبود تعادل دانشآموزان با وضعیت سر به جلو طراحی شده باشد، نامشخص است. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرینات اگزرگیم بر تعادل ایستای کودکان مبتلا به وضعیت سر به جلو بود.روش پژوهش: در این پژوهش نیمه‌تجربی که با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل انجام گرفت، 30 پسر با وضعیت سر به جلو شهر تاکستان با دامنة سنی 7 تا 12 سال بهصورت هدفمند انتخاب شدند و در دو گروه تمرین اگزرگیم و کنترل قرار گرفتند. در مرحلة پیشآزمون، شرکت‌کنندگان اقدام به اجرای سه کوشش آزمون لک‌لک (تعادل ایستا) کردند. مرحلة مداخله در هشت هفته و هر هفته دو جلسه و هر جلسه 30 دقیقه انجام گرفت که شرکت‌کنندگان به اجرای تمرینات مربوط پرداختند. پس از اتمام مرحلة تمرینی، مرحلة پسآزمون انجام گرفت که شرکت‌کنندگان همانند مرحلة پیشآزمون به اجرای آزمون تعادل ایستا پرداختند. داده‌ها به روش تحلیل کوواریانس تک‌متغیری تحلیل شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد که تمرینات اگزرگیم موجب بهبود معنادار تعادل ایستای کودکان مبتلا به وضعیت سر به جلو شد (0/001=P ،22/99=F).نتیجه‌گیری: به‌طور کلی نتایج پژوهش حاضر بر اهمیت تمرینات اگزرگیم بر تعادل ایستای کودکان مبتلا به وضعیت سر به جلو تأکید دارد و پیشنهاد می‌شود از مزایای این تمرینات در بهبود تعادل ایستا استفاده شود.
پریا نکویی؛ وحید ذولاکتاف؛ ابراهیم صادقی دمنه
چکیده
کودکان با اختلال طیف اوتیسم به‌دلیل نداشتن فعالیت و درخودمانده بودن مستعد ضعف در تعادل، ثبات وضعیتی و ناهنجاری‌های وضعیتی‌‌اند. هدف از مطالعة حاضر بررسی تأثیر یک دوره تمرینات کانگوجامپ بر عملکرد تعادلی کودکان با اختلال طیف اوتیسم با سطح عملکردی بالا بود. روش انجام تحقیق از نوع نیمه‌تجربی بود. از بین کودکان با اختلال طیف اوتیسم ...
بیشتر
کودکان با اختلال طیف اوتیسم به‌دلیل نداشتن فعالیت و درخودمانده بودن مستعد ضعف در تعادل، ثبات وضعیتی و ناهنجاری‌های وضعیتی‌‌اند. هدف از مطالعة حاضر بررسی تأثیر یک دوره تمرینات کانگوجامپ بر عملکرد تعادلی کودکان با اختلال طیف اوتیسم با سطح عملکردی بالا بود. روش انجام تحقیق از نوع نیمه‌تجربی بود. از بین کودکان با اختلال طیف اوتیسم در انجمن اوتیسم و مدارس اوتیسم شهر تهران، 20 نفر با استفاده از آزمون‌های غربالگری انتخاب و پس از سنجش عملکرد تعادلی به‌عنوان پیشآزمون، بهصورت تصادفی به دو گروه (مداخله و کنترل) تقسیم شدند. در ادامه گروه تجربی، تمرینات کانگوجامپ را به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه انجام دادند و پس از اتمام مداخله از تمامی افراد از طریق اندازه‌گیری آزمون لک‌لک، عملکرد تعادلی پسآزمون به‌عمل آمد. به‌منظور بررسی آزمون تحقیق از آزمون تحلیل واریانس مختلط دوعاملی استفاده شد. یافته‌های تحقیق حاضر نشان داد که انجام تمرینات کانگوجامپ در گروه مداخله به‌طور معناداری موجب بهبود عملکرد تعادلی در کودکان با اختلال طیف اوتیسم شد. همچنین نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین نتایج گروه کنترل و گروه تجربی در مرحلة پسآزمون وجود دارد. براساس نتایج به‌دست‌آمده، تمرینات کانگوجامپ می‌تواند برای بهبود عملکرد تعادلی کودکان با اختلال طیف اوتیسم مفید و سودمند باشد. ازاینرو استفاده از این نوع فعالیت ورزشی به‌عنوان روش مداخله‌ای مناسب برای کودکان با اختلال طیف اوتیسم پیشنهاد می‌شود.
فضل الله باقرزاده؛ ایوب هاشمی؛ حسن باغنده
چکیده
هدف از مطالعۀ حاضر، تعیین تأثیر دو شیوة تمرین هوازى بر تعادل ایستا و پویاى زنان سالمند است. برای دستیابی به این هدف 36 زن سالمند 75-60 سال بهصورت تصادفی در سه گروه قرار گرفتند: 1. گروه تمرین پیاده‌روی یا دویدن (12 نفر)، 2. گروه تمرین در آب (12 نفر)، 3. گروه کنترل (12 نفر). سپس دو گروه 1و2 به مدت 8 هفته و هفته‌ای سه جلسه در برنامۀ تمرینی پیاده‌روی ...
بیشتر
هدف از مطالعۀ حاضر، تعیین تأثیر دو شیوة تمرین هوازى بر تعادل ایستا و پویاى زنان سالمند است. برای دستیابی به این هدف 36 زن سالمند 75-60 سال بهصورت تصادفی در سه گروه قرار گرفتند: 1. گروه تمرین پیاده‌روی یا دویدن (12 نفر)، 2. گروه تمرین در آب (12 نفر)، 3. گروه کنترل (12 نفر). سپس دو گروه 1و2 به مدت 8 هفته و هفته‌ای سه جلسه در برنامۀ تمرینی پیاده‌روی (دویدن نرم) و تمرین در آب شرکت کردند. گروه کنترل در طول اجرای طرح، به فعالیت‌های روزمرۀ خود می‌پرداختند و در فعالیت ورزشی خاصی شرکت نمی‌کردند. برای اندازه‌گیری تعادل ایستا و پویا از آزمون‌های شارپند رومبرگ و چوب موازنه استفاده شد. برای بررسی فرضیه‌های پژوهش و همچنین تعیین تفاوت بین گروه‌ها، از آزمون تحلیل کوواریانس (SPSS21) بهره گرفته شد. نتایج آزمون‌های آماری تفاوت معناداری را در نمرات پسآزمون مابین گروه‌های آزمایش و کنترل نشان داد (05/0P˂). همچنین نتایج نشان داد که گروه اول (پیاده‌روی و دویدن) در تعادل ایستا و پویا امتیازهای بیشتری نسبت به گروه دوم (تمرین در آب) کسب کرده است. از نتایج به‌دست‌آمده چنین برداشت می‌شود که هردو برنامۀ تمرینی به‌ویژه تمرین پیاده‌روی و دویدن نرم به‌منظور کاهش مشکلات این گروه از افراد مناسب است و مراکز مربوطه می‌توانند از آن به‌عنوان برنامۀ تمرینی استفاده کنند.
هانیه قاسمیان مقدم؛ مهدی سهرابی؛ حمیدرضا طاهری
چکیده
تعادل از اصول پایه‌ای مهم در یادگیری کودکان است، و اختلال در آن می‌تواند بر یادگیری اثر منفی بگذارد. هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر بازی‌های حرکتی منتخب بر تعادل کودکان با اختلال یادگیری خاص بود. پژوهش حاضر، از نوع نیمه‌تجربی و از حیث هدف، کاربردی، با طرح پیشآزمون پسآزمون با گروه کنترل بود. در این مطالعه، 24 کودک پسر 9ـ7 ساله مبتلا ...
بیشتر
تعادل از اصول پایه‌ای مهم در یادگیری کودکان است، و اختلال در آن می‌تواند بر یادگیری اثر منفی بگذارد. هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر بازی‌های حرکتی منتخب بر تعادل کودکان با اختلال یادگیری خاص بود. پژوهش حاضر، از نوع نیمه‌تجربی و از حیث هدف، کاربردی، با طرح پیشآزمون پسآزمون با گروه کنترل بود. در این مطالعه، 24 کودک پسر 9ـ7 ساله مبتلا به اختلال یادگیری خاص شهر مشهد انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل جایدهی شدند. گروه تجربی، به مدت 20 جلسه، هر جلسه 30 دقیقه و با تکرار پنج روز در هفته بازی‌های حرکتی منتخب را انجام دادند. گروه کنترل نیز در طی این دوره به فعالیت‌های عادی روزمره خود پرداختند. تغییرات در تعادل ایستا آزمودنی‌ها، قبل و بعد از دوره تمرین، به‌وسیله آزمون لک‌لک و آزمون شارپند رومبرگ و در تعادل پویا به‌وسیله آزمون راه رفتن پاشنه به پنجه و آزمون زمان‌دار برخاستن و راه رفتن سنجیده شد. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل آماری از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که بازی‌های حرکتی منتخب موجب بهبود تعادل ایستا و پویا در گروه تجربی می‌شود. تمامی این تغییرات در مقایسه با گروه کنترل معنادار بود (05/0P<). براساس نتایج پژوهش حاضر می‌توان نتیجه گرفت که بازی‌های حرکتی منتخب به بهبود تعادل ایستا و پویا در کودکان مبتلا به اختلال یادگیری خاص کمک میکند.
الهام لشنی؛ شهزاد طهماسبی
چکیده
تعادل بخش جدایی‌ناپذیر تمام فعالیت‌های روزمره و ورزشی است و حفظ آن مستلزم دریافت اطلاعات از سیستم‌های مختلف به‌ویژه بینایی است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر بازخورد همزمان آینه بر میزان توانایی حفظ تعادل بود. به این منظور 34 دانش‌آموز دختر 13-7 ساله در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی‌ها پس از اجرای پیشآزمون تعادل ایستای لک‌لک بهصورت ...
بیشتر
تعادل بخش جدایی‌ناپذیر تمام فعالیت‌های روزمره و ورزشی است و حفظ آن مستلزم دریافت اطلاعات از سیستم‌های مختلف به‌ویژه بینایی است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر بازخورد همزمان آینه بر میزان توانایی حفظ تعادل بود. به این منظور 34 دانش‌آموز دختر 13-7 ساله در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی‌ها پس از اجرای پیشآزمون تعادل ایستای لک‌لک بهصورت تصادفی به سه گروه کنترل، بازخورد همزمان آینه و چشم بسته تقسیم شدند. از روش آماری t همبسته برای مقایسۀ درونگروهی و از تحلیل واریانس یکطرفه برای مقایسۀ بینگروهی در سطح معناداری 05/0 ≥ P استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس تفاوت معناداری را در پیشآزمون سه گروه نشان نداد (05/0 ≤ P). اما در پسآزمون، میزان توانایی حفظ تعادل در کودکان با استفاده از بازخورد همزمان آینه نسبت به گروه کنترل (001/0=P) و نسبت به گروه چشم بسته (001/0=P) تفاوت معناداری داشت. همچنین نتایج tهمبسته نشان داد که تنها گروه بازخورد همزمان دارای افزایش معناداری (007/0=P) در میزان تعادل بود. نتایج نشان میدهد استفاده از بازخورد همزمان در کودکان با استفاده از آینه می‌تواند موجب بهبود توانایی حفظ تعادل در کودکان شود.
بنیامین قلیچ پور؛ مهدی شهبازی؛ فضل الله باقرزاده
چکیده
هدف از این پژوهش، بررسی اجرای طرح ملی طناورز بر تعادل ایستا و پویای دانشآموزان بود. پژوهش حاضر با دو گروه تجربی و کنترل همراه با طرح پیشآزمون- پسآزمون روی دانشآموزان پسر پایۀ چهارم ابتدایی در سال 91–1390در شهر بهارستان (منطقهای در رباط کریم تهران) انجام گرفت. به این منظور، 60 آزمودنی بهصورت نمونهگیری مرحلهای از ...
بیشتر
هدف از این پژوهش، بررسی اجرای طرح ملی طناورز بر تعادل ایستا و پویای دانشآموزان بود. پژوهش حاضر با دو گروه تجربی و کنترل همراه با طرح پیشآزمون- پسآزمون روی دانشآموزان پسر پایۀ چهارم ابتدایی در سال 91–1390در شهر بهارستان (منطقهای در رباط کریم تهران) انجام گرفت. به این منظور، 60 آزمودنی بهصورت نمونهگیری مرحلهای از جامعۀ دانشآموزان پایۀ چهارم ابتدایی مدارس شهر بهارستان تهران انتخاب و به تعداد برابر به دو گروه تقسیم شدند. دانشآموزان گروه تجربی به مدت 10 هفته و هفته‌ای 3 جلسه به مدت 50 دقیقه برنامۀ منتخب طناب‌زنی را اجرا کردند. داده‌های حاصل پس از سنجش نرمال بودن از طریق آزمون K-S با استفاده از آزمون آماری t مستقل و وابسته در سطح معناداری 05/0P< تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج نشان‌دهندۀ پیشرفت معنادار در گروه تجربی برای هر دو آزمون تعادل ایستا (019/0= P) و پویا (05/0= P) بود. همچنین میانگین نمرۀ پسآزمون تعادل پویا در گروه تجربی به‌طور معناداری بیشتر از گروه کنترل (041/0= P) بود، ولی چنین تفاوتی در نتایج آزمون تعادل ایستا بین دو گروه کنترل دیده نشد (225/0=P). براساس نتایج به‌دست‌آمده، برنامۀ تمرینی طرح طناورز موجب پیشرفت تعادل دانشآموزان شد، ازاینرو این تحقیق اجرای طرح طناورز در مدارس کشور را مفید ارزیابی میکند.
امیر شریعتی؛ جمال فاضل کلخوران
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، بررسی و مقایسة دو نوع خودگویی انگیزشی و آموزشی بر اجرای تکالیف تعادلی ایستا و پویا در سالمندان بود. 45 سالمند 60 تا 70 سالة استان قم، بدون مداخلة خودگویی تکالیف تعادلی ایستا، آزمون لک لک (ایستادن روی یک پا) و تعادلی پویا، آزمون SEBT (آزمون ستاره) را آموزش دیدند، سپس به سه گروه خودگویی انگیزشی، آموزشی و کنترل تقسیم شدند. ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر، بررسی و مقایسة دو نوع خودگویی انگیزشی و آموزشی بر اجرای تکالیف تعادلی ایستا و پویا در سالمندان بود. 45 سالمند 60 تا 70 سالة استان قم، بدون مداخلة خودگویی تکالیف تعادلی ایستا، آزمون لک لک (ایستادن روی یک پا) و تعادلی پویا، آزمون SEBT (آزمون ستاره) را آموزش دیدند، سپس به سه گروه خودگویی انگیزشی، آموزشی و کنترل تقسیم شدند. به‌منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج تفاوت معناداری را بین گروه‌ها نشان داد. نتیجة آزمون تعقیبی توکی از عملکرد آزمودنی‌ها نشان داد بین خودگویی آموزشی و انگیزشی در تکلیف تعادل ایستا تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0 P>). همچنین در تکلیف تعادل پویا خودگویی آموزشی به‌طور معناداری نسبت به خودگویی انگیزشی موجب بهبود عملکرد تعادلی شد (05/0 P<). به‌طور کلی، خودگویی به‌عنوان یک راهبرد شناختی در اجرای تکالیف تعادلی مؤثر بوده و در تکالیف تعادلی پویا ترجیحاً استفاده از خودگویی انگیزشی بهتر است.
