رشد و یادگیری حرکتی
سعید شکری؛ محمدتقی اقدسی
چکیده
مقدمه: افت گرم‌کردن، کاهش موقتی و زودگذری در اجرای یک فرد است که به دنبال یک دوره استراحت کوتاه‌مدت به وجود می‌آید. که می‌توان آن را با انجام تکنیک‌های شناختی در طول استراحت کاهش داد. بنابراین هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر انواع خودگفتاری به صورت آشکار و پنهان بر افت گرم‌کردن ضربه غیر مستقیم بیلیارد بود.
روش پژوهش: 70 شرکت‌کننده ...
بیشتر
مقدمه: افت گرم‌کردن، کاهش موقتی و زودگذری در اجرای یک فرد است که به دنبال یک دوره استراحت کوتاه‌مدت به وجود می‌آید. که می‌توان آن را با انجام تکنیک‌های شناختی در طول استراحت کاهش داد. بنابراین هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر انواع خودگفتاری به صورت آشکار و پنهان بر افت گرم‌کردن ضربه غیر مستقیم بیلیارد بود.
روش پژوهش: 70 شرکت‌کننده بر اساس نمره‌های ضربه غیر مستقیم بیلیارد در پیش‌آزمون به هفت گروه همگن 10 نفره شامل گروه‌های خودگفتاری آموزشی آشکار، خودگفتاری آموزشی پنهان، خودگفتاری انگیزشی آشکار، خودگفتاری انگیزشی پنهان، خودگفتاری نامرتبط آشکار، خودگفتاری نامرتبط پنهان و کنترل تقسیم شدند و مدت 15 دقیقه به اجرای تکلیف پرداختند و امتیاز 10 اجرای پایانی آنها ثبت شد. سپس به مدت 5 دقیقه استراحت کردند، و در ادامه 10 اجرا را انجام دادند. در زمان استراحت شرکت‌کنندگان به انجام خودگفتاری مربوط به گروه خود پرداختند. و یکبار دیگر همین مراحل با فاصله استراحت 2 دقیقه تکرار شد.
یافته ها: نمرات به دست آمده با تحلیل واریانس مرکب (2*7) در سطح معنی‌داری 05/0 تجزیه و تحلیل شدند و از آزمون تعقیبی بونفرونی جهت مشخص شدن تفاوت گروه‌ها در مراحل مختلف استفاده گردید. نتایج نشان داد که گروه‌های خودگفتاری آموزشی و انگیزشی (آشکار و پنهان)، نسبت به گروه‌های خودگفتاری نامرتبط و کنترل عملکرد بهتری داشتند و تفاوتشان معنی‌دار بود.
نتیجه گیری: باتوجه به نتایج تحقیق، ورزشکاران می‌توانند جهت کاهش افت گرم‌کردن در مدت زمان استراحت از خودگفتاری آموزشی و انگیزشی به صورت آشکار و پنهان استفاده کنند.
حامد فهیمی؛ حسن غرایاق زندی؛ فضل الله باقرزاده؛ علی مقدم زاده؛ داود حومنیان شریف ابادی
چکیده
مقدمه: هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر خودگفتاری راهبردی بر عملکرد و توجه دیداری والیبالیست‌هاست.روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. شرکت‌کنندگان، 54 والیبالیست مبتدی پسر بودند که به‌صورت در دسترس انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان به‌صورت تصادفی در پنج گروه خودگفتاری راهبردی از نوع آموزشی ...
بیشتر
مقدمه: هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر خودگفتاری راهبردی بر عملکرد و توجه دیداری والیبالیست‌هاست.روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. شرکت‌کنندگان، 54 والیبالیست مبتدی پسر بودند که به‌صورت در دسترس انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان به‌صورت تصادفی در پنج گروه خودگفتاری راهبردی از نوع آموزشی (10 نفر)، خودگفتاری انگیزشی (11 نفر)، خودگفتاری آموزشی- انگیزشی (10 نفر)، خودگفتاری انگیزشی- آموزشی (11 نفر) و کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. مداخلة خودگفتاری به مدت 12 هفته و هر هفته سه جلسه انجام گرفت. در دو مرحلة پیش‌آزمون و پس‌آزمون در حین اجرای تکلیف سرویس ساده، امتیازات سرویس توسط محقق ثبت شد و رفتار خیرگی شرکت‌کنندگان توسط دستگاه ردیاب چشم اندازه‌گیری شد. داده‌های جمع‌آوری‌شده با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بنفرونی تحلیل شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد که خودگفتاری راهبردی بر عملکرد سرویس ساده (0/0001=P) و طول دورة چشم آرام تأثیر معناداری دارد (0/0001=P). نتایج آزمون بنفرونی نشان داد که خودگفتاری آموزشی سبب افزایش عملکرد حرکتی و افزایش طول دورة چشم آرام شده است. گروه‌های ترکیبی نیز که از این دستورالعمل استفاده کرده‌اند سبب افزایش عملکرد حرکتی و دورة طولانی‌تر چشم آرام شده‌اند. اما خودگفتاری انگیزشی بر عملکرد حرکتی و طول دورة چشم آرام تأثیری ندارد.نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر بر اهمیت خودگفتاری آموزشی بر عملکرد و توجه دیداری والیبالیست‌های مبتدی تأکید دارد و از سازوکار توجهی خودگفتاری پشتیبانی می‌کند.
محمد باقر عالی؛ مهدی شهبازی؛ محمد صحبتیها
چکیده
خودگفتاری، از عوامل روانشناختی مؤثر بر بهبود و موفقیت اجرای حرکتی فرد است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر خودگفتاری انگیزشی بر هماهنگی دودستی دانشجویان بود. به این منظور 24 دانشجوی رشتۀ تربیت بدنی (12 دختر و 12 پسر با میانگین سنی 62/22 سال و انحراف استاندارد 081/2) به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی‌ها پس از اجرای پیش‌آزمون ...
بیشتر
خودگفتاری، از عوامل روانشناختی مؤثر بر بهبود و موفقیت اجرای حرکتی فرد است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر خودگفتاری انگیزشی بر هماهنگی دودستی دانشجویان بود. به این منظور 24 دانشجوی رشتۀ تربیت بدنی (12 دختر و 12 پسر با میانگین سنی 62/22 سال و انحراف استاندارد 081/2) به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی‌ها پس از اجرای پیش‌آزمون با دستگاه هماهنگی دودستی به‌صورت انتخابی به دو گروه همگن خودگفتاری انگیزشی و گروه بدون خودگفتاری تقسیم شدند. برای تجزیهوتحلیل دادهها، از آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون تی مستقل و تی وابسته در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. نتایج نشان داد خودگفتاری موجب بهبود معنادار عملکرد هماهنگی میشود (05/0>P). همچنین گروه دختران در هماهنگی دودستی، بهطور معناداری دقت بهتری داشتند (05/0>P). گروه پسران در هماهنگی دودستی، بهطور معناداری سرعت بهتری داشتند (05/0>P). اما در پس‌آزمون در گروه خودگفتاری بین دختران و پسران تفاوت معناداری وجود داشت (05/0p <). با توجه به یافتههای تحقیق حاضر پیشنهاد میشود که از خودگفتاری انگیزشی برای بهبود و ارتقای عملکرد هماهنگی دودستی استفاده شود.
ولی اله کاشانی؛ محمد علی سلطانیان؛ فاطمه نجاری اردستانی
چکیده
هدف از تحقیق حاضر تعیین ویژگی‌های روان‌سنجی و هنجار‌یابی نسخۀ فارسی پرسشنامۀ خودگفتاری بود. به این منظور، 384 ورزشکار مرد و زن در سه سطح مهارتی و در 10 رشتۀ ورزشی (تیمی و انفرادی)، انتخاب شدند و نسخۀ فارسی پرسشنامۀ خودگفتاری را تکمیل کردند. با استفاده از روش باز ترجمه، صحت ترجمۀ ابزار مورد تأیید قرار گرفت. به‌منظور تعیین روایی ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر تعیین ویژگی‌های روان‌سنجی و هنجار‌یابی نسخۀ فارسی پرسشنامۀ خودگفتاری بود. به این منظور، 384 ورزشکار مرد و زن در سه سطح مهارتی و در 10 رشتۀ ورزشی (تیمی و انفرادی)، انتخاب شدند و نسخۀ فارسی پرسشنامۀ خودگفتاری را تکمیل کردند. با استفاده از روش باز ترجمه، صحت ترجمۀ ابزار مورد تأیید قرار گرفت. به‌منظور تعیین روایی سازۀ از تحلیل عاملی تأییدی و برای بررسی همسانی درونی پرسشنامهها از ضریب آلفای کرونباخ و برای بررسی پایایی زمانی از ضریب همبستگی درونطبقهای استفاده شد. نتایج تحقیق نشاندهندۀ برازش مطلوب مدل 11 سؤالی پرسشنامههای خودگفتاری است. بهطوریکه شاخصهای برازندگی (رمزی، 07/0؛ سی.اِف.آی، 98/0 و تی.اِل.آی 97/0)، همسانی درونی (انگیزشی 70/0 و شناختی 70/0 و کل پرسشنامه 73/0) و پایایی زمانی (انگیزشی 89/0 و شناختی 92/0 و کل پرسشنامه 89/0) بیانگر روایی و پایایی مطلوب نسخة فارسی پرسشنامۀ خودگفتاری است. یافتههای تحقیق حاضر نشان میدهد که نسخۀ فارسی پرسشنامۀ خودگفتاری از روایی و پایایی مناسبی برخوردار است. بنابراین از نسخۀ فارسی پرسشنامۀ خودگفتاری می‌توان بهعنوان ابزار مناسبی برای مطالعه و ارزیابی خودگفتاری زنان و مردان ورزشکار ایرانی استفاده کرد.
احمدرضا موحدی؛ عباس بهرام؛ سحر بردبار
چکیده
هدف از مطالعۀ حاضر، بررسی تأثیر شیوه‌های مختلف خودگفتاری انگیزشی، آموزشی و ترکیبی بر اکتساب و یادگیری یک تکلیف ادراکی حرکتی (دارت) و خودکارامدی جسمانی در دانش‌آموزان دختر 18-13 ساله بود. 48 دانش‌آموز دختر با میانگین سنی 46/15 سال که در پرتاب دارت مبتدی بودند، داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی‌ها پس از شرکت در جلسۀ آموزشی و ...
بیشتر
هدف از مطالعۀ حاضر، بررسی تأثیر شیوه‌های مختلف خودگفتاری انگیزشی، آموزشی و ترکیبی بر اکتساب و یادگیری یک تکلیف ادراکی حرکتی (دارت) و خودکارامدی جسمانی در دانش‌آموزان دختر 18-13 ساله بود. 48 دانش‌آموز دختر با میانگین سنی 46/15 سال که در پرتاب دارت مبتدی بودند، داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی‌ها پس از شرکت در جلسۀ آموزشی و پیش‌آزمون به چهار گروه 12 نفری شامل گروه‌های خودگفتاری انگیزشی، آموزشی، انگیزشی-آموزشی و تمرین جسمانی تقسیم شدند. دورۀ مداخله شامل 10 جلسه اکتساب، دو جلسه آزمون یادداری و یک جلسه آزمون انتقال بود. برای تحلیل دادهها از تحلیل واریانس یکراهه و تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر استفاده شد. یافتههای این پژوهش نشان داد که در مراحل اکتساب، یادداری فوری و یادداری تأخیری شیوه‌های خودگفتاری ترکیبی (انگیزشی-آموزشی) و آموزشی بیشتر از خودگفتاری انگیزشی و تمرین جسمانی به بهبود عملکرد پرتاب دارت در نوجوانان 18-13 ساله منجر شد. در مرحلۀ انتقال بهترین عملکرد مربوط به شیوۀ خودگفتاری آموزشی بود و سه شیوۀ دیگر به یک اندازه عملکرد داشتند. همچنین نتایج نشان داد که مداخلههای مختلف اثر معناداری بر خودکارامدی جسمانی افراد نداشت.
نسترن نادری راد؛ شهزاد طهماسبی بروجنی
چکیده
از جمله مداخلات روانشناختی مؤثر بر بهبود و موفقیت عملکرد حرکتی و ورزشی افراد، خودگفتاری است. لذا، تحقیق حاضر، با هدف بررسی اثربخشی خودگفتاری انگیزشی بر اجرای تکلیف ثانویه (زمان واکنش افتراقی)، انجام شد. از میان 160 دانشجوی کارشناسی تربیت بدنی دانشگاه تهران، 30 نفر در این پژوهش مشارکت داشتند که به‌صورت تصادفی به دو گروه کنترل و ...
بیشتر
از جمله مداخلات روانشناختی مؤثر بر بهبود و موفقیت عملکرد حرکتی و ورزشی افراد، خودگفتاری است. لذا، تحقیق حاضر، با هدف بررسی اثربخشی خودگفتاری انگیزشی بر اجرای تکلیف ثانویه (زمان واکنش افتراقی)، انجام شد. از میان 160 دانشجوی کارشناسی تربیت بدنی دانشگاه تهران، 30 نفر در این پژوهش مشارکت داشتند که به‌صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. مداخله، دو بار در روز و به مدت یک دقیقه انجام گرفت. گروه تحت مداخله در مرتبۀ اول تکلیف اولیۀ راه رفتن روی تردمیل را با سرعتی آهسته انجام دادند، درحالیکه تکلیف ثانویه (زمان واکنش افتراقی) را در 10 کوشش انجام دادند. مرتبۀ دوم نیز به همین صورت برگزار شد، با این تفاوت که گروه تحت مداخله 15 ثانیه قبل از اجرای تکلیف ثانویه، خودگفتاری انگیزشی را برای خود اعلام کرد و گروه کنترل بدون هیچ مداخلهای آزمون را اجرا کرد. نتایج t همبسته در گروه تحت مداخله نشان داد که خودگفتاری انگیزشی به کاهش معنادار زمان واکنش افتراقی منجر شد (001/0=P). همچنین نتایج یو مان-ویتنی در پس‌آزمون نشان داد که زمان واکنش گروه تحت مداخلۀ خودگفتاری بهطور معناداری نسبت به گروه کنترل کاهش یافت (002/0=P).
فاطمه رضایی؛ احمد فرخی؛ فضل اله باقرزاده
چکیده
هدف از این تحقیق، تعیین اثر یکی از راهبردهای روانشناختی با عنوان خودگفتاری انگیزشی بود. خودگفتاری انگیزشی نوعی خودگفتاری است که به نظر می رسد از طریق تلاش و صرف انرژی بیشتر و با ایجاد انگیزش مثبت در اجرا موجب تسهیل در کار و کنترل سطح انگیختگی می شود. البته در این پژوهش اثر این راهبرد بر اجرای مهارت ساده و پیچیده بررسی شده است. به همین ...
بیشتر
هدف از این تحقیق، تعیین اثر یکی از راهبردهای روانشناختی با عنوان خودگفتاری انگیزشی بود. خودگفتاری انگیزشی نوعی خودگفتاری است که به نظر می رسد از طریق تلاش و صرف انرژی بیشتر و با ایجاد انگیزش مثبت در اجرا موجب تسهیل در کار و کنترل سطح انگیختگی می شود. البته در این پژوهش اثر این راهبرد بر اجرای مهارت ساده و پیچیده بررسی شده است. به همین منظور از 42 دانشجوی تربیت بدنی در دامنه سنی 20 تا 25 سال که واحد بسکتبال 1 و 2 را گذرانده اند، استفاده شد. نمونه حاضر به شکل تصادفی ساده دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند، پس از 15 دقیقه گرم کردن عمومی بدن و تمرین تکالیف ابتدا یک پیش آزمون بدون مداخلة خودگفتاری، شامل آزمون پاس دادن توپ بسکتبال، ایفرد 1996 الف تحت تکلیف ساده و آزمون پاس دادن، ایفرد 1984 تحت تکلیف پیچیده، انجام گرفت. سپس یک پس آزمون شامل آزمون عنوان شده با مداخلة خودگفتاری از آنها به عمل آمد. در این پژوهش برای تعیین اختلاف درون گروهی و برون گروهی به ترتیب از آزمون های t همبسته و t مستقل از نرم افزار SPSS با نسخة 5/11 در سطح معنی داری آلفای 05/0 استفاده شد. نتایج به دست آمده با استفاده از آزمون t مستقل نشان داد که تفاوت معنی داری بین گروه های کنترل و تجربی در اجرای مهارت ساده (703/0= P) و پیچیده (512/0=P) در مرحلة پیش آزمون وجود نداشت. در نتیجه هر دو گروه از نظر عملکرد در یک سطح هستند. همچنین خودگفتاری انگیزشی موجب افزایش بهبود در اجرای مهارت ساده در گروه تجربی شد (01/0=P)؛ اختلاف معنی دار به نفع گروه تجربی به لحاظ بهبود مهارت ساده در پس آزمون دو گروه مشاهده شد (004/0=P)؛ خودگفتاری انگیزشی موجب افزایش بهبود در اجرای مهارت پیچیده در گروه تجربی شد (001/0=P)؛ اختلاف معنی دار به نفع گروه تجربی به لحاظ بهبود مهارت پیچیده در پس آزمون دو گروه مشاهده شد (048/0=P). با توجه به اختلاف میانگین در مهارت ساده بین گروه انگیزشی و کنترل (94/0=? ) و اختلاف میانگین در مهارت پیچیده بین این دو گروه (48/0 =? )، مشخص شد که اختلاف میانگین در مهارت ساده بیشتر از مهارت پیچیده بوده است. به طور کلی نتایج تحقیق نشان داد خودگفتاری انگیزشی بر بهبود اجرای تکالیف مؤثر بوده و اثر آن بر مهارت ساده بیشتر بوده است.
