مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
محمد باقر عالی؛ مهدی شهبازی؛ محمد صحبتیها
چکیده
خودگفتاری، از عوامل روان‌شناختی مؤثر بر بهبود و موفقیت اجرای حرکتی فرد است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر خودگفتاری انگیزشی بر هماهنگی دودستی دانشجویان بود. به این منظور 24 دانشجوی رشتۀ تربیت بدنی (12 دختر و 12 پسر با میانگین سنی 62/22 سال و انحراف استاندارد 081/2) به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی‌ها پس از اجرای پیش‌آزمون ...
بیشتر
خودگفتاری، از عوامل روان‌شناختی مؤثر بر بهبود و موفقیت اجرای حرکتی فرد است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر خودگفتاری انگیزشی بر هماهنگی دودستی دانشجویان بود. به این منظور 24 دانشجوی رشتۀ تربیت بدنی (12 دختر و 12 پسر با میانگین سنی 62/22 سال و انحراف استاندارد 081/2) به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی‌ها پس از اجرای پیش‌آزمون با دستگاه هماهنگی دودستی به‌صورت انتخابی به دو گروه همگن خودگفتاری انگیزشی و گروه بدون خودگفتاری تقسیم شدند. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، از آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون تی مستقل و تی وابسته در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. نتایج نشان داد خودگفتاری موجب بهبود معنادار عملکرد هماهنگی می‌شود (05/0>P). همچنین گروه دختران در هماهنگی دودستی، به‌طور معناداری دقت بهتری داشتند (05/0>P). گروه پسران در هماهنگی دودستی، به‌طور معناداری سرعت بهتری داشتند (05/0>P). اما در پس‌آزمون در گروه خودگفتاری بین دختران و پسران تفاوت معناداری وجود داشت (05/0p <). با توجه به یافته‌های تحقیق حاضر پیشنهاد می‌شود که از خودگفتاری انگیزشی برای بهبود و ارتقای عملکرد هماهنگی دودستی استفاده شود.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
مریم خلجی؛ شهزاد طهماسبی بروجنی
چکیده
تحقیق حاضر با هدف بررسی تأثیر خستگی پیرامونی و مرکزی بر خطای ادراک عمق دانش‌آموزان صورت گرفت. جامعهَ آماری دانش‌آموزان شهرستان خدابنده بود که از بین آنها 42 نفر به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس با میانگین سنی 49/0± 88/16سال انتخاب شدند. از همۀ آزمودنی‌ها پیش‌آزمون ادراک عمق گرفته شد. سپس به گروه مداخله و گروه کنترل تقسیم شدند. برای ایجاد ...
بیشتر
تحقیق حاضر با هدف بررسی تأثیر خستگی پیرامونی و مرکزی بر خطای ادراک عمق دانش‌آموزان صورت گرفت. جامعهَ آماری دانش‌آموزان شهرستان خدابنده بود که از بین آنها 42 نفر به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس با میانگین سنی 49/0± 88/16سال انتخاب شدند. از همۀ آزمودنی‌ها پیش‌آزمون ادراک عمق گرفته شد. سپس به گروه مداخله و گروه کنترل تقسیم شدند. برای ایجاد خستگی پیرامونی (جسمی) به گروه اول فعالیت آمادگی جسمانی و به گروه دوم برای ایجاد خستگی مرکزی (ذهنی) فعالیت ذهنی داده شد. گروه سوم هیچ فعالیتی در طول دورة مداخله انجام نمی‌دادند. بعد از اعمال مداخلۀ خستگی پس‌آزمون ادراک عمق گرفته شد. نتایج تحلیل واریانس یکطرفه تفاوت معناداری را بین پیش‌آزمون سه گروه نشان نداد، اما تفاوت معناداری در پس‌آزمون بین گروه‌ها مشاهده شد. با بررسی نتایج آزمون تعقیبی LSD مشخص شد که خستگی مرکزی نسبت به خستگی پیرامونی و عدم مداخله (گروه کنترل) خطای ادراک عمق آزمودنی‌ها را افزایش داده است. اما بین خطای ادراک عمق بین گروه خستگی پیرامونی و کنترل تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتایج آزمون تی همبسته حاکی از افزایش خطاهای ادراک عمق ناشی از هر دو نوع خستگی و عدم تغییر در گروه کنترل بود. در مجموع می‌توان نتیجه گرفت که خستگی مرکزی در مقایسه با خطای پیرامونی نقش مؤثری در افزایش خطای ادراک عمق دانش‌آموزان داشت، بنابراین به مربیان پیشنهاد می‌شود شرایط مناسبی را که موجب کاهش خستگی مرکزی می‌شود، اتخاذ کنند.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
پیمان هنرمند؛ محمد خبیری؛ رسول حمایت طلب؛ حسن غرایاق زندی
چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین راهبردهای مقابله‌ای با تسلط فراانگیزشی در ورزشکاران نخبۀ دانشگاهی براساس نظریۀ بازگشتی بود. تعداد 124 ورزشکار که در تیم‌های ورزشی دانشگاه عضویت داشتند، به‌صورت در دسترس در این پژوهش شرکت کردند. در این پژوهش از مقیاس تسلط هدف‌محوری برای اندازه‌گیری و تعیین تسلط فراانگیزشی و از نسخۀ فارسی پرسشنامۀ ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین راهبردهای مقابله‌ای با تسلط فراانگیزشی در ورزشکاران نخبۀ دانشگاهی براساس نظریۀ بازگشتی بود. تعداد 124 ورزشکار که در تیم‌های ورزشی دانشگاه عضویت داشتند، به‌صورت در دسترس در این پژوهش شرکت کردند. در این پژوهش از مقیاس تسلط هدف‌محوری برای اندازه‌گیری و تعیین تسلط فراانگیزشی و از نسخۀ فارسی پرسشنامۀ راهبردهای مقابله‌ای برای اندازه‌گیری راهبردهای مقابله‌ای ورزشکاران استفاده شد. با توجه به نتایج آزمون K-S مبنی بر نرمال نبودن داده‌ها با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون یومان ویتنی تحلیل شد. نتایج آزمون همبستگی نشان داد راهبردهای مقابله‌ای مبتنی بر عمل با میزان تسلط هدف‌محوری رابطۀ منفی و معنادار و با راهبردهای مبتنی بر هیجان با میزان تسلط هدف محوری رابطۀ مثبت و معنادار دارد. همچنین نتایج آزمون یومان ویتنی نشان داد افراد با تسلط فراانگیزشی هدفمحور بیشتر از راهبردهای مبتنی بر هیجان و افراد با تسلط فراانگیزشی فعالیتمحور بیشتر از راهبردهای مبتنی بر عمل استفاده میکنند. در نتیجه شناخت تسلط فراانگیزشی ورزشکاران برای کاربرد راهبردهای مقابله‌ای متناسب توسط مربیان پیشنهاد می‌شود.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
جعفر بلالی وشمه سرا؛ سعید ارشم؛ شهاب پروین پور؛ فضل الله باقرزاده
چکیده
قابلیت پیش‌بینی حرکات حریف قبل از اجرای آنها، از اجزای کلیدی کسب موفقیت در رقابت‌های ورزشی است. هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر انسداد تحت فشار بر عملکرد پیش‌بینی و مقایسة آن در شمشیربازان نخبه و مبتدی بود. در این پژوهش نیمه‌تجربی، آزمودنی‌ها 15 ورزشکار نخبة تیم ملی شمشیربازی جوانان (120-16 سال) و 15 نفر از دانشجویان دانشگاه تهران (22- 18 سال) ...
بیشتر
قابلیت پیش‌بینی حرکات حریف قبل از اجرای آنها، از اجزای کلیدی کسب موفقیت در رقابت‌های ورزشی است. هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر انسداد تحت فشار بر عملکرد پیش‌بینی و مقایسة آن در شمشیربازان نخبه و مبتدی بود. در این پژوهش نیمه‌تجربی، آزمودنی‌ها 15 ورزشکار نخبة تیم ملی شمشیربازی جوانان (120-16 سال) و 15 نفر از دانشجویان دانشگاه تهران (22- 18 سال) بودند که به‌عنوان افراد مبتدی در دو گروه به‌صورت نمونه‌های در دسترس قرار گرفتند. قبل از انجام آزمون 15 کلیپ از 100 ویدئو کلیپ از ضربات مختلف حمله به نقاط مختلف بدن شمشیرباز توسط دو نفر از اعضای خبرة تیم ملی شمشیربازی ایران اجرا و ضبط شد. پس از توقف نمایش هر ویدئوکلیپ (پیش از برخورد شمشیر با بدن حریف)، تصویر پاسخنامه روی صفحة نمایش ظاهر می‌شد و آزمودنی‌ها می‌بایست محل فرود ضربة شمشیر را پیش‌بینی می‌کردند. پژوهش حاضر در دو شرایط فشار بالا و طبیعی انجام گرفت. شرایط فشار بالا با حضور مربی تیم ملی به‌عنوان ارزیاب و در شرایط بدون فشار نیز کوشش‌ها بدون حضور ارزیاب انجام گرفت. نتایج تحلیل واریانس عاملی مرکب نشان داد که اثر اصلی شرایط و گروه، معنادار بود، اما اثر تعاملی شرایط و گروه معنادار نیست. نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نیز نشان داد که بازیکنان در شرایط طبیعی نسبت به شرایط تحت فشار از عملکرد پیش‌بینی بهتری برخوردارند؛ همچنین بازیکنان ماهر نسبت به مبتدی در هر دو شرایط، عملکرد پیش‌بینی بهتری داشتند (05/0 >P)، اما به‌طور کلی، انسداد تحت فشار موجب کاهش عملکرد پیش‌بینی شمشیربازان نخبه و مبتدی می‌شود.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
مهدی تختائی؛ داود حومنیان؛ محمود شیخ
چکیده
پژوهش حاضر با هدف مقایسة مهارت‌های حرکتی و شاخص تودة بدنی دانش‌آموزان پسر 7 تا 10 سال با و بدون اعتیاد به اینترنت انجام گرفت. شرکت‌کنندگان در پژوهش 150 دانش‌آموز دارای اعتیاد و 150 دانش‌آموز بدون اعتیاد به اینترنت بودند. بعد از گرفتن رضایت‌نامه از والدین و ثبت اطلاعات شخصی دانش‌آموزان در ابتدا با استفاده از پرسشنامۀ اعتیاد به اینترنت ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف مقایسة مهارت‌های حرکتی و شاخص تودة بدنی دانش‌آموزان پسر 7 تا 10 سال با و بدون اعتیاد به اینترنت انجام گرفت. شرکت‌کنندگان در پژوهش 150 دانش‌آموز دارای اعتیاد و 150 دانش‌آموز بدون اعتیاد به اینترنت بودند. بعد از گرفتن رضایت‌نامه از والدین و ثبت اطلاعات شخصی دانش‌آموزان در ابتدا با استفاده از پرسشنامۀ اعتیاد به اینترنت کمبیرلی یانگ گروه‌ها مشخص شدند. با استفاده از قدسنج و ترازو، شاخص تودة بدنی شرکت‌کنندگان ثبت شد و سپس با استفاده از آزمون برونینکز- ازورتسکی مهارت‌های حرکتی شرکت‌کنندگان ارزیابی شد. برای دسته‌بندی اطلاعات از شاخص‌های مرکزی و پراکندگی در بخش آمار توصیفی و برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون کولموگروف اسمیرنوف و t مستقل در بخش آمار استنباطی استفاده شد. تمام تحلیل‌های پژوهش در سطح معناداری 05/0 P< بررسی شد. نتایج نشان داد که بین مهارت‌های درشت و ظریف، تبحر حرکتی و همچنین شاخص تودة بدنی دانش‌آموزان با و بدون اعتیاد به اینترنت تفاوت معناداری وجود دارد، به این معنا که کودکان دارای اعتیاد به اینترنت در مهارت‌های حرکتی درشت، ظریف و تبحر حرکتی عملکرد ضعیف‌تری را از خود نشان دادند. همچنین از شاخص تودة بدنی بیشتری برخوردار بودند. اعتیاد به اینترنت ممکن است با چاقی و عملکرد ضعیف در مهارت‌های حرکتی درشت همراه باشد، بنابراین توصیه می‌شود برای پیشگیری، اقدامات لازم در این زمینه انجام گیرد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
کامبیز نوری؛ سیده ناهید شتاب بوشهری؛ محمدرضا دوستان
چکیده
با توجه به اهمیت آماده‌سازی در پاسخ به دو محرک در موقعیت‌های گوناگون ورزشی، هدف از انجام این تحقیق بررسی تأثیر زمان پیش‌دوره و فواصل زمانی بین دو محرک در دورۀ بی‌پاسخی روان‌شناختی در ورزشکاران بود. تحقیق حاضر از نوع نیمه‌تجربی با طرح درون‌گروهی بود و از نظر هدف در حوزة پژوهش‌های بنیادی-کاربردی است. بدین‌منظور 50 نفر از دانشجویان ...
بیشتر
با توجه به اهمیت آماده‌سازی در پاسخ به دو محرک در موقعیت‌های گوناگون ورزشی، هدف از انجام این تحقیق بررسی تأثیر زمان پیش‌دوره و فواصل زمانی بین دو محرک در دورۀ بی‌پاسخی روان‌شناختی در ورزشکاران بود. تحقیق حاضر از نوع نیمه‌تجربی با طرح درون‌گروهی بود و از نظر هدف در حوزة پژوهش‌های بنیادی-کاربردی است. بدین‌منظور 50 نفر از دانشجویان پسر ورزشکار دانشگاه شهید چمران اهواز با دامنة سنی 45/47±1/22 سال به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده لپ‌تاپ ایسوز با قدرت پردازش پنج‌هسته‌ای، پرسشنامۀ دست برتری ادینبورگ، نرم‌افزار و سخت‌افزار ابزار سنجش دورة بی‌پاسخی روان‌شناختی بود. شرکت‌کنندگان به دو محرک دیداری (انتخابی) که به فاصلۀ زمانی کمی از هم ارائه می‌شدند، با سریع‌ترین شکل ممکن پاسخ می‌دادند. آزمون‌ها به‌صورت تکلیف دوگانه و تکلیف تکی در پیش‌دوره‌های 1، 2، 4 و8 ثانیه و فاصله‌های بین‌محرکی 100، 250، 500 و 800 میلی‌ثانیه به‌صورت تصادفی گرفته شد. داده‌ها با استفاده از میانگین، انحراف معیار و تحلیل واریانس درون‌گروهی در سطح معناداری (05/0P <) تجزیه‌وتحلیل شد. نتایج نشان داد که اثر زمان پیش‌دوره و فاصلة زمانی بین دو محرک معنادار بود. پیش‌دوره‌های 1 ثانیه و فاصلة 100 میلی‌ثانیه بین دو محرک بیشترین دورۀ بی‌پاسخی روان‌شناختی و پیش‌دورۀ 8 ثانیه و فاصلة بین دو محرک 800 میلی‌ثانیه کمترین دورة بی‌پاسخی روان‌شناختی را در پی داشت. این مطالعه نشان داد که الگوی دورۀ بی‌پاسخی روان‌شناختی در شناختن مراحل پردازش اطلاعات به‌وسیلة دستکاری تجربی در فرایندهای آماده‌سازی، تحت تأثیر قرار می‌گیرد. در تقابل با تصور عمومی مبنی بر اینکه زمان آماده‌سازی روی فرایندهای پیش‌حرکتی عمل می‌کند، در پژوهش حاضر زمان آماده‌سازی در فرایندهای دیرهنگام حرکتی عمل کرده و وجود تنگنای پردازش را در تکالیف دوگانه تأیید می‌کند.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
جلیل میرزایی؛ رسول زیدآبادی؛ محمد رضا شهابی کاسب
چکیده
خستگی ذهنی، حالتی روان‌شناختی است که به‌واسطۀ فعالیت مداوم شناختی ایجاد شده و سبب کاهش عملکرد جسمانی می‌شود، اما تأثیر آن بر یادگیری حرکتی کمتر بررسی شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر بازخورد خودکنترلی بر یادگیری تولید نیروهای کم، متوسط و بیشینه در شرایط خستگی ذهنی بود. نمونۀ پژوهش 28 نفر از داوطلبان واجد شرایط بودند که به‌صورت ...
بیشتر
خستگی ذهنی، حالتی روان‌شناختی است که به‌واسطۀ فعالیت مداوم شناختی ایجاد شده و سبب کاهش عملکرد جسمانی می‌شود، اما تأثیر آن بر یادگیری حرکتی کمتر بررسی شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر بازخورد خودکنترلی بر یادگیری تولید نیروهای کم، متوسط و بیشینه در شرایط خستگی ذهنی بود. نمونۀ پژوهش 28 نفر از داوطلبان واجد شرایط بودند که به‌صورت تصادفی به دو گروه بازخورد خودکنترل و جفت‌شده تقسیم شدند. ابزار اندازه‌گیری شامل دینامومترالکتریکی، آزمون استروپ، پرسشنامۀ چند بعدی خستگی ذهنی و مقیاس VAS بود. هر دو گروه ابتدا تحت پروتکل خستگی ذهنی به مدت یک ساعت آزمون استروپ را انجام دادند و پس از اطمینان از ایجاد خستگی ذهنی، وارد مرحلۀ اکتساب تکلیف تولید نیرو شدند. آزمون یادداری فوری با تأخیر 10 دقیقه و یادداری تأخیری 48 ساعت بعد از پایان مرحلۀ اکتساب اجرا شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که در شرایط خستگی ذهنی تفاوت معناداری بین گروه‌های بازخورد خودکنترل و جفت‌شده در اکتساب و یادداری نیروهای مختلف وجود ندارد. همچنین در شرایط خستگی ذهنی خطای تولیدشده در یادگیری نیروی متوسط نسبت به نیروی کم و بیشینه کمتر است، به‌طوری‌که یادگیری نیروی متوسط به‌طور معناداری نسبت به نیروی کم بهتر بود. نتایج پژوهش حاضر حاکی از آن است که خستگی ذهنی سبب کاهش اثربخشی بازخورد خودکنترل می‌شود و یادگیری تولید نیروهای کم و بیشینه را بیشتر از متوسط تخریب می‌کند.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
برهان الدین قاری؛ حسن محمدزاده؛ جلال دهقانی زاده
چکیده
مطالعۀ حاضر با هدف بررسی تأثیر دو رویکرد آموزشی مبتنی بر بازی و رویکرد آموزشی سنتی بر میزان فعالیت بدنی، انگیزش خود-تعیین و لذت از فعالیت بدنی دانشجویان شرکت‌کننده در کلاس‌های تربیت بدنی انجام گرفت. پژوهش حاضر از نوع نیمه‌تجربی بود. شرکت‌کنندگان شامل 30 دانشجوی مرد (میانگین سنی72/1 ± 67/20 سال) بودند که به‌صورت در دسترس انتخاب و به‌طور ...
بیشتر
مطالعۀ حاضر با هدف بررسی تأثیر دو رویکرد آموزشی مبتنی بر بازی و رویکرد آموزشی سنتی بر میزان فعالیت بدنی، انگیزش خود-تعیین و لذت از فعالیت بدنی دانشجویان شرکت‌کننده در کلاس‌های تربیت بدنی انجام گرفت. پژوهش حاضر از نوع نیمه‌تجربی بود. شرکت‌کنندگان شامل 30 دانشجوی مرد (میانگین سنی72/1 ± 67/20 سال) بودند که به‌صورت در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفی به دو گروه آموزش مبتنی بر بازی و آموزشی سنتی تقسیم شدند و 18 جلسه به مدت 6 هفته و هر هفته 3 جلسه به تمرین بازی بسکتبال پرداختند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل سیستم مشاهده‌ای زمان آموزش آمادگی، دستگاه گام‌شمار بیورر، پرسشنامۀ انگیزش درونی و پرسشنامۀ خود-تعیینی بود. برای تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی، آزمون تی مستقل، تحلیل کوواریانس و تحلیل کوواریانس رتبه استفاده شد. نتایج نشان داد که دو گروه آموزش مبتنی بر بازی و سنتی در فاکتورهای مدت زمان فعالیت بدنی متوسط تا شدید و تعداد گام تفاوت معنادار دارند (001/0≥P). از طرفی دو گروه آموزش مبتنی بر بازی و سنتی در لذت بردن از فعالیت بدنی و احساس شایستگی تفاوت معناداری نداشتند؛ اما از نظر خودمختاری (001/0≥P) و احساس تعلق (013/0≥P) تفاوت معنادار بود. نتایج نشان داد که رویکرد آموزشی مبتنی بر بازی می‌تواند موجب ارتقای میزان فعالیت بدنی و کیفیت انگیزشی دانشجویان در کلاس‌های تربیت بدنی شود.
