مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
نصیبه حاتمی؛ شهزاد طهماسبی بروجنی؛ مهدی شهبازی
چکیده
تحقیق حاضر، با هدف بررسی تصویرسازی پتلپ بر انتقال دوطرفۀ مهارت هندبال انجام گرفت. جامعة آماری شامل تمامی دانشجویان کارشناسی تربیت بدنی دانشگاه تهران بود که 24 نفر از آنها داوطلبانه در این تحقیق مشارکت داشتند. آزمودنی‌ها پس از شرکت در پیش‌آزمون به‌طور تصادفی به دو گروه تصویرسازی با دست برتر و غیربرتر تقسیم شدند. سپس مداخلة تصویرسازی ...
بیشتر
تحقیق حاضر، با هدف بررسی تصویرسازی پتلپ بر انتقال دوطرفۀ مهارت هندبال انجام گرفت. جامعة آماری شامل تمامی دانشجویان کارشناسی تربیت بدنی دانشگاه تهران بود که 24 نفر از آنها داوطلبانه در این تحقیق مشارکت داشتند. آزمودنی‌ها پس از شرکت در پیش‌آزمون به‌طور تصادفی به دو گروه تصویرسازی با دست برتر و غیربرتر تقسیم شدند. سپس مداخلة تصویرسازی پتلپ با دست برتر و غیربرتر به مدت 12 جلسه اعمال شد. پس از آخرین جلسه، پس‌آزمون مشابه با پیش‌آزمون و 24 ساعت بعد آزمون یادداری انجام گرفت و پس از 30 دقیقه، آزمون انتقال به‌صورت مهارت شوت سه گام هندبال انجام گرفت. پس از اطمینان از همسانی واریانس‌ها با آمارة لون و نرمال بودن داده‌ها با آزمون شاپیروویلک، از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری و تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری در سطح 05/0α= استفاده شد. نتایج نشان داد که مداخلة تصویرسازی پتلپ تأثیر معناداری بر انتقال مهارت در هر دو عضو برتر و غیربرتر دارد و انتقال دوطرفه در تمام مراحل این پژوهش صورت گرفته است (05/0≥P). بنابراین، می‌توان گفت که تصویرسازی پتلپ سبب وقوع پدیدۀ انتقال دوطرفه می‌شود و پیشنهاد می‌شود افراد هنگام به‌کارگیری انتقال دوطرفه از تصویرسازی ذهنی پتلپ برای بهبود مهارت خود استفاده کنند.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
محمد حسین زمانی؛ حمیدرضا طاهری تربتی؛ علیرضا صابری کاخکی؛ مجید قشونی
چکیده
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر خطای بینایی بر یادگیری یک مهارت حرکتی پرتابی در کودکان مبتلا به اوتیسم بود. روش تحقیق از نوع نیمه‌تجربی با طرح سنجش مکرر و آزمون یادداری بود. نمونۀ آماری تحقیق 33 نفر از کودکان 10 سالۀ مبتلا به اوتیسم بودند که به‌صورت در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی به سه گروه ادراک دایره بزرگ‌تر، ادراک دایره کوچک‌تر ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر خطای بینایی بر یادگیری یک مهارت حرکتی پرتابی در کودکان مبتلا به اوتیسم بود. روش تحقیق از نوع نیمه‌تجربی با طرح سنجش مکرر و آزمون یادداری بود. نمونۀ آماری تحقیق 33 نفر از کودکان 10 سالۀ مبتلا به اوتیسم بودند که به‌صورت در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی به سه گروه ادراک دایره بزرگ‌تر، ادراک دایره کوچک‌تر و گروه کنترل تقسیم شدند. ابزار مورد استفاده در خطای ابینگهاوس نمایش داده‌شده روی زمین و کیسۀ لوبیا برای پرتاب از پایین شانه به سمت هدف بود. روش اجرا بدین‌صورت بود که ابتدا شرکت‌کنندگان 10 کوشش را در مرحلۀ پیش‌آزمون اجرا کردند. سپس در مرحلۀ اکتساب 20 بلوک 10 کوششی را اجرا کردند. 48 ساعت پس از آخرین جلسۀ اکتساب آزمون یادداری در 10 کوشش از آزمودنی‌ها گرفته شد. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، از آزمون تحلیل واریانس مرکب با اندازه‌گیری تکراری، تحلیل واریانس یکراهه به‌همراه تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج نشان داد که هم در مرحلۀ اکتساب و هم در مرحلۀ یادداری بین گروه‌ها تفاوت معناداری مشاهده شد که این تفاوت به نفع گروه ادراک دایره بزرگ‌تر بود. در کل، نتایج این تحقیق نشان داد که دستکاری سادۀ ادراکی می‌تواند یادگیری حرکتی را در کودکان مبتلا به اوتیسم افزایش دهد. بنابراین، به مربیان و معلمان ورزشی پیشنهاد می‌شود که از این متغیر به‌منظور بهبود عملکردها و بهبود جلسات تمرینی استفاده کنند.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
الهه سیاوشی؛ علی حیرانی؛ احسان زارعیان
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر همتاسازی سطح مهارت در تمرین تعاملی دوتایی مشارکتی بر یادگیری مهارت فورهند تنیس روی میز دختران نوجوان بود. در یک روش نیمه‌تجربی 24 دختر (14-16 سال)، به‌صورت نمونۀ در دسترس از دبیرستان‌های دخترانۀ شهر نهاوند انتخاب و به دو گروه مبتدی- مبتدی و مبتدی- ماهر تقسیم شدند. هر دو گروه به مدت 5 جلسه تمرینات دونفره را ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر همتاسازی سطح مهارت در تمرین تعاملی دوتایی مشارکتی بر یادگیری مهارت فورهند تنیس روی میز دختران نوجوان بود. در یک روش نیمه‌تجربی 24 دختر (14-16 سال)، به‌صورت نمونۀ در دسترس از دبیرستان‌های دخترانۀ شهر نهاوند انتخاب و به دو گروه مبتدی- مبتدی و مبتدی- ماهر تقسیم شدند. هر دو گروه به مدت 5 جلسه تمرینات دونفره را با آرایش مهارتی مربوط به خود (مبتدی- مبتدی، مبتدی- ماهر) انجام دادند، که هر جلسه شامل 20 ست 3 دقیقه‌ای با زمان استراحت 1 دقیقه‌ای بین ست‌ها بود. با استفاده از آزمون دقت ضربۀ فورهند تنیس روی میز، اجرا در مراحل پیش‌آزمون، پس‌آزمون، یادداری و انتقال سنجیده شد. برای بررسی توزیع طبیعی داده‌ها از آزمون شاپیرو-ویلک استفاده شد. سپس آزمون آنالیز واریانس مرکب و آزمون تعقیبی مناسببرای تحلیل داده‌ها به‌کار رفت. نتایج نشان داد هر دو گروه مبتدی- مبتدی و مبتدی- ماهر پیشرفت معناداری در یادگیری مهارت فورهند تنیس روی میز نشان دادند (5/0 < p) . همچنین گروه مبتدی- ماهر در مراحل اکتساب، یادداری و انتقال نسبت به گروه مبتدی- مبتدی عملکرد بهتری داشت (5/0 < p). یافته‌های فعلی نشان می‌دهد که ترتیب مبتدی-ماهر برای یادگیری مهارت تنیس روی میز در حین آموزش دونفره بهتر بود، زیرا آنها از مشاهدۀ مدل بهینه و سایر چالش‌ها و راهبرد‌های مرتبط در طول تمرین سود می‌برند.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
مریم داودی؛ رسول یاعلی؛ فرهاد قدیری؛ عباس بهرام
چکیده
یافتن بهترین شیوۀ آموزشی مسئله‌ای است که امروزه توجه بسیاری از محققان، پژوهشگران علوم رفتاری و ورزش را به خود جلب کرده است. در راستای این بحث هدف این تحقیق بررسی تأثیر بازی‌های ترکیبی، آموزش بازی برای درک و آموزش ورزش بر خلاقیت فردی و تیمی در مقایسه با روش خطی در بازی‌های فوتسال است. جامعۀ آماری تحقیق همۀ کودکان 9-12 سال شهر اهواز بودند ...
بیشتر
یافتن بهترین شیوۀ آموزشی مسئله‌ای است که امروزه توجه بسیاری از محققان، پژوهشگران علوم رفتاری و ورزش را به خود جلب کرده است. در راستای این بحث هدف این تحقیق بررسی تأثیر بازی‌های ترکیبی، آموزش بازی برای درک و آموزش ورزش بر خلاقیت فردی و تیمی در مقایسه با روش خطی در بازی‌های فوتسال است. جامعۀ آماری تحقیق همۀ کودکان 9-12 سال شهر اهواز بودند (میانگین سن 74/10 سال و انحراف استاندارد=42/1). مداخلات برای مهارت‌های فوتسال طراحی شده بود، ازاین‌رو چهار گروه مشارکت‌کنندگان (20 نفر در هر گروه) به روش آموزش بازی برای درک، آموزش ورزش، ترکیبی و خطی تمرین کردند. خلاقیت تیمی و فردی با استفاده از تحلیل فیلم ارزیابی شد. تمرینات به مدت دو ماه طی 16 جلسه و هر جلسه یک‌ونیم ساعت ارائه شد. نتایج نشان داد در خلاقیت فردی در پس‌آزمون اختلاف بین گروه‌ها برای اعمال نامناسب معنادار نیست، ولی برای اعمال مناسب معنادار است. همچنین برای اعمال خلاق و اصیل و همچنین خلاقیت تیمی گروه آموزش بازی برای درک، ترکیبی، آموزش ورزش و خطی بهترتیب بیشترین پیشرفت را داشتند. در همۀ متغیرها اختلاف بین آموزش بازی برای درک و خطی (05/0>P) و ترکیبی و خطی (05/0>P) معنادار بود. نتایج این تحقیق مؤثر بودن روش آموزش بازی برای درک و ترکیبی نسبت به روش خطی را نمایان کرده است که می‌تواند در مدارس و مهدکودک‌ها کاربرد داشته باشد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
مریم کاویانی؛ فهیمه بدیعی؛ علی خطیبی؛ محسن دهقانی
چکیده
آسیب‌های ورزشی، از تجربه‌های بسیار سخت و خطرناکی است که ورزشکاران در طول فعالیت ورزشی خود با آن روبه‌رو می‌شوند. حتی پس از بهبود، عوامل روان‌شناختی مثل ترس از حرکت و اضطراب می‌توانند بر بازگشت به ورزش تأثیر بگذارند. هدف پژوهش مقایسۀ ترس از حرکت یا آسیب مجدد و اضطراب ناشی از درد در ورزشکاران با و بدون سابقۀ آسیب‌دیدگی عضلانی ...
بیشتر
آسیب‌های ورزشی، از تجربه‌های بسیار سخت و خطرناکی است که ورزشکاران در طول فعالیت ورزشی خود با آن روبه‌رو می‌شوند. حتی پس از بهبود، عوامل روان‌شناختی مثل ترس از حرکت و اضطراب می‌توانند بر بازگشت به ورزش تأثیر بگذارند. هدف پژوهش مقایسۀ ترس از حرکت یا آسیب مجدد و اضطراب ناشی از درد در ورزشکاران با و بدون سابقۀ آسیب‌دیدگی عضلانی اسکلتی بود. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و به لحاظ روش پژوهش علّی-مقایسه‌ای بود. در این تحقیق 60 ورزشکار مرد حرفه‌ای و نیمه‌حرفه‌ای رشته‌های مختلف ورزشی کشور شرکت داشتند که 30 نفر از آنها سابقۀ آسیب‌دیدگی عضلانی-اسکلتی داشتند و حداقل دو ماه از حضور در میادین و فعالیت ورزشی دور بودند. نمونه‌گیری به‌صورت در دسترس و هدفمند بود. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از پرسشنامه‌های ترس از حرکت و اضطراب ناشی از درد استفاده شد. داده‌ها با آزمون تی مستقل تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین دو گروه ورزشکاران با و بدون سابقۀ آسیب‌دیدگی تفاوت معناداری وجود دارد (05/0≥p). بدین‌معنی که ترس از آسیب مجدد و اضطراب ناشی از درد گروه با سابقۀ آسیب‌دیدگی نمرات بالاتری نسبت به گروه بدون سابقۀ آسیب کسب کردند. بنابراین شناسایی عوامل شناختی مهم درگیر در ادراک درد و وجود برنامه‌های توانبخشی برای بهبود روانی و درگیری ذهنی پس از آسیب‌دیدگی ورزشکاران حائز اهمیت است.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
محمدحسین منظری توکلی؛ معصومه شجاعی؛ کیوان ملا نوروزی
چکیده
هدف پژوهش حاضر مقایسۀ اثر بازی‌های بومی محلی و حیاط پویا بر کارکرد شناختی، سواد بدنی و پیشرفت تحصیلی کودکان 8 تا 12 ساله بود. آزمودنی‌ها 60 دانش‌آموز دبستانی پسر با میانگین و انحراف معیار سنی 43/2 ± 32/10 سال بودند. اجرای این پژوهش شامل چهار مرحلة پیش‌آزمون و تمرینات به دو شیوۀ بازی‌های بومی-محلی و حیاط پویا، پس‌آزمون و آزمون پیگیری ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر مقایسۀ اثر بازی‌های بومی محلی و حیاط پویا بر کارکرد شناختی، سواد بدنی و پیشرفت تحصیلی کودکان 8 تا 12 ساله بود. آزمودنی‌ها 60 دانش‌آموز دبستانی پسر با میانگین و انحراف معیار سنی 43/2 ± 32/10 سال بودند. اجرای این پژوهش شامل چهار مرحلة پیش‌آزمون و تمرینات به دو شیوۀ بازی‌های بومی-محلی و حیاط پویا، پس‌آزمون و آزمون پیگیری بود. متغیرهای وابسته شامل کارکرد شناختی، سواد بدنی و پیشرفت تحصیلی بود که بهترتیب از ابزارهای تکلیف معکوس، سواد بدنی کانادا، پرسشنامۀ خودکارامدی تحصیلی برای ارزیابی آنها استفاده شد. بازی‌های بومی-محلی شامل آموزش براساس دوازده بازی بومی-محلی بود که بیشتر بر حرکت و تعامل بین فردی تکیه داشتند. علاوه‌بر این، گروه کنترل تمرینات حیاط پویا را که شامل برخی از حرکات از پیش تعیین‌شده بود، انجام دادند. پس از اطمینان از توزیع طبیعی داده‌ها، توسط آزمون شاپیرو-ویلک، از آمار توصیفی و روش‌های آماری آزمون تحلیل واریانس مرکب 3*2 و آزمون تعقیبی بنفرونی استفاده شد. نتایج نشان داد مقادیر کارکرد شناختی برای گروه تمرینات بازی‌های بومی محلی به نسبت گروه کنترل بیشتر بود (001/0; P=49/14F=). در ضمن سواد بدنی گروه بازی‌های بومی محلی افزایش بیشتری نسبت به گروه کنترل داشت (001/0; P=53/70F=). علاوه‌بر این، امتیازات پیشرفت تحصیلی برای گروه بازی‌های بومی محلی و کنترل در مرحلة پس‌آزمون به نسبت پیش‌آزمون افزایش یافته بود (01/0; P=44/34F=)، اما این افزایش در گروه بازی‌های بومی محلی بیشتر بود (03/0; P=17/2t=). نتایج پژوهش حاضر، بازی‌های بومی محلی را به‌عنوان مدلی بهتر در مقایسه با مدل حیاط پویا، برای بهبود کارکرد شناختی، سواد بدنی و پیشرفت تحصیلی کودکان، پیشنهاد میکند.
