مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
صالح معظم؛ رسول حمایت طلب؛ حسن غرایاق زندی؛ محمد خزائی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف مقایسۀ میزان اثربخشی روش‌های آموزش ارتقای عملکرد ورزشی مبتنی بر مایندفولنس و تصویرسازی‌ذهنی بر بهبود مهارت پرتاب آزاد بسکتبال در بسکتبالیست‌های جوان انجام گرفت. تحقیق حاضر از نوع نیمه‌تجربی است و به لحاظ نحوۀ گردآوری اطلاعات از نوع آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه لیست انتظار است. جامعۀ آماری ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف مقایسۀ میزان اثربخشی روش‌های آموزش ارتقای عملکرد ورزشی مبتنی بر مایندفولنس و تصویرسازی‌ذهنی بر بهبود مهارت پرتاب آزاد بسکتبال در بسکتبالیست‌های جوان انجام گرفت. تحقیق حاضر از نوع نیمه‌تجربی است و به لحاظ نحوۀ گردآوری اطلاعات از نوع آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه لیست انتظار است. جامعۀ آماری پژوهش را بسکتبالیست‌های جوان شهر تهران تشکیل دادند. تعداد ۶۰ نفر به‌عنوان نمونۀ آماری و به شیوۀ در دسترس، در سه گروه مایندفولنس، تصویرسازی ذهنی و گروه لیست انتظار جایگزین شدند. تحلیل‌های آماری در دو بخش آمار توصیفی شامل مشخصات آزمودنی‌ها، توزیع داده‌ها و مقادیر میانگین و انحراف معیار متغیرهای مورد مطالعه ارائه شده‌اند و از آزمون شاپیرو-ویلک برای تشخیص طبیعی بودن داده‌ها و در ادامه با استفاده از آمار استنباطی از آزمون‌های تی همبسته، آنوا، لون (برابر واریانس‌ها)، جیمز هاول و بنفرونی (تعقیبی) به‌منظور تجزیه‌وتحلیل و آزمون فرضیه‌ها استفاده شده است. همچنین سطح آماری در این پژوهش 05/0 در نظر گرفته شده است. نتایج این پژوهش نشان داد، عملکرد پرتاب شوت آزمودنی‌ها در پیش و پس‌آزمون در گروه مداخلۀ مایندفولنس با اختلاف میانگین (۱۵/۴) و تصویرسازی ذهنی با اختلاف میانگین (۵۵/۲-)، معنادار شد. همچنین یافته‌های نهایی پژوهش نشان داد که آموزش مایندفولنس در مقایسه با آموزش تصویرسازی ذهنی در ارتقای مهارت پرتاب آزاد تأثیر بیشتری داشت (۲/۰=P).
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
زهرا قدیمی کلاته؛ سید فردین قیصری؛ محمود شیخ
چکیده
اندازه گیری انواع مختلف پرخاشگری (مانند جسمی، کلامی) و کارکردهای آن (مانند کنشی/واکنشی) در افراد دارای اختلال ناتوانی‌های رشدی و خصوصا نوجوانان و بزرگسالان توجه کمی را به خود اختصاص داده است. در این مطالعه، به تعیین روایی و پایایی نسخه فارسی مقیاس خصومت و پرخاشگری کودکان: کنشی/ واکنشی (C-SHARP) در افراد با و بدون اختلال طیف اوتیسم در گروه‌های ...
بیشتر
اندازه گیری انواع مختلف پرخاشگری (مانند جسمی، کلامی) و کارکردهای آن (مانند کنشی/واکنشی) در افراد دارای اختلال ناتوانی‌های رشدی و خصوصا نوجوانان و بزرگسالان توجه کمی را به خود اختصاص داده است. در این مطالعه، به تعیین روایی و پایایی نسخه فارسی مقیاس خصومت و پرخاشگری کودکان: کنشی/ واکنشی (C-SHARP) در افراد با و بدون اختلال طیف اوتیسم در گروه‌های سنی مختلف می-پردازیم. بدین منظور پرسشنامه C-SHARP ، چک لیست رفتار کودک (CBCL) و پرسشنامه پرخاشگری واکنشی _ کنشی توسط گروه‌های سنی مختلف دارای اختلال طیف اوتیسم و سایر ناتوانی‌های رشدی پر شد. انواع مختلف روایی همراه با آزمون- بازآزمون و آلفای کرونباخ برای پایایی بیرونی و درونی آن، تعیین گردید. همچنین همبستگی بین C-SHARP ، CBCL و پرسشنامه پرخاشگری واکنشی _کنشی برای بررسی اعتبار مقیاس C-SHARP به کار برده شد. ضریب همبستگی بین خرده مقیاس‌های C-SHARP با CBCL بیرونی سازی‌شده نسبت به CBCL درونی سازی‌شده بیشتر بود. افراد طبقه بندی شده با پرسشنامه پرخاشگری واکنشی _ کنشی به عنوان واکنشی و کنشی، نمرات کنشی C-SHARP بالاتر از افرادی که فقط به عنوان واکنشی یا به عنوان نه واکنشی و نه کنشی طبقه بندی شده اند دارند. برای نمرات واکنشی C-SHARP نیز الگوی مشابه با نمرات کنشی مشاهده شد. نتایج این مطالعه شواهدی از اعتبار C-SHARP از طریق تأیید روایی محتوا و ارتباط آن با مقیاس‌های معتبر ارائه داد که نشان می-دهد C-SHARP برای اندازه گیری انواع مختلف رفتار پرخاشگرانه در گروه‌های سنی مختلف دارای ناتوانی-های رشدی مفید است.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
ایوب هاشمی؛ ربابه رستمی؛ حبیب هادیان فرد
چکیده
هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر توانبخشی شناختی بر مهارت‌های پایۀ بنیادی کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی بود. روش پژوهش نیمه‌تجربی بود و از طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با کنترل استفاده شد. جامعۀ آماری پژوهش کودکان 6 تا 10 سالۀ شهر خنج بودند. برای این منظور،40 کودک مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای و براساس ملاک‌های ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر توانبخشی شناختی بر مهارت‌های پایۀ بنیادی کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی بود. روش پژوهش نیمه‌تجربی بود و از طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با کنترل استفاده شد. جامعۀ آماری پژوهش کودکان 6 تا 10 سالۀ شهر خنج بودند. برای این منظور،40 کودک مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای و براساس ملاک‌های ورود و خروج به‌عنوان افراد گروه نمونه انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه تجربی (20 نفر) و کنترل (20 نفر) قرار گرفتند. تحریک الکتریکی در 24 جلسه و هر جلسه به مدت 20 دقیقه با شدت یک میلی‌آمپر روی ناحیۀ F3 و F4 بر روی گروه‌های تحقیق انجام گرفت. ابزار مورد استفاده در پژوهش شامل پرسشنامۀ اختلال هماهنگی رشدی (DCDQ7)، آزمون ارزیابی حرکتی برای کودکان (MABC-2)، آزمون رشد مهارت‌های حرکتی درشت اولریخ (TGMD-2) و آزمون هوش ریون بود. تجزیه‌وتحلیل اطلاعات از طریق آزمون لوین، کولموگروف-اسمیرنوف و تحلیل کوواریانس در سطح معناداری 05/0 انجام گرفت. یافته‌ها نشان داد که تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه‌ای مغز (tDCS) بر افزایش مهارت‌های حرکتی جابه‌جایی (92/0=Eta،001/0P=،84/461F=)، کنترل شیء (90/0=Eta،001/0P=،15/351F=) و بهرۀ حرکتی کلی (94/0=Eta،001/0P=، 21/597F=) تأثیر معناداری دارد. این روش به‌عنوان درمان غیردارویی می‌تواند در این افراد اســتفاده شود و در بهبود مهارت‌های پایۀ بنیادی که از مشـــکلات مهم افراد دارای این اختلال است، مفید و مؤثر باشد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
فرناز ترابی؛ زهرا مرتضایی دارسرا
چکیده
تمرکز، در تیراندازی نقش مهمی دارد. برخی توانایی تمرکز را از استعدادهای طبیعی و ذاتی ورزشکاران دانسته‌اند، حال آنکه این توانایی‌ها ذاتی نیست و مهارت‌هایی است که ورزشکاران می‌توانند از طریق تمرین و آموختن به‌دست آورند. یکی از راههای افزایش تمرکز، استفاده از تحریک الکتریکی فراجمجمه‌ای مغز با استفاده از جریان الکتریکی مستقیم ...
بیشتر
تمرکز، در تیراندازی نقش مهمی دارد. برخی توانایی تمرکز را از استعدادهای طبیعی و ذاتی ورزشکاران دانسته‌اند، حال آنکه این توانایی‌ها ذاتی نیست و مهارت‌هایی است که ورزشکاران می‌توانند از طریق تمرین و آموختن به‌دست آورند. یکی از راههای افزایش تمرکز، استفاده از تحریک الکتریکی فراجمجمه‌ای مغز با استفاده از جریان الکتریکی مستقیم (tDCS) است. بدین‌منظور به بررسی تأثیر تحریک الکتریکی فراجمجمه‌ای مغز با استفاده از جریان الکتریکی مستقیم بر تمرکز و رکورد تیراندازان تپانچه 16-26 سالۀ شهر اصفهان پرداخته شد. در پژوهش 30 آزمودنی (خانم و آقا) حضور داشتند که 15 نفر آنها در گروه تجربی و 15 نفر برای گروه کنترل انتخاب شدند. پیش از شروع کار از آزمودنیهای هر دو گروه پیش‌آزمون شامل تست استروپ و فرم کامل تیراندازی شامل 60 تیر با دستگاه اسکت گرفته شد و پس از آن افراد گروه تجربی تحت تأثیر تحریک الکتریکی فراجمجمه‌ای مغز با استفاده از جریان الکتریکی مستقیم از ناحیۀT3 و CZ به مدت 20 دقیقه با ولتاژ یک میلی‌آمپر در یک روز و به مدت 10 جلسه به‌صورت مداوم قرار گرفتند. پس از پایان کار و گذشت 7 روز از همۀ آزمودنی‌ها پس‌آزمون گرفته شد که همان موارد پیش‌آزمون بود. دادههای به‌دست‌آمده با استفاده از SPSS و سپس تحلیل کوواریانس بررسی شد. در این تحقیق، سطح معناداری برای آمار بخش تمرکز 005/0 و برای آمار بخش رکورد 0001/0 به‌دست آمد. نتایج به‌دست‌آمده هم در آمار توصیفی و هم در آمار استنباطی با 05/0 >P نشان‌دهندۀ این بود که تحریک الکتریکی فراجمجمه‌ای مغز بر تمرکز و رکورد تیراندازان تپانچه تأثیر معناداری داشته و بهبود یافته است.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
شهریان اسحاقی؛ مرتضی طاهری؛ خدیجه ایراندوست
چکیده
افزایش نرخ جمعیت سالمندان و هزینه‌های ناشی از آن، بخش عمده‌ای از منابع بهداشتی و درمانی هر جامعه‌ای را به خود اختصاص داده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر یک دوره مداخلات ورزشی و غذایی هدفمند بر ظرفیت توجه، سرعت واکنش و پردازش اطلاعات زنان سالمند دارای اختلال خواب بود. بر این اساس 53 نفر به‌صورت در دسترس و هدفمند با دامنۀ سنی 65-75 ...
بیشتر
افزایش نرخ جمعیت سالمندان و هزینه‌های ناشی از آن، بخش عمده‌ای از منابع بهداشتی و درمانی هر جامعه‌ای را به خود اختصاص داده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر یک دوره مداخلات ورزشی و غذایی هدفمند بر ظرفیت توجه، سرعت واکنش و پردازش اطلاعات زنان سالمند دارای اختلال خواب بود. بر این اساس 53 نفر به‌صورت در دسترس و هدفمند با دامنۀ سنی 65-75 سال انتخاب شدند. همگی آنها از کم‌خوابی رنج می‌بردند. آزمودنی‌ها به‌صورت تصادفی به چهار گروه تمرین هوازی، تمرین هوازی-مکمل ویتامین دی ، مکمل ویتامین دی و گروه کنترل تقسیم شدند. مصرف ویتامین دی در دو گروه به‌صورت 2000 واحد روزانه مصرف می‌شد. از پرسشنامۀ تشخیصی آمادگی فعالیت بدنی (PARQ) برای آگاهی از سطح آمادگی جسمانی آزمودنی‌ها و از پرسشنامۀ یادآمد 24 ساعتۀ رژیم غذایی گیبسون روز قبل از پیش‌آزمون و پس‌آزمون استفاده شد. برای استخراج نیمرخ وضعیت خواب از مقیاس کیفیت خواب پیتزبورگ استفاده شد. از آزمون روانی-حرکتی COG نیز به‌منظور بررسی مؤلفه‌های شناختی و ذهنی و پردازش اطلاعات استفاده شد. نتایج نشان داد گروه‌های هوازی، مکمل و هوازی-مکمل بهبود معناداری در توجه انتخابی و زمان واکنش داشتند. همچنین گروه هوازی-مکمل به نسبت گروه هوازی و گروه مکمل بهبود معناداری در توجه انتخابی و زمان واکنش داشت. به‌نظر می‌رسد تمرینات هوازی به‌همراه مصرف مکمل ویتامین دی موجب بهبود عملکرد روانی حرکتی زنان سالمند می‌شود. ازاین‌رو مصرف مکمل ویتامین دی و تمرینات هوازی در تعامل با هم برای زنان سالمند توصیه می‌شود.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
عاطفه افتخاری؛ جلال دهقانی زاده
چکیده
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر خودحرکتی بر ادراک فاصله بود. روش تحقیق حاضر از نوع نیمه‌تجربی بود. جامعۀ آماری دانشجویان دانشگاه ارومیه بودند که به‌طور تصادفی در دسترس 60 نفر (30 پسر و 30 دختر) با میانگین سنی 73/2 ± 19 سال که شرایط شرکت در تحقیق را داشتند، به‌عنوان نمونه انتخاب شدند و به سه گروه 20 نفره شامل گروه ایستا، گروه پویا با سرعت 4 ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر خودحرکتی بر ادراک فاصله بود. روش تحقیق حاضر از نوع نیمه‌تجربی بود. جامعۀ آماری دانشجویان دانشگاه ارومیه بودند که به‌طور تصادفی در دسترس 60 نفر (30 پسر و 30 دختر) با میانگین سنی 73/2 ± 19 سال که شرایط شرکت در تحقیق را داشتند، به‌عنوان نمونه انتخاب شدند و به سه گروه 20 نفره شامل گروه ایستا، گروه پویا با سرعت 4 کیلومتر در ساعت و گروه پویا با سرعت 8 کیلومتر در ساعت تقسیم شدند. از آزمون راه رفتن با چشم بسته در مسیر مستقیم به سمت هدفِ قبلاً مشاهدهشده برای سنجش ادراک فاصله استفاده شد. یافته‌های حاصل از آزمون تحلیل واریانس نشان داد که در ادراک فاصلۀ بین گروهها تفاوت معناداری وجود ندارد، درحالیکه در ادراک فاصله با چشم بسته بین گروهها تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین در نمرات ادراک فاصله با چشم بسته بین گروه حرکت با سرعت تردمیل 4 و 8 کیلومتر در ساعت تفاوت معناداری وجود ندارد، ولی تفاوت این دو گروه با گروه ایستا معنادار است. در نهایت نتایج نشان داد هرچند خودحرکتی بر ادراک فاصله با چشم بسته تأثیر دارد، سرعت حرکت تأثیری بر این ادراک ندارد؛ بنابراین، حرکت می‌تواند بر ادراک محیط پیرامون اثرگذار باشد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
نیره شمشیری؛ زهره مشکاتی؛ رخساره بادامی
چکیده
مقدمه و هدف: هدف مطالعه حاضر تاثیر تمرینات دید ورزشی بر دقت و چشم ساکن مهارت هدف‌گیری-مهاری در کودکان با اختلال یادگیری بود.روش: در این مطالعه نیمه تجربی با طرح اندازه‌گیری تکراری (پیش آزمون- پس آزمون- یادداری- انتقال)، 30 دانش‌آموز پسر دارای اختلال یادگیری شهر اصفهان با دامنه سنی 7 تا 10 سال، به صورت در دسترس، انتخاب و به صورت تصادفی ...
بیشتر
مقدمه و هدف: هدف مطالعه حاضر تاثیر تمرینات دید ورزشی بر دقت و چشم ساکن مهارت هدف‌گیری-مهاری در کودکان با اختلال یادگیری بود.روش: در این مطالعه نیمه تجربی با طرح اندازه‌گیری تکراری (پیش آزمون- پس آزمون- یادداری- انتقال)، 30 دانش‌آموز پسر دارای اختلال یادگیری شهر اصفهان با دامنه سنی 7 تا 10 سال، به صورت در دسترس، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه تمرینات دید ورزشی و کنترل قرار گرفتند. در مرحله پیش آزمون شرکت کنندگان اقدام به 10 کوشش تکلیف پرتاب کردن و گرفتن توپ نمودند. مرحله اکتساب طی هشت هفته و هر هفته سه جلسه انجام گفت. پس از اتمام آخرین جلسه تمرینی، در مرحله پس آزمون، در دو هفته بی‌تمرینی در مرکودکان با اختلال یادگیری استفادة ناکارامدتری از راهبرد‌های خیرگی در تکالیف مختلف دارند. بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرینات دید ورزشی بر مدت زمان چشم ساکن و دقت مهارت هدف‌گیری- مهاری در کودکان با اختلال یادگیری بود.در این تحقیق نیمه‌تجربی با طرح سری‌های زمانی (پیش‌آزمون- پس‌آزمون- یادداری- انتقال)، 30 دانش‌آموز پسر دارای اختلال یادگیری شهر اصفهان با دامنة سنی 7 تا 10 سال، به‌صورت در دسترس، انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه تمرینات دید ورزشی و کنترل قرار گرفتند. در مرحلة پیش‌آزمون شرکت‌کنندگان اقدام به 10 کوشش تکلیف پرتاب کردن و گرفتن توپ کردند. مرحلة اکتساب طی 8 هفته و هر هفته 3 جلسه انجام گرفت. پس از اتمام آخرین جلسة تمرینی، در مرحلة پس‌آزمون، در دو هفته بی‌تمرینی در مرحلة یادداری و در مرحلة انتقال، شرکت‌کنندگان اقدام به 10 کوشش تکلیف پرتاب کردن و گرفتن توپ کردند. در هریک از مراحل رفتار خیرگی توسط دستگاه ردیابی چشم و عملکرد تکلیف پرتاب کردن و گرفتن توسط محقق ثبت شد. داده‌ها به روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری تکراری با سطح معناداری 05/0 تحلیل شد. نتایج نشان داد که تمرینات دید ورزشی بر افزایش دقت مهارت هدف‌گیری- مهاری و افزایش طول دورة چشم ساکن مرحلة پرتاب کردن کودکان با اختلال یادگیری تأثیر معناداری دارد. اما دیگر نتایج نشان داد که تمرینات دید ورزشی بر چشم ساکن مرحلة دریافت کردن کودکان با اختلال یادگیری تأثیر معناداری ندارد.به‌طور کلی نتایج تحقیق حاضر بر اهمیت تمرینات دید ورزشی بر عملکرد کودکان دارای اختلال یادگیری تأکید دارد؛ اما در مورد اثر تمرینات دید ورزشی بر رفتار خیرگی با توجه به نوع تکلیف موردنظر (هدف‌گیری یا مهاری) به تحقیقات بیشتری نیاز دارد.حله یادداری و در مرحله انتقال، شرکت‌کنندگان اقدام به 10 کوشش تکلیف پرتاب کردن و گرفتن توپ نمودند. در هر یک از مراحل رفتار خیرگی توسط دستگاه ردیابی چشم و عملکرد تکلیف پرتاب کردن و گرفتن توسط محقق ثبت گردید. داده‌ها به روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری تکراری با سطح معنی‌داری 05/0 تحلیل شد.یافته‌ها: تمرینات دید ورزشی بر افزایش دقت مهارت هدف‌گیری- مهاری و افزایش طول دوره چشم ساکن مرحله پرتاب کردن کودکان تاثیر معنی‌داری دارد. تمرینات دید ورزشی بر چشم ساکن مرحله دریافت کردن کودکان تاثیر معنی‌داری ندارد.نتیجه گیری: نتایج مطاله حاضر بر اهمیت تمرینات دید ورزشی بر عملکرد کودکان دارای اختلال یادگیری تاکید دارد؛ در مورد اثر تمرینات دید ورزشی بر رفتار خیرگی با توجه به نوع تکلیف مورد نظر (هدف‌گیری یا مهاری) نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
مغدید عبدالله رش؛ نرمین غنی زاده حصار؛ مهری محمدی دانقرالو؛ ابراهیم محمد علی نسب فیروزجاه
چکیده
مهارت‌های بنیادی دستکاری در کودکان، پیش‌نیاز حرکات و مهارت‌های ورزشی در بزرگسالی است. هدف از این پژوهش مقایسة مهارت‌های بنیادی دستکاری بین کودکان مبتلا به سندروم متقاطع فوقانی و کودکان سالم بود. جامعة آماری پژوهشدو گروه کودکان پسر 10-11 سالة سالم و کودکان مبتلا به سندروم متقاطع فوقانی شهر پیرانشهر بودند که 45 دانش‌آموز سالم به روش ...
بیشتر
مهارت‌های بنیادی دستکاری در کودکان، پیش‌نیاز حرکات و مهارت‌های ورزشی در بزرگسالی است. هدف از این پژوهش مقایسة مهارت‌های بنیادی دستکاری بین کودکان مبتلا به سندروم متقاطع فوقانی و کودکان سالم بود. جامعة آماری پژوهشدو گروه کودکان پسر 10-11 سالة سالم و کودکان مبتلا به سندروم متقاطع فوقانی شهر پیرانشهر بودند که 45 دانش‌آموز سالم به روش نمونه‌گیری تصادفی و 45 دانش‌آموز دارای سندروم متقاطع فوقانی با توجه به معیارهای ورود به پژوهش و با روش نمونه‌گیری هدفمند به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. برای اندازه‌گیری ناهنجاری کایفوز از برنامة (Goniometer-pro) و برای ارزیابی سر به جلو و شانه به جلو از روش برنامة image J و برای ارزیابی مهارت‌های بنیادی دستکاری از آزمون اولریخ درشت نسخة سوم (TGMD 3) استفاده شد.بین مهارت‌های بنیادی دستکاری کودکان مبتلا به سندروم متقاطع فوقانی و کودکان سالم تفاوت معناداری وجود دارد (05/0P<)، به‌طوری‌که در همة مهارت‌های بنیادی دستکاری، کودکان سالم نسبت به کودکان مبتلا به سندروم متقاطع فوقانی وضعیت بهتری داشتند. نتایج نشان داد براساس یافته‌ها، سندروم متقاطع فوقانی که منشأ آن برهم خوردن تعادل بین عضلات آگونیست و آنتاگونیست است، سبب ایجاد محدودیت حرکتی و ضعف در مهارت‌های بنیادی دستکاری کودکان می‌شود، ازاین‌رو توجه به این ناهنجاری‌ها ضروری به‌نظر می‌رسد.
