مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
ابراهیم متشرعی؛ بهروز عبدلی؛ سید محمد کاظم واعظ موسوی؛ علیرضا فارسی
چکیده
هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر تمرینات پی.اس.تی بر عملکرد، یادداری و انتقال تحت فشار بازیکنان نوآموز بدمینتون بود.40 نوآموز بدمینتون به روش جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش (20 نفر) و کنترل مداخله‌نما (20 نفر) قرار گرفتند. در آزمون‌های اکتساب و یادداری از آزمون‌های استاندارد سرویس کوتاه و بلند، تاس کلیر و دراپ و در آزمون انتقال تحت فشار، ...
بیشتر
هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر تمرینات پی.اس.تی بر عملکرد، یادداری و انتقال تحت فشار بازیکنان نوآموز بدمینتون بود.40 نوآموز بدمینتون به روش جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش (20 نفر) و کنترل مداخله‌نما (20 نفر) قرار گرفتند. در آزمون‌های اکتساب و یادداری از آزمون‌های استاندارد سرویس کوتاه و بلند، تاس کلیر و دراپ و در آزمون انتقال تحت فشار، از روش تجزیهوتحلیل یادداشتبرداری استفاده شد. تمامی شرکتکنندگان مهارت‌های اختصاصی بدمینتون را در مدت زمان 24 جلسه در طول سه ماه فراگرفتند. گروه آزمایش علاوه‌بر مهارت‌های اختصاصی بدمینتون، 24 جلسة 20 دقیقهای بستة اختصاصی پی.اس.تی و گروه کنترل مداخله‌نما نیز همین تعداد جلسات آموزشهایی در مورد اطلاعات عمومی در بدمینتون دریافت کردند. نتایج تحلیل واریانس مرکب نشان داد که در تمامی آزمونها نمره‌های گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل مداخله‌نما به‌طور معناداری بالاتر بود که بیانگر اثربخشی برنامة پی.اس.تی بر عملکرد و یادگیری نوآموزان مرد بدمینتون بود. نتایج مطالعۀ حاضر، دامنۀ اثربخشی این تمرینات را به یادگیری مهارت‌های جدید حرکتی نیز تعمیم داد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
اکبر بهلول؛ مهدی شهبازی؛ شهزاد طهماسبی
چکیده
هماهنگی جزء مهم اجرای موفقیت‌آمیز حرکات در زندگی روزمره و فعالیتهای ورزشی است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر سطوح مختلف فعالیت شناختی بر هماهنگی حرکتی درون‌فردی و بین‌فردی تکواندوکاران (پومسه) بود. جامعۀ آماری تحقیق حاضر پومسهروهای مرد شهر تهران بودند که از این بین 30 پومسهرو انفرادی و30 پومسهرو تیمی با دامنۀ سنی 17تا 30 سال ...
بیشتر
هماهنگی جزء مهم اجرای موفقیت‌آمیز حرکات در زندگی روزمره و فعالیتهای ورزشی است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر سطوح مختلف فعالیت شناختی بر هماهنگی حرکتی درون‌فردی و بین‌فردی تکواندوکاران (پومسه) بود. جامعۀ آماری تحقیق حاضر پومسهروهای مرد شهر تهران بودند که از این بین 30 پومسهرو انفرادی و30 پومسهرو تیمی با دامنۀ سنی 17تا 30 سال انتخاب شدند و به‌صورت نمونۀ در دسترس در سه گروه کنترل، فعالیت شناختی ساده و فعالیت شناختی دشوار قرار گرفتند.گروه کنترل فقط تکلیف هماهنگی حرکتی و گروه شناختی تکلیف دوگانه را انجام دادند. نتایج آزمون تحلیل واریانس یکراهه برای هماهنگی حرکتی دودستی (003/0P=) و دوپایی (04/0P=) در فاکتور زمان کل حرکت (سرعت) و برای هماهنگی حرکتی بین‌فردی (02/0P=) در فاکتور درصد خطا (دقت) تفاوت معناداری را بین گروه‌ها نشان داد که با بررسی دوبهدوی گروه‌ها مشخص شد، گروه فعالیت شناختی ساده (003/0P=) و دشوار (001/0P=) در هماهنگی حرکتی دودستی و گروه فعالیت شناختی دشوار در هماهنگی حرکتی دوپایی (02/0P=) و بین‌فردی (01/0P=) عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل داشتند. پیشنهاد می‌شود در کنار فعالیتهای بدنی استفاده از فعالیتهایی با سطح دشواری بالا نیز مدنظر قرار گیرد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
روح اله گهواره؛ رضا رجبی؛ شهناز شهربانیان؛ حسن غرایاق زندی
چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی ویژگی‌های روان‌سنجی نسخۀ فارسی مقیاس اضطراب آسیب ورزشی در ورزشکاران بود. نسخۀ اصلی پرسشنامه، دارای هفت خرده‌مقیاس و 29 سؤال پنج‌ارزشی لیکرتی است. 300 پرسشنامه توسط ورزشکاران 19 تا 34 ساله (2/62 درصد مرد و 8/37 درصد زن با میانگین سنی 4/24 سال) که در رشته‌های مختلف ورزشی فعالیت داشتند، تکمیل شد. برای برآورد روایی سازۀ ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر بررسی ویژگی‌های روان‌سنجی نسخۀ فارسی مقیاس اضطراب آسیب ورزشی در ورزشکاران بود. نسخۀ اصلی پرسشنامه، دارای هفت خرده‌مقیاس و 29 سؤال پنج‌ارزشی لیکرتی است. 300 پرسشنامه توسط ورزشکاران 19 تا 34 ساله (2/62 درصد مرد و 8/37 درصد زن با میانگین سنی 4/24 سال) که در رشته‌های مختلف ورزشی فعالیت داشتند، تکمیل شد. برای برآورد روایی سازۀ مقیاس از تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. همسانی درونی نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد. همچنین، برای بررسی پایایی زمانی از ضریب همبستگی درونطبقهای استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که نسخۀ فارسی مقیاس اضطراب آسیب ورزشی، از ساختار اصلی حمایت می‌کند و روایی و پایایی نسخۀ فارسی مقیاس اضطراب آسیب ورزشی با 28 سؤال (حذف سؤال 24) تأیید می‌شود. با توجه به نتایج بهدستآمده نسخۀ فارسی مقیاس اضطراب آسیب ورزشی به‌عنوان ابزاری روا و پایا برای سنجش نوع و میزان اضطراب آسیب ورزشی ورزشکاران توصیه می‌شود.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
حمید صالحی؛ محبوبه مهرورز؛ مهدی رافعی بروجنی
چکیده
هدف از این پژوهش بررسی امکان استفاده از کاهش خطاهای مرحلۀ تمرین برای تسهیل فرایندهای یادگیری حرکتی ضمنی در کودکان بود. تعداد 30 دانش‌آموز (میانگین سن = ۳۲/۱ ±۳۳/۱۱سال) با دید بسته، کیسه‌های نخود را با ترتیب از فاصله‌های نزدیک به دور یا دور به نزدیک پرتاب کردند. گروه نزدیک به دور مرحلۀ اکتساب را از مسافت 2 متری هدف آغاز کرد. سپس تکلیف ...
بیشتر
هدف از این پژوهش بررسی امکان استفاده از کاهش خطاهای مرحلۀ تمرین برای تسهیل فرایندهای یادگیری حرکتی ضمنی در کودکان بود. تعداد 30 دانش‌آموز (میانگین سن = ۳۲/۱ ±۳۳/۱۱سال) با دید بسته، کیسه‌های نخود را با ترتیب از فاصله‌های نزدیک به دور یا دور به نزدیک پرتاب کردند. گروه نزدیک به دور مرحلۀ اکتساب را از مسافت 2 متری هدف آغاز کرد. سپس تکلیف را از فاصله‌های 3، 4، و 5 متری تمرین کردند. گروه دور به نزدیک مرحلۀ تمرین را از مسافت 5 متری آغاز کرد و سپس بهترتیب به 4، 3، و 2 متر رفت. آزمون‌های تکلیف منفرد و تکلیف دوگانۀ تأخیری از 5/3 متری هدف گرفته شد. در مرحلۀ اکتساب، نسبت خطاهای گروه نزدیک به دور (کَم‌خطا) از گروه دور به نزدیک (پُرخطا) به میزان معناداری کمتر بود. در آزمون تکلیف منفرد، تفاوت بینگروهی معنا‌دار پیدا نشد. یافته‌ها همچنین نشان داد گروه کمخطا، در شرایط تکلیف دوگانه تکلیف را با خطای کمتری نسبت به گروه پرخطا انجام داد. نتیجهگیری شد که خطاهای کمتر هنگام تمرین یک مهارت حرکتی میتواند استفاده از فرایندهای یادگیری حرکتی ضمنی در کودکان را تسهیل کند.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
بهروز گل محمدی؛ ولی اله کاشانی؛ امین خسروی جعفری
چکیده
آرام‌سازی از روش‌های بهبود عملکرد است که به‌طور عام می‌توان آن را به آرام‌سازی جسمانی و روانی دسته‌بندی کرد. به فنون آرام‌سازی روانی، اغلب به‌عنوان فنون ذهن به جسم اطلاق می‌شود، زیرا هدف این روشها ایجاد آرام‌سازی از طریق ذهن است. هدف از پژوهش حاضر، تعیین تأثیر یک دوره برنامة آرام‌سازی (جسم به ذهن و ذهن به جسم) بر عملکرد بازیکنان ...
بیشتر
آرام‌سازی از روش‌های بهبود عملکرد است که به‌طور عام می‌توان آن را به آرام‌سازی جسمانی و روانی دسته‌بندی کرد. به فنون آرام‌سازی روانی، اغلب به‌عنوان فنون ذهن به جسم اطلاق می‌شود، زیرا هدف این روشها ایجاد آرام‌سازی از طریق ذهن است. هدف از پژوهش حاضر، تعیین تأثیر یک دوره برنامة آرام‌سازی (جسم به ذهن و ذهن به جسم) بر عملکرد بازیکنان نیمهماهر فوتبال بود. بدین‌منظور 39 بازیکن انتخاب و به‌صورت تصادفی به سه گروه آرام‌سازی پیشروندة عضلانی، تجسم خلاق و گروه کنترل تقسیم شدند. از آزمودنی‌ها قبل از مداخلات به‌‌وسیلة روش مشاهده‌ای، پیش‌آزمون گرفته شد. برنامۀ آرام‌سازی پژوهش حاضر، قرار گرفتن آزمودنی‌ها تحت دو نوع متفاوت آرام‌سازی پس از تمرینات فوتبال به مدت هشت هفته بود. برای تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی، آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری تکراری و تحلیل واریانس یکطرفه استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که اثر اجرای آرام‌سازی پیشروندة عضلانی و تجسم خلاق بر مؤلفه‌های حفظ و کنترل توپ، پاس صحیح و گرفتن صحیح توپ از حریف و در کل عملکرد بازیکنان معنا‌دار بود. علاوه‌بر این، ورزشکارانی که از شیوة آرام‌سازی پیشروندة عضلانی استفاده کردند، در مقایسه با کسانی که از شیوۀ آرام‌سازی تجسم خلاق استفاده کردند، عملکرد بهتری داشتند. به‌طور کلی شیوههای آرام‌سازی جسم به ذهن و ذهن به جسم هر کدام میتواند به‌عنوان شیوهای مستقل در بهبود عملکرد ورزشکاران مؤثر باشد، اما اجرای آرام‌سازی ذهن به جسم مانند تجسم خلاق بر مهارتهایی که به دقت و تمرکز بیشتری نیاز دارد، مؤثرتر است.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
سوری حیدری؛ عبدالرحمن خضری؛ محمود شیخ
چکیده
هدف این مطالعه، مقایسۀ میزان انتقال یادگیری پیش‌گستر بین مهارت‌های شنای کرال سینه و کرال پشت در دختران نوآموز بود. برای این منظور، 60 دانشجو که در درس شنای مقدماتی ثبت‌نام کرده بودند، انتخاب شدند و در چهار گروه (دو گروه آزمایشی و دو گروه کنترل) جای گرفتند. گروه‌های آزمایشی در تکلیف اولیه به مدت 10 جلسه به یادگیری یکی از دو شنای کرال ...
بیشتر
هدف این مطالعه، مقایسۀ میزان انتقال یادگیری پیش‌گستر بین مهارت‌های شنای کرال سینه و کرال پشت در دختران نوآموز بود. برای این منظور، 60 دانشجو که در درس شنای مقدماتی ثبت‌نام کرده بودند، انتخاب شدند و در چهار گروه (دو گروه آزمایشی و دو گروه کنترل) جای گرفتند. گروه‌های آزمایشی در تکلیف اولیه به مدت 10 جلسه به یادگیری یکی از دو شنای کرال سینه یا پشت پرداخته و سپس به یادگیری تکلیف ثانویه (یکی از دو شنای کرال سینه یا پشت؛ متقابل تکلیف اولیه) پرداختند. شرکتکنندگان گروه کنترل فقط در تکلیف ثانویه شرکت کردند. نتایج نشان داد میزان انتقال پیش‌گستر شنای کرال سینه به کرال پشت 06/3 درصد بود که این مقدار انتقال از نظر آماری معنا‌دار نبود (977/0P=). اما میزان انتقال شنای کرال پشت به کرال سینه 45/13درصد بود که این مقدار انتقال از نظر آماری معنا‌دار بود (013/0P=). از سوی دیگر، نتایج آزمون یومان- ویتنی برای مقایسۀ میزان انتقال دو شنا نیز نشان داد که میزان انتقال پیش‌گستر شنای کرال پشت به کرال سینه به‌طور معناداری بالاتر از انتقال شنای کرال سینه به کرال پشت است (001/0P=). بنابراین، نتایج تحقیق حاضر از توالی آموزش کرال پشت- کرال سینه در نوآموزان حمایت می‌کند.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
نرگس عبدلی؛ نسرین پارسایی؛ حسن رهبان فرد
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر ترکیب دو شیوۀ تمرینی مشاهده و سایه‌زنی بر یادگیری مهارت پرتاب دارت صورت گرفت. بدین‌منظور 60 دانش‌آموز دختر دبیرستانی داوطلب (19-17 سال)، انتخاب شدند و بعد از اجرای پیش‌آزمون به‌طور تصادفی در پنج گروه مشاهده‌ای، سایه‌زنی، فیزیکی، ترکیبی (مشاهده ـ سایه‌زنی) و کنترل قرار گرفتند. گروه‌های تمرینی در مرحلۀ ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر ترکیب دو شیوۀ تمرینی مشاهده و سایه‌زنی بر یادگیری مهارت پرتاب دارت صورت گرفت. بدین‌منظور 60 دانش‌آموز دختر دبیرستانی داوطلب (19-17 سال)، انتخاب شدند و بعد از اجرای پیش‌آزمون به‌طور تصادفی در پنج گروه مشاهده‌ای، سایه‌زنی، فیزیکی، ترکیبی (مشاهده ـ سایه‌زنی) و کنترل قرار گرفتند. گروه‌های تمرینی در مرحلۀ اکتساب، مهارت پرتاب دارت را براساس دستورالعمل ویژۀ هر گروه 60 مرتبه تمرین کردند. ده دقیقه پس از مرحلۀ اکتساب، آزمون یادداری/انتقال فوری اجرا شد و پس از 24 ساعت بی‌تمرینی آزمون یادداری/ انتقال تأخیری انجام گرفت. آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری (سطح معناداری 05/0) نشان می‌دهد گروه‌ها به‌طور معناداری عملکرد بهتری در مقایسه با گروه کنترل دارند (05/0>P). همچنین گروه فیزیکی و گروه ترکیبی در مقایسه با گروه‌های مشاهده و سایه‌زنی به‌طور معناداری عملکرد بهتری دارند (05/0>P). میزان یادگیری گروه ترکیبی برابر با تمرین فیزیکی است (05/0P<). به‌طور کلی، نتایج این پژوهش نشان می‌دهد با ترکیب مشاهده و سایه‌زنی، یادگیری برابر با تمرین فیزیکی رخ می‌دهد. این یافته‌ها پیشنهاد می‌دهد با توجه به اینکه این شیوۀ تمرینی، در هر زمان و هر مکان و با حداقل امکانات قابل اجراست، میتواند زمان و هزینه‌های آموزشی را کاهش دهد و حتی در شرایطی خاص جایگزین تمرین فیزیکی شود.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
فاطمه سادات حسینی؛ امید فرج الهی
چکیده
اختلال بینایی به‌عنوان یک محدودیت فردی، میتواند موجب عدم ادراک بینایی کافی شده، و بر همۀ جنبه‌های رشد کودک تأثیر بگذارد. بنابراین هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر یک دوره تمرینات ثبات مرکزی بر مهارت‌های بنیادی در پسران کودک کم‌بینا بود. تعداد 30 کودک کم‌بینا با دامنۀ سنی 7-5 سال، با استفاده از نمونه‌های در دسترس انتخاب و پس از انجام ...
بیشتر
اختلال بینایی به‌عنوان یک محدودیت فردی، میتواند موجب عدم ادراک بینایی کافی شده، و بر همۀ جنبه‌های رشد کودک تأثیر بگذارد. بنابراین هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر یک دوره تمرینات ثبات مرکزی بر مهارت‌های بنیادی در پسران کودک کم‌بینا بود. تعداد 30 کودک کم‌بینا با دامنۀ سنی 7-5 سال، با استفاده از نمونه‌های در دسترس انتخاب و پس از انجام پیش‌آزمون اولریخ به‌صورت تصادفی به دو گروه تمرینات ثبات مرکزی و فعالیتهای معمول روزانه تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت 16 جلسه و هر جلسه 45 دقیقه در تمرینات ثبات مرکزی شرکت کردند. گروه کنترل در این مدت فعالیتهای روزانۀ خود را اجرا کردند. نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس مرکب 2*2 و آزمون تعقیبی بنفرونی نشان داد تفاوت معناداری بین نمره‌های دو گروه وجود دارد، به‌صورتی که آزمودنی‌های گروه تمرینات ثبات مرکزی عملکرد بهتری در تمامی خرده‌مقیاس‌های جابه‌جایی نسبت به گروه کنترل داشتند (05/0P<). به‌طور کلی، نتایج پژوهش تمرین ثبات مرکزی را به‌دلیل ارتقای سطوح انگیزش و لذت از فعالیت بدنی، رشد خودپندارۀ جسمانی در کودکان و ارتقای عملکرد عضلات شکمی و پشتی به‌عنوان مدل تمرینی مناسب برای ارتقای مهارت‌های حرکتی بنیادی در کودکان دارای اختلال بینایی پیشنهاد می‌کند.
