مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
پروانه شمسی پور دهکردی؛ بهروز عبدلی؛ مهدی نمازی زاده؛ حسن عشایری
چکیده
هدف تحقیق حاضر مقایسۀ تأثیر فواصل زمانی ایجاد تداخل و آزمون یادداری بر تثبیت حافظۀ حرکتی پنهان بود. آزمودنی‌ها 60 دانشجوی دختر راست‌دست، سالم از نظر شناختی، روانی، جسمانی و مبتدی در اجرای تکالیف زمان واکنش زنجیره‌ای متناوب (ASRTT) و تطبیق رنگ زنجیره‌ای (SCMT) با میانگین سنی 95/1±95/21 سال بودند، که به‌طور تصادفی در سه گروه ایجاد تداخل ...
بیشتر
هدف تحقیق حاضر مقایسۀ تأثیر فواصل زمانی ایجاد تداخل و آزمون یادداری بر تثبیت حافظۀ حرکتی پنهان بود. آزمودنی‌ها 60 دانشجوی دختر راست‌دست، سالم از نظر شناختی، روانی، جسمانی و مبتدی در اجرای تکالیف زمان واکنش زنجیره‌ای متناوب (ASRTT) و تطبیق رنگ زنجیره‌ای (SCMT) با میانگین سنی 95/1±95/21 سال بودند، که به‌طور تصادفی در سه گروه ایجاد تداخل با فاصله‌های 6، 24 و 72 ساعت بعد از جلسۀ تمرین، تقسیم شدند. در مرحلۀ اکتساب هر سه گروه به اجرای تکلیف (ASRTT) در 25 بلوک 80 کوششی در یک روز پرداختند. 6، 24 و 72 ساعت پس از جلسۀ تمرین تکلیف مداخله‌گر دوم (SCMT) را اجرا و 24 ساعت بعد در آزمون یادداری شرکت کردند. در جلسۀ اکتساب، روند عملکرد آزمودنی‌ها طی افزایش کوشش‌های تمرینی، پیشرفت کرد و آزمودنی‌ها در بستۀ تمرینی پنجم عملکرد بهتری داشتند (001/0< P). در آزمون یادداری، بین میانگین زمان واکنش در بستۀ تمرینی پنجم و آزمون یادداری در گروه اول (تداخل با فاصلۀ 6 ساعت) تفاوت معنادار نبود. بین میانگین زمان واکنش در بستۀ تمرینی پنجم و آزمون یادداری در گروه دوم (تداخل با فاصلۀ 24 ساعت) و گروه سوم (تداخل با فاصلۀ 72ساعت) تفاوت معنادار بود. گروه تمرینی سوم با فاصلۀ تداخل 72 ساعت بهترین و گروه تمرینی اول با فاصلۀ تداخل 6 ساعت ضعیف‌ترین عملکرد را داشتند. بنابراین فواصل ایجاد تداخل 24 و 72 ساعت بعد از جلسۀ اکتساب، به تثبیت حافظه منجر شده است
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
سمیه جوکار تنگ کرمی؛ محمود شیخ؛ فضل اله باقرزاده
چکیده
اختلال هماهنگی رشدی یک اختلال حرکتی است که مهارتهای حرکتی درشت، مهارتهای حرکتی ظریف و هماهنگی حرکتی را درگیر می‌کند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر یک دوره فعالیت بدنی منتخب بر بهبود مهارت های حرکتی درشت کودکان دختر مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی است. روش انجام تحقیق نیمه‌تجربی بود. نمونۀ آماری شامل 30 نفر از دانش‌آموزان مبتلا به ...
بیشتر
اختلال هماهنگی رشدی یک اختلال حرکتی است که مهارتهای حرکتی درشت، مهارتهای حرکتی ظریف و هماهنگی حرکتی را درگیر می‌کند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر یک دوره فعالیت بدنی منتخب بر بهبود مهارت های حرکتی درشت کودکان دختر مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی است. روش انجام تحقیق نیمه‌تجربی بود. نمونۀ آماری شامل 30 نفر از دانش‌آموزان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی بودند که براساس پرسشنامۀ محقق‌ساخته و آزمون MABC از بین 400 دانش‌آموزان دختر پایۀ دوم ابتدایی شهرستان شیراز انتخاب شدند. آزمودنی‌ها به‌طور تصادفی پس از انجام پیش‌آزمون با استفاده از آزمون مهارتهای حرکتی درشت اولریخ ویرایش دوم (TGMD 2) به دو گروه همگن 15 نفری به‌عنوان گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه تجربی به مدت 12 جلسه (3 روز در هفته و هر روز به مدت 45 دقیقه ) برنامۀ حرکتی منتخب را انجام دادند؛ در این مدت آزمودنی‌های گروه کنترل به فعالیتهای معمول خود در مدرسه می‌پرداختند. سپس از هر دو گروه پس‌آزمون به‌عمل آمد. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل دادهها از آزمون تحلیل واریانس مرکب 2´2 استفاده شد (05/0 P≤). یافته‌های تحقیق نشان داد که اجرای فعالیت بدنی منتخب تأثیر معناداری در بهبود مهارتهای حرکتی درشت کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی داشته است (001/0P = )، بنابراین پیشنهاد می‌شود برای رشد مهارتهای حرکتی درشت و در نتیجه بهبود اختلال هماهنگی رشدی کودکان، در ساعات تربیت بدنی مدارس، فعالیت بدنی منتخب در اختیار معلمان تربیت بدنی قرار گیرد و اجرا شود.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
مینا امامی آرندی؛ علی اکبر جابری مقدم؛ احمد فرخی
چکیده
هدف از پژوهش حاضر مقایسۀ تأثیر خودگفتاری، بازخورد و تعامل آن دو بر اکتساب و یادداری مهارت پاس سینۀ بسکتبال بود. 120 دانش‌آموز دختر نوجوان انتخاب شدند و به شکل جایگزینی تصادفی در چهار گروه بازخورد، خودگفتاری، خودگفتاری توأم با بازخورد و کنترل جای گرفتند. روش تحقیق از نوع نیمه‌تجربی و طرح پژوهشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر مقایسۀ تأثیر خودگفتاری، بازخورد و تعامل آن دو بر اکتساب و یادداری مهارت پاس سینۀ بسکتبال بود. 120 دانش‌آموز دختر نوجوان انتخاب شدند و به شکل جایگزینی تصادفی در چهار گروه بازخورد، خودگفتاری، خودگفتاری توأم با بازخورد و کنترل جای گرفتند. روش تحقیق از نوع نیمه‌تجربی و طرح پژوهشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. نوع خودگفتاری بهکاررفته آموزشی و بازخورد از نوع آگاهی از اجرا بود. هر گروه پس از پیش‌آزمون، طی چهار جلسۀ تمرینی مرحلۀ اکتساب را گذراندند، تحت پس‌آزمون و 72 ساعت بعد تحت آزمون یادداری قرار گرفتند. برای تجزیه‌وتحلیل دادهها از آزمون تحلیل واریانس یکراهه و آزمون توکی استفاده شد. نتایج نشان داد آزمودنیهایی که از خودگفتاری استفاده کرده بودند، نمرههای اکتساب و یادداری بالاتری نسبت به گروههای دیگر داشتند (05/0 P<). براساس نتایج این تحقیق خودگفتاری در اکتساب مهارت پاس سینه مؤثرتر از بازخورد است و استفاده از بازخورد در کنار خودگفتاری می‌تواند به پیشرفت بهتر یا سریعتر در مراحل ابتدایی یادگیری منجر شود.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
فرانک پورحسینی؛ شهزاد طهماسبی بروجنی
چکیده
هدف از این پژوهش بررسی تأثیر انواع موزیک بر ادراک عمق در شرایط خستگی بود. جامعۀ آماری تحقیق حاضر دانشجویان دختر دانشکدۀ تربیت بدنی دانشگاه تهران بودند که 45 نفر از آنها (میانگین سنی 16/2± 3/23 سال) داوطلبانه در این تحقیق شرکت داشتند. شرکت‌کننده‌ها به سه گروهِ موزیک کند، موزیک تند و گروه کنترل تقسیم شدند. در ابتدا از هر سه گروه پیش‌آزمون ...
بیشتر
هدف از این پژوهش بررسی تأثیر انواع موزیک بر ادراک عمق در شرایط خستگی بود. جامعۀ آماری تحقیق حاضر دانشجویان دختر دانشکدۀ تربیت بدنی دانشگاه تهران بودند که 45 نفر از آنها (میانگین سنی 16/2± 3/23 سال) داوطلبانه در این تحقیق شرکت داشتند. شرکت‌کننده‌ها به سه گروهِ موزیک کند، موزیک تند و گروه کنترل تقسیم شدند. در ابتدا از هر سه گروه پیش‌آزمون ادراک عمق بهوسیلۀ دستگاه ادراک عمق به‌عمل آمد، سپس به آنها فعالیت بدنی مشابه داده شد تا به آستانۀ خستگی برسند. پس از بروز خستگی مجدداً خطای ادراک عمق آزمودنی‌ها اندازهگیری شد. سپس به‌منظور ارزیابی تأثیر موزیک بر ادراک عمق ورزشکاران در شرایط خستگی از آزمودنی‌ها خواسته شد به مدت 3 دقیقه به موسیقی مختص به هر گروه گوش دهند و بلافاصله ادراک عمق آنها به‌عنوان پس‌آزمون اندازهگیری شد. برای بررسی و تحلیل دادهها از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و تحلیل واریانس یکطرفه استفاده شد. یافته‌های تحقیق حاضر نشان داد که موزیک تند، تغییر معناداری در خطای ادراک عمق ایجاد نکرد (602/0P=)، اما موزیک کند این خطا را به طرز معناداری کاهش داد (006/0 P=).
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
حمید صالحی؛ سمیه شاهدوستی؛ مهدی رافعی بروجنی؛ مریم نزاکت الحسینی
چکیده
برای ایجاد محیط‌های یادگیری کارآمدتر، نقش یادگیرنده و تأثیر او بر فرایند یادگیری باید مدنظر قرار گیرد. هدف اصلی پژوهش حاضر تعیین نحوۀ اثرگذاری تمرین خودکنترل بر اجرا و یادگیری الگوهای حرکتی بود. درمجموع60 دانشجوی کارشناسی دختر (میانگین سن: 73/20 سال، انحراف استاندارد: 98/2) به روش تصادفی در چهار گروه با نظم تمرین خودکنترل یا سه گروه جفت‌شده ...
بیشتر
برای ایجاد محیط‌های یادگیری کارآمدتر، نقش یادگیرنده و تأثیر او بر فرایند یادگیری باید مدنظر قرار گیرد. هدف اصلی پژوهش حاضر تعیین نحوۀ اثرگذاری تمرین خودکنترل بر اجرا و یادگیری الگوهای حرکتی بود. درمجموع60 دانشجوی کارشناسی دختر (میانگین سن: 73/20 سال، انحراف استاندارد: 98/2) به روش تصادفی در چهار گروه با نظم تمرین خودکنترل یا سه گروه جفت‌شده با گروه خودکنترل جایگزین شدند. در مرحلۀ اکتساب به گروه خودکنترل گفته شد پیش از تمرین هر کوشش میتوانند هر یک از سه الگوی حرکتی را که میخواهند انتخاب کنند. برنامۀ تمرین هر عضو گروه خودکنترل مبنایی شد برای برنامهریزی تمرین از پیش تعیینشدۀ شرکتکنندگان متناظر در گروههای کنترل جفت‌شده. گروههای کنترل جفت‌شده تکالیف را با تغییرپذیری زیاد، کم، یا بدون تغییرپذیری (گروه جفتشدۀ کلاسیک) تمرین کردند. نتایج نشان داد گروه خودکنترل هم در مرحلۀ اکتساب و هم در آزمونهای یادداری تکالیف را سریعتر از دیگر گروههای کنترل جفت‌شده اجرا کرد. یافته‌ها بیانگر این است که اگر در تمرین چند مهارت حرکتی به فراگیر اجازۀ انتخاب داده شود، آثار تسهیلکنندهای در اجرا و یادگیری حرکتی دارد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
ولی اله کاشانی؛ مهشید بابایی؛ بهروز گل محمدی
چکیده
هدف از پژوهش حاضر تعیین روایی و پایایی نسخۀ فارسی پرسشنامه اجرای روان در کاربران بازی‌های کامپیوتری بود تا بتوان اجرای روان را در کاربران بازی‌های کامپیوتری ارزیابی نمود. بدین منظور 400 کاربر بازی کامپیوتری (237 مرد و 163 زن) به صورت تصادفی خوشهای انتخاب شدند و نسخۀ فارسی پرسشنامۀ اجرای روان را تکمیل کردند. روش اجرا بدین شکل بود که ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر تعیین روایی و پایایی نسخۀ فارسی پرسشنامه اجرای روان در کاربران بازی‌های کامپیوتری بود تا بتوان اجرای روان را در کاربران بازی‌های کامپیوتری ارزیابی نمود. بدین منظور 400 کاربر بازی کامپیوتری (237 مرد و 163 زن) به صورت تصادفی خوشهای انتخاب شدند و نسخۀ فارسی پرسشنامۀ اجرای روان را تکمیل کردند. روش اجرا بدین شکل بود که ابتدا با استفاده از روش باز ترجمه صحت ترجمۀ نسخۀ فارسی پرسشنامه تأیید شد. در ادامه برای تعیین روایی سازۀ عاملی پرسشنامه از تحلیل عامل تأییدی مبتنی بر مدل‌یابی معادلات ساختاری، برای تعیین همسانی درونی از ضریب آلفای کرونباخ و برای پایایی زمانی سؤالات، از همبستگی درون طبقه‌ای در روش آزمون- آزمون مجدد استفاده شد. نتایج پژوهش نشان دهندۀ برازش مطلوب نسخۀ فارسی پرسشنامۀ اجرای روان بود و شاخصهای برازندگی (062/0RMSEA=، 92/0CFI= و 75/0TLI=)، همسانی درونی 75/0 و پایایی زمانی 85/0 از مقادیر قابل قبولی برخوردار بودند. لذا نتایج از ساختار چند عاملی و 23 سؤالی پریشنامۀ اجرای روان در بازی‌های کامپیوتری حمایت می‌کند. نسخۀ فارسی پرسشنامه اجرای روان در بازی‌های کامپیوتری از روایی و پایایی قابل قبولی در بین کاربران بازی‌های کامپیوتری برخوردار است و می‌توان از آن به عنوان ابزاری روا و پایا جهت ارزیابی اجرای روان بازیکنان بازی‌های کامپیوتری در ایران استفاده نمود.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
منصوره مکبریان؛ شمس اله نوری پور
چکیده
بازتاب‌ها، پاسخ های غیرارادی و خودکار بدن به انواع محرک‌ها مثل فشار، صدا و تحریک لمسی هستند که به عنوان ابزارهایی برای تعیین سطح بالیدگی عصبی و تشخیص اختلالات دستگاه اعصاب مرکزی مورد استفاده قرار می‌گیرند. بنا بر این مهم، هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تحریکات لمسی‌حرکتی توسط مادر بر وضعیت بازتابی نوزادان زودرس بود. به همین منظور ...
بیشتر
بازتاب‌ها، پاسخ های غیرارادی و خودکار بدن به انواع محرک‌ها مثل فشار، صدا و تحریک لمسی هستند که به عنوان ابزارهایی برای تعیین سطح بالیدگی عصبی و تشخیص اختلالات دستگاه اعصاب مرکزی مورد استفاده قرار می‌گیرند. بنا بر این مهم، هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تحریکات لمسی‌حرکتی توسط مادر بر وضعیت بازتابی نوزادان زودرس بود. به همین منظور از میان نوزادان زودرس بستری در بخش نوزادان بیمارستان امیرالمومنین(ع) شهرستان سمنان در بازۀ زمانی یک الی دو ماهه، 40 نوزاد و مادر به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. سپس، مادران گروه تجربی تا تکمیل دورۀ جنینی(40 هفتۀ بارداری)، تحریکات لمسی‌حرکتی را روزی سه بار و هر بار به مدت 20 دقیقه بر روی نوزادان زودرس‌شان اعمال نمودند. در حالیکه گروه کنترل، تنها مراقبت‌های معمول را دریافت می‌کردند. از مقیاس ارزیابی رفتاری نوزادان به‌منظور بررسی وضعیت بازتابی نوزادان، در قبل از شروع مداخله و پس از آن، استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل واریانس مختلط نشان داد که با وجود بهبودِ بیشتر در بازتاب‌های نوزادان زودرس گروه تجربی نسبت به گروه کنترل، این افزایش معنادار نبود (05/ 0p≥). با این حال، با توجه به نتایج پژوهش حاضر می‌توان گفت که تحریکات لمسی‌حرکتی می‌تواند راهکاری برای بهبود وضعیت بازتابی نوزادان زودرس باشد و احتمالاً بازۀ زمانی بیشتری برای بروز اثرات سودمند مداخله، مورد نیاز است.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
حسام رمضان زاده؛ مرضیه دروانه کرد
چکیده
هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تعاملی نوع دستورالعمل کانون توجه و دو شیوه یادگیری (کم‌خطا و پرخطا) بر عملکرد و یادگیری مهارت پرتاب دارت بود. این احتمال وجود دارد که با تغییر دشواری کارکردی تکلیف، نوع دستورالعمل کانون توجه اثر متفاوتی بر عملکرد داشته باشد. تعداد60 دانشجوی دختر به طور تصادفی در شش گروه درونی-کم‌خطا، بیرونی-کم‌خطا، کنترل-کم‌خطا، ...
بیشتر
هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تعاملی نوع دستورالعمل کانون توجه و دو شیوه یادگیری (کم‌خطا و پرخطا) بر عملکرد و یادگیری مهارت پرتاب دارت بود. این احتمال وجود دارد که با تغییر دشواری کارکردی تکلیف، نوع دستورالعمل کانون توجه اثر متفاوتی بر عملکرد داشته باشد. تعداد60 دانشجوی دختر به طور تصادفی در شش گروه درونی-کم‌خطا، بیرونی-کم‌خطا، کنترل-کم‌خطا، درونی-پرخطا، بیرونی-پرخطا و کنترل-پرخطا قرار گرفتند. گروه کم خطا تمرین خود را از فاصله کم نسبت به هدف آغاز و به تدریج فاصله را بیشتر می‌کردند. در گروه پرخطا عکس این قضیه اجرا می‌شد. گروه توجه درونی، توجه خود را به آرنج و مچ دست پرتاب و گروه بیرونی توجه خود را به صفحه دارت معطوف می‌کردند. افراد پس از پیش‌آزمون 5 بلوک 60 کوششی را اجرا کردند و 48 ساعت بعد در آزمون یادداری شرکت نمودند. از آزمون تحلیل واریانس عاملی جهت تحلیل دادهها استفاده شد. نتایج نشان داد که در گروه کم‌خطا بین کانون توجه درونی و بیرونی تفاوت معنی‌داری وجود ندارد (p>0.05) اگرچه در شرایط یادگیری پرخطا، بین گروه‌ها تفاوت معنی‌داری مشاهده شد (p=0.043). همچنین نتایج نشان داد در گروه توجه درونی بین شرایط تمرینی کم‌خطا و پرخطا تفاوت معنی‌داری به نفع گروه کم‌خطا وجود دارد (p= 0.012). بر اساس نتایج این پژوهش، به نظر می‌رسد، نقش چالش‌برانگیزی شرایط تمرین در اثرگذاری نوع دستورالعمل کانون توجه، بسیار حائز اهمیت است و پیشنهاد می‌شود در شروع تمرین، در هنگام استفاده از دستورالعمل کانون توجه درونی از یادگیری به شیوه کم خطا استفاده شود.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
ابراهیم نوروزی سیدحسنی؛ فاطمه سادات حسینی؛ محمد کاظم واعظ موسوی
چکیده
به‌کارگیری نوروفیدبک در ارتقای عملکرد ورزشی به‌سرعت رو به رشد است. هدف پژوهش حاضر اثر تمرین نوروفیدبک بر عملکرد حرکتی و فرایند حرکتی هشیار بازیکنان ماهر دارت بود. آزمودنی‌ها 20 بازیکن مرد ماهر دارت بودند. اجرای این پژوهش شامل پنج مرحلة پیش‌آزمون، تمرینات نوروفیدبک و پس‌آزمون اول، آزمون تحت فشار و پس‌آزمون دوم بود. دورة تمرینات ...
بیشتر
به‌کارگیری نوروفیدبک در ارتقای عملکرد ورزشی به‌سرعت رو به رشد است. هدف پژوهش حاضر اثر تمرین نوروفیدبک بر عملکرد حرکتی و فرایند حرکتی هشیار بازیکنان ماهر دارت بود. آزمودنی‌ها 20 بازیکن مرد ماهر دارت بودند. اجرای این پژوهش شامل پنج مرحلة پیش‌آزمون، تمرینات نوروفیدبک و پس‌آزمون اول، آزمون تحت فشار و پس‌آزمون دوم بود. دورة تمرینات نوروفیدبک شامل تمرین بازداری باند فرکانسی آلفا (8 تا 12 هرتز) در جایگاه اف چهار بود. برای تحلیل دادهها از آمار توصیفی و روش آماری آزمون تحلیل واریانس مرکب استفاده شد. نتایج نشان داد مقادیر فرایند حرکتی هشیار برای گروه تمرین نوروفیدبک در مرحلة پس‌آزمون اول (001/0=P) و آزمون تحت فشار (001/0=P)کاهش یافته است، اما در گروه کنترل این کاهش مشاهده نشد (83/0=(P. امتیازهای پرتاب دارت برای گروه نوروفیدبک و کنترل در مرحلة پس‌آزمون اول به نسبت پیش‌آزمون افزایش یافته بود (001/0=P)، اما تنها گروه نوروفیدبک (001/0=(P توانست این افزایش را در آزمون تحت فشار حفظ کند. یافته‌ها نشان می‌دهد تأثیری بین تمرینات نوروفیدبک، فرایند حرکتی هشیار و عملکرد ورزشی وجود دارد. به‌عبارت دیگر، تمرینات نوروفیدبک از طریق کاهش فرایند حرکتی هشیار به عملکرد حرکتی مطلوب منجر می‌شود و حس خودکاری را در ورزشکار ایجاد می‌کند..
