سپهر فردوسی؛ مهدی شهبازی؛ الهه عرب عامری
چکیده
مقدمه: هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر تداخل زمینه ای و خود تنظیمی در نمرات انتقال سرویس ساده و چکشی والیبال است.روش پژوهش: بدین منظور 39 دانشجوی پسر (20-25 سال) به‌طور تصادفی، به سه گروه تمرینات قالبی، تمرینات تصادفی و تمرینات خود تنظیمی تقسیم شدند. هر سه گروه در شش جلسه تمرینی که هر جلسه شامل 40 ضربه سرویس ساده و چکشی والیبال بود، شرکت ...
بیشتر
مقدمه: هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر تداخل زمینه ای و خود تنظیمی در نمرات انتقال سرویس ساده و چکشی والیبال است.روش پژوهش: بدین منظور 39 دانشجوی پسر (20-25 سال) به‌طور تصادفی، به سه گروه تمرینات قالبی، تمرینات تصادفی و تمرینات خود تنظیمی تقسیم شدند. هر سه گروه در شش جلسه تمرینی که هر جلسه شامل 40 ضربه سرویس ساده و چکشی والیبال بود، شرکت کردند. گروه تمرینات قالبی به‌طور متناوب، یک جلسه به تمرین سرویس ساده و جلسه بعد به تمرین سرویس چکشی پرداختند، درحالی‌که گروه تمرینات تصادفی در هر جلسه به‌صورت تصادفی هر دو سرویس را تمرین کردند. در گروه تمرینات خود تنظیمی، در هر جلسه نوع تمرینات با مشارکت فعال آزمودنیها تعیین شد. پس از پایان جلسات تمرینی، آزمون انتقال پس از یک هفته در پنج تکرار برای هر آزمودنی برگزار شد. به‌منظور تحلیل دادهها از تحلیل واریانس یکراهه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد که تفاوت معنیداری بین نمرات پیش‌آزمون و آزمون انتقال در گروه های تمرین قالبی و تصادفی وجود ندارد، اما تفاوت بین نمرات پیش‌آزمون و آزمون انتقال در گروه خود تنظیمی معنی دار بود. مقایسۀ نمرات انتقال سه گروه نشان داد که عملکرد گروه خودتنظیم نسبت به دو گروه دیگر بهتر است.نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه، تمرینات خودتنظیم باعث درگیر شدن آزمودنی در فرایندهای یادگیری می‌شود. با این روش شاگردان به‌طرز فعال‌تری در تعیین ویژگی‌های تمرین مشارکت دارند که مجموع این عوامل منجر به ارتقای یادگیری و عملکرد بهتر شاگردان در درازمدت می‌شود.
سعید نظری کاکاوندی؛ علیرضا صابری کاخکی؛ حمید رضا طاهری تربتی؛ حسن رهبان فرد
چکیده
هدف از مطالعۀ حاضر بررسی نقش تمرین کم‌خطا، پرخطا و تصادفی بر اکتساب و یادگیری زمان‌بندی نسبی یک تکلیف حرکتی بود. بدین‌منظور 51 دانشجوی پسر (4 ± 22) دانشگاه بوعلی سینا همدان انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در چهار گروه (کنترل، کم‌خطا، پرخطا و تصادفی) قرار گرفتند. این پژوهش در پنج مرحله شامل پیش‌آزمون، اکتساب، یادداری/انتقال 10 دقیقه ...
بیشتر
هدف از مطالعۀ حاضر بررسی نقش تمرین کم‌خطا، پرخطا و تصادفی بر اکتساب و یادگیری زمان‌بندی نسبی یک تکلیف حرکتی بود. بدین‌منظور 51 دانشجوی پسر (4 ± 22) دانشگاه بوعلی سینا همدان انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در چهار گروه (کنترل، کم‌خطا، پرخطا و تصادفی) قرار گرفتند. این پژوهش در پنج مرحله شامل پیش‌آزمون، اکتساب، یادداری/انتقال 10 دقیقه و یادداری/انتقال 24 ساعته انجام گرفت. در مرحلۀ اکتساب، تکلیف زمان‌بندی با سه درجه دشواری متفاوت (ساده، متوسط و دشوار) در سه جلسۀ 45 کوششی با دریافت بازخورد توسط گروههای آزمایشی، تمرین شد. به‌منظور تحلیل دادهها از تحلیل واریانس مرکب (دوعاملی) با اندازه‌های تکراری بر روی هر کدام از متغیرها در مراحل اکتساب و یادداری استفاده شد. همچنین از آزمون تحلیل واریانس یکراهه (آنوا) در سایر مراحل استفاده شد. نتایج در عامل زمان‌بندی نسبی نشان داد که در پیش‌آزمون تفاوت معناداری بین گروهها وجود ندارد (5 0/0<P)، و در آزمونهای یادداری و انتقال، گروه کم‌خطا عملکرد بهتری نسبت به سه گروه پرخطا، تصادفی و کنترل داشت (5 0/0≥P). در آزمون انتقال تکلیف ثانویه (24 ساعته) گروه کم‌خطا عملکرد بهتری نسبت به گروه تصادفی و پرخطا داشت (5 0/0≥P). این نتایج نشان می‌دهد که تمرین در شرایط کم‌خطا به یادگیری بهتر تکلیف و تعمیم آن به شرایط جدید منجر می‌شود که مطابق با نظریه‌های یادگیری ضمنی و بازپردازش آگاهانه است.
هانیه محمدی؛ شهزاد طهماسبی بروجنی؛ جمال فاضل کلخوران
چکیده
هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر تداخل ضمنی بر تعادل افراد کمتوان ذهنی بود. بدین منظور 40 نفر از پسران کمتوان ذهنی آموزش‌پذیر شهر قزوین (میانگین سنی 120/3 ±45/24 سال) به‌طور تصادفی به دو گروه تمرینی قالبی و تصادفی تقسیم شدند. پس از انجام پیش‌آزمون، آزمودنیهای هر گروه با توجه به نوع آرایش تمرینی خود، تمرینات خود را به مدت 4 هفته (3 ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر تداخل ضمنی بر تعادل افراد کمتوان ذهنی بود. بدین منظور 40 نفر از پسران کمتوان ذهنی آموزش‌پذیر شهر قزوین (میانگین سنی 120/3 ±45/24 سال) به‌طور تصادفی به دو گروه تمرینی قالبی و تصادفی تقسیم شدند. پس از انجام پیش‌آزمون، آزمودنیهای هر گروه با توجه به نوع آرایش تمرینی خود، تمرینات خود را به مدت 4 هفته (3 جلسه در هر هفته) به‌عنوان مرحلۀ اکتساب، انجام دادند. سپس از آزمودنیها، آزمون اکتساب و پس از 48 ساعت، به‌ترتیب آزمونهای یادداری و انتقال به‌عمل آمد. پس از تأیید توزیع طبیعی دادهها از طریق آزمون کولموگروف اسمیرنوف و بررسی همگنی واریانسها با آمارة لون، نتایج تحلیل واریانس اندازه‌های تکراری نشان داد که اعمال مداخله مؤثر بوده است و گروهها پیشرفت معناداری داشته‌اند (0005/0P=). همچنین نتایج تی مستقل به‌منظور مقایسۀ دو گروه در تعادل ایستا نشان داد که گروه تمرین تصادفی در آزمون یادداری بهتر عمل کرد (007/0P=)، درحالی‌که اختلاف معناداری در آزمون انتقال بین گروهها مشاهده نشد (061/0P=). همچنین، نتایج تعادل پویا نشان داد که گروه تمرین تصادفی، نسبت به گروه تمرین قالبی عملکرد بهتر و اختلاف معناداری در آزمون یادداری و انتقال داشت (به‌ترتیب 001/0P= و 002/0P=). بنابراین افراد کمتوان ذهنی نیز میتوانند از تأثیرات سودمند تمرین تصادفی بهرهمند شوند.
سعید نظری؛ رسول حمایت طلب؛ محمود شیخ؛ مرتضی همایون نیاه
چکیده
هدف از این پژوهش، بررسی اثر تداخل زمینهای مسدود، نظام‌دار فزاینده و تصادفی بر اکتساب، یادداری و انتقال مهارتهای والیبال مبتنی بر تغییرات در برنامۀ حرکتی تعمیمیافته است. در واقع تحقیق حاضر با هدف پاسخ به این پرسش انجام گرفت که آیا افزایش منظم سطح تداخل زمینهای، بر یادگیری مهارت سرویس والیبال از آرایش مسدود یا تصادفی اثربخشتر ...
بیشتر
هدف از این پژوهش، بررسی اثر تداخل زمینهای مسدود، نظام‌دار فزاینده و تصادفی بر اکتساب، یادداری و انتقال مهارتهای والیبال مبتنی بر تغییرات در برنامۀ حرکتی تعمیمیافته است. در واقع تحقیق حاضر با هدف پاسخ به این پرسش انجام گرفت که آیا افزایش منظم سطح تداخل زمینهای، بر یادگیری مهارت سرویس والیبال از آرایش مسدود یا تصادفی اثربخشتر است. در این پژوهش 30 دانشجو (در 3 گروه 10 نفری) با میانگین سنی 4 ± 23 سال شرکت کردند. تفاوت گروهها در آرایش تمرین سه نوع سرویس بود. آزمودنیها، در این آزمایش، مهارت سرویس پنجۀ ساده، چکشی و موجی والیبال را از فاصلۀ 9 متر از تور والیبال با آرایشهای مختلف انجام دادند. هر شرکتکننده 108 تکرار از هر سرویس و در مجموع 324 کوشش طی 9 جلسه (هر جلسه 36 تکرار) انجام داد. نتایج نشان داد آرایش افزایشی، در مقایسه با تمرین تصادفی و مسدود، موجب اجرای بهتر در آزمون یادداری و انتقال شد (05 /0p<). در مجموع پیشنهاد شد برای تسهیل یادگیری چند برنامۀ حرکتی تعمیمیافته، آرایش از تداخل کم شروع و به‌صورت تدریجی منظم به سمت تداخل زیاد برنامهریزی شود.
محمدتقی اقدسی؛ سیما عبدل زاده
چکیده
مطالعۀ حاضر با هدف تعیین رابطۀ بین سبک‌های همگرا و واگرا و اثرگذاری تمرین تصادفی و مسدود در یادگیری مهارتهای سرویس بدمینتون صورت گرفت. روش تحقیق از نوع نیمه‌تجربی است. 48 دختر دانش‌آموز مقطع متوسطه، تصادفی در یکی از چهار گروه 1. سبک یادگیری همگرا با تمرین تصادفی، 2. سبک یادگیری همگرا با تمرین مسدود، 3. سبک یادگیری واگرا با تمرین تصادفی، ...
بیشتر
مطالعۀ حاضر با هدف تعیین رابطۀ بین سبک‌های همگرا و واگرا و اثرگذاری تمرین تصادفی و مسدود در یادگیری مهارتهای سرویس بدمینتون صورت گرفت. روش تحقیق از نوع نیمه‌تجربی است. 48 دختر دانش‌آموز مقطع متوسطه، تصادفی در یکی از چهار گروه 1. سبک یادگیری همگرا با تمرین تصادفی، 2. سبک یادگیری همگرا با تمرین مسدود، 3. سبک یادگیری واگرا با تمرین تصادفی، 4. سبک یادگیری واگرا با تمرین مسدود قرار گرفتند. آزمودنیها پس از پیش‌آزمون و گذراندن دورۀ اکتساب در شرایط خاص هر گروه، در آزمون یادداری و انتقال شرکت کردند. ابزار اندازهگیری، پرسشنامۀ سبک‌های یادگیری کلب (KLSI)، آزمون سرویس کوتاه فرانسوی و آزمون سرویس بلند اسکات و فاکس بود. از تحلیل واریانس آنوا برای مقایسۀ نمرههای گروههای چهارگانه استفاده شد. یافتههای تحقیق حاکی از آن است که یادداری فوری، تأخیری و انتقال یادگیری با یکدیگر متفاوتاند (05/0>P)، بهطوریکه سبک یادگیری همگرا و تمرین تصادفی، بیش از سبک یادگیری واگرا و تمرین مسدود در یادگیری مهارت سرویس بدمینتون تأثیر دارد (01/0P<). بنابراین، توجه به نقش سبک‌های یادگیری و تداخل یادگیری در آموزش مهارتهای سرویس اهمیت دارد.
ایوب صباغی؛ ناصر بهپور؛ علی حیرانی
چکیده
هدف از این تحقیق بررسی نوع بازخورد و نوع تمرین بر یادگیری مؤلفة پارامتر (آماره) بود. به همین منظور هشت گروه 12 نفریتشکیل شد (گروه تمرینی ثابت با بازخورد خودکنترلی، گروه تمرینی ثابت با بازخورد جفت شده (گروه جفتشده)، گروه تمرینیمسدود با بازخورد خودکنترلی، گروه تمرینی مسدود با بازخورد جف تشده، گروه تمرینی تصادفی با بازخورد خودکنترلی، ...
بیشتر
هدف از این تحقیق بررسی نوع بازخورد و نوع تمرین بر یادگیری مؤلفة پارامتر (آماره) بود. به همین منظور هشت گروه 12 نفریتشکیل شد (گروه تمرینی ثابت با بازخورد خودکنترلی، گروه تمرینی ثابت با بازخورد جفت شده (گروه جفتشده)، گروه تمرینیمسدود با بازخورد خودکنترلی، گروه تمرینی مسدود با بازخورد جف تشده، گروه تمرینی تصادفی با بازخورد خودکنترلی، گروهتمرینی تصادفی با بازخورد جفتشده، گروه تمرینی سریالی یا مسدود – تصادفی با بازخورد خودکنترلی و گروه تمرینی سریالی بابازخورد جفتشده). ابزار مورد استفاده شامل پرتاب به سمت یک دایرة رسم شده روی زمین بود که با چشمان بسته و از فاصلة 3متری انجام میگرفت و امتیاز 10 تا 100 را شامل میشد. به پرتابهایی که در دامنة مورد نظر قرار نمیگرفت، امتیاز صفر تعلقمیگرفت. نتایج با استفاده از آزمونهای تحلیل واریانس عاملی مرکب و تحلیل واریانس یکراهه، تجزیهوتحلیل شدند و سطح،(P< 0/ 0 در نظر گرفته شد. در آزمون یادداری، برتری بازخورد خودکنترلی بر بازخورد جفتشده مشاهده شد ( 05 / معناداری 05یعنی تفاوتی بین تمرین در شرایط تداخل زمینهای و تمرین به شیوة ثابت وجود ،(P> 0/ ولی اثر نوع تمرین مشاهده نشد ( 05ندارد. نتایج مشاهدهشده در آزمون انتقال عکس نتایج مشاهده در آزمون یادداری بود، یعنی اثر نوع بازخورد مشاهده نشدو نشان داد که کودکان به آخرین مرحلة خودتنظیمی یعنی تعمیم پذیری نرسیده اند، اما اثر نوع تمرین مشاهده شد (P> 0/05)و برتری با گروههای تمرینی در شرایط تداخل زمینه ای بود. همچنین میان گروههای تمرینی در شرایط تداخل (P< 0/05)زمینه ای یعنی گروههای تمرینی مسدود، سریالی و تصادفی در تمام مراحل یادگیری تفاوت معنادار آماری مشاهده نشد. در کلنتایج این تحقیق، اثر سودمند بازخورد خودکنترلی در مرحلة یادداری و تمرین در شرایط تداخل زمینه ای در مرحلة انتقال درمیان کودکان را نشان داد و باتوجه به نبود تفاوت در میان گروههای تمرینی در شرایط تداخل زمینه ای، نتایج تأییدی بر فرضیةدوم مگیل و هال ( 1990 ) بود، چراکه اثر تداخل زمینه ای در برنامة حرکتی یکسان مشاهده نشد.
علی رضا فارسی؛ بهروز عبدلی؛ محمدرضا قاسمیان
چکیده
تحقیق حاضر با هدف مقایسه تاثیر تغییر برنامه حرکتی تعمیم یافته و پارامتر با آرایش تصادفی و قالبی بر اکتساب، یادداری و انتقال سرویس تنیس روی میز انجام شد. بدین منظور 32 نفر آزمودنی به طور تصادفی در چهار گروه 8 نفری قرار گرفتند. در دو گروه نخست GMP و در دو گروه دیگر پارامتر بر اساس دو شیوه آرایش تمرین تصادفی و قالبی تغییر می کرد. پس از انجام ...
بیشتر
تحقیق حاضر با هدف مقایسه تاثیر تغییر برنامه حرکتی تعمیم یافته و پارامتر با آرایش تصادفی و قالبی بر اکتساب، یادداری و انتقال سرویس تنیس روی میز انجام شد. بدین منظور 32 نفر آزمودنی به طور تصادفی در چهار گروه 8 نفری قرار گرفتند. در دو گروه نخست GMP و در دو گروه دیگر پارامتر بر اساس دو شیوه آرایش تمرین تصادفی و قالبی تغییر می کرد. پس از انجام پیش آزمون افراد هر گروه با توجه به نوع تمرین 300 کوشش تمرینی در هر سرویس و در مجموع 900 کوشش انجام دادند و سپس پس آزمون، آزمون یادداری و دو آزمون انتقال با اهداف متفاوت برگزار شد. داده ها با تحلیل واریانس دو عاملی و اندازه های تکراری در سطح معنی داری(05/0) تجزیه و تحلیل گردید و از آزمون تعقیبی بونفرونی برای مشخص کردن تفاوت گروه ها استفاده شد. به طور کلی نتایج نشان داد که صرفنظر از نوع تغییر، آرایش تمرین تصادفی سبب عملکرد بهتری نسبت به شرایط تمرین قالبی می گردد و هنگامی که این نوع آرایش به همراه تغییر برنامه های حرکتی متفاوت باشد میزان اثربخشی آن بیشتر می شود. این برتری نه تنها هنگام اجرا در شرایط مشابه مشاهده می شود بلکه با انتقال به زمینه جدید نیز حفظ می گردد. به علاوه این اثرات نه تنها بر روی عملکرد تاثیر می گذارد بلکه سبب اجرای مهارت ها با کارایی بیشتر، صرف تلاش ذهنی و نیاز به توجه کمتر می شود.
شیلر قاسم کریمی؛ حسن محمدزاده جهتلو؛ فاطمه حسینی
چکیده
تداخل زمینه ای به عنوان تداخل در عملکرد و یادگیری تعریف می شود که از تمرین کردن یک تکلیف در یک زمینه از دیگر تکالیف بوجود می آید. تمرین انتقالی نوعی از آرایش تمرین است که با بسته های تمرینی بزرگ مسدود شروع شده و کم کم با کوچکتر شدن بسته های تمرینی به تمرین تصادفی تبدیل شده و با تمرین کاملا تصادفی پایان می یابد. هدف تحقیق حاضر بررسی ...
بیشتر
تداخل زمینه ای به عنوان تداخل در عملکرد و یادگیری تعریف می شود که از تمرین کردن یک تکلیف در یک زمینه از دیگر تکالیف بوجود می آید. تمرین انتقالی نوعی از آرایش تمرین است که با بسته های تمرینی بزرگ مسدود شروع شده و کم کم با کوچکتر شدن بسته های تمرینی به تمرین تصادفی تبدیل شده و با تمرین کاملا تصادفی پایان می یابد. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر " آرایش تمرین انتقالی" بر تداخل زمینه ای در یادگیری مهارت های سه گانه بدمینتون بود. روش پژوهش حاضر بصورت نیمه تجربی و از یک طرح شامل سه گروه تجربی استفاده شد. آزمودنی ها 30 دانشجوی دختر رشته تربیت بدنی دانشگاه ارومیه (سن3/1 ±19) که بصورت داوطلبانه در طرح شرکت کردند. آزمودنی ها سه مهارت بدمینتون: سرویس بلند(فورهند)، ضربه فورهند بالای سر (تاس دفاعی) و ضربه بک هند بالای سر ( بک هند تاس) را طی ده جلسه تمرین کردند. هر فرد، در هر جلسه 15 تلاش از هر مهارت و جمعا 45 کوشش را تمرین کرد. گروه مسدود تمام کوشش ها را به صورت مسدود تمرین کردند. گروه تصادفی به صورت تصادفی از هر سه مهارت به شکلی که در یک ردیف دو مهارت مشابه، پشت سر هم تکرار نشود ، تمرین کردند. گروه آرایش تمرین انتقالی در سه جلسه اول بصورت مسدود، سه جلسه دوم بسته های 5 تایی تصادفی و سه جلسه سوم بسته های 3 تایی تصادفی و یک جلسه آخر را به صورت کاملا تصادفی تمرین کردند. عملکرد گروهها در هر جلسه ثبت شد. در پایان، آزمون های ملاک شامل یادداری آنی و به فاصله 48 ساعت بی تمرینی یادداری تاخیری انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر، تحلیل شدند. نتایج نشان داد در دوره اکتساب تفاوت بین گروه ها معنی دار نبود (48/0 = P)، اما کنش متقابل (جلسات تمرینی × گروه ها) معنی دار بود (001/0 = P). در آزمون یادداری آنی، فقط تفاوت بین گروه های مسدود و تصادفی با برتری مسدود، معنی دار بود (005/0 = P). در آزمون یادداری تاخیری هر دو گروه تصادفی و انتقالی به طور معنی داری عملکرد بهتری نسبت به گروه مسدود داشتند (001/0 = P). گروه انتقالی عملکرد بهتری نسبت به گروه تصادفی داشت و این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (043/0 = P).
جمال فاضل؛ مرتضی همایون؛ امیر شریعتی
دوره 2، شماره 3 ، مهر 1389
چکیده
در پژوهش حاضر، یادگیری سه مهارت والیبال با سه شرایط تمرینی (مسدود، تصادفی و سریالی) بررسی شد تا تأثیرات آن در سه مرحلة اکتساب، یادداری و انتقال مشخص شود. شرکت کنندگان مبتدی 60 دانشجوی پسر (با میانگین سنی = 5/2 سال، انحراف معیار = 2/1) بودند که به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و به طور تصادفی در سه گروه تمرینی مسدود، تصادفی و سریالی قرار گرفتند. ...
بیشتر
در پژوهش حاضر، یادگیری سه مهارت والیبال با سه شرایط تمرینی (مسدود، تصادفی و سریالی) بررسی شد تا تأثیرات آن در سه مرحلة اکتساب، یادداری و انتقال مشخص شود. شرکت کنندگان مبتدی 60 دانشجوی پسر (با میانگین سنی = 5/2 سال، انحراف معیار = 2/1) بودند که به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و به طور تصادفی در سه گروه تمرینی مسدود، تصادفی و سریالی قرار گرفتند. پس از پیش آزمون، آزمودنی های هر گروه در مرحلة اکتساب طی 9 جلسه سه مهارت پنجه، پاس با ساعد و سرویس چکشی را 378 بار (هر جلسه 42 تکرار از هر سه نوع مهارت و هر مهارت 14 تکرار) تمرین کردند. طی سه جلسه در مرحلة تمرین 45 آزمون اکتساب به عمل آمد. متعاقب 48 و 72 ساعت بعد از آخرین جلسة تمرین، به ترتیب در 15 آزمون یادداری و انتقال شرکت کردند. تجزیه و تحلیل داده ها، مقایسة میانگین پیش آزمون و آزمون ها در مراحل اکتساب، یادداری و انتقال سه روش تمرینی به صورت جداگانه با استفاده از آنالیز واریانس (ANOVA) و آزمون تعقیبی (TUKEY) انجام پذیرفت. نتایج اختلاف معنی داری را در سطح اطمینان (001/0P
