کوثر اسماعیلی؛ ابراهیم محمدعلی نسب فیروزجاه؛ مرتضی همایون نیا فیروزجاه؛ هیدر هاور
چکیده
مقدمه: افتادن یکی از مسائل جدی دوران سالمندی است که در نتیجه عوامل بسیاری رخ میدهد. توجه به شاخص‌های پاسچرال و عملکردی در بررسی و بهبود کیفیت زندگی سالمندان و پیشگیری از سقوط آنان از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف از تحقیق حاضر، مقایسه تعادل ایستا و پویا، سرعت راه رفتن، انحنای ستون فقرات و ثبات مرکزی سالمندان با و بدون سابقه افتادن ...
بیشتر
مقدمه: افتادن یکی از مسائل جدی دوران سالمندی است که در نتیجه عوامل بسیاری رخ میدهد. توجه به شاخص‌های پاسچرال و عملکردی در بررسی و بهبود کیفیت زندگی سالمندان و پیشگیری از سقوط آنان از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف از تحقیق حاضر، مقایسه تعادل ایستا و پویا، سرعت راه رفتن، انحنای ستون فقرات و ثبات مرکزی سالمندان با و بدون سابقه افتادن بود. روش پژوهش: مطالعه حاضر از نوع علی _ مقایسه ای بود. 60 نفر از زنان سالمند با دامنه سنی 60 تا 70 سال تبریز به صورت داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. آزمودنی‌ها به دو گروه با و بدون سابقه افتادن تقسیم شدند. سابقه زمین خوردن داوطلبان توسط پرسشنامه سابقه افتادن سنجیده شد. تعادل ایستا و پویا به ترتیب با آزمون‌های شارپند رومبرگ و زمان برخاستن و راه رفتن زماندار ارزیابی شد. سرعت راه رفتن با آزمون 10 متر راه رفتن، ثبات مرکزی با آزمون مک گیل و انحنای ستون فقرات با خط کش منعطف ارزیابی شدند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم افزار آماری SPSS استفاده شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین شاخص‌های تعادل ایستا و پویا، انحنای ستون فقرات کمری، سرعت راه رفتن و ثبات مرکزی در سالمندان با و بدون سابقه افتادن تفاوت معناداری وجود داشت. اما بین شاخص انحنای ستون فقرات پشتی در سالمندان با و بدون سابقه افتادن تفاوت معناداری وجود نداشت. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش، توسعه و بهبود شاخص‌های تعادل، سرعت راه رفتن و ثبات مرکزی در افراد با سابقه افتادن ضروری به نظر میرسد.
ولی اله کاشانی؛ منصوره مکبریان؛ بهروز گل محمدی؛ محمدرضا سلمان زاده
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، تعیین روایی و پایایی نسخۀ فارسی آزمون ارزیابی سیستم‌های تعادل در سالمندان بود. به‌منظور اجرای این پژوهش، نسخۀ نهایی آزمون ارزیابی سیستم‌های تعادل در سالمندان، پس از طی کردن روند بازترجمه و بهره‌مندی از نظر استادان متخصص در حوزۀ سالمندان تدوین شد و 100 نفر از زنان و مردان سالمند به‌صورت داوطلبانه از خانۀ سالمندان ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر، تعیین روایی و پایایی نسخۀ فارسی آزمون ارزیابی سیستم‌های تعادل در سالمندان بود. به‌منظور اجرای این پژوهش، نسخۀ نهایی آزمون ارزیابی سیستم‌های تعادل در سالمندان، پس از طی کردن روند بازترجمه و بهره‌مندی از نظر استادان متخصص در حوزۀ سالمندان تدوین شد و 100 نفر از زنان و مردان سالمند به‌صورت داوطلبانه از خانۀ سالمندان سمنان (حکیم الهی) انتخاب شدند. در این زمینه از آمار توصیفی و استنباطی برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها استفاده شد، بهطوریکه در بخش آمار استنباطی، از تحلیل عاملی تأییدی و ضریب آلفای کرونباخ بهترتیب برای بررسی روایی سازۀ عاملی و پایایی درونی استفاده شد. نتایج نشاندهندۀ برازش مطلوب مدل تحلیل عاملی نسخۀ فارسی آزمون ارزیابی سیستم‌های تعادل در سالمندان بود. همچنین نتایج ضریب آلفای کرونباخ، نشاندهندۀ همسانی درونی مطلوب این ابزار بود. احتمالاً ترجمۀ مطلوب و انتخاب نمونۀ نامتجانس، زمینهساز برازش مطلوب مدل تحلیل عاملی بوده است.
فرناز ترابی؛ ابوالفضل فراهانی؛ علی اربابی
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، بررسی آثار تعداد جلسات تمرین در هفته بر عوامل روان‌شناختی و حافظۀ سالمندان کم‌تحرک بود. به این منظور، 45 مرد سالمند کم‌تحرک با میانگین سنی 54/6±15/73 سال، قد 10/3±5/166 سانتی‌متر، وزن 06/4±45/64 کیلوگرم و نمایۀ تودۀ بدنی (BMI) 51/1±49/23 کیلوگرم بر متر مربع داوطلبانه انتخاب شدند و با تمایل خود در دو گروه تمرین و یک ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر، بررسی آثار تعداد جلسات تمرین در هفته بر عوامل روان‌شناختی و حافظۀ سالمندان کم‌تحرک بود. به این منظور، 45 مرد سالمند کم‌تحرک با میانگین سنی 54/6±15/73 سال، قد 10/3±5/166 سانتی‌متر، وزن 06/4±45/64 کیلوگرم و نمایۀ تودۀ بدنی (BMI) 51/1±49/23 کیلوگرم بر متر مربع داوطلبانه انتخاب شدند و با تمایل خود در دو گروه تمرین و یک گروه کنترل جای گرفتند. برنامۀ تمرینی هشت‌هفته‌ای در گروه دوجلسه‌ای، شامل دویدن با شدت 55-40 درصد حداکثر ضربان قلب به مدت هفته‌ای دو جلسه بود. آزمودنیهای گروه چهارجلسه‌ای نیز از برنامۀ تمرینی با همان شدت برنامۀ تمرین گروه دوجلسه‌ای؛ هفته‌ای چهار جلسه استفاده کردند. به‌منظور بررسی افسردگی، اضطراب، شادکامی و وضع حافظۀ آزمودنی‌ها از آزمون‌های افسردگی بک، اضطراب بک، شادکامی آکسفورد و حافظۀ وکسلر استفاده شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون آماری تی زوجی و آنالیز واریانس یکطرفه استفاده شد (05/0P<). نتایج مطالعه، بهبود معناداری را در فاکتورهای روان‌شناختی و حافظه در گروه‌های تجربی نسبت به گروه کنترل نشان داد (05/0P<). افرادی که چهار جلسه در هفته تمرین کرده بودند، از نظر فاکتورهای افسردگی، اضطراب، شادکامی و برخی از فاکتورهای حافظه بهبود بیشتری را نشان دادند. بهطور کلی می‌توان گفت که اجرای هر دو برنامۀ تمرینی، سازگاری مفیدی را در پی داشته است و افزایش تعداد جلسات تمرین در بهبود فاکتورهای روان‌شناختی و حافظۀ سالمندان، تأثیر بیشتری دارد.
علیرضا فارسی؛ حدیث کاویانپور
چکیده
هدف از پژوهش حاضر تعیین تأثیر سطوح مختلف دشواری تکلیف تعادلی و بازخورد بینایی بر تعادل زنان سالمند بود. 14 زن سالمند سالم با میانگین سنی 57/65 سال داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. از هر کدام از آزمودنی‌ها خواسته شد در دو شرایط (با بازخورد بینایی و بدون بازخورد بینایی) روی سه سطح صفحۀ تعادل با ناپایداری متفاوت (سطوح 10، 8 و 6) بایستند. شاخص‌های ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر تعیین تأثیر سطوح مختلف دشواری تکلیف تعادلی و بازخورد بینایی بر تعادل زنان سالمند بود. 14 زن سالمند سالم با میانگین سنی 57/65 سال داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. از هر کدام از آزمودنی‌ها خواسته شد در دو شرایط (با بازخورد بینایی و بدون بازخورد بینایی) روی سه سطح صفحۀ تعادل با ناپایداری متفاوت (سطوح 10، 8 و 6) بایستند. شاخص‌های تعادل (کلی، میانی جانبی و قدامی خلفی) از طریق دستگاه تعادلسنج بایودکس ثبت شد. مدت زمان هر آزمون 20 ثانیه و زمان استراحت بین آزمونها 20 ثانیه بود. یافته‌ها نشان داد که با افزایش دشواری تکلیف تعادلی شاخص میانی- جانبی تعادل (02/0 =P) افزایش معنادار داشت و در شرایط با بازخورد بینایی در مقایسه با شرایط بدون بازخورد بینایی، شاخص‌های کلی (001/0 =P)، قدامی- خلفی (01/0 =P) و میانی- جانبی تعادل (01/0 =P) کاهش معنادار داشت. بهطور کلی نتایج نشان داد که افزایش دشواری تکلیف تعادلی نوسان قامت را افزایش میدهد و ارائۀ بازخورد بینایی می‌تواند نوسان قامت را کم کند و تعادل را بهبود بخشد.
مسلم رحمانی؛ علی حیرانی؛ هادی یدیتبار
چکیده
با افزایش سن تغییراتی در عملکرد شناختی نظیر پیش‌بینی و زمان واکنش در افراد رخ میدهد. به‌نظر میرسد فعالیت منظم فرد در طول عمر به تأخیر اجرای این عوامل بستگی دارد. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر تمرینات پیلاتس بر بهبود عملکرد شناختی سالمندان مرد غیرفعال شهر کرمانشاه بود. 40 مرد سالمند غیرفعال با میانگین سنی 54/6±15/72 سال، از مراکز ...
بیشتر
با افزایش سن تغییراتی در عملکرد شناختی نظیر پیش‌بینی و زمان واکنش در افراد رخ میدهد. به‌نظر میرسد فعالیت منظم فرد در طول عمر به تأخیر اجرای این عوامل بستگی دارد. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر تمرینات پیلاتس بر بهبود عملکرد شناختی سالمندان مرد غیرفعال شهر کرمانشاه بود. 40 مرد سالمند غیرفعال با میانگین سنی 54/6±15/72 سال، از مراکز نگهداری سالمندان شهر کرمانشاه انتخاب، و به‌صورت کاملاً تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. در ادامه گروه آزمایش به مدت 8 هفته پروتکل تمرینی پیلاتس را اجرا کردند. هر دو گروه در پیشآزمون و پسآزمون عملکرد شناختی، شرکت داده شدند. دادههای پیشآزمون و پسآزمون با استفاده از t همبسته، و مقایسۀ پسآزمونهای دو گروه با استفاده از t مستقل تجزیه‌وتحلیل شد. یافته‌ها نشان داد گروه تمرینی پیلاتس افزایش معناداری در عملکرد وضعیت شناختی و زمان واکنش در مرحلۀ پسآزمون نسبت به گروه کنترل داشت (P<0.05)، اما تفاوت معناداری بین دو گروه در عملکرد پیش‌بینی مشاهده نشد. الگوی یافته‌های حاضر نشان میدهد که تمرینات پیلاتس می‌تواند موجب بهبود عملکرد شناختی سالمندان شود.
منصوره مکبریان؛ ولی‌اله کاشانی؛ کبری کاشانی؛ سمیه نامدار طجری
چکیده
در این تحقیق تلاش شد تا اثر شرکت در فعالیتهای بدنی بر میزان شادکامی زنان و مردان سالمند شهر تهران ارزیابی شود. جامعۀ آماری تحقیق کلیۀ افراد سالمند مناطق 22گانۀ شهر تهران بود که از این میان 400 نفر به روش تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای به‌عنوان نمونۀ آماری انتخاب شدند. برای تعیین فعال و غیرفعال بودن افراد سالمند از پرسشنامۀ فعالیت بدنی ...
بیشتر
در این تحقیق تلاش شد تا اثر شرکت در فعالیتهای بدنی بر میزان شادکامی زنان و مردان سالمند شهر تهران ارزیابی شود. جامعۀ آماری تحقیق کلیۀ افراد سالمند مناطق 22گانۀ شهر تهران بود که از این میان 400 نفر به روش تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای به‌عنوان نمونۀ آماری انتخاب شدند. برای تعیین فعال و غیرفعال بودن افراد سالمند از پرسشنامۀ فعالیت بدنی شارکی و برای تعیین میزان شادکامی این افراد از پرسشنامۀ شادکامی آکسفورد (OHI) که روایی و پایایی آنها تأیید شد، استفاده شد. سن تمامی سالمندان شرکت‌کننده در این تحقیق بالای 60 سال بود و در عین حال هیچ یک از آنها دچار مشکلات روانی و جسمانی نبودند. پس از توزیع و سپس جمع‌آوری پرسشنامه و دسته‌بندی اطلاعات خام، به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از نرم‌افزار spss نسخۀ 13 استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره (MANOVA) در سطح معناداری0071/0P ≤ نشان داد افراد فعال در تمامی خرده‌مقیاس‌های شادکامی از جمله رضایت از زندگی، خوشی، عزت نفس، کنترل، کارامدی، آرامش و بهطور کلی شادکامی از افراد غیرفعال بهطور معناداری نمره‌های بالاتری را کسب کردند. در‌حالی‌که اثر جنسیت و تعامل سطح فعالیت و جنسیت اثر معناداری بر شادکامی سالمندان نداشت. بنابراین می‌توان گفت یکی از عوامل مؤثر بر شادکامی افراد در دوران سالمندی روی آوردن به فعالیت بدنی است.
عبدالرحمن خضری؛ الهه عرب عامری؛ رسول حمایت طلب
چکیده
سالمندی دوران حساسی از زندگی است و توجه به مسائل و نیازهای این مرحله یک ضرورت اجتماعی است. هدف از پژوهشحاضر، بررسی تأثیر شاخص تودة بدنی روی زمان واکنش و پاسخ سالمندان فعال و غیرفعال بود. روش پژوهش علّی- مقایسهای وجامعة آماری آن شامل سالمندان شهرستان مهاباد بود که از میان آنها 60 نفر بهطور داوطلبانه انتخاب شدند و در دو گروه فعال وغیرفعال ...
بیشتر
سالمندی دوران حساسی از زندگی است و توجه به مسائل و نیازهای این مرحله یک ضرورت اجتماعی است. هدف از پژوهشحاضر، بررسی تأثیر شاخص تودة بدنی روی زمان واکنش و پاسخ سالمندان فعال و غیرفعال بود. روش پژوهش علّی- مقایسهای وجامعة آماری آن شامل سالمندان شهرستان مهاباد بود که از میان آنها 60 نفر بهطور داوطلبانه انتخاب شدند و در دو گروه فعال وغیرفعال قرار گرفتند. پس از تعیین سطوح شاخص تودة بدنی، آزمودنیهای هر گروه به سه سطح پایین، متوسط و بالای شاخصمستقل نشان داد که گروه فعال نسبت به گروه T تودة بدنی تقسیم شده و زمان واکنش و پاسخ آنها اندازهگیری شد. نتایج آزمونکوتاهتری دارند. از سوی دیگر، نتایج آزمون تحلیل واریانس یکطرفه برای (P=0/ و پاسخ ( 000 (P=0/ غیرفعال زمان واکنش ( 000تفاوت معنیداری را BMI در سطوح مختلف (P=0/ و غیرفعال ( 115 (P=0/ مقایسة زمان واکنش سالمندان دو گروه فعال ( 623(P=0/ نشان نداد. در مورد زمان پاسخ نیز، آزمون تحلیل واریانس یکطرفه نشان داد که تفاوت بین آزمودنیهای گروه فعال ( 576از نظر آماری معنادار بود. آزمون تعقیبی توکی برای گروه (P=0/ معنادار نبود، اما تفاوت بین آزمودنیهای گروه غیرفعال ( 000و بالای (P=0/ پایین بهطور معناداری کوتاهتر از دو سطح متوسط ( 001 BMI غیرفعال نشان داد که زمان پاسخ افراد بااز نظر آماری معنادار نبود. نتایج این تحقیق (P=0/ متوسط و بالا ( 669 BMI بود. اما تفاوت بین افراد با BMI (P=0/000)بالاتر دارند. در نتیجه BMI زمان پاسخ کوتاهتری نسبت به افراد با سطوح ،BMI نشان میدهد که افراد غیرفعال با سطح پایینخود BMI ، شاخص تودة بدن عامل مؤثری در زمان پاسخ سالمندان است و سالمندان باید از طریق پرداختن به فعالیتهای بدنیرا در حد مطلوب حفظ کنند
امیر شریعتی؛ جمال فاضل کلخوران
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، بررسی و مقایسة دو نوع خودگویی انگیزشی و آموزشی بر اجرای تکالیف تعادلی ایستا و پویا در سالمندان بود. 45 سالمند 60 تا 70 سالة استان قم، بدون مداخلة خودگویی تکالیف تعادلی ایستا، آزمون لک لک (ایستادن روی یک پا) و تعادلی پویا، آزمون SEBT (آزمون ستاره) را آموزش دیدند، سپس به سه گروه خودگویی انگیزشی، آموزشی و کنترل تقسیم شدند. ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر، بررسی و مقایسة دو نوع خودگویی انگیزشی و آموزشی بر اجرای تکالیف تعادلی ایستا و پویا در سالمندان بود. 45 سالمند 60 تا 70 سالة استان قم، بدون مداخلة خودگویی تکالیف تعادلی ایستا، آزمون لک لک (ایستادن روی یک پا) و تعادلی پویا، آزمون SEBT (آزمون ستاره) را آموزش دیدند، سپس به سه گروه خودگویی انگیزشی، آموزشی و کنترل تقسیم شدند. به‌منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج تفاوت معناداری را بین گروهها نشان داد. نتیجة آزمون تعقیبی توکی از عملکرد آزمودنی‌ها نشان داد بین خودگویی آموزشی و انگیزشی در تکلیف تعادل ایستا تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0 P>). همچنین در تکلیف تعادل پویا خودگویی آموزشی بهطور معناداری نسبت به خودگویی انگیزشی موجب بهبود عملکرد تعادلی شد (05/0 P<). بهطور کلی، خودگویی به‌عنوان یک راهبرد شناختی در اجرای تکالیف تعادلی مؤثر بوده و در تکالیف تعادلی پویا ترجیحاً استفاده از خودگویی انگیزشی بهتر است.
مهوش نوربخش؛ احمد فرخی؛ سعیده خاکپور؛ همایون فراهانی
دوره 2، شماره 2 ، تیر 1389
چکیده
تحقیقات انجام گرفته در زمینه متغیرهایی که سالمندان را به فعالیتهای بدنی ترغیب می‌کنند، محدود است. این تحقیق با هدف مقایسه انگیزه شرکت زنان و مردان سالمند شهر تهران در فعالیت بدنی انجام گرفت. آزمودنیهای این پژوهش 241 نفر (121 مرد و 120 زن) از سالمندان شهر تهران با دامنه سنی 60 تا 89 سال (66/6 = SD، 16/66 = M) بودند که با روش سهمیه‌ای هدفمند از پنج ...
بیشتر
تحقیقات انجام گرفته در زمینه متغیرهایی که سالمندان را به فعالیتهای بدنی ترغیب می‌کنند، محدود است. این تحقیق با هدف مقایسه انگیزه شرکت زنان و مردان سالمند شهر تهران در فعالیت بدنی انجام گرفت. آزمودنیهای این پژوهش 241 نفر (121 مرد و 120 زن) از سالمندان شهر تهران با دامنه سنی 60 تا 89 سال (66/6 = SD، 16/66 = M) بودند که با روش سهمیه‌ای هدفمند از پنج منطقه شمال، جنوب، مرکز، غرب و شرق تهران انتخاب شدند و در تحقیق شرکت کردند. ابزارهای اندازهگیری مورد استفاده برای جمع‌آوری اطلاعات شامل دو پرسشنامه ویژگی‌های فردی و انگیزش مشارکت ورزشی سالمندان (PMQOA) بود. به‌منظور توصیف متغیرها و آزمون فرضیه‌های تحقیق، از روش‌های آماری توصیفی، آزمون فریدمن و روش تحلیل واریانس یکطرفه (ANOVA) استفاده شد. نتایج نشان داد که بین اولویت عوامل گوناگون انگیزه شرکت سالمندان در فعالیتهای ورزشی تفاوت معناداری وجود دارد (00/0 =P، 4/556 = 2X) و انگیزه آمادگی جسمانی، مهم‌ترین دلیل مشارکت ورزشی سالمندان است. میان زنان و مردان سالمند در عوامل پزشکی و شهرت تفاوت معناداری مشاهده شد (05/0 >P) و زنان این عوامل را برای شرکت در تمرینات ورزشی مهم‌تر از مردان گزارش کردند. همچنین در زمینه مقایسه انگیزه‌ها بین گروه‌های سنی مختلف، یافته‌های درگیر شدن نشان داد (05/0>P) و افراد 60 تا 69 ساله این عوامل انگیزشی را برای شرکت در تمرینات ورزشی مهم‌تر از افراد 70 ساله به بالا بیان کردند، بین آزمودنی‌ها در سطوح تحصیلی مختلف در عوامل شهرت، پزشکی و درگیر شدن تفاوت معناداری مشاهده شد (05/0>P) در ضمن زنان خانه‌دار در مقایسه با افراد نظامی، روی عامل انگیزشی پزشکی تأکید بیشتری داشتند. دستاوردهای حاصل از این تحقیق می‌تواند در توسعه مداخلات تمرینی که موجب افزایش مشارکت سالمندان در فعالیتهای ورزشی می‌شود، مفید باشد.
