رشد و یادگیری حرکتی
مثنی کاظم جاسم الکریعی؛ فرزانه دا.وری؛ مازن هادی کزار آلتایی؛ زهره مشکاتی
چکیده
مقدمه: اگرچه به نظر می‌رسد که تحریک جریان مستقیم فراجمجمه‌ای (tDCS) مخچه در مقایسه با سایر نواحی مغز، ناحیه موثری در بهبود تعادل افراد مسن می‌باشد؛ اما تاکنون مقایسه اثر tDCS مخچه و قشر پری‌فورنتال خلفی جانبی (dlPFC) بر تعادل ایستای سالمندان مرد انجام نشده است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر tDCS مخچه و dlPFC بر تعادل ایستای سالمندان مرد انجام ...
بیشتر
مقدمه: اگرچه به نظر می‌رسد که تحریک جریان مستقیم فراجمجمه‌ای (tDCS) مخچه در مقایسه با سایر نواحی مغز، ناحیه موثری در بهبود تعادل افراد مسن می‌باشد؛ اما تاکنون مقایسه اثر tDCS مخچه و قشر پری‌فورنتال خلفی جانبی (dlPFC) بر تعادل ایستای سالمندان مرد انجام نشده است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر tDCS مخچه و dlPFC بر تعادل ایستای سالمندان مرد انجام گرفت.
روش پژوهش: این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون، بین سالمندان مرد با دامنه سنی 60 تا 80 سال، 60 سالمند سالم به صورت داوطلبانه به صورت تصادفی در چهار گروه 15 نفری مداخله tDCS مخچه، tDCS قشر جلوی مغزی پشتی جانبی چپ (dlPFC)، tDCS ساختگی مخچه و tDCS ساختگی DlPFC قرار گرفتند و در مرحله پیش آزمون و پس آزمون در 3 کوشش 30 ثانیه‌ای اقدام به ایستادن روی صفحه نیرو نمودند. در مرحله مداخله که مدت دو هفته و هر هفته 5 جلسه متوالی و هر جلسه 20 دقیقه به طول انجامید، تحریک مربوط به هر گروه انجام گرفت. داده‌ها به روش تحلیل کوواریانس تک متغیری تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که تحریک tDCS مخچه و dlPFC بر تعادل ایستای (جابجایی قدامی- خلفی و مرکزی- جانبی مرکز فشار) مردان سالمند تاثیر معنی‌داری دارد (05/0>P). اما بین tDCS مخچه و dlPFC در تعادل ایستای سالمندان مرد تفاوت معنی‌داری وجود ندارد (05/0<P).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش به مربیان و متخصصان سالمندی پیشنهاد می‌شود که از مزیت‌های tDCS مخچه و dLPFC در بهبود تعادل ایستای سالمندان مرد بهره گیرند.
رشد و یادگیری حرکتی
احمد نیک‌روان؛ زهرا جعفرزاده؛ محمدعلی سالیانه
چکیده
تنوع در دریافت پیام از گیرنده‌های عمقی و اطلاعات محیطی توسط انسان، می‌تواند بر عملکرد کنترلی فرد موثر باشد. هدف پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر تمرین راه‌رفتن با سرعت‌های متغیر در سطوح متفاوت به‌عنوان قیود تکلیف و محیط بر تعادل و ترس از افتادن است. پژوهش حاضر به‌صورت پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل انجام شده است. به‌این‌منظور تعداد ...
بیشتر
تنوع در دریافت پیام از گیرنده‌های عمقی و اطلاعات محیطی توسط انسان، می‌تواند بر عملکرد کنترلی فرد موثر باشد. هدف پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر تمرین راه‌رفتن با سرعت‌های متغیر در سطوح متفاوت به‌عنوان قیود تکلیف و محیط بر تعادل و ترس از افتادن است. پژوهش حاضر به‌صورت پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل انجام شده است. به‌این‌منظور تعداد 21 سالمند زن بالای 60 سال شهر سمنان به‌صورت نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و پس از تکمیل آزمون تعادل برگ و پرسشنامه مقیاس کوتاه کارآمدی افتادن، به‌صورت انتصاب تصادفی در سه گروه (تمرینات با قیود ثابت، تمرینات با قیود متغیر و کنترل) قرار گرفتند. گروه تمرین ثابت، تمرینات راه‌رفتن با سرعت ثابت سطح هموار و صاف و گروه تمرین متغیر، تمرینات تعادلی و قدرتی راه‌رفتن با سرعت متغیر در سطح ناهموار و لغزنده را انجام دادند. نتایج تحلیل داده ها نشان داد پیشرفت شرکت‌کنندگان ناشی از تاثیر تمرینات بر هر دو متغیر تعادل و ترس از افتادن معنادار است. یافته‌ها، تاثیر متفاوت تمرینات متغیر راه‌رفتن قدرتی و تعادلی و سرعت متغیر بر تعادل (042/0=p) را تأیید کرد؛ اما تفاوت آماری معنی‌داری بین سه گروه در متغیر ترس از افتادن مشاهده نشد (208/0=p). به‌طورکلی تمرینات راه‌رفتن بر تعادل و ترس از افتادن زنان سالمند موثر است و بر اساس نتایج، تمرینات با سرعت‌های متغیر راه‌رفتن همراه با دستکاری قیود محیطی می‌تواند برای ارتقاء تعادل بسیار مفیدتر باشد. بر این اساس پیشنهاد می‌شود، این نوع تمرینات به‌عنوان بخشی از مداخلههای فعالیت روزانه و حتی درمانی و توان‌بخشی در مراکز کار با سالمندان مورد توجه قرار گیرد.
حسنیه بارانی؛ مرضیه بلالی؛ اسمعیل نصیری
چکیده
مقدمه: قیود تکلیف و محیط در فعالیت‌های شناختی، ادراکی، تصمیم گیری و رفتار های تاکتیکی بسیار حائز اهمیت است. قیود تکلیف در زمینه های اجرا از قیود محیطی اختصاصی تر هستند، از این رو تحقیق حاضر در نظر دارد به بررسی تأثیر دستکاری قیود تکلیف بر شاخصهای عملکردی و اضطراب مرتبط با ترس از افتادن در سالمندان بپردازد.روش پژوهش: بدین منظور ...
بیشتر
مقدمه: قیود تکلیف و محیط در فعالیت‌های شناختی، ادراکی، تصمیم گیری و رفتار های تاکتیکی بسیار حائز اهمیت است. قیود تکلیف در زمینه های اجرا از قیود محیطی اختصاصی تر هستند، از این رو تحقیق حاضر در نظر دارد به بررسی تأثیر دستکاری قیود تکلیف بر شاخصهای عملکردی و اضطراب مرتبط با ترس از افتادن در سالمندان بپردازد.روش پژوهش: بدین منظور ۴۵ بانوی سالمند (در دامنه سنی 60 تا 66 سال) به صورت تصادفی در سه گروه دستکاری قیود تکلیف ، بدون دستکاری قیود تکلیف و گروه کنترل تقسیم شدند. سپس گروههای تجربی تمرینات دستکاری قیود تکلیف و تمرینات بدون دستکاری قیود تکلیف را به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه به مدت 45دقیقه انجام دادند. گروه کنترل نیز، طی مدت اجرای تحقیق به فعالیت عادی خود ادامه دادند.یافته ها: در تحقیق حاضر برای ارزیابی شاخصهای عملکردی از آزمون TUG و BESS و برای ارزیابی شاخص اضطراب از مقیاس ارزیابی اضطراب همیلتون استفاده شد. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس با حذف اثر پیش‌آزمون نشان داد، گروه با دستکاری قیود تکلیف در شاخصهای عملکردی و اضطراب به‌طور معنی‌داری (0/001=P) نسبت به گروه بدون دستکاری و کنترل نتایج بهتری بدست آوردند.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش بر استفاده از انواع دستکاریهای قیود تکلیف به عنوان نوعی راهبرد تدریس برای افراد سالمند حمایت کرد. همچنین موید تأثیر تمرینات با دستکاری قیود تکلیف است که باعث بهبود تعادل و کاهش ترس از افتادن در سالمندان می شود و با بهبود این توانایی خطر زمین خوردن در این قشر از جامعه کاهش می یابد.
شهریان اسحاقی؛ مرتضی طاهری؛ خدیجه ایراندوست
چکیده
افزایش نرخ جمعیت سالمندان و هزینه‌های ناشی از آن، بخش عمده‌ای از منابع بهداشتی و درمانی هر جامعه‌ای را به خود اختصاص داده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر یک دوره مداخلات ورزشی و غذایی هدفمند بر ظرفیت توجه، سرعت واکنش و پردازش اطلاعات زنان سالمند دارای اختلال خواب بود. بر این اساس 53 نفر به‌صورت در دسترس و هدفمند با دامنۀ سنی 65-75 ...
بیشتر
افزایش نرخ جمعیت سالمندان و هزینه‌های ناشی از آن، بخش عمده‌ای از منابع بهداشتی و درمانی هر جامعه‌ای را به خود اختصاص داده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر یک دوره مداخلات ورزشی و غذایی هدفمند بر ظرفیت توجه، سرعت واکنش و پردازش اطلاعات زنان سالمند دارای اختلال خواب بود. بر این اساس 53 نفر به‌صورت در دسترس و هدفمند با دامنۀ سنی 65-75 سال انتخاب شدند. همگی آنها از کم‌خوابی رنج می‌بردند. آزمودنی‌ها به‌صورت تصادفی به چهار گروه تمرین هوازی، تمرین هوازی-مکمل ویتامین دی ، مکمل ویتامین دی و گروه کنترل تقسیم شدند. مصرف ویتامین دی در دو گروه به‌صورت 2000 واحد روزانه مصرف می‌شد. از پرسشنامۀ تشخیصی آمادگی فعالیت بدنی (PARQ) برای آگاهی از سطح آمادگی جسمانی آزمودنی‌ها و از پرسشنامۀ یادآمد 24 ساعتۀ رژیم غذایی گیبسون روز قبل از پیش‌آزمون و پس‌آزمون استفاده شد. برای استخراج نیمرخ وضعیت خواب از مقیاس کیفیت خواب پیتزبورگ استفاده شد. از آزمون روانی-حرکتی COG نیز به‌منظور بررسی مؤلفه‌های شناختی و ذهنی و پردازش اطلاعات استفاده شد. نتایج نشان داد گروههای هوازی، مکمل و هوازی-مکمل بهبود معناداری در توجه انتخابی و زمان واکنش داشتند. همچنین گروه هوازی-مکمل به نسبت گروه هوازی و گروه مکمل بهبود معناداری در توجه انتخابی و زمان واکنش داشت. به‌نظر می‌رسد تمرینات هوازی به‌همراه مصرف مکمل ویتامین دی موجب بهبود عملکرد روانی حرکتی زنان سالمند می‌شود. ازاین‌رو مصرف مکمل ویتامین دی و تمرینات هوازی در تعامل با هم برای زنان سالمند توصیه می‌شود.
فضل الله باقرزاده؛ ایوب هاشمی؛ حسن باغنده
چکیده
هدف از مطالعۀ حاضر، تعیین تأثیر دو شیوة تمرین هوازى بر تعادل ایستا و پویاى زنان سالمند است. برای دستیابی به این هدف 36 زن سالمند 75-60 سال به‌صورت تصادفی در سه گروه قرار گرفتند: 1. گروه تمرین پیاده‌روی یا دویدن (12 نفر)، 2. گروه تمرین در آب (12 نفر)، 3. گروه کنترل (12 نفر). سپس دو گروه 1و2 به مدت 8 هفته و هفته‌ای سه جلسه در برنامۀ تمرینی پیاده‌روی ...
بیشتر
هدف از مطالعۀ حاضر، تعیین تأثیر دو شیوة تمرین هوازى بر تعادل ایستا و پویاى زنان سالمند است. برای دستیابی به این هدف 36 زن سالمند 75-60 سال به‌صورت تصادفی در سه گروه قرار گرفتند: 1. گروه تمرین پیاده‌روی یا دویدن (12 نفر)، 2. گروه تمرین در آب (12 نفر)، 3. گروه کنترل (12 نفر). سپس دو گروه 1و2 به مدت 8 هفته و هفته‌ای سه جلسه در برنامۀ تمرینی پیاده‌روی (دویدن نرم) و تمرین در آب شرکت کردند. گروه کنترل در طول اجرای طرح، به فعالیت‌های روزمرۀ خود می‌پرداختند و در فعالیت ورزشی خاصی شرکت نمی‌کردند. برای اندازه‌گیری تعادل ایستا و پویا از آزمون‌های شارپند رومبرگ و چوب موازنه استفاده شد. برای بررسی فرضیه‌های پژوهش و همچنین تعیین تفاوت بین گروه‌ها، از آزمون تحلیل کوواریانس (SPSS21) بهره گرفته شد. نتایج آزمون‌های آماری تفاوت معناداری را در نمرات پس‌آزمون مابین گروههای آزمایش و کنترل نشان داد (05/0P˂). همچنین نتایج نشان داد که گروه اول (پیاده‌روی و دویدن) در تعادل ایستا و پویا امتیازهای بیشتری نسبت به گروه دوم (تمرین در آب) کسب کرده است. از نتایج به‌دست‌آمده چنین برداشت می‌شود که هردو برنامۀ تمرینی به‌ویژه تمرین پیاده‌روی و دویدن نرم به‌منظور کاهش مشکلات این گروه از افراد مناسب است و مراکز مربوطه می‌توانند از آن به‌عنوان برنامۀ تمرینی استفاده کنند.
منصوره مکبریان؛ سمیه نامدار طجری
چکیده
زمین افتادن و سقوط یکی از شایع‌ترین و جدی‌ترین مشکلات دوران سالمندی محسوب می‌شود. هدف از این پژوهش، بررسی اثر نوع کانون توجه با استفاده از راهبرد خودگفتاری آموزشی بر تعادل ایستا و پویای زنان سالمند بود. به همین منظور، از میان زنان سالمند 60 تا 80 سال ساکن در سرای سالمندان شهرستان قزوین، 45 نفر که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند انتخاب ...
بیشتر
زمین افتادن و سقوط یکی از شایع‌ترین و جدی‌ترین مشکلات دوران سالمندی محسوب می‌شود. هدف از این پژوهش، بررسی اثر نوع کانون توجه با استفاده از راهبرد خودگفتاری آموزشی بر تعادل ایستا و پویای زنان سالمند بود. به همین منظور، از میان زنان سالمند 60 تا 80 سال ساکن در سرای سالمندان شهرستان قزوین، 45 نفر که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند انتخاب شدند و بعد از پیش‌آزمون، بصورت تصادفی به سه گروه خودگفتاری آموزشی با توجه درونی، خودگفتاری آموزشی با توجه بیرونی و گروه کنترل تقسیم شدند. گروه کنترل بدون خودگفتاری، گروه خودگفتاری با کانون توجه درونی و گروه خودگفتاری با کانون توجه بیرونی، طی پنج جلسه به تمرین مهارت‌های تعادلی پرداختند و در پایان جلسۀ پنجم از هر سه گروه، با استفاده از آزمون‌های تعادل ایستا (لک لک) و تعادل پویا (برخاستن و راه رفتن زماندار)، پس‌آزمون بعمل آمد. نتایج حاصل از تحلیل واریانس مختلط نشان داد که هر دو گروه خودگفتاری نسبت به گروه کنترل در تعادل ایستا بطور معناداری عملکرد بهتری نشان دادند این در حالیست که مداخلات خودگفتاری با هر دو نوع کانون توجه، تفاوت معناداری را در تعادل پویای سالمندان موجب نگردید(05/0 P≥). بطور کلی با توجه به نتایج این پژوهش می‌توان گفت، خودگفتاری با دستورالعمل کانون توجه بیرونی و درونی می‌تواند به عنوان یک راهکار شناختی برای بهبود تعادل ایستای سالمندان در نظر گرفته شود.
راضیه خانمحمدی؛ حسن خلجی؛ رضا یوسفی
چکیده
در سال‌های اخیر محققان به بررسی اثر تصویرسازی پتلپ بر عملکرد حرکتی و اینکه چطور تصویرسازی پتلپ می‌تواند موجب بهبود عملکرد شود، علاقه‌مند شده‌اند. هدف این پژوهش مقایسۀ اثر تصویرسازی پتلپ در برابر تمرین تعادلی بر تعادل پویای سالمندان بود. شرکت‌کنندگان 42 سالمند مرد ساکن شهر اراک بودند. آنها براساس نمرۀ پیش‌آزمون تعادل پویا به چهار ...
بیشتر
در سال‌های اخیر محققان به بررسی اثر تصویرسازی پتلپ بر عملکرد حرکتی و اینکه چطور تصویرسازی پتلپ می‌تواند موجب بهبود عملکرد شود، علاقه‌مند شده‌اند. هدف این پژوهش مقایسۀ اثر تصویرسازی پتلپ در برابر تمرین تعادلی بر تعادل پویای سالمندان بود. شرکت‌کنندگان 42 سالمند مرد ساکن شهر اراک بودند. آنها براساس نمرۀ پیش‌آزمون تعادل پویا به چهار گروه تقسیم شدند. برای اندازه‌گیری تعادل پویای افراد، از آزمون تعادل بس و ستاره استفاده شد. گروههای تمرینی همگن شامل تصویرسازی پتلپ، تمرین تعادلی، تمرین ترکیبی (تمرین تعادلی و تمرین تصویرسازی پتلپ) و گروه کنترل بودند. گروه‌ها به‌جز گروه کنترل تمرینات را به مدت شش هفته و هفته‌ای سه جلسه انجام دادند که مدت زمان هر جلسۀ تمرینی 45 دقیقه بود. از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره با اندازه‌گیری مکرر برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها (در سطح معناداری1 0/0≥P) استفاده شد. نتایج نشان داد گروههای تمرین ترکیبی و تمرین تعادلی بهبود معناداری در تعادل پویای بس و ستاره نشان دادند (000/0=P ، 001/0=P، 000/0=P، 000/0=P). گروه تصویرسازی پتلپ و گروه کنترل در تعادل پویای بس و ستاره بهبود معناداری نشان ندادند (24/0=P ، 53/0=P، 36/0=P، 28/0=P). همچنین گروه ترکیبی بیشتر از گروه تمرین تعادلی بهبود در تعادل پویای بس و ستاره را نشان دادند (002/0= ,P004/0=P). به‌طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که تمرین تصویرسازی پتلپ به‌همراه تمرین جسمانی، تعادل پویا را در میان سالمندان مرد بهبود بخشید، ولی تصویرسازی پتلپ به‌تنهایی در بهبود تعادل پویای سالمندان مرد مؤثر واقع نشد.
داریوش خواجوی؛ راضیه خانمحمدی
چکیده
فعالیت بدنی آثار فیزیولوژیک، روان‌شناختی و اجتماعی مثبتی دارد. با وجود این، رابطة فعالیت بدنی با افسردگی سالمندان در کشور ناشناخته است. این تحقیق به‌منظور بررسی ارتباط فعالیت بدنی با افسردگی طراحی شد. جامعة آماری، سالمندان شهر اراک در سال 1392 بودند که 263 نفر در تحقیق شرکت کردند. داده‌ها با پرسشنامة "ویژگی‌های جمعیت‌شناختی"، "مقیاس ...
بیشتر
فعالیت بدنی آثار فیزیولوژیک، روان‌شناختی و اجتماعی مثبتی دارد. با وجود این، رابطة فعالیت بدنی با افسردگی سالمندان در کشور ناشناخته است. این تحقیق به‌منظور بررسی ارتباط فعالیت بدنی با افسردگی طراحی شد. جامعة آماری، سالمندان شهر اراک در سال 1392 بودند که 263 نفر در تحقیق شرکت کردند. داده‌ها با پرسشنامة "ویژگی‌های جمعیت‌شناختی"، "مقیاس افسردگی سالمندان-فرم 15سؤالی" و "سنجش سریع فعالیت بدنی" (RAPA) جمع‌آوری و با ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی، آزمون تی، آنالیز کوواریانس و با نرم‌افزار SPSS-16 تحلیل شد.
یافته‌ها نشان داد افسردگی با سن، اشتغال، سابقة افتادن، وضعیت اقتصادی، فعالیت بدنی، تحصیلات و سلامتی ادراک‌شده رابطة معناداری دارد ( 05/0P≤). متغیرهای فعالیت بدنی، سابقة افتادن در یک‌سال گذشته، وضعیت اقتصادی و سلامتی ادراک‌شده افسردگی را پیش‌بینی کردند (R2= 0.358; P≤0.05). میانگین نمرة فعالیت بدنی مردان سالمند از زنان سالمند به‌طور معناداری بالاتر بود. میانگین نمرة فعالیت بدنی سالمندان 60 تا 69 سال نسبت به همتایان 70 تا 79 سال و 80 سال و بالاتر نیز به‌طور معناداری بالاتر بود ( 05/0P≤). در میانگین نمرة افسردگی، تفاوت مرتبط با سن و جنس یافت نشد. این یافته‌ها بر تأثیر فعالیت بدنی بر افسردگی در سالمندی تأکید دارد.
خدیجه ایران دوست؛ مرتضی طاهری؛ علی ثقة الاسلامی
چکیده
تحقیق حاضر تأثیر فعالیت بدنی بر حافظه و تعادل مردان سالمند را بررسی می‌کند. تعداد اعضای نمونۀ تحقیق حاضر پانزده نفر برای هر گروه است که داوطلبانه از بین جامعۀ آماری انتخاب شدند. برنامۀ تمرین در آب در این تحقیق شامل 18 جلسۀ تمرینی، هر جلسه به مدت 45 دقیقه بود. از تمرینات یوگا نیز به‌منظور آرام‌سازی ذهنی مردان سالمند استفاده شد. به‌منظور ...
بیشتر
تحقیق حاضر تأثیر فعالیت بدنی بر حافظه و تعادل مردان سالمند را بررسی می‌کند. تعداد اعضای نمونۀ تحقیق حاضر پانزده نفر برای هر گروه است که داوطلبانه از بین جامعۀ آماری انتخاب شدند. برنامۀ تمرین در آب در این تحقیق شامل 18 جلسۀ تمرینی، هر جلسه به مدت 45 دقیقه بود. از تمرینات یوگا نیز به‌منظور آرام‌سازی ذهنی مردان سالمند استفاده شد. به‌منظور بررسی وضع حافظۀ آزمودنی‌ها پس از اعمال مداخلۀ تمرینی از آزمون حافظۀ وکسلر استفاده شد. از آزمون بالا و پایین رفتن از صندلی برای اندازه‌گیری تعادل پویا استفاده شد. نتایج نشان داد که تمرینات هوازی و یوگا تأثیر مثبت بر حافظۀ کلی (003/0P=) و تعادل پویای (01/0P=) مردان سالمند داشته است. در حالت کلی استنتاج شد که اتخاد برنامههای منتخب تمرینی برای گروه سنی سالمندان به‌ویژه ورزش در آب که از حیث آسیبدیدگی کمترین پتانسیل را به‌همراه دارد، بسیار حائز اهمیت است.
جواد پرهیزکار کهنه اوغاز؛ احمد قطبی ورزنه؛ امیرحسین قربانی
چکیده
کنترل قامت نیازمند یکپارچگی اطلاعات حسی سیستم‌های بینایی، وستیبولار و حسی پیکری است، از طرفی تحقیقات گذشته نشان می‌دهد که میزان مشارکت این سیستم‌های حسی در کنترل قامت با افزایش سن کاهش می‌یابد. ازاین‌رو هدف از پژوهش حاضر بررسی تفاوت‌های مرتبط با سن و نقش اطلاعات حسی در کنترل قامت است. تحقیق حاضر از جمله تحقیقات مقطعی- مقایسه‌ای ...
بیشتر
کنترل قامت نیازمند یکپارچگی اطلاعات حسی سیستم‌های بینایی، وستیبولار و حسی پیکری است، از طرفی تحقیقات گذشته نشان می‌دهد که میزان مشارکت این سیستم‌های حسی در کنترل قامت با افزایش سن کاهش می‌یابد. ازاین‌رو هدف از پژوهش حاضر بررسی تفاوت‌های مرتبط با سن و نقش اطلاعات حسی در کنترل قامت است. تحقیق حاضر از جمله تحقیقات مقطعی- مقایسه‌ای است و آزمودنی‌های آن را 22 مرد سالمند (31/2±54/59) و 25 فرد جوان (26/3±12/23) تشکیل می‌دهد. جابه‌جایی قدامی– خلفی، میانی– جانبی و سرعت جابه‌جایی مرکز فشار پاهای (COP) هر آزمودنی طی 3 کوشش 30 ثانیه‌ای در چهار شرایط مختلف حسی شامل با چشم باز روی سطح سخت، با چشم باز روی سطح نرم، با چشم بسته روی سطح سخت و با چشمان بسته روی سطح نرم با استفاده از دستگاه فورس پلت فورم اندازه‌گیری شد. بعد از بررسی نرمال بودن داده‌ها با استفاده از آزمون کولموگروف اسمیرنوف و برابری واریانس‌ها با آزمون لون، داده‌ها به روش تحلیل واریانس چندمتغیری و تحلیل واریانس یک‌راهه در متن مانوا تحلیل شد. تفاوت معناداری بین جوانان و سالمندان در همۀ شرایط مشاهده شد، همچنین حذف بینایی و اطلاعات حس عمقی کف پایی به افزایش نوسان در دو گروه منجر شد که این افزایش در سالمندان نسبت به جوانان بیشتر بود. نتایج بیانگر اهمیت اطلاعات بینایی و حس عمقی کف پا در کنترل قامت به‌ویژه در سالمندان است.
داریوش خواجوی؛ زهرا پارسا
چکیده
فعالیت‌های زندگی روزانه از اساسی‌ترین اجزای زندگی و بازگوکنندة جنبة مهمی از استقلال کارکردی در سالمندان هستند. هدف این تحقیق، تدوین مقیاسی روزامد و متناسب با فرهنگ بومی برای سنجش فعالیت‌های زندگی روزانة سالمندان ایرانی بود. این تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی بود و جامعة آماری آن زنان و مردان سالمند (بالای 60 سال) ساکن شهرهای اراک و شازند ...
بیشتر
فعالیت‌های زندگی روزانه از اساسی‌ترین اجزای زندگی و بازگوکنندة جنبة مهمی از استقلال کارکردی در سالمندان هستند. هدف این تحقیق، تدوین مقیاسی روزامد و متناسب با فرهنگ بومی برای سنجش فعالیت‌های زندگی روزانة سالمندان ایرانی بود. این تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی بود و جامعة آماری آن زنان و مردان سالمند (بالای 60 سال) ساکن شهرهای اراک و شازند در سال 91 بودند. نمونة آماری، دو گروه، شامل 297 آزمودنی (تحلیل عاملی اکتشافی) و 280 آزمودنی (تحلیل عاملی تأییدی) بودند که به‌طور داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی، تحلیل مؤلفة اصلی با چرخش واریماکس استفاده شد. تمامی عملیات آماری با استفاده از نرم‌افزار SPSS-16 وLESREL انجام گرفت. در نتیجة تحلیل عاملی اکتشافی، پنج زیرمقیاس شامل فعالیت‌های درشت (9 گویه)، فعالیت‌های شخصی (7 گویه)، فعالیت‌های اعتقادی و اجتماعی (8 گویه)، فعالیت‌های ظریف (4 گویه) و فعالیت‌های شست‌وشو با ماشین (2 گویه) استخراج شد. یافته‌های تحلیل عاملی تأییدی نیز این نتایج را تأیید کرد. این پنج عامل در مجموع 90/75 درصد کل واریانس را تبیین کرد، عامل اول 38/50 درصد، عامل دوم 06/11درصد، عامل سوم 30/6 درصد، عامل چهارم 675/4 درصد و عامل پنجم 485/3 درصد. این ابزار، مقیاس فعالیت‌های زندگی روزانة سالمندان نام‌گذاری شد. محاسبة ضریب همبستگی پیرسون بین دوبار تکمیل پرسشنامه توسط30 آزمودنی (50 درصد زن) با فاصلة 1 تا 2 هفته، برای زیرمقیاس‌های 1 تا 5، همبستگی بین 97/0 تا 76/0 و برای نمرة کل مقیاس 97/0 به‌دست آمد که نشان‌دهندة پایایی آزمون مجدد خوب تا عالی است. همچنین پایایی درونی به روش آلفای کرونباخ محاسبه شد که ضریب 96/0 را به‌دست داد و نشان‌دهندة پایایی درونی عالی این مقیاس است. به‌طور کلی، این نتایج تأیید کرد که مقیاس فعالیت‌های زندگی روزانة سالمندان ابزاری روا و پایا برای اندازه‌گیری توانایی و معلولیت سالمندان است.
داریوش خواجوی؛ احمد فرخی؛ علی اکبر جابری مقدم؛ انوشیروان کاظم نژاد
چکیده
هدف این تحقیق، بررسی تأثیر یک برنامة مداخلة تمرینی بر عملکردهای حرکتی مرتبط با افتادن در مردان سالمند بدون فعالیت بدنی منظم بود. برای این منظور از بین 130 سالمند شرکت کننده درآزمون غربالگری، 39 آزمودنی انتخاب و دردو گروه تمرین (20 نفر) و کنترل (19 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی های 60 تا 70 ساله ها در گروه آزمایش 68/73 در گروه کنترل 75/43 درصد بودند. ...
بیشتر
هدف این تحقیق، بررسی تأثیر یک برنامة مداخلة تمرینی بر عملکردهای حرکتی مرتبط با افتادن در مردان سالمند بدون فعالیت بدنی منظم بود. برای این منظور از بین 130 سالمند شرکت کننده درآزمون غربالگری، 39 آزمودنی انتخاب و دردو گروه تمرین (20 نفر) و کنترل (19 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی های 60 تا 70 ساله ها در گروه آزمایش 68/73 در گروه کنترل 75/43 درصد بودند. همچنین آزمودنی های 71 سال و بالاتر در گروه آزمایش 31/26 و در گروه کنترل 25/56 درصد بود. گروه آزمایش در یک برنامة مداخلة تمرینی به مدت 10 هفته (هفته ای سه جلسة 90 دقیقه ای) شرکت کردند. برای جمع آوری داده ها از آزمون های 30 ثانیه نشستن روی صندلی، آزمون بنشین و برسان، تعادل ایستا (چشم باز و بسته)، بلند شو برو، 10 متر راه رفتن با و بدون مانع استفاده شد. این تحقیق از نوع نیمه تجربی بود و برای تجزیه و تحلیل اندازه های عملکرد حرکتی، از آزمون های کلوموگروف – اسمیرنوف و t مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد پس از 10 هفته برنامة مداخلة تمرینی، میانگین نمرة پس آزمون گروه آزمایش درقدرت اندام تحتانی (37/27 تکرار)، انعطاف پذیری (28/29 سانتی متر)، تعادل ایستا با چشم باز (94/60) و چشم بسته (36/19 ثانیه)، چابکی و تعادل پویا (10/4 ثانیه)، سرعت 10 متر راه رفتن 35/3 ثانیه) و سرعت 10 متر راه رفتن با مانع (03/4 ثانیه) در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل، بهبود معنی داری یافت (05/0 P<). یافته های این پژوهش مؤید تأثیر اعمال مداخله های تمرینی به ویژه تمرین قدرتی بر بهبود عوامل حرکتی مرتبط با افتادن و پیشگیری احتمالی از افتادن ها در سالمندان است.
