مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
امیر دانا؛ منصور خلیل زاده کوچمشکی
چکیده
مقدمه: هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر خودگویی انگیزشی بر عملکرد استقامتی با تأکید بر نقش خودتعیین‌گری بود. روش پژوهش: شرکت‌کنندگان شامل 18 دانشجوی رشتۀ تربیت بدنی با سابقۀ انجام تمرین منظم با میانگین سنی 2/5±21/08 سال بودند که به‌صورت داوطلبانه پس از آشنایی با اهداف تحقیق و کاربرد نتایج آن در تحقیق حاضر شرکت کردند. طرح تحقیق به‌صورت ...
بیشتر
مقدمه: هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر خودگویی انگیزشی بر عملکرد استقامتی با تأکید بر نقش خودتعیین‌گری بود. روش پژوهش: شرکت‌کنندگان شامل 18 دانشجوی رشتۀ تربیت بدنی با سابقۀ انجام تمرین منظم با میانگین سنی 2/5±21/08 سال بودند که به‌صورت داوطلبانه پس از آشنایی با اهداف تحقیق و کاربرد نتایج آن در تحقیق حاضر شرکت کردند. طرح تحقیق به‌صورت درون‌گروهی اجرا شد و برای کنترل اثر تازگی و ترتیب ارائۀ سطوح مختلف متغیر مستقل از همترازسازی متقابل استفاده شد. در سه شرایط پایه، خودگویی انگیزشی خودمختار (خودتعیین‌کننده)، خودگویی انگیزشی کنترل‌شده (مربی تعیین‌کننده) به‌صورت درون‌گروهی عملکرد استقامتی آنها در آزمون بروس بر اساس زمان رسیدن به وامانده‌سازی و ادراک از فشار با آزمون بورگ سنجیده شد.یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس اندازه‌گیری مکرر نشان داد که خودگویی در شرایط خودتعیین‌کننده نسبت به مربی تعیین‌کننده به کاهش ادراک از فشار و بهبود عملکرد استقامتی منجر شد. نتایج آزمون تعقیبی بنفرونی نشان داد که خودگویی در شرایط مربی تعیین‌کننده و خودتعیین‌کننده نسبت به شرایط بدون خودگویی به بهبود عملکرد استقامتی منجر شد.نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد جوّ انگیزشی خودمختار در شرایطی که ورزشکار در انتخاب و استفاده از نوع عبارت‌های خودگویی نقش اصلی را ایفا می‌کرد، با برآورده کردن نیازهای روان‌شناختی خودمختاری، ارتباط و شایستگی زمینۀ بهبود عملکرد استقامتی و کاهش ادراک از فشار ورزشکاران را فراهم کرد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
روح اله محمدی میرزائی؛ مجید محمدی
چکیده
مقدمه: کاهش سطح فعالیت بدنی در بین دانش‌آموزان مدارس ابتدایی به نگرانی شایان توجهی برای سلامت عمومی تبدیل شده است. مایل روزانه یک مداخلة مبتکرانة فعالیت بدنی است که به‌طور مثبت بر نشانگرهای سلامت تأثیر می‌گذارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر مداخلة فعالیت بدنی مدرسه‌محور مایل روزانه بر سواد بدنی و کیفیت زندگی دانش‌آموزان پسر ...
بیشتر
مقدمه: کاهش سطح فعالیت بدنی در بین دانش‌آموزان مدارس ابتدایی به نگرانی شایان توجهی برای سلامت عمومی تبدیل شده است. مایل روزانه یک مداخلة مبتکرانة فعالیت بدنی است که به‌طور مثبت بر نشانگرهای سلامت تأثیر می‌گذارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر مداخلة فعالیت بدنی مدرسه‌محور مایل روزانه بر سواد بدنی و کیفیت زندگی دانش‌آموزان پسر دبستانی بود. روش پژوهش: جامعۀ آماری شامل دانش‌آموزان پسر شهر نورآباد با دامنۀ سنی 8 تا 10 سال بود که 200 نفر (100 نفر گروه تجربی، 100 نفر گروه کنترل) با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای و انجام آزمون‌های سواد بدنی (CAPL-2) و تکمیل پرسشنامۀ کیفیت زندگی (Peds QL) به‌صورت پیش‌آزمون و پس‌آزمون در این پژوهش شرکت کردند. گروه تجربی به مدت دو ماه به‌صورت سه جلسه در هفته در برنامة مایل روزانه شرکت کردند و گروه کنترل فعالیت‌های معمول خود را انجام دادند.یافته‌ها: نتایج نشان داد مداخلۀ مایل روزانه اثر معناداری بر سواد بدنی، فعالیت بدنی روزانه، شایستگی جسمانی، انگیزش و اعتمادبه‌نفس، دانش و درک شرکت‌کنندگان دارد (0/001=P). همچنین اثر مداخلة مایل روزانه بر کیفیت زندگی و مؤلفه‌های آن شامل عملکرد جسمانی، عملکرد عاطفی، عملکرد اجتماعی و عملکرد تحصیلی معنادار بود (0/001=P).نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌ها، مداخلات مدرسه‌محور می‌تواند به توسعة سواد بدنی و کیفیت زندگی دانش‌آموزان پسر کمک کند. نتایج به‌دست‌آمده از برنامة مداخله‌ای مایل روزانه حمایت کرد که پیشنهاد می‌شود از این فعالیت‌ها در کنار برنامه‌های معمول مدارس استفاده شود. تحقیقات بیشتر برای بررسی اثربخشی این مداخلات در سطح کشور مورد نیاز است.
