مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
علی رضا فارسی؛ بهروز عبدلی؛ محمدرضا قاسمیان
چکیده
تحقیق حاضر با هدف مقایسه تاثیر تغییر برنامه حرکتی تعمیم یافته و پارامتر با آرایش تصادفی و قالبی بر اکتساب، یادداری و انتقال سرویس تنیس روی میز انجام شد. بدین منظور 32 نفر آزمودنی به طور تصادفی در چهار گروه 8 نفری قرار گرفتند. در دو گروه نخست GMP و در دو گروه دیگر پارامتر بر اساس دو شیوه آرایش تمرین تصادفی و قالبی تغییر می کرد. پس از انجام ...
بیشتر
تحقیق حاضر با هدف مقایسه تاثیر تغییر برنامه حرکتی تعمیم یافته و پارامتر با آرایش تصادفی و قالبی بر اکتساب، یادداری و انتقال سرویس تنیس روی میز انجام شد. بدین منظور 32 نفر آزمودنی به طور تصادفی در چهار گروه 8 نفری قرار گرفتند. در دو گروه نخست GMP و در دو گروه دیگر پارامتر بر اساس دو شیوه آرایش تمرین تصادفی و قالبی تغییر می کرد. پس از انجام پیش آزمون افراد هر گروه با توجه به نوع تمرین 300 کوشش تمرینی در هر سرویس و در مجموع 900 کوشش انجام دادند و سپس پس آزمون، آزمون یادداری و دو آزمون انتقال با اهداف متفاوت برگزار شد. داده ها با تحلیل واریانس دو عاملی و اندازه های تکراری در سطح معنی داری(05/0) تجزیه و تحلیل گردید و از آزمون تعقیبی بونفرونی برای مشخص کردن تفاوت گروه ها استفاده شد. به طور کلی نتایج نشان داد که صرفنظر از نوع تغییر، آرایش تمرین تصادفی سبب عملکرد بهتری نسبت به شرایط تمرین قالبی می گردد و هنگامی که این نوع آرایش به همراه تغییر برنامه های حرکتی متفاوت باشد میزان اثربخشی آن بیشتر می شود. این برتری نه تنها هنگام اجرا در شرایط مشابه مشاهده می شود بلکه با انتقال به زمینه جدید نیز حفظ می گردد. به علاوه این اثرات نه تنها بر روی عملکرد تاثیر می گذارد بلکه سبب اجرای مهارت ها با کارایی بیشتر، صرف تلاش ذهنی و نیاز به توجه کمتر می شود.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
لیلا ریاحی فارسانی؛ احمد فرخی؛ ابوالفضل فراهانی؛ پروانه شمسی پور
چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش هوش هیجانی بر مهارتهای روانی نوجوانان ورزشکار بود. بهاین منظور 80 دانشآموز (40 دختر و 40 پسر) داوطلب با میانگین سنی 53/0±15 سال به روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه گواه و آزمایش تقسیم شدند. ابزار اندازهگیری شامل پرسشنامة هوش هیجانی برادبری و گریوز برای سنجش هوش هیجانی و پرسشنامة ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش هوش هیجانی بر مهارتهای روانی نوجوانان ورزشکار بود. بهاین منظور 80 دانشآموز (40 دختر و 40 پسر) داوطلب با میانگین سنی 53/0±15 سال به روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه گواه و آزمایش تقسیم شدند. ابزار اندازهگیری شامل پرسشنامة هوش هیجانی برادبری و گریوز برای سنجش هوش هیجانی و پرسشنامة آمادگی روانی اوتاوا (OMSAT 3) برای سنجش مهارتهای روانی بود. پرسشنامههای مورد استفاده در داخل کشور دارای پایایی و روایی هستند. برنامة آموزش مهارتهای هوش هیجانی به ورزشکاران نوجوان طی 10 جلسه انجام گرفت. برای تجزیهوتحلیل دادهها از روشهای آماری مانند همسانی واریانسها، آزمون کلوموگروف اسمیرنوف و آزمون t مستقل (مقایسة میانگینهای دو گروه براساس تفاضل میان نمرههای پیشآزمون از پسآزمون) در سطح معناداری 05/0 P< استفاده شد. نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین میانگینهای پسآزمون دو گروه در 4 مؤلفة هوش هیجانی (خودآگاهی، خودمدیریتی، آگاهی اجتماعی و مدیریت رابطه) و مهارتهای روانی وجود دارد (05/0 P<). بنابراین بهنظر میرسد آموزش مهارتهای هوش هیجانی یکی از بخشهای مهم آمادگی روانی بهشمار میرود که لازمة دستیابی به اجرای بهینة ورزشی است.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
جواد پرهیزکار کهنه اوغاز؛ مهدی ضرغامی؛ احمد قطبی ورزنه؛ امیرحسین قربانی
چکیده
کنترل پاسچر نقش مهمی در فعالیتهای روزانه و استقلال حرکتی افراد دارد. در سالهای اخیر توجه زیادی به جنبههای هوشیارانة کنترل پاسچر مثل توجه و فرایندهای شناختی برای عملکرد بهینه تعادلی شده است. هدف پژوهش حاضر، بررسی تفاوتهای مرتبط با سن در شرایط توجه درونی و بیرونی در کنترل پاسچر است. به این منظور جابهجایی قدامی – خلفی، ...
بیشتر
کنترل پاسچر نقش مهمی در فعالیتهای روزانه و استقلال حرکتی افراد دارد. در سالهای اخیر توجه زیادی به جنبههای هوشیارانة کنترل پاسچر مثل توجه و فرایندهای شناختی برای عملکرد بهینه تعادلی شده است. هدف پژوهش حاضر، بررسی تفاوتهای مرتبط با سن در شرایط توجه درونی و بیرونی در کنترل پاسچر است. به این منظور جابهجایی قدامی – خلفی، میانی – جانبی و سرعت حرکت مرکز فشار پاهای (COP) 22 مرد سالمند (میانگین = 95/59 و انحراف معیار = 12/2) و 22 مرد جوان (میانگین = 16/24 و انحراف معیار = 76/2)، که از میان دانشجویان و کارکنان دانشگاه شهید چمران بهصورت هدفمند و در دسترس انتخاب شده بودند. طی سه کوشش 30 ثانیهای در شرایط توجه درونی و سه کوشش 30 ثانیهای در شرایط توجه بیرونی با استفاده از دستگاه فورس پلت فوم اندازهگیری شد. بعد از بررسی نرمال بودن دادهها به روش کلوموگروف اسمیرنوف و برابری واریانسها با استفاده از آزمون لون، دادهها به روش تحلیل واریانس چندمتغیری، تحلیل واریانس یکطرفه در متن مانوا تحلیل شد. نتایج بهدستآمده نشان داد هر دو گروه جوانان و سالمندان در شرایط توجه بیرونی ثبات پاسچر بیشتری نسبت به شرایط توجه درونی دارند. این نتایج از فرضیههای عمل محدودشده و پردازش هشیار حمایت میکند، همچنین در هر دو شرایط توجه بیرونی و توجه درونی، جوانان ثبات پاسچر بیشتری نسبت به سالمندان داشتند. بهنظر میرسد عملکرد ضعیفتر سالمندان نسبت به جوانان در هر دو شرایط توجه بیرونی و درونی ناشی از آثار افزایش سن بر سیستمهای حسی – حرکتی باشد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
بنیامین قلیچ پور؛ مهدی شهبازی؛ فضل اله باقرزاده
چکیده
هماهنگی، طرحیابی بدن و اندامها در ارتباط با اشیا و رخدادهای محیطی است. هدف از این پژوهش، بررسی لزوم اجرای طرح طناورز در مدارس کشور بود و از آنجا که یکی از مشکلات عمده در یادگیری نوشتن، هماهنگی چشم و دست است، تأثیر یک دوره تمرینات طنابزنی بر هماهنگی چشم – دست در دانشآموزان پایة چهارم ابتدایی بررسی شد. پژوهش حاضر با گروه ...
بیشتر
هماهنگی، طرحیابی بدن و اندامها در ارتباط با اشیا و رخدادهای محیطی است. هدف از این پژوهش، بررسی لزوم اجرای طرح طناورز در مدارس کشور بود و از آنجا که یکی از مشکلات عمده در یادگیری نوشتن، هماهنگی چشم و دست است، تأثیر یک دوره تمرینات طنابزنی بر هماهنگی چشم – دست در دانشآموزان پایة چهارم ابتدایی بررسی شد. پژوهش حاضر با گروه آزمایش و گروه کنترل همراه با طرح پیشآزمون – پسآزمون روی دانشآموزان پایة چهارم ابتدایی در سال 91 – 1390 در شهرستان بهارستان تهران انجام گرفت. آزمودنیها 60 دانشآموز پسر پایة چهارم ابتدایی بودند که بهطور نمونهگیری مرحلهای انتخاب و به تعداد برابر به دو گروه تقسیم شدند. دانشآموزان گروه آزمایش به مدت 10 هفته و هفتهای 3 جلسه به مدت 50 دقیقه برنامة منتخب طنابزنی را اجرا کردند. برای ارزیابی مهارت هماهنگی چشم – دست، از مجموعه آزمون وی – ینا در دو نوبت پیشآزمون – پسآزمون استفاده شد. دادههای حاصل پس از سنجش نرمال بودن بهوسیلة آزمون K-S با استفاده از آزمون آماری t مستقل و وابسته در سطح معناداری 05/0 تجزیهوتحلیل شد. نتایج نشاندهندة پیشرفت معنادار در گروه آزمایش (44/0 = P برای دست راست و 009/0 = P برای دست چپ) بود. همچنین بین میانگین نمرة پسآزمون هماهنگی چشم – دست در گروههای آزمایش و کنترل تفاوت معناداری مشاهده شد (0009/0 = P). نتایج نشان داد که برنامة‌تمرینی طرح طناورز موجب پیشرفت در هماهنگی چشم – دست شده است. ازاینرو این تحقیق اجرای طرح طناورز را در مدارس کشور مفید و ضروری میداند.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
نصور احمدی؛ محمدعلی اصلانخانی؛ ناصر نقدی
چکیده
افزایش سن بر عملکرد حرکتی و کارکردهای شناختی تأثیر منفی میگذارد. ازاینرو شناسایی راهبردهای مناسب برای جلوگیری از کاهش عملکرد شناختی و حرکتی ضرورت مییابد. هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر مکمل ویتامین E بر فعالیت حرکتی و یادگیری فضایی رتهای مسن بود. 36 رت نر مسن از نژاد آلبینو – ویستار به طور تصادفی در سه گروه کنترل، ویتامین ...
بیشتر
افزایش سن بر عملکرد حرکتی و کارکردهای شناختی تأثیر منفی میگذارد. ازاینرو شناسایی راهبردهای مناسب برای جلوگیری از کاهش عملکرد شناختی و حرکتی ضرورت مییابد. هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر مکمل ویتامین E بر فعالیت حرکتی و یادگیری فضایی رتهای مسن بود. 36 رت نر مسن از نژاد آلبینو – ویستار به طور تصادفی در سه گروه کنترل، ویتامین E و جفتشده قرار گرفتند. رتهای گروه ویتامین E، به مدت 8 هفته، روزانه به مقدار 100 میلیگرم (50 واحد بینالمللی) ویتامین E به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در 5/0 میلیلیتر روغن کنجد حل شده و از طریق گاواژ دریافت کردند. گروه جفتشده نیز طی این مدت، روزانه 5/0 میلیلیتر روغن کنجد دریافت کرد، اما گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکرد. پس از پایان دوره، آزمونهای اُپن - فیلد و ماز آبی موریس، بهترتیب برای سنجش عملکرد حرکتی و یادگیری فضایی رتها اجرا شد. از شاخصهای مسافت طیشده و سرعت حرکت برای سنجش عملکرد حرکتی و زمان سپریشده و مسافت طیشده تا پیدا کردن سکو برای سنجش یادگیری فضایی رتها استفاده شد. نتایج نشان داد که در عملکرد حرکتی، در شاخصهای مسافت طی شده و سرعت حرکت، تفاوت آماری معناداری بین گروهها مشاهده نشد (05/0P> ). بهعلاوه، در هیچکدام از شاخصهای یادگیری و حافظة فضایی، تفاوت معناداری بین گروهها وجود نداشت (05/0 P>). یافتهها نشان داد که یک دوره مصرف ویتامین E تأثیر معناداری بر عملکرد حرکتی و شناختی رتهای مسن ندارد. بهنظر میرسد مکمل ویتامین E در سالمندی یعنی زمانی که آسیبهای آنتیاکسیدانی موجب تخریب برگشتناپذیر حافظه شده است، تأثیر ندارد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
مهدی غفوری؛ مهدی شهبازی؛ پریسا رستگار؛ احسان فاتحی
چکیده
هوش هیجانی، توانایی درک و مدیریت هیجانهای خود و دیگران است و شامل استفادة هوشمندانه از هیجانات میباشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی هوش هیجانی در ورزشکاران نخبة زن و مرد رشتههای انفرادی و تیمی بود. 62 ورزشکار نخبة زن و 74 ورزشکار نخبة مرد از رشتههای مختلف ورزشی شامل رشتههای انفرادی و تیمی، بهعنوان نمونه انتخاب شدند. پس از ...
بیشتر
هوش هیجانی، توانایی درک و مدیریت هیجانهای خود و دیگران است و شامل استفادة هوشمندانه از هیجانات میباشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی هوش هیجانی در ورزشکاران نخبة زن و مرد رشتههای انفرادی و تیمی بود. 62 ورزشکار نخبة زن و 74 ورزشکار نخبة مرد از رشتههای مختلف ورزشی شامل رشتههای انفرادی و تیمی، بهعنوان نمونه انتخاب شدند. پس از تکمیل پرسشنامة هوش هیجانی شانه توسط آزمودنیها، دادههای بهدستآمده از طریق آزمون تحلیل واریانس دومتغیره و آزمون تی گروههای مستقل و در سطح معناداری 05/0 تجزیهوتحلیل شد. نتایج نشان داد که بین هوش هیجانی ورزشکاران نخبة مرد و زن تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0 P>). همچنین هوش هیجانی ورزشکاران رشتههای تیمی و انفرادی اختلاف معناداری با یکدیگر نداشتند (05/0 P>). باتوجه به نتایج بهدستآمده میتوان گفت که به همان اندازه که مردان ورزشکار به هوش هیجانی نیاز دارند، زنان ورزشکار نیز در عملکرد ورزشی و پیشرفت خود از هوش هیجانی سود میبرند. همچنین ورزشکاران رشتههای انفرادی و تیمی هر دو به اندازة مشابهی به ارتقای هوش هیجانی نیاز دارند و از آن در رشتة ورزشی خود بهره میبرند. ازاینرو پیشنهاد میشود که تمریناتی بهمنظور ارتقای هوش هیجانی ورزشکاران بدون در نظر گرفتن جنسیت و نوع رشتة ورزشی برای کلیة ورزشکاران برنامهریزی شود.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
حجت حاتمی؛ علی اصغر خداوردی؛ زهرا حاتمی؛ مریم کریمی
چکیده
ممکن است که در سایة توجهات زیاد جامعه و رسانههای گروهی به ورزشکاران ملیپوش، خودشیفتگی آنها بیشتر از افراد عادی جامعه باشد. براساس همین احتمال در پژوهش حاضر که از نوع توصیفی و میدانی است، میزان خودشیفتگی در بین دانشجویان ورزشکار نخبه، غیرنخبه و افراد غیرورزشکار مقایسه شده است. جامعة آماری تحقیق شامل دانشجویان دانشکدههای تربیت ...
بیشتر
ممکن است که در سایة توجهات زیاد جامعه و رسانههای گروهی به ورزشکاران ملیپوش، خودشیفتگی آنها بیشتر از افراد عادی جامعه باشد. براساس همین احتمال در پژوهش حاضر که از نوع توصیفی و میدانی است، میزان خودشیفتگی در بین دانشجویان ورزشکار نخبه، غیرنخبه و افراد غیرورزشکار مقایسه شده است. جامعة آماری تحقیق شامل دانشجویان دانشکدههای تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاههای تهران است که نمونة آماری مورد بررسی دربردارندة 105 نفر از سه گروه دانشجویان ورزشکار ملیپوش و غیرملیپوش رشتههای گروهی (فوتبال، والیبال و بسکتبال) و رشتههای انفرادی (کشتی، جودو و دو و میدانی) و دانشجویان غیرورزشکار (هر گروه 35 نفر) دانشگاههای تهران بودند که بهصورت انتخاب در دسترس مورد مطالعه قرار گرفتند. دادهها با استفاده از آزمون خودشیفتگی راسکین و تری و مقیاس شخصیتی آیسنک (EPQ) جمعآوری و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی نیومن کولزتحلیل شد. نتایج نشان داد که بین دانشجویان ورزشکار ملیپوش با دانشجویان ورزشکار غیرملیپوش و دانشجویان غیرورزشکار در مقیاس خودشیفتگی، روانآزردگیگرایی و روانگسیختگیگرایی تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0 P≤). ولی در بعد برونگرایی دانشجویان ورزشکار ملیپوش نسبت به دانشجویان ورزشکار غیرملیپوش و دانشجویان غیرورزشکار نمرههای بیشتری بهدست آوردهاند (05/0 P≤).
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
علی فتحی زاده؛ حسن محمدزاده جهتلو
چکیده
تصویرسازی حرکتی، توانایی تصویرسازی اجرای یک حرکت بدون انجام آن میباشد. مدت زمانی که یک حرکت به صورت ذهنی مرور میشود، با زمان حقیقی عمل حرکتی همبستگی زیادی دارد. در این مطالعه تأثیر تغییر ارادی سرعت تصویرسازی بر مدت زمان اجرای حقیقی و یادگیری یک مهارت پیچیده و ناآشنا و نیز تفاوت تأثیر تصویرسازی زمان حقیقی و سریع تحقیق شد. 32 مرد ...
بیشتر
تصویرسازی حرکتی، توانایی تصویرسازی اجرای یک حرکت بدون انجام آن میباشد. مدت زمانی که یک حرکت به صورت ذهنی مرور میشود، با زمان حقیقی عمل حرکتی همبستگی زیادی دارد. در این مطالعه تأثیر تغییر ارادی سرعت تصویرسازی بر مدت زمان اجرای حقیقی و یادگیری یک مهارت پیچیده و ناآشنا و نیز تفاوت تأثیر تصویرسازی زمان حقیقی و سریع تحقیق شد. 32 مرد داوطلب (سن= 07/2 ± 23/22 سال) در مراحل پیشآزمون، دوره تمرینی، پسآزمون و آزمون یادداری تحقیق شرکت کردند. تکلیف حرکتی، یک توالی از حرکات جدید برای آزمودنیها شامل حرکت هماهنگ اندامهای فوقانی و تحتانی بههمراه جابجایی بدن بود. شرکتکنندگان توالی اجرا شده در مرحله پیشآزمون را طی دوره تمرینی و در مدت زمان حقیقی، سریعتر و آهستهتر به صورت ذهنی مرور کردند. از تحلیل واریانس یک طرفه (ANOVA)، t همبسته و t مستقل به منظور تجزیه و تحلیل دادهها استفاده شد. نتایج نشان داد که مدت زمان عملکرد گروه تصویرسازی زمان حقیقی و سریع پس از دوره تمرینی کاهش یافته (05/0 p<) و در آزمون یادداری نسبت به پسآزمون تغییر نکرده است (05/0 p>). همچنین تأثیر تصویرسازی زمان حقیقی و تصویرسازی سریع تفاوت نداشت (05/0 p>). اختلاف معنیداری در عملکرد متعاقب و یادداری گروه تصویرسازی آهسته و کنترل نیز یافت نشد (05/0 p>). پیشنهاد میشود به منظور بهبود اجرا و یادگیری تکالیف جدید مدت زمان تصویرسازی حرکتی باید به مدت زمان اجرای جسمانی نزدیک بوده و در تغییر سرعت تصاویر ذهنی احتیاط شود.
