مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
مرتضی پورآذر؛ فضل الله باقرزاده؛ داوود حومینیان
چکیده
هدف تحقیق حاضر تاثیر تمرینات حرکتی در محیط واقعیت مجازی بر دامنۀ حرکتی در کودکان فلج مغزی بود. 20 پسر فلج مغزی اسپاستیک با 7-12 ساله به صورت در دسترس انتخاب شدند و با توجه به میانگین نمرات کسب شده به طور همگن در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. آزمودنی‌های گروه تجربی به مدت 3 هفته به انجام تمرینات بولینگ در محیط مجازی پرداختند اما گروه ...
بیشتر
هدف تحقیق حاضر تاثیر تمرینات حرکتی در محیط واقعیت مجازی بر دامنۀ حرکتی در کودکان فلج مغزی بود. 20 پسر فلج مغزی اسپاستیک با 7-12 ساله به صورت در دسترس انتخاب شدند و با توجه به میانگین نمرات کسب شده به طور همگن در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. آزمودنی‌های گروه تجربی به مدت 3 هفته به انجام تمرینات بولینگ در محیط مجازی پرداختند اما گروه کنترل برنامه‌های درمانی معمول خود را ادامه دادند. ابزار بکار گرفته شده شامل دستگاه Xbox و گونیامتر یونیورسال بود. آزمون‌های تحلیل کوواریانس چندمتغیری و تحلیل کوواریانس تک متغیری در سطح 0/05= p اجرا شدند. بر اساس نتایج آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری، بین کودکان فلج مغزی حاضر در گروه آزمایش و گروه کنترل حدأقل در یکی از متغیرهای وابسته (دامنة حرکتی شانه، آرنج و مچ) تفاوت معناداری وجود داشت(F=0/001=p، 96/46). بر اساس نتایج آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری، با توجه به میانگین بالاتر دامنۀ حرکتی در کودکان فلج مغزی حاضر در گروه تجربی، تمرینات واقعیت مجازی سبب بهبود دامنۀ حرکتی مفاصل شانه، آرنج و مچ دست این کودکان در مقایسه با گروه کنترل شده بود. بر اساس نتایج آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری، آزمودنی‌های گروه تجربی در مرحلة پس‌آزمون میانگین بالاتری را در دامنة حرکتی مفاصل شانه، آرنج و مچ دست کسب کردند. استفاده از واقعیت مجازی میتواند به عنوان روش درمانی مناسب در بهبود دامنة حرکتی اندام فوقانی کودکان فلج مغزی همی‌پلاژی استفاده شود.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
محمدعلی اسماعیل زاده؛ مهدی شهبازی؛ علی اکبر جابری مقدم؛ شهزاد طهماسبی بروجنی؛ الهام شیرزاد
چکیده
مطالعات رفتاری تکالیف نقطه‌یابی حرکتی در ورزش معمولا توسط عوامل پویا مانند وضعیت دفاعی حریف، بررسی می‌شوند. هندبالیست برای پرتاب کردن توپ به سمت دروازه در وضعیت‌های مختلف، باید گام‌هایش را هماهنگ کند. در پژوهش حاضر الگوهای حرکتی در رفتارهای نقطه‌یابی حرکتی 12 هندبالیست مرد نخبه تحت قیود دفاعی (عدم حضور دفاع، حضور دفاع دور، حضور ...
بیشتر
مطالعات رفتاری تکالیف نقطه‌یابی حرکتی در ورزش معمولا توسط عوامل پویا مانند وضعیت دفاعی حریف، بررسی می‌شوند. هندبالیست برای پرتاب کردن توپ به سمت دروازه در وضعیت‌های مختلف، باید گام‌هایش را هماهنگ کند. در پژوهش حاضر الگوهای حرکتی در رفتارهای نقطه‌یابی حرکتی 12 هندبالیست مرد نخبه تحت قیود دفاعی (عدم حضور دفاع، حضور دفاع دور، حضور دفاع نزدیک یا حضور دفاع یارگیر) تحلیل شد. با یک دوربین سریع با نرخ 120 هرتز، داده های الگوهای حرکتی حمله‌کننده ها را جمع آوری کردیم. تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی برای تحلیل تأثیر این قیود روی پارامترهای دویدن استفاده شد(P<0/05). نتایج تفاوت آماری معنی داری را در میانگین سرعت افقی کل بدن، میانگین سرعت گام اول و دوم و میانگین طول گام اول و دوم در شرایط دفاعی مختلف نشان داد. برای میانگین تغییرپذیری فاصله پا تا محوطه دروازه الگوی تغییرپذیری افزایشی-کاهشی در همه شرایط دفاعی دیده شد. از آنجاییکه تنظیم بازیکنان حمله کننده بصورت مداوم و بر اساس ادراک رفتارهای موجود و مورد نیاز بود، نتایج از جفت شدن ادراک – عمل و مدل‌های کنترل مورد انتظار نقطه‌یابی حرکتی حمایت می‌کند. همچنین پیشنهاد میشود که جنبه‌‌های تکنیکی دویدن و پرتاب کردن در هندبال میتواند توسط قیود تکلیف تودرتو تأثیر پذیرد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
پویا بیابانی؛ امیر دانا
چکیده
هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر خودگویی آموزشی و انگیزشی بر عملکرد پرتاب دارت با دشواری‌های متفاوت بود. تعداد 60 نفر از افراد مبتدی و راست دست با دامنه سنی 22 تا 28 سال به صورت دردسترس از دانشجویان دانشگاه آزاد تبریز انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه خودگویی آموزشی، انگیزشی و کنترل تقسیم شدند. گروه‌های مورد مطالعه براساس دستورالعمل خود ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر خودگویی آموزشی و انگیزشی بر عملکرد پرتاب دارت با دشواری‌های متفاوت بود. تعداد 60 نفر از افراد مبتدی و راست دست با دامنه سنی 22 تا 28 سال به صورت دردسترس از دانشجویان دانشگاه آزاد تبریز انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه خودگویی آموزشی، انگیزشی و کنترل تقسیم شدند. گروه‌های مورد مطالعه براساس دستورالعمل خود ۵ دسته ۱۲ کوششی را انجام دادند. تمام پرتاب‌ها در در سطح دشواری کم در فاصله 1/80 متری، در سطح دشواری متوسط از فاصله 2/37 متری و در سطح دشواری زیاد در فاصله 2/87 از تخته دارت انجام شدند. شاخص اندازه‌گیری عملکرد براساس میزان خطای شعاعی (فاصله محل برخورد دارت از مرکز) مورد ارزیابی قرار گرفت. از روش آماری تحلیل واریانس ترکیبی 2 عاملی با اندازه‌گیری مکرر در عامل سطح دشواری برای آزمون فرضیه‌ها استفاده شد. نتایج نشان داد خودگویی آموزشی و انگیزشی منجر به بهبود معنی‌دار عملکرد پرتاب دارت شد. همچنین، اثر دشواری معنی‌دار بود، و در نهایت، اثر تعاملی خودگویی و دشواری بر عملکرد پرتاب دارت معنی‌دار بود. درنهایت، به نظر می‌رسد در تکالیف ساده، به دلیل ماهیت مهارت، خودگویی آموزشی با تکیه بر نشانه های مرتبط به خوبی منجر به بهبود مهارت شده است، اما در سطح دشواری متوسط به نظر می‌رسد، نقش خودگویی انگیزشی پررنگ‌تر میشود زیرا شرایط نیازمند تلاش بیشتری برای موفقیت است، و این موضوع با رابطه بین دشواری تکلیف و عملکرد همخوانی دارد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
مصطفی محمدزاده؛ محمود شیخ؛ خالد تکی زاده؛ فاطمه کشوری
چکیده
زمینه؛ شایستگی حرکتی نوجوانان میتواند بر عملکردهای روزانه و مشارکت در فعالیت‌های بدنی تاثیر بگذارد. اندازه گیری-های معمول شایستگی حرکتی زمان و هزینه زیادی نیاز دارد، اما استفاده از پرسشنامه‌های خودگزارشی جهت غربالگری جایگزین مناسبی برای آن است. هدف؛ هدف تحقیق حاضر تعیین روایی و پایایی نسخه فارسی پرسشنامه تبحر حرکتی نوجوانان ...
بیشتر
زمینه؛ شایستگی حرکتی نوجوانان میتواند بر عملکردهای روزانه و مشارکت در فعالیت‌های بدنی تاثیر بگذارد. اندازه گیری-های معمول شایستگی حرکتی زمان و هزینه زیادی نیاز دارد، اما استفاده از پرسشنامه‌های خودگزارشی جهت غربالگری جایگزین مناسبی برای آن است. هدف؛ هدف تحقیق حاضر تعیین روایی و پایایی نسخه فارسی پرسشنامه تبحر حرکتی نوجوانان (AMCQ) بود. متد؛ پرسشنامه شایستگی حرکتی نوجوانان طی سه مرحله به زبان فارسی ترجمه و روایی سنجی شد. فرایند آن شامل ترجمه نسخه انگلیسی به فارسی، بازترجمه به انگلیسی و ترجمه نهایی بود که توسط 4 مترجم انجام شد و توسط 10 متخصص روایی محتوایی آن بررسی شد. بدین منظور 470 نوجوان 12 تا 18 ساله (با میانگین سنی 1/64±14/22) از مدارس شهر ری به صورت تصادفی انتخاب و پرسشنامه 26سوالی AMCQ تکمیل شد. همچنین جهت تعیین پایایی آزمون-آزمون مجدد پرسشنامه توسط 30 آزمودنی مجدد تکمیل گردید. نتایج؛ نتایج ضریب روایی محتوایی (CVI=0/980) خوبی را نشان داد. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی 4 عامل را شناسایی کرد و نتایج روایی سازه عاملی تأییدی گویه‌ها رابا بار عاملی مناسب (0/65-0/95) بر روی عوامل چهارگانه تایید کرد. نتایج همچنین نشان داد نسخه فارسی AMCQ ضریب همسانی درونی بالا (0/940)، پایایی بازآزمای مناسب (0/885=r) دارد. همچنین مشخص شد که نمرات شایستگی حرکتی پسران در مقایسه با دختران بالاتر بود که امتیازات پسران با عوامل "مشارکت در فعالیت بدنی و ورزش" و "مقایسه با همسالان" در ارتباط بود. نتیجه گیری؛ نتایج این تحقیق نشان داد نسخه فارسی پرسشنامه AMCQ میتواند به عنوان ابزاری قابل قبول جهت سنجش شایستگی حرکتی نوجوانان ایرانی استفاده شود.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
انسیه قائینی؛ احمد نیک‌روان
چکیده
در مقایسه با روش تمرین انفرادی، روش تمرین زوجی و مشارکتی روشی است که در آن افراد در گروه‌های دونفری و یا بیشتر برای یادگیری مهارت‌های حرکتی باهم مشارکت می‌کنند و به نظر می‌رسد این روش‌ها با افزایش کارایی و اثربخشی شرایط تمرین ویژگی‌های یک محیط بهینه آموزشی را داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه رویکردهای آموزش انفرادی، زوجی و ...
بیشتر
در مقایسه با روش تمرین انفرادی، روش تمرین زوجی و مشارکتی روشی است که در آن افراد در گروه‌های دونفری و یا بیشتر برای یادگیری مهارت‌های حرکتی باهم مشارکت می‌کنند و به نظر می‌رسد این روش‌ها با افزایش کارایی و اثربخشی شرایط تمرین ویژگی‌های یک محیط بهینه آموزشی را داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه رویکردهای آموزش انفرادی، زوجی و مشارکتی بر یادگیری کاتای هیان‌شودان شوتوکان کاراته بود. در این پژوهش 36 دانش‌آموز دختر با رنج سنی 10-9 سال انتخاب و پس از 12 جلسه آموزش اولیه پیش‌آزمون کاتای هیان‌شودان، به سه گروه تقسیم شدند. در ادامه پس از مدت 3 ماه تمرین کاتا، به روش تمرین انفرادی، زوجی و مشارکتی عملکرد آن‌ها ارزیابی و بعد از یک هفته فاصله آزمون یادداری گرفته شد. تجزیه‌وتحلیل آماری داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل‌واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر انجام شد. نتایج آزمون نشان داد که نمرات پیشرفت شرکت‌کنندگان (P=0/001,F= 14/174)، تعامل پیشرفت در نوع تمرین (P=0/001, F=5/1724) و تفاوت بین گروه‌های تمرینی (P=0/006,F= 6/08) معنادار است. نتایج مقایسه زوجی نشان داد که بین گروه آموزش انفرادی و زوجی تفاوت معنی‌داری وجود دارد؛ اما تفاوت بین گروه آموزش انفرادی و گروهی معنادار نبود. روش تمرین زوجی، علاوه بر مقرون‌به‌صرفه بودن ازلحاظ مصرف انرژی و فضای آموزشی، اثربخشی بیشتری نسبت به روش‌های آموزشی سنتی آموزش کاتا در کاراته داشته و در رشد عاطفی-اجتماعی یادگیرنده مفید واقع خواهد شد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
حسین حیدری؛ رخساره بادامی؛ زهره مشکاتی
چکیده
هدف: هدف مطالعه حاضر مقایسه اثر تمرینات دید ورزشی با و بدون موقعیت ویژه هاکی این لاین بر سرعت و زمان واکنش کل بدن هاکی‌بازان این لاین بود.روش: در این مطالعه نیمه تجربی که با طرح پیش آزمون- پس آزمون و دوره پیگیری یک و چهار هفته‌ای انجام گرفت، 60 هاکی‌باز نوآموز پسر با دامنه سنی 15 تا 20 سال، به صورت در دسترس، انتخاب و به صورت تصادفی ...
بیشتر
هدف: هدف مطالعه حاضر مقایسه اثر تمرینات دید ورزشی با و بدون موقعیت ویژه هاکی این لاین بر سرعت و زمان واکنش کل بدن هاکی‌بازان این لاین بود.روش: در این مطالعه نیمه تجربی که با طرح پیش آزمون- پس آزمون و دوره پیگیری یک و چهار هفته‌ای انجام گرفت، 60 هاکی‌باز نوآموز پسر با دامنه سنی 15 تا 20 سال، به صورت در دسترس، انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه تمرینات دید ورزشی با موقعیت ویژه هاکی، تمرینات دید ورزشی بدون موقعیت ویژه هاکی و تمرینات موقعیت ویژه هاکی قرار گرفتند. در مرحله پیش آزمون، شرکت‌کنندگان به انجام آزمون‌های مورد نظر (سرعت، زمان واکنش کل بدن) پرداختند. مرحله مداخله به مدت نه هفته و هر هفته 2 جلسه و هر جلسه 90 دقیقه به طول انجام یافت که گروه‌ها به تمرینات مربوطه پرداختند. در مرحله پس آزمون که دقیقا پس از آخرین جلسه تمرینی اجرا شد، و در مراحل پیگیری بعد از یک و چهار هفته بی‌تمرینی اجرا شد شرکت‌کنندگان همانند مرحله پیش آزمون به انجام آزمون‌های مورد نظر نمودند. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری تکراری تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که تمرینات دید ورزشی با و بدون موقعیت ویژه و تمرینات موقعیت ویژه هاکی بر بهبود مهارت‌های سرعت و زمان واکنش کل بدن هاکی‌بازان این لاین تاثیر معنی‌داری دارد. دیگر نتایج حاکی از برتری (اندازه اثر بیشتر) تمرینات دید ورزشی با موقعیت ویژه نسبت به تمرینات دیگر بود.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
مریم کیهانی؛ حمیدرضا طاهری تربتی؛ علیرضا صابری کاخکی؛ مجید قشونی
چکیده
شروع دوران سالمندی در اغلب افراد همراه با کاهش عملکردهای شناختی و حرکتی همراه است. یکی از این عملکردها که تحت‌تأثیر قرار می گرد زمان واکنش می‌باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی تأثیر تمرینات نوروفیدبک باتوجه‌به اصل اختصاصی بودن تمرین بر زمان واکنش سالمندان بود. چهل سالمند در دامنه سنی 65 تا 70 سال انتخاب و در یکی از گروه‌های تجربی ...
بیشتر
شروع دوران سالمندی در اغلب افراد همراه با کاهش عملکردهای شناختی و حرکتی همراه است. یکی از این عملکردها که تحت‌تأثیر قرار می گرد زمان واکنش می‌باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی تأثیر تمرینات نوروفیدبک باتوجه‌به اصل اختصاصی بودن تمرین بر زمان واکنش سالمندان بود. چهل سالمند در دامنه سنی 65 تا 70 سال انتخاب و در یکی از گروه‌های تجربی (1) نوروفیدبک در نقطه Cz و موج بتا، فرکانس ثابت، آرایش تمرین ثابت، 2) نوروفیدبک در نقطه Cz و موج بتا، فرکانس ثابت، آرایش تمرین متغیر 3) نوروفیدبک در نقطه Cz و موج بتا، فرکانس متغیر، آرایش تمرین ثابت، 4) نوروفیدبک در نقطه Cz و موج بتا، فرکانس متغیر، آرایش تمرین متغیر) و کنترل (شم) تقسیم شدند. شرکت‌کنندگان در پیش‌آزمون و پس‌آزمون در آزمون زمان واکنش ساده شرکت کردند. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که مداخلات نوروفیدبک بر زمان واکنش سالمندان تأثیر دارد (0/05>p) و گروه فرکانس و آرایش تمرین متغیر بهترین عملکرد را نسبت به سایر گروه‌ها داشت (0/05>p). باتوجه‌به نتایج این مطالعه میتوان گفت که تمرینات نوروفیدبک در بهبود زمان واکنش سالمندان تأثیر دارد و این مداخلات بایستی بر اساس اصل اختصاصی بودن طراحی شوند.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
نیلوفر زمانی فرد؛ داریوش خواجوی؛ احمد قطبی ورزنه
چکیده
مقدمه و هدف: مطالعه حاضر با هدف تاثیر تمرینات چشم ساکن بر تصمیم‌گیری، رفتار خیرگی و یادگیری مهارت سرویس تنیس انجام گرفت. روش: در این پژوهش نیمه تجربی که با طرح پیش آزمون- پس آزمون با دوره پیگیری 14 روزه انجام گرفت، 30 تنیس‌باز مرد مبتدی مجموعه خانه اصفهان با دامنه سنی 20 تا 30 به صورت در دسترس انتخاب و در 2 گروه 15 نفری تمرینات ...
بیشتر
مقدمه و هدف: مطالعه حاضر با هدف تاثیر تمرینات چشم ساکن بر تصمیم‌گیری، رفتار خیرگی و یادگیری مهارت سرویس تنیس انجام گرفت. روش: در این پژوهش نیمه تجربی که با طرح پیش آزمون- پس آزمون با دوره پیگیری 14 روزه انجام گرفت، 30 تنیس‌باز مرد مبتدی مجموعه خانه اصفهان با دامنه سنی 20 تا 30 به صورت در دسترس انتخاب و در 2 گروه 15 نفری تمرینات چشم ساکن و کنترل قرار گرفتند. در مرحله پیش آزمون شرکت‌کنندگان اقدام به اجرای 12 سرویس تنیس نمودند که رفتار خیرگی شرکت-کنندگان در حین عمل نیز اندازه‌گیری شد. همچنین توسط دوربین گوپرو سرویس شرکت-کنندگان جهت اندازه‌گیری تصمیم‌گیری ضبط گردید. علاوه بر این، عملکرد شرکت‌کنندگان نیز توسط محقق ثبت گردید. سپس گروه تجربی به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 30 دقیقه به اجرای تمرینات مورد نظر پرداختند. در طول این دوره، گروه کنترل به اجرای فعالیت‌های روزمره خود پرداختند. پس از پایان 24 جلسه تمرین مرحله پس آزمون، و دو هفته بعد از اخرین جلسه مرحله یادداری همانند مرحله پیش آزمون اجرا شد. داده‌های به دست آمده توسط آزمون تحلیل ورایانس با اندازه‌گیری تکراری تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که تمرینات چشم ساکن بر بهبود تصمیم‌گیری، افزایش طول دوره چشم ساکن و افزایش عملکرد سرویس تنیس تاثیر معنی‌داری می‌باشد (0/05>P).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه از فرضیه پیش‌برنامه‌ریزی مبنی بر اهمیت برنامه‌ریزی و انتخاب پاسخ صحیح حمایت می‌کند.
