مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
مرتضی پورآذر؛ رسول حمایت طلب؛ الهه عرب عامری
چکیده
فلج مغزی اصطلاحی است که به طور رایج در خصوص شرایط دارای ویژگی اختلال حرکتی استفاده می شود و با آسیب مغزی غیر تدریجی در اوایل زندگی مرتبط است. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر تواتر بازخورد خودکنترلی و آزمونگرکنترلی بر اکتساب، یادداری و انتقال مهارت پرتابی در کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک بود. از بین 1750 دانشآموز مبتلا به فلج مغزی ...
بیشتر
فلج مغزی اصطلاحی است که به طور رایج در خصوص شرایط دارای ویژگی اختلال حرکتی استفاده می شود و با آسیب مغزی غیر تدریجی در اوایل زندگی مرتبط است. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر تواتر بازخورد خودکنترلی و آزمونگرکنترلی بر اکتساب، یادداری و انتقال مهارت پرتابی در کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک بود. از بین 1750 دانشآموز مبتلا به فلج مغزی در مدارس استثنایی شهر تهران، تعداد 30 نفر از کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک همیپلاژیک با دامنه سنی7-12 سال به صورت نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. به منظور همگن کردن آنها یک مرحله پیشآزمون 10 کوششی به عمل آمد. به منظور بررسی شرکتکنندگان در مراحل اکتساب، یادداری و انتقال به طور تصادفی به 6 گروه 5 نفری شامل سه گروه بازخورد خودکنترلی(با تواترهای 25%، 50% و 75%) و سه گروه بازخورد آزمونگرکنترلی(با تواترهای 25%، 50% و 75%) تقسیم شدند. در مرحلۀ اکتساب، آزمودنیها در 10 بلوک 8 کوششی(مجموعاً 80 کوشش) به تکلیف پرتابی پرداختند. مرحلۀ یادداری و انتقال با فاصله 24 ساعت از آزمون اکتساب و به میزان 10 کوشش بدون بازخورد اجرا گردید، با این تفاوت که آزمودنیها مرحلۀ انتقال را از فاصله 4 متری اجرا کردند(در مقابل فاصله 3 متری در مراحل اکتساب و یادداری). بر اساس نتایج آزمون تحلیل واریانس یک طرفه، بین گروههای دریافت کننده تواتر یکسان(گروههای خودکنترلی و آزمونگرکنترلی) در مرحله اکتساب تفاوت معنیداری مشاهده نشد، گروه خودکنترلی عملکرد بهتری در مراحل یادداری و انتقال نشان دادند. علاوه بر این، گروه هایی که فراوانی بازخوردی بالاتری دریافت میکردند(گروه خودکنترلی یا آزمونگرکنترلی) عملکرد بهتری را نسبت به شرکتکنندگان در گروههای دریافت کننده بازخورد با فراوانی پایینتر در تمامی مراحل اکتساب، یادداری و انتقال نشان دادند. بنابراین، در حالیکه مزیتهای بازخورد خودکنترلی در مقابل بازخورد آزمونگرکنترلی به هنگام دریافت تواتر بازخوردی یکسان مشاهده شد، به نظر میرسد که کودکان در طول فرایند یادگیری از بازخورد به شیوه ی متفاوتی نسبت به افراد بزرگسال استفاده میکنند و ممکن است کودکان به منظور بهینه سازی یادگیری حرکتی نیازمند فراوانیهای بازخوردی بالاتری نسبت به افراد بزرگسال باشند.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
محمود شیخ
چکیده
پژوهش حاضر بهمنظور مقایسة اثر سطوح مختلف تداخل زمینهای (مسدود، تصادفی، افزایشی) بر اکتساب، یادداری و انتقال خطای زمان حرکت و خطای نشانگر در تکلیف پیچیده ادراکی – حرکتی صورت گرفت. به این منظور، 30 دانشآموز دختر با دامنة سنی 11 تا 13 سال پس از انجام پیشآزمون (3 دستة 12 کوششی)، براساس امتیازات بهدستآمده در پیشآزمون به ...
بیشتر
پژوهش حاضر بهمنظور مقایسة اثر سطوح مختلف تداخل زمینهای (مسدود، تصادفی، افزایشی) بر اکتساب، یادداری و انتقال خطای زمان حرکت و خطای نشانگر در تکلیف پیچیده ادراکی – حرکتی صورت گرفت. به این منظور، 30 دانشآموز دختر با دامنة سنی 11 تا 13 سال پس از انجام پیشآزمون (3 دستة 12 کوششی)، براساس امتیازات بهدستآمده در پیشآزمون به 3 گروه همسان (مسدود، تصادفی و افزایشی) تقسیم شدند. هر گروه متناسب با نوع گروه تمرینی خود، تکالیف هدایت و کلیک با موس را انجام دادند. شرکتکنندگان 4 روز پس از پیشآزمون، 288 کوشش را در مرحلة اکتساب (18 دستة 12 کوششی) انجام دادند و پس از 24 ساعت در آزمونهای یادداری و انتقال (3 دستة 12 کوششی) شرکت کردند. پس از مراحل مختلف آزمایش، مقدار خطای زمان حرکت (MTE)، خطای نشانگر (CU) با تحلیل واریانس عاملی مرکب 4 × 3 بهطور مجزا برای هریک از مراحل اکتساب، یادداری و انتقال محاسبه و با آزمون تعقیبی توکی تجزیه‌وتحلیل شد. نتایج تفاوت معناداری را در خطای زمان حرکت بین مراحل اکتساب با ضریب اطمینان 99 درصد نشان داد (00/0 = P)، اما در خطای نشانگر تفاوت معناداری مشاهده نشد (013/0 = P). همچنین تفاوت معناداری بین سه گروه در اکتساب، یادداری و انتقال مشاهده نشد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
سیده منیژه عربی؛ علی ثقه الاسلامی؛ جواد فولادیان
چکیده
هدف از تحقیق حاضر مقایسۀ تسلط ربع‌های مغزی دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار بود. به این منظور با استفاده از روش‌های نمونهگیری تصادفی ساده 199 نفر (از دانشجویان دانشگاه‌های شرکت‌کننده در المپیاد ورزشی تابستان 1391) به‌عنوان نمونۀ ورزشکار و 162 نفر به‌عنوان نمونۀ غیرورزشکار انتخاب شدند. برای جمع‌آوری دادهها از پرسشنامۀ سنجش تسلط ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر مقایسۀ تسلط ربع‌های مغزی دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار بود. به این منظور با استفاده از روش‌های نمونهگیری تصادفی ساده 199 نفر (از دانشجویان دانشگاه‌های شرکت‌کننده در المپیاد ورزشی تابستان 1391) به‌عنوان نمونۀ ورزشکار و 162 نفر به‌عنوان نمونۀ غیرورزشکار انتخاب شدند. برای جمع‌آوری دادهها از پرسشنامۀ سنجش تسلط ربع‌های مغزی هرمن HBDI استفاده شد. نتایج نشان داد بین ربع مغزی A ورزشکاران با غیرورزشکاران و ربع مغزی B ورزشکاران و غیرورزشکاران تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>P ). اولویت استفاده از ربع‌های مغزی چهارگانه در گروه ورزشکار و همچنین در گروه غیرورزشکار معنادار بود ) 05/0(P <، بهطوریکه اولویت استفاده از ربع‌های مغزی در هر دو گروه به‌ترتیب شامل C,D,A,B بود. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که سمت راست مغز سهم بیشتری در چگونگی حل مسائل دارد، اما سمت چپ مغز نیز در حل مسائل مشارکت دارد که مشارکت این بخش مغز در ورزشکاران به‌صورت معناداری بیشتر از غیرورزشکاران بود.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
نفیسه افشاری؛ شهزاد طهماسبی بروجنی؛ ناصر نقدی؛ رسول حمایت طلب
چکیده
افزایش استرس بر کارکردهای شناختی اثر منفی میگذارد. ازاین‌رو شناسایی راهبردهای مناسب برای جلوگیری از کاهش عملکرد شناختی و حرکتی ضروری است. هدف از این پژوهش، بررسی اثر استرس محدودیت حرکتی بر یادگیری و حافظه و نقش پیشگیرندۀ فعالیت بدنی بر آنها بود. از میان رتهای نر آلبینو- ویستار انستیتو پاستور 32 رت به‌صورت تصادفی به چهار گروه ...
بیشتر
افزایش استرس بر کارکردهای شناختی اثر منفی میگذارد. ازاین‌رو شناسایی راهبردهای مناسب برای جلوگیری از کاهش عملکرد شناختی و حرکتی ضروری است. هدف از این پژوهش، بررسی اثر استرس محدودیت حرکتی بر یادگیری و حافظه و نقش پیشگیرندۀ فعالیت بدنی بر آنها بود. از میان رتهای نر آلبینو- ویستار انستیتو پاستور 32 رت به‌صورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. حیوانات برحسب نوع گروه در معرض مداخلههای استرس از نوع بی‌حرکتی (2 ساعت در روز × 21 روز)، دویدن با شدت ملایم (30 دقیقه در روز × 21 روز)، تعامل مداخلههای استرس و دویدن یا بدون مداخله قرار گرفتند. بهمنظور تعیین اثربخشی استرس، وزن حیوانات در دو نوبت قبل از اجرای پروتکل و پس از پایان آزمونها، اندازه‌گیری شد. آموزش و آزمون حیوانات با استفاده از ماز آبی موریس طی چند مرحله (چهار روز اکتساب و روز پنجم آزمون کاوش، سه روز استراحت و روز نهم آزمون یادداری)، انجام گرفت. بهمنظور تجزیه‌وتحلیل دادهها از آزمونهای تحلیل واریانس یکطرفه (ANOVA)، t همبسته، Repeated Measured در دوره‌های اکتساب و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافتههای تحقیق حاضر نشان داد که استرس موجب تخریب یادگیری و حافظهمی‌شود (03/0=(P. با وجود این، فعالیت بدنی تخریب عملکرد ناشی از استرس را خنثی کرد (5P=0/000). در گروهی که فعالیت بدنی صرف داشتند، تأثیر مثبت معنادار بر زمان رسیدن به سکو در مرحلۀ اکتساب (P=0/005) و عملکرد شناختی مرحله به یادداری (P=0/006) مشاهده شد که نشان‌دهندۀ تأثیر مثبت فعالیت بدنی بر یادگیری و حافظه است. با توجه به نتایج تحقیق حاضر که استرس موجب تخریب یادگیری و حافظه شد، انتظار می‌رود از فعالیت بدنی بتوان به‌عنوان عاملی مؤثر برای تعدیل استرس استفاده کرد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
مسلم رحمانی؛ علی حیرانی؛ هادی یدیتبار
چکیده
با افزایش سن تغییراتی در عملکرد شناختی نظیر پیش‌بینی و زمان واکنش در افراد رخ میدهد. به‌نظر میرسد فعالیت منظم فرد در طول عمر به تأخیر اجرای این عوامل بستگی دارد. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر تمرینات پیلاتس بر بهبود عملکرد شناختی سالمندان مرد غیرفعال شهر کرمانشاه بود. 40 مرد سالمند غیرفعال با میانگین سنی 54/6±15/72 سال، از مراکز ...
بیشتر
با افزایش سن تغییراتی در عملکرد شناختی نظیر پیش‌بینی و زمان واکنش در افراد رخ میدهد. به‌نظر میرسد فعالیت منظم فرد در طول عمر به تأخیر اجرای این عوامل بستگی دارد. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر تمرینات پیلاتس بر بهبود عملکرد شناختی سالمندان مرد غیرفعال شهر کرمانشاه بود. 40 مرد سالمند غیرفعال با میانگین سنی 54/6±15/72 سال، از مراکز نگهداری سالمندان شهر کرمانشاه انتخاب، و به‌صورت کاملاً تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. در ادامه گروه آزمایش به مدت 8 هفته پروتکل تمرینی پیلاتس را اجرا کردند. هر دو گروه در پیشآزمون و پسآزمون عملکرد شناختی، شرکت داده شدند. دادههای پیشآزمون و پسآزمون با استفاده از t همبسته، و مقایسۀ پسآزمونهای دو گروه با استفاده از t مستقل تجزیه‌وتحلیل شد. یافتهها نشان داد گروه تمرینی پیلاتس افزایش معناداری در عملکرد وضعیت شناختی و زمان واکنش در مرحلۀ پسآزمون نسبت به گروه کنترل داشت (P<0.05)، اما تفاوت معناداری بین دو گروه در عملکرد پیش‌بینی مشاهده نشد. الگوی یافتههای حاضر نشان میدهد که تمرینات پیلاتس میتواند موجب بهبود عملکرد شناختی سالمندان شود.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
علی اکبر جابری مقدم
چکیده
مقالۀ حاضر بر آن است تا به بررسی ابعاد و مؤلفه‌هایی از به‌کارگیری توانایی فردی در نظام ارزشی و نظریات معاصر با محوریت آیات و روایات مستدل در زمینۀ تربیت جسم و مهارت‌های بدنی در اسلام بپردازد. ازاین‌رو با عنایت به اینکه قراین و شواهد بسیاری دال بر نگاه سنجیده نسبت به جسم ورزیده و روان آرمیده در نظام ارزشی وجود دارد و مطالعات موردی ...
بیشتر
مقالۀ حاضر بر آن است تا به بررسی ابعاد و مؤلفه‌هایی از به‌کارگیری توانایی فردی در نظام ارزشی و نظریات معاصر با محوریت آیات و روایات مستدل در زمینۀ تربیت جسم و مهارت‌های بدنی در اسلام بپردازد. ازاین‌رو با عنایت به اینکه قراین و شواهد بسیاری دال بر نگاه سنجیده نسبت به جسم ورزیده و روان آرمیده در نظام ارزشی وجود دارد و مطالعات موردی فراوانی برای آن قابل استناد است، در این مقوله ضمن بررسی بسیار اجمالی به گذشته به‌صورت اخص به دین مبین اسلام، به رویکردها و مطالعات تطبیقی همراه با روایات مستند و سخنان صاحبنظران معاصر پرداخته شده است که از موارد مهم، به مقولۀ بهداشت روان و جسم و ویژگیهای به‌کارگیری توانایی‌های فردی و توانایی‌های عملی فرد مانند مقاوم بودن، روحیۀ متعالی، چابکی (تحرک و مهارت)، اضطرابگریزی، دوراندیشی، موقعیتشناسی و حریفشناسی اشاره شده است. در ضمن در تبیین شواهد نظام ارزشی به نمونههای عینی و تاریخی در نص صریح آیات و روایات پرداخته شده است.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
علی فتحی زاده؛ پرهام سیستانی؛ احمد ترک فر؛ حسن محمدزاده
چکیده
اجرای یک تکلیف حرکتی و تصویرسازی آن خصیصههای موازی متعددی را نشان میدهند. در این تحقیق، تأثیر تغییر ارادی سرعت تصاویر ذهنی یک توالی دشوار و پیچیده از تکنیکهای کاراته بر عملکرد حرکتی متعاقب ارزیابی شد. 24 داوطلب مرد (میانگین سنی: 27/5±58/24 سال) از کاراتهکاهایی که در انجام حرکات توالی خبره بودند، در پیشآزمون شرکت کرده و سپس ...
بیشتر
اجرای یک تکلیف حرکتی و تصویرسازی آن خصیصههای موازی متعددی را نشان میدهند. در این تحقیق، تأثیر تغییر ارادی سرعت تصاویر ذهنی یک توالی دشوار و پیچیده از تکنیکهای کاراته بر عملکرد حرکتی متعاقب ارزیابی شد. 24 داوطلب مرد (میانگین سنی: 27/5±58/24 سال) از کاراتهکاهایی که در انجام حرکات توالی خبره بودند، در پیشآزمون شرکت کرده و سپس طی دورۀ تمرینی تکلیف حرکتی را در سه گروه زمان حقیقی، سریع و آهسته به‌ترتیب با سرعت طبیعی، سریعتر و آهستهتر تصویرسازی کردند. پسآزمون نیز همانند پیشآزمون انجام گرفت. بهمنظور تجزیه‌وتحلیل دادهها، از تحلیل واریانس یکطرفه و آزمونهایt استفاده شد. نتایج مشخص کرد، تفاوت زمانی بین مدت تصویرسازی حرکتی و اجرای جسمانیِ گروه زمان حقیقی وجود نداشته (05/0P>) و درحالی‌که کاهش سرعت تصویرسازی گروه آهسته نسبت به اجرای عملی پیشآزمون خودشان معنادار نبوده (05/0P>)، گروه سریع به تصاویر ذهنی خود در دورۀ تمرینی شتاب داده است (05/0P<). مقایسۀ پیشآزمون و پسآزمون توسط آزمون t ـهمبسته نشان داد، کاراتهکاها پس از تصویرسازی زمان حقیقی و سریع، زمان عملکرد خود را بهبود داده (05/0P<) و تصویرسازی آهسته تأثیری بر اجرای پسآزمون نداشته است (05/0P>). همچنین نتایج آزمون t ـمستقل نشان داد، اختلاف معناداری بین اثر تصویرسازی زمان حقیقی و سریع وجود نداشت (05/0P>). به‌نظر میرسد، تصویرسازی با سرعت اعمال حقیقی و تصویرسازی سریع نسبت به تصویرسازی آهسته دارای مزیت در بهبود مدت زمان عملکرد هستند. میتوان نتیجه گرفت، سرعت تصاویر ذهنی در تصویرسازی حرکتی عامل مهمی است و پیشنهاد میشود توسط ورزشکاران کنترل شود.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
رخساره بادامی؛ مریم نزاکت الحسینی؛ فهیمه رجبی؛ منصوره جعفری
چکیده
هدف از مطالعۀ حاضر، تعیین تأثیر سطوح مختلف شاخص تودۀ بدن (BMI) بر اجرای مهارت‌های بنیادی کودکان شش‌سالۀ شهر اصفهان بود. بدین منظور، مهارت‌های بنیادی کودکان بسیار لاغر (19 نفر)، دارای وزن نرمال (19 نفر)، و دچار اضافه وزن (19 نفر) که از نظر جنس و وضعیت اجتماعی – اقتصادی همتاسازی شده بودند، با استفاده از مجموعه آزمونهای ارزیابی حرکت کودکان ...
بیشتر
هدف از مطالعۀ حاضر، تعیین تأثیر سطوح مختلف شاخص تودۀ بدن (BMI) بر اجرای مهارت‌های بنیادی کودکان شش‌سالۀ شهر اصفهان بود. بدین منظور، مهارت‌های بنیادی کودکان بسیار لاغر (19 نفر)، دارای وزن نرمال (19 نفر)، و دچار اضافه وزن (19 نفر) که از نظر جنس و وضعیت اجتماعی – اقتصادی همتاسازی شده بودند، با استفاده از مجموعه آزمونهای ارزیابی حرکت کودکان (M-ABC) سنجیده شد. از هشت آیتم آزمونM-ABC، دو گروه وزن نرمال و اضافه وزن، تنها در آیتم حفظ تعادل روی پای ترجیحی، و دو گروه وزن نرمال و بسیار لاغر، تنها در آیتم راه رفتن پاشنه بلند با یکدیگر تفاوت داشتند. اما، مهم این بود که میزان اختلال هماهنگی حرکتی کل که از مجموع نمرههای استاندارد آیتمها بهدست میآید، در کودکان بسیار لاغر و دارای اضافه وزن، بیشتر از کودکان وزن نرمال بود.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
