مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
محمدعلی سالیانه؛ رسول حمایت طلب؛ محمود شیخ؛ ناصر نقدی
چکیده
هدف این پژوهش بررسی فعالیت ورزشی اجباری با شدت متوسط بر فراموشی ناشی از آلزایمر در رت‌های نر بالغ بود. به این منظور 48 سر رت نر بالغ از نژاد آلبینو- ویستار به‌صورت تصادفی در شش گروه و هر گروه، 8 سر جایگزین شدند، شامل گروههای کنترل، دریافت‌کنندۀ دارونما (سالین)، دریافت‌کنندۀ دارو- ورزش، سالین- ورزش، ورزش و دریافت‌کنندۀ دارو. از ...
بیشتر
هدف این پژوهش بررسی فعالیت ورزشی اجباری با شدت متوسط بر فراموشی ناشی از آلزایمر در رت‌های نر بالغ بود. به این منظور 48 سر رت نر بالغ از نژاد آلبینو- ویستار به‌صورت تصادفی در شش گروه و هر گروه، 8 سر جایگزین شدند، شامل گروههای کنترل، دریافت‌کنندۀ دارونما (سالین)، دریافت‌کنندۀ دارو- ورزش، سالین- ورزش، ورزش و دریافت‌کنندۀ دارو. از داروی دیسیکلومین (mg/kg16) به‌منظور ایجاد فراموشی شبه‌آلزایمر و ورزش با شدت متوسط (60 دقیقه در روز×30 روز)، استفاده شد. آموزش و آزمون حیوانات با استفاده از ماز آبی موریس انجام گرفت. یافته‌ها نشان داد که گروه دریافت‌کنندۀ دیسیکلومین نسبت به گروه ورزش، کنترل و سالین در مراحل اکتساب (044/0=P) و به‌خاطرآوری (031/0=P) تأخیر زمانی بیشتری در رسیدن به سکو داشت. اما بین گروههای ورزش، ورزش – سالین، نسبت به ورزش – دیسیکلومین اختلاف معناداری مشاهده نشد. همچنین نتایج نشان داد که اختلاف معناداری (تأخیر زمانی در رسیدن به سکو) بین گروههای دیسیکلومین– ورزش، سالین– ورزش نسبت به دیسیکلومین در مراحل اکتساب (005/0= P) و به‌خاطرآوری (002/0=P)، مشاهده شد. در نتیجه، نتایج این مطالعه نشان داد که دیسیکلومین موجب تخریب حافظه و یادگیری در مرحلۀ اکتساب و به‌خاطرآوری می‌شود و 30 جلسه دویدن با شدت متوسط (اجباری) می‌تواند از تخریب حافظه جلوگیری کند.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
مهرزاد خارستانی؛ مهدی ضرغامی؛ پروانه شفیع نیا
چکیده
هدف از این مطالعه بررسی تأثیر تصویرسازی ذهنی و تمرین بدنی بر تعادل پویای بیماران مرد اسکلروسیس چندگانه بود. مطالعۀ حاضر نیمه‌تجربی و جامعۀ آماری شامل بیماران مرد اسکلروسیس چندگانۀ شهر اهواز در سال 1391 بود (300 نفر). برای نمونه‌گیری از پرسشنامۀ تصویرسازی بینایی و حسی-حرکتی و مقیاس EDSS در بین جامعۀ مورد نظر استفاده شد. در نهایت 33 نفر ...
بیشتر
هدف از این مطالعه بررسی تأثیر تصویرسازی ذهنی و تمرین بدنی بر تعادل پویای بیماران مرد اسکلروسیس چندگانه بود. مطالعۀ حاضر نیمه‌تجربی و جامعۀ آماری شامل بیماران مرد اسکلروسیس چندگانۀ شهر اهواز در سال 1391 بود (300 نفر). برای نمونه‌گیری از پرسشنامۀ تصویرسازی بینایی و حسی-حرکتی و مقیاس EDSS در بین جامعۀ مورد نظر استفاده شد. در نهایت 33 نفر با توانایی تصویرسازی یکسان و دارای اختلال متوسط در مقیاس گسترش‌یافتۀ ناتوانی انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در سه گروه تصویرسازی ذهنی-تمرین بدنی(11نفر)، تصویرسازی ذهنی (11نفر) و تمرین بدنی (11نفر به‌عنوان گروه کنترل) قرار گرفتند.آزمون بلند شدن و رفتن زماندار برای ارزیابی تعادل پویا در پیشآزمون، پسآزمون و آزمون یادداری استفاده شد. برنامۀ تمرینی، 3 جلسه در هفته به مدت شش هفته بود. آزمون یادداری دو هفته پس از آخرین جلسة تمرینی گرفته شد. بعد از بررسی نرمال بودن دادهها و برابری واریانسها، دادهها به روش آماری تحلیل واریانس یکراهه با اندازهگیری تکراری، تحلیل واریانس یکراهه و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین گروهها در مرحلۀ پسآزمون (02/0=P) و یادداری (003/0=P) تفاوت معناداری وجود دارد و در هر دو مرحله گروه ترکیبی در مقایسه با گروههای دیگر اجرای بهتری داشت. با توجه به نتایج تحقیق، تصویرسازی ذهنی را میتوان به‌عنوان یک روش کاربردی برای عملکرد بهتر تعادل پویای افراد اسکلروسیس چندگانه محسوب کرد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
بهروز عبدلی؛ نصور احمدی؛ اعظم قزی
چکیده
براساس فرضیۀ اختصاصی تمرین، در دسترس بودن بینایی در طول تمرین، به تخریب عملکرد در آزمون انتقال بدون بینایی منجر می‌شود. یک فرضیه این است که بینایی‌کامل به‌عنوان منبع اطلاعاتی غالب مانع پردازش منابع حسی دیگر می‌شود، در این صورت احتمالاً تضعیف بینایی موجب کاهش تسلط بینایی بر دیگر منابع حسی می‌شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین ...
بیشتر
براساس فرضیۀ اختصاصی تمرین، در دسترس بودن بینایی در طول تمرین، به تخریب عملکرد در آزمون انتقال بدون بینایی منجر می‌شود. یک فرضیه این است که بینایی‌کامل به‌عنوان منبع اطلاعاتی غالب مانع پردازش منابع حسی دیگر می‌شود، در این صورت احتمالاً تضعیف بینایی موجب کاهش تسلط بینایی بر دیگر منابع حسی می‌شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر سطوح متفاوت بینایی و مقدار تمرین بر دقت پرتاب دارت اجرا شد. به این منظور 30 نفر از دانشجویان دختر راست‌دست دانشگاه شهید بهشتی با میانگین سنی 47/1±80/22سال، داوطلبانه انتخاب و به‌طور تصادفی به سه گروه بینایی‌کامل، بدون بینایی و بینایی تضعیف‌شده تقسیم شدند. مراحل اکتساب شامل دو مرحلۀ تمرین کم (45 کوشش) و تمرین زیاد (300 کوشش) بود. نتایج تحلیل واریانس دو‌عاملی مرکب (3×2) نشان داد که حذف بینایی اثر تخریبی در اوایل تمرین نداشت، اما پس از تمرین زیاد، با حذف بینایی اثر تخریبی در اجرای گروه بینایی‌کامل، مشاهده شد (001/0=P). همچنین عملکرد گروه بینایی تضعیف‌شده تحت تأثیر حذف بینایی قرار نگرفت که میتوان نتیجه گرفت که بینایی تضعیف‌شده احتمالاً مانع پردازش دیگر منابع اطلاعات‌حسی نمی‌شود. یافته‌های این تحقیق از فرضیۀ اختصاصی‌تمرین پس از 300 کوشش تمرینی با حذف بینایی حمایت کرد. اما از این فرضیه با اضافه کردن بینایی حمایت نشد و غالب بودن اطلاعات حس عمقی مشاهده نشد. احتمالاً وابستگی به منبع اطلاعات‌آور برتر (در اینجا بینایی) زودتر اتفاق می‌افتد، درحالی‌که وابستگی به منبع اطلاعاتی ثانویه (حس‌عمقی) زمان‌بر است و بعد از تعداد کوشش‌های تمرینی بیشتری رخ می‌دهد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
عباس اکبری ورزنه؛ رخساره بادامی؛ مهدی نمازی زاده
چکیده
هدف کلی پژوهش حاضر، مطالعة اثر سبک‌های شناختی مستقل از زمینه و وابسته به زمینه بر یادگیری یک تکلیف هدفگیری در محیط باز و بسته بر مبنای منطق فازی و کلاسیک است. به این منظور، 60 دانشآموز پسر با دامنة سنی 17-16 سال در چهار گروه 15 نفری مستقل از زمینه به شیوۀ کلاسیک، وابسته به زمینه به شیوۀ کلاسیک، مستقل از زمینه به شیوۀ فازی و وابسته به ...
بیشتر
هدف کلی پژوهش حاضر، مطالعة اثر سبک‌های شناختی مستقل از زمینه و وابسته به زمینه بر یادگیری یک تکلیف هدفگیری در محیط باز و بسته بر مبنای منطق فازی و کلاسیک است. به این منظور، 60 دانشآموز پسر با دامنة سنی 17-16 سال در چهار گروه 15 نفری مستقل از زمینه به شیوۀ کلاسیک، وابسته به زمینه به شیوۀ کلاسیک، مستقل از زمینه به شیوۀ فازی و وابسته به زمینه به شیوۀ فازی قرار گرفتند. شرکتکنندگان در هر گروه در هر دو شرایط محیطی باز و بسته به آزمون پاس بسکتبال پرداختند. مرحلة اکتساب، شش جلسه و در هر جلسه، شامل اجرای شصت کوشش در قالب شش بلوک ده‌تایی بود. آزمون انتقال یک روز و آزمون یادداری یک هفته بعد از مرحلۀ اکتساب انجام گرفت. نتایج نشان داد که بین شرکتکنندگان مستقل از زمینه و وابسته به زمینه به شیوۀ کلاسیک در هر دو شرایط محیطی باز و بسته تفاوت معناداری وجود دارد و در تمام مراحل آزمون (اکتساب، یادداری، انتقال) شرکتکنندگان مستقل از زمینه عملکرد بهتری داشتند. اما بین دو گروه مستقل از زمینه و وابسته به زمینه به شیوۀ فازی، تفاوت معناداری مشاهده نشد. با این حال، مقایسة میانگین‌ها، برتری شرکتکنندگان مستقل از زمینه را در شرایط محیطی بسته و عملکرد بهتر شرکتکنندگان وابسته به زمینه را در محیط باز نشان داد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
راضیه خانمحمدی؛ حسن خلجی؛ رضا یوسفی
چکیده
در سال‌های اخیر محققان به بررسی اثر تصویرسازی پتلپ بر عملکرد حرکتی و اینکه چطور تصویرسازی پتلپ می‌تواند موجب بهبود عملکرد شود، علاقه‌مند شده‌اند. هدف این پژوهش مقایسۀ اثر تصویرسازی پتلپ در برابر تمرین تعادلی بر تعادل پویای سالمندان بود. شرکتکنندگان 42 سالمند مرد ساکن شهر اراک بودند. آنها براساس نمرۀ پیشآزمون تعادل پویا به چهار ...
بیشتر
در سال‌های اخیر محققان به بررسی اثر تصویرسازی پتلپ بر عملکرد حرکتی و اینکه چطور تصویرسازی پتلپ می‌تواند موجب بهبود عملکرد شود، علاقه‌مند شده‌اند. هدف این پژوهش مقایسۀ اثر تصویرسازی پتلپ در برابر تمرین تعادلی بر تعادل پویای سالمندان بود. شرکتکنندگان 42 سالمند مرد ساکن شهر اراک بودند. آنها براساس نمرۀ پیشآزمون تعادل پویا به چهار گروه تقسیم شدند. برای اندازهگیری تعادل پویای افراد، از آزمون تعادل بس و ستاره استفاده شد. گروههای تمرینی همگن شامل تصویرسازی پتلپ، تمرین تعادلی، تمرین ترکیبی (تمرین تعادلی و تمرین تصویرسازی پتلپ) و گروه کنترل بودند. گروهها به‌جز گروه کنترل تمرینات را به مدت شش هفته و هفته‌ای سه جلسه انجام دادند که مدت زمان هر جلسۀ تمرینی 45 دقیقه بود. از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره با اندازهگیری مکرر برای تجزیه‌وتحلیل دادهها (در سطح معناداری1 0/0≥P) استفاده شد. نتایج نشان داد گروههای تمرین ترکیبی و تمرین تعادلی بهبود معناداری در تعادل پویای بس و ستاره نشان دادند (000/0=P ، 001/0=P، 000/0=P، 000/0=P). گروه تصویرسازی پتلپ و گروه کنترل در تعادل پویای بس و ستاره بهبود معناداری نشان ندادند (24/0=P ، 53/0=P، 36/0=P، 28/0=P). همچنین گروه ترکیبی بیشتر از گروه تمرین تعادلی بهبود در تعادل پویای بس و ستاره را نشان دادند (002/0= ,P004/0=P). به‌طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که تمرین تصویرسازی پتلپ به‌همراه تمرین جسمانی، تعادل پویا را در میان سالمندان مرد بهبود بخشید، ولی تصویرسازی پتلپ به‌تنهایی در بهبود تعادل پویای سالمندان مرد مؤثر واقع نشد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
فرهنگ یزدان پرست؛ حمید صالحی؛ شهرام لنجان نژادیان
چکیده
به احساساتی که یک ورزشکار در خصوص اجرا در یک موقعیت رقابتی دارد، فشار گفته می‌شود. هدف اصلی این تحقیق بررسی تغییرات سینماتیکی سرویس تنیس نسبت به افزایش فشار رقابتی بود. بیست تنیسور مرد نیمه‌حرفه‌ای راست‌دست 120 سرویس را تحت فشار پایین (عادی) و فشار رقابتی بالا اجرا کردند. بررسی فشار (ضربان قلب و اضطراب حالتی رقابتی ادراک‌شده) پیش ...
بیشتر
به احساساتی که یک ورزشکار در خصوص اجرا در یک موقعیت رقابتی دارد، فشار گفته می‌شود. هدف اصلی این تحقیق بررسی تغییرات سینماتیکی سرویس تنیس نسبت به افزایش فشار رقابتی بود. بیست تنیسور مرد نیمه‌حرفه‌ای راست‌دست 120 سرویس را تحت فشار پایین (عادی) و فشار رقابتی بالا اجرا کردند. بررسی فشار (ضربان قلب و اضطراب حالتی رقابتی ادراک‌شده) پیش از اجرای سرویسها در مرحلۀ فشار پایین و بالا انجام گرفت. اجرا و پارامترهای سینماتیکی (تجزیه‌وتحلیل دوبعدی حرکت) سرویسها نیز اندازهگیری شد. دستکاری شرایط فشار افزایش معناداری را در ضربان قلب و فشار ادراک‌شده از شرایط فشار پایین به فشار بالا نشان داد (001/0P<). از افت عملکرد (001/0P<) نتیجهگیری شد که اثر انسداد تحت فشار مشاهده شده است. نتایج نشان داد تحت فشار، ارتفاع سرویسها به‌طور معناداری کاهش یافت (001/0P<)، ولی سرعت توپ بدون تغییر باقی ماند (05/0P>). در این پژوهش تغییرات عملکرد تحت فشار رقابتی با استفاده از فاکتورهای سینماتیکی تبیین شد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
جلال دهقانی زاده؛ مریم لطفی؛ حسن محمد زاده
چکیده
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرین جسمانی و تمرین حافظۀ کاری بر توانایی چرخش ذهنی بود. به این منظور 45 نفر دانشجوی دختر غیرورزشکار به‌صورت هدفمند انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در یکی از گروههای تمرین ایروبیک، تمرین حافظۀ کاری و گروه کنترل قرار گرفتند (هر گروه 15 نفر). طرح تحقیق از نوع نیمه‌تجربی و به‌صورت پیشآزمون ـ پسآزمون با گروه ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرین جسمانی و تمرین حافظۀ کاری بر توانایی چرخش ذهنی بود. به این منظور 45 نفر دانشجوی دختر غیرورزشکار به‌صورت هدفمند انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در یکی از گروههای تمرین ایروبیک، تمرین حافظۀ کاری و گروه کنترل قرار گرفتند (هر گروه 15 نفر). طرح تحقیق از نوع نیمه‌تجربی و به‌صورت پیشآزمون ـ پسآزمون با گروه کنترل بود که از تمامی نمونه‌ها، آزمون چرخش ذهنی گرفته شد. گروه تمرین بدنی و گروه تمرین حافظۀ کاری، روزانه به مدت 30 دقیقه به‌ترتیب در تمرین ایروبیک و تمرین حافظۀ کاری به مدت دو هفته شرکت کردند. گروه کنترل نیز به فعالیت روزانۀ خود پرداخت. نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس تکراری نشان داد که تمرین ایروبیک و تمرین حافظۀ کاری بر توانایی چرخش ذهنی تأثیر دارد (05/0P≤). یافته‌ها حاکی از تسهیل تواناییهای شناختی بهوسیلۀ مداخلات شناختی و حرکتی است.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
احمدرضا موحدی؛ عباس بهرام؛ سحر بردبار
چکیده
هدف از مطالعۀ حاضر، بررسی تأثیر شیوه‌های مختلف خودگفتاری انگیزشی، آموزشی و ترکیبی بر اکتساب و یادگیری یک تکلیف ادراکی حرکتی (دارت) و خودکارامدی جسمانی در دانش‌آموزان دختر 18-13 ساله بود. 48 دانشآموز دختر با میانگین سنی 46/15 سال که در پرتاب دارت مبتدی بودند، داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنیها پس از شرکت در جلسۀ آموزشی و ...
بیشتر
هدف از مطالعۀ حاضر، بررسی تأثیر شیوه‌های مختلف خودگفتاری انگیزشی، آموزشی و ترکیبی بر اکتساب و یادگیری یک تکلیف ادراکی حرکتی (دارت) و خودکارامدی جسمانی در دانش‌آموزان دختر 18-13 ساله بود. 48 دانشآموز دختر با میانگین سنی 46/15 سال که در پرتاب دارت مبتدی بودند، داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنیها پس از شرکت در جلسۀ آموزشی و پیشآزمون به چهار گروه 12 نفری شامل گروههای خودگفتاری انگیزشی، آموزشی، انگیزشی-آموزشی و تمرین جسمانی تقسیم شدند. دورۀ مداخله شامل 10 جلسه اکتساب، دو جلسه آزمون یادداری و یک جلسه آزمون انتقال بود. برای تحلیل دادهها از تحلیل واریانس یکراهه و تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر استفاده شد. یافته‌های این پژوهش نشان داد که در مراحل اکتساب، یادداری فوری و یادداری تأخیری شیوه‌های خودگفتاری ترکیبی (انگیزشی-آموزشی) و آموزشی بیشتر از خودگفتاری انگیزشی و تمرین جسمانی به بهبود عملکرد پرتاب دارت در نوجوانان 18-13 ساله منجر شد. در مرحلۀ انتقال بهترین عملکرد مربوط به شیوۀ خودگفتاری آموزشی بود و سه شیوۀ دیگر به یک اندازه عملکرد داشتند. همچنین نتایج نشان داد که مداخلههای مختلف اثر معناداری بر خودکارامدی جسمانی افراد نداشت.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
هانیه محمدی؛ شهزاد طهماسبی بروجنی؛ جمال فاضل کلخوران
چکیده
هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر تداخل ضمنی بر تعادل افراد کمتوان ذهنی بود. بدین منظور 40 نفر از پسران کمتوان ذهنی آموزش‌پذیر شهر قزوین (میانگین سنی 120/3 ±45/24 سال) به‌طور تصادفی به دو گروه تمرینی قالبی و تصادفی تقسیم شدند. پس از انجام پیشآزمون، آزمودنیهای هر گروه با توجه به نوع آرایش تمرینی خود، تمرینات خود را به مدت 4 هفته (3 ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر تداخل ضمنی بر تعادل افراد کمتوان ذهنی بود. بدین منظور 40 نفر از پسران کمتوان ذهنی آموزش‌پذیر شهر قزوین (میانگین سنی 120/3 ±45/24 سال) به‌طور تصادفی به دو گروه تمرینی قالبی و تصادفی تقسیم شدند. پس از انجام پیشآزمون، آزمودنیهای هر گروه با توجه به نوع آرایش تمرینی خود، تمرینات خود را به مدت 4 هفته (3 جلسه در هر هفته) به‌عنوان مرحلۀ اکتساب، انجام دادند. سپس از آزمودنیها، آزمون اکتساب و پس از 48 ساعت، به‌ترتیب آزمونهای یادداری و انتقال به‌عمل آمد. پس از تأیید توزیع طبیعی دادهها از طریق آزمون کولموگروف اسمیرنوف و بررسی همگنی واریانسها با آمارة لون، نتایج تحلیل واریانس اندازه‌های تکراری نشان داد که اعمال مداخله مؤثر بوده است و گروهها پیشرفت معناداری داشته‌اند (0005/0P=). همچنین نتایج تی مستقل به‌منظور مقایسۀ دو گروه در تعادل ایستا نشان داد که گروه تمرین تصادفی در آزمون یادداری بهتر عمل کرد (007/0P=)، درحالی‌که اختلاف معناداری در آزمون انتقال بین گروهها مشاهده نشد (061/0P=). همچنین، نتایج تعادل پویا نشان داد که گروه تمرین تصادفی، نسبت به گروه تمرین قالبی عملکرد بهتر و اختلاف معناداری در آزمون یادداری و انتقال داشت (به‌ترتیب 001/0P= و 002/0P=). بنابراین افراد کمتوان ذهنی نیز میتوانند از تأثیرات سودمند تمرین تصادفی بهرهمند شوند.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
قباد محرابیان؛ علی حیرانی؛ محمود قلی پور
چکیده
این تحقیق با هدف بررسی تأثیر دستورالعمل‌های مختلف کانون توجه و سبک‌های شناختی بر یادگیری مهارت پرتاب دارت اجرا شد. 80 کودک به روش تصادفی انتخاب و براساس نمره‌های پیشآزمون (10 پرتاب دارت)، به چهار گروه مساوی 1. مستقل از زمینه - توجه بیرونی، 2. مستقل از زمینه - توجه درونی، 3. وابسته به زمینه - توجه بیرونی و 4. وابسته به زمینه - توجه درونی تقسیم ...
بیشتر
این تحقیق با هدف بررسی تأثیر دستورالعمل‌های مختلف کانون توجه و سبک‌های شناختی بر یادگیری مهارت پرتاب دارت اجرا شد. 80 کودک به روش تصادفی انتخاب و براساس نمره‌های پیشآزمون (10 پرتاب دارت)، به چهار گروه مساوی 1. مستقل از زمینه - توجه بیرونی، 2. مستقل از زمینه - توجه درونی، 3. وابسته به زمینه - توجه بیرونی و 4. وابسته به زمینه - توجه درونی تقسیم شدند. سپس در مرحلۀ اکتساب شش بلوک ده‌کوششی تکلیف پرتاب دارت را مطابق تمرکز توجه و سبک شناختی‌شان تمرین کردند. آزمون یادداری همانند پیشآزمون 24 ساعت بعد از اکتساب انجام گرفت. پس از اطمینان از توزیع طبیعی دادهها با استفاده از آزمون کولموگروف- اسمیرنوف، آزمونهای تحلیل واریانس 4*6 با تکرار سنجش روی عامل بلوک و آنوا یکراهه و تست تعقیبی بونفرونی در مراحل اکتساب و یادداری به‌ترتیب به‌کار گرفته شدند. نتایج نشان داد در تمام مراحل بین نمره‌های گروهها تفاوت معنادار بوده (05/P<) و افراد با سبک شناختی مستقل از زمینه در شرایط کانون توجه بیرونی نسبت به کانون توجه درونی عملکرد بهتری داشتند و گروه سبک شناختی وابسته به زمینه با کانون توجه درونی عملکرد بهتری نسبت به کانون توجه بیرونی داشتند. به‌عبارت دیگر، در حین اتخاذ کانون‌های توجهی، سبک‌های شناختی افراد نیز باید مدنظر قرار گیرد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
سمیه قراخانلو؛ پریوش نوربخش؛ حسین سپاسی
چکیده
هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر بازخورد هنجاری مثبت بر اکتساب و یادداری مهارت هدفگیری پرتابی بود. روش تحقیق نیمه‌تجربی و جامعۀ آماری دانش‌آموزان دختر پنجم ابتدایی بودند. از جامعۀ هدف، 60 دانشآموز به‌طور تصادفی انتخاب شدند و در چهار گروه هنجاری تکلیف‌گرا، بدون هنجاری تکلیف‌گرا، هنجاری خودگرا و بدون هنجاری خودگرا قرار گرفتند. ...
بیشتر
هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر بازخورد هنجاری مثبت بر اکتساب و یادداری مهارت هدفگیری پرتابی بود. روش تحقیق نیمه‌تجربی و جامعۀ آماری دانش‌آموزان دختر پنجم ابتدایی بودند. از جامعۀ هدف، 60 دانشآموز به‌طور تصادفی انتخاب شدند و در چهار گروه هنجاری تکلیف‌گرا، بدون هنجاری تکلیف‌گرا، هنجاری خودگرا و بدون هنجاری خودگرا قرار گرفتند. آزمودنیها در پیشآزمون 10 پرتاب بدون دریافت بازخورد را تجربه کردند. مرحلۀ اکتساب سه روز به طول انجامید و طی آن آزمودنیها روزانه 20 پرتاب و در مجموع 60 پرتاب انجام دادند. در این مرحله تمام گروهها بازخورد دریافت میکردند، ولی تنها گروه هنجاری مثبتگرا بود که 20 درصد بیشتر بازخورد دریافت میکرد. پس از 48 ساعت، آزمودنیها به آزمون یادداری پاسخ دادند. نتایج تفاوت معناداری بین عملکرد بازخورد گروهها در مرحلۀ اکتساب نشان نداد، ولی این تفاوت در مرحلۀ یادداری معنادار گزارش شد. نتایج پیگیری آزمون توکی نشان داد که بین میانگین امتیازهای آزمودنیها در گروههای بازخورد هنجاری و بدون بازخورد هنجاری خودگرا تفاوت معنادار است. تفاوت معناداری بین گروههای تکلیف‌گرا و خودگرا در شایستگی ادراک‌شده مشاهده نشد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
آسیه ذوقی؛ معصومه شجاعی؛ عبدالله قاسمی
چکیده
رشد کودک بر مبنای ترکیبی از عوامل محیطی، ارگانیسمی، فیزیولوژیکی و ژنتیکی شکل می‌گیرد. تحقیقات اخیر در زمینۀ رشد کودک و نوزاد به طرز قانع‌کننده‌ای نشان میدهند که بهترین سطح رشد با یک محیط برانگیزاننده و حمایت زمینهای قوی است که رخ می‌دهد. هدف کلی این تحقیق ارزیابی اثر مداخلۀ فراهم‌سازی محیط بر رشد اجتماعی ...
بیشتر
رشد کودک بر مبنای ترکیبی از عوامل محیطی، ارگانیسمی، فیزیولوژیکی و ژنتیکی شکل می‌گیرد. تحقیقات اخیر در زمینۀ رشد کودک و نوزاد به طرز قانع‌کننده‌ای نشان میدهند که بهترین سطح رشد با یک محیط برانگیزاننده و حمایت زمینهای قوی است که رخ می‌دهد. هدف کلی این تحقیق ارزیابی اثر مداخلۀ فراهم‌سازی محیط بر رشد اجتماعی نوپایان 42-24 ماهه است. نمونه‌های این تحقیق شامل 46 نوپای سالم 42-24 ماهۀ شهرستان قوچان هستند که به روش خوشه‌ای چندمرحله‌ای از بین جامعه به‌صورت تصادفی انتخاب شدند. نمونه‌ها در سه گروه تجربی (16 نفر)، مهدکودک (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت 36 جلسه (3 ماه) در محیط فراهم‌سازی‌شده قرار گرفت. در این تحقیق برای بررسی محیط خانۀ نوپایان و محیط فراهم‌سازی‌شده برای گروه تجربی از مقیاس خودسنجی فراهم‌سازی در محیط خانه برای رشد حرکتی و برای رشد اجتماعی از مقیاس واینلند استفاده شد. دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک‌متغیر تجزیه‌وتحلیل شد. نتایج نشان داد که بین رشد اجتماعی گروهها تفاوت معناداری وجود نداشت (963/0P=). یافته‌های حاصل نشان داد که فراهم‌سازی محیط بر رشد اجتماعی نوپایان گروه تجربی اثر نداشت. بنابراین نتیجۀ مطالعۀ حاضر فراهم‌سازی محیط را بر رشد اجتماعی نوپایان 42-24 ماهه مؤثر نمی‌داند.
