مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
حانیه اکبرآبادی؛ داود فاضلی؛ پروانه شمسی پور دهکردی
چکیده
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین افتراقی و تداخل زمینهای بر یادگیری و بازنمایی ذهنی ضربۀ گلف بود.
روش پژوهش: 50 دانشجوی دختر راستدست 20 تا 35 ساله با بینایی طبیعی از دانشگاه الزهرا بهصورت هدفمند انتخاب و بهطور تصادفی در پنج گروه یادگیری افتراقی تصادفی، افتراقی مسدود، تداخل زمینهای تصادفی، تداخل زمینهای مسدود و کنترل تقسیم ...
بیشتر
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین افتراقی و تداخل زمینهای بر یادگیری و بازنمایی ذهنی ضربۀ گلف بود.
روش پژوهش: 50 دانشجوی دختر راستدست 20 تا 35 ساله با بینایی طبیعی از دانشگاه الزهرا بهصورت هدفمند انتخاب و بهطور تصادفی در پنج گروه یادگیری افتراقی تصادفی، افتراقی مسدود، تداخل زمینهای تصادفی، تداخل زمینهای مسدود و کنترل تقسیم شدند. برای اجرای تکلیف از توپ و چوب استاندارد گلف، اهداف دایرهای با قطر 11 سانتیمتر روی زمین چمن (9×4 متر) و نرمافزار سنجش بازنمایی ذهنی استفاده شد. آزمودنیها در پیشآزمون تکلیف سنجش بازنمایی ذهنی و 15 ضربه از فاصلۀ 3 متری را اجرا کردند. در مرحلۀ اکتساب، 12 بلوک 15 کوششی مطابق دستورالعمل گروهی انجام دادند. 24 ساعت بعد، در آزمون یادداری مشابه با پیشآزمون و در آزمون انتقال، 15 ضربه از فاصلۀ 5 متری اجرا شد.
یافتهها: نتایج نشان داد در مرحلۀ اکتساب، عملکرد گروه افتراقی تصادفی بهطور معناداری ضعیفتر از سایر گروهها بود (0/001=P). در آزمون یادداری، گروههای افتراقی تصادفی و تداخل زمینهای تصادفی دقت بالاتری نسبت به گروههای مسدود داشتند (0/001=P) و در آزمون انتقال، گروههای یادگیری افتراقی عملکرد دقیقتری نشان دادند. همچنین بازنمایی ذهنی در یادداری برای گروه افتراقی تصادفی نسبت به پیشآزمون بهطور معناداری بهبود یافت (0/001=P).
نتیجهگیری: تغییرات مستمر در یادگیری افتراقی احتمالاً به دلایلی مانند ظهور جاذبهای وابسته به خود و زمینه و نوسانات تصادفی به تعمیمپذیری بالاتر در مقایسه با تداخل زمینهای منجر شده است.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
شعله فرهمند؛ الهه عرب عامری؛ شهزاد طهماسبی بروجنی؛ سید محمد مهدی میرباقری؛ مرتضی حیدری
چکیده
مقدمه: پژوهشهایی که به بررسی عملکرد اندام فوقانی کودکان فلج مغزی همیپلژی پرداختهاند، بیشتر از تکالیف تکدستی شامل تکنیک محدود کردن دست سالم استفاده کردهاند، اما این روش به مشکلات هیجانی در کودک منجر میشد. هدف این پژوهش بررسی عملکرد دست پس از تمرین دریافت دودستی هندبال در کودکان مبتلا به فلج مغزی همیپلژی بود.روش پژوهش: شرکتکنندگان ...
بیشتر
مقدمه: پژوهشهایی که به بررسی عملکرد اندام فوقانی کودکان فلج مغزی همیپلژی پرداختهاند، بیشتر از تکالیف تکدستی شامل تکنیک محدود کردن دست سالم استفاده کردهاند، اما این روش به مشکلات هیجانی در کودک منجر میشد. هدف این پژوهش بررسی عملکرد دست پس از تمرین دریافت دودستی هندبال در کودکان مبتلا به فلج مغزی همیپلژی بود.روش پژوهش: شرکتکنندگان پنج کودک مراجعهکننده به کلینیک فخر صادق با میانگین سنی 2/28±10/2 سال بودند که بهصورت در دسترس انتخاب شدند. والدین کودکان برگۀ رضایتنامه را تکمیل کردند. هر شرکتکننده در مجموع یک بار پیش و یک بار پس از تمرین با استفاده از آزمون پوردو پگ بورد آزمایش شد و عملکرد تکدستی، دودستی همزمان و متوالی بررسی شد. شرکتکنندگان در مجموع شش هفته، هر هفته دو جلسۀ 30 دقیقهای تمرینات دودستی را انجام دادند.یافتهها: تمرینات عملکرد دست کمتر آسیبدیده (P=0/03) و هماهنگی دودستی متوالی (0/00=P) بهطور معناداری افزایش یافت، اما هماهنگی دودستی همزمان پیشرفت معناداری نداشت (0/08=P). همچنین پیشرفت معناداری در دست بیشتر آسیبدیده مشاهده نشد (0/06=P).نتیجهگیری: بهنظر میرسد استفاده از تمرینات دریافت دودستی توپ میتواند در بهبود هماهنگی دودستی متوالی و عملکرد دست کمتر آسیبدیده کودکان فلج مغزی همیپلژی مؤثر باشد و بهعنوان روشی مداخلهای در توانبخشی حرکتی این کودکان استفاده شود.
