سحر میرکوبندی؛ مرتضی طاهری؛ خدیجه ایران دوست
چکیده
در طول مراحل رشد حرکتی، مهارت های ینیادی جابجایی تاثیربسزایی در تقویت رشد حرکتی در طول عمر خواهند داشت چرا که با ایجاد امکان برای واکاوی بیشتر محیط موجبات رشد بهتر را مهیا می کند. هدف از تحقیق حاضر مقایسه مهارتهای بنیادی جابجایی در کودکان 7 سال مبتلا به ناهنجاری‌های اندام تحتانی با افراد سالم بود. جامعه آماری تحقیق حاضر، دانش‌آموزان ...
بیشتر
در طول مراحل رشد حرکتی، مهارت های ینیادی جابجایی تاثیربسزایی در تقویت رشد حرکتی در طول عمر خواهند داشت چرا که با ایجاد امکان برای واکاوی بیشتر محیط موجبات رشد بهتر را مهیا می کند. هدف از تحقیق حاضر مقایسه مهارتهای بنیادی جابجایی در کودکان 7 سال مبتلا به ناهنجاری‌های اندام تحتانی با افراد سالم بود. جامعه آماری تحقیق حاضر، دانش‌آموزان پسر 7 سال دارای ناهنجاری‌های اندام تحتانی ساکن شهر قزوین بودند. پس از تهیه لیست مدارس، چند مدرسه به صورت تصادفی انتخاب شدند. سپس در یک غربالگری اولیه تعداد 96 کودک دارای ناهنجاری اندام تحتانی (کف پای صاف، زانوی ضربدری و پرانتزی) از میان جامعه آماری شناسایی شدند. در این تحقیق برای ارزیابی راستای زانو و اندازه‌گیری زانوی ضربدری و پرانتزی از کولیس با دقت 1/1 میلی‌متر استفاده شد. برای ارزیابی قوس کف پا از روش CSI استفاده شد. مهارتهای حرکتی جابجایی آزمودنیها به وسیلۀ آزمون مهارتهای حرکتی درشت اُلریخ ویرایش دوم بررسی و مورد ارزیابی قرار گرفت. یافتههای تحقیق نشان داد، تفاوت معنیداری در اجرای مهارتهای بنیادی بین گروه کف پای صاف و زانوی پرانتزی جابجایی با گروه کنترل اختلاف معنیداری وجود نداشت (05/0<P). در صورتی که اختلاف معنیداری در گروه زانوی ضربدری با گروه کنترل در اجرای مهارتهای بنیادی جابجایی یافت شد (05/0 >p). نتایج حاصله نشان داد که انحراف ایجاد شده در ناهنجاری زانوی ضربدری علاوه بر ایجاد اختلال در راستای اندام تحتانی، میتواند بر عملکرد کودکان در مهارتهای جابجایی تأثیر منفی بگذارد.
محمدرضا دوستان؛ لیلا فرزاد؛ اسماعیل صائمی؛ ملیحه نیکنام
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر دستبرتری و دشواری تکلیف بر پهنای مؤثر هدف و دقت زمانی تکلیف مبادلۀ سرعت- دقت فیتز بود. پژوهش حاضر از نوع پژوهش‌های نیمه‌تجربی بود. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامۀ دست برتری ادینبورگ، قلم نوری، دستگاه سنجش مبادلۀ سرعت- دقت، لپ‌تاپ، کرنومتر و مترونوم بود. جامعۀ آماری پژوهش را دانش‌آموزان 14 و 15 ساله ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر دستبرتری و دشواری تکلیف بر پهنای مؤثر هدف و دقت زمانی تکلیف مبادلۀ سرعت- دقت فیتز بود. پژوهش حاضر از نوع پژوهش‌های نیمه‌تجربی بود. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامۀ دست برتری ادینبورگ، قلم نوری، دستگاه سنجش مبادلۀ سرعت- دقت، لپ‌تاپ، کرنومتر و مترونوم بود. جامعۀ آماری پژوهش را دانش‌آموزان 14 و 15 ساله و نمونه را 20 نفر تشکیل دادند (20=n) که به روش نمونه‌گیری در دسترس در پژوهش شرکت کردند. آزمودنیها به دو گروه 10 نفرۀ راست‌دست و چپ‌دست تقسیم شدند. هر آزمودنی چهار کوشش 30 ثانیه‌ای تکلیف ضربه‌زنی دوطرفه به اهداف موردنظر را هماهنگ با صدای مترونوم انجام می‌داد. کوشش‌ها شامل دو تکلیف آسان و دشوار بود که آزمودنی هر تکلیف را با دست برتر و غیربرتر، هماهنگ با صدای مترونوم که با ضرباهنگ 300 هزارم ثانیه تنظیم شده بود، انجام داد. برای تحلیل آماری دادهها از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های تکراری در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. نتایج نشان داد که دستبرتری و دشواری تکلیف بر پهنای مؤثر هدف تأثیر معناداری ندارد (973/0p= و 611/0p=). همچنین دستبرتری بر میانگین وقفۀ زمانی نیز تأثیر نداشت (135/0p= و 785/0p=)، ولی در اندام غیربرتر میانگین وقفۀ زمانی برای تکلیف دشوار بیش از تکلیف آسان بود (001/0p=). به‌نظر میرسد شرکت‌کنندگان در تکالیف دشوار با کاهش سرعت حرکت سعی می‌کنند میزان خطای فضایی را ثابت نگه‌دارند و سرعت را فدای دقت فضایی می‌کنند. همچنین خطای زمانی (میانگین وقفه) بیشتر تحت تأثیر دشواری تکلیف است تا دستبرتری.
آمنه هنرمند؛ شیلا صفوی همامی
چکیده
استفاده از دستورالعمل‌های توجه، از متغیرهای مهم در روند یادگیری مهارت حرکتی است. هدف از این مطالعه، بررسی اثر نوع دستورالعمل‌های توجه، بازخورد و خودمختاری در یادگیری حرکتی کودکان بود. بدین‌منظور از 36 کودک (میانگین سنی 45/0 ± 05/7 سال) خواسته شد که با دست غالب خود، تکلیف بولینگ را انجام دهند. آنها به 3 گروه (توجه بیرونی، توجه درونی و ...
بیشتر
استفاده از دستورالعمل‌های توجه، از متغیرهای مهم در روند یادگیری مهارت حرکتی است. هدف از این مطالعه، بررسی اثر نوع دستورالعمل‌های توجه، بازخورد و خودمختاری در یادگیری حرکتی کودکان بود. بدین‌منظور از 36 کودک (میانگین سنی 45/0 ± 05/7 سال) خواسته شد که با دست غالب خود، تکلیف بولینگ را انجام دهند. آنها به 3 گروه (توجه بیرونی، توجه درونی و کنترل) تقسیم شدند. شرکت‌کنندگان در مرحلة اکتساب، براساس بازخورد و شرایط انتخاب (خودمختاری)، تکلیف خود را در 4 حالت به شکل موازنة متقابل انجام دادند. 24 ساعت بعد از مرحلة اکتساب در هریک از حالات (1. بدون دریافت بازخورد و بدون داشتن شرایط خودمختاری، 2. دادن بازخورد، 3. داشتن خودمختاری، 4. دادن بازخورد و داشتن خودمختاری)، آزمون یادداری انجام گرفت. دادهها با استفاده از آزمونهای واریانس و کوواریانس تجزیه‌وتحلیل شد. نتایج آزمون‌ها نشان داد نوع تمرکز توجه بدون دادن بازخورد و خودمختاری از دقت بیشتری در بولینگ برخوردار بود، به‌طوری‌که گروه توجه بیرونی در حالت بدون داشتن شرایط خودمختاری نتایج بهتری را کسب کردند. همچنین گروه توجه بیرونی در حالت خودمختاری، یادگیری بهتری نسبت به سایر شرایط داشتند. مطالعة حاضر، تأثیر مفید نوع دستورالعمل توجه، بازخورد و خودمختاری در یادگیری حرکتی کودکان را نشان نداد.
غزال محمدی؛ معصومه شجاعی؛ افخم دانشفر
چکیده
هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تغییرپذیری فاصلۀ کانون توجه از طریق خودگویی آموزشی بر یادگیری فورهند تنیس روی میز بود. شرکت‌کنندهها پس از پیشآزمون، طی شش جلسه به تمرین 180 ضربۀ فورهند با تکرار کلمات نشانۀ "کمی چرخش" در مورد دست (ساعد را کمی به سمت بیرون بچرخانند) در گروه کانون توجه درونی، "کمی باز" در مورد حرکت ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تغییرپذیری فاصلۀ کانون توجه از طریق خودگویی آموزشی بر یادگیری فورهند تنیس روی میز بود. شرکت‌کنندهها پس از پیشآزمون، طی شش جلسه به تمرین 180 ضربۀ فورهند با تکرار کلمات نشانۀ "کمی چرخش" در مورد دست (ساعد را کمی به سمت بیرون بچرخانند) در گروه کانون توجه درونی، "کمی باز" در مورد حرکت راکت (صفحۀ راکت هنگام ضربه کمی باز باشد) در گروه کانون توجه بیرونی نزدیک، "بالای تور" در مورد حرکت توپ (توپ را روی تور بفرستند) در گروه توجه بیرونی دور پرداختند. گروه کنترل طی دورۀ اکتساب، بدون خودگویی تمرین کرد. دو روز پس از آزمون اکتساب، آزمون یادداری در شرایط مشابه و بعد از استراحت آزمون انتقال با تغییر جهت هدف (فورهند موازی) و هر دو بدون خودگویی انجام گرفت. دقت اجرای فورهند تنیس روی میز با یک مقیاس پنج‌ارزشی (لیائو و مسترز، 2001) و الگوی ضربه با استفاده از مقیاسی محقق‌ساخته سنجیده شد . نتایج تحلیل واریانس پنج گروه در شش جلسه با تکرار سنجش عامل جلسه و همچنین تحلیل واریانس یکطرفه، اکتساب، یادداری و انتقال دقت فورهند گروه کانون توجه درونی به‌طور معناداری کمتر از سایر گروهها بود (05/0P<). علاوه‌بر این، اثر افزایش فاصلۀ کانون توجه بر اکتساب و یادداری الگوی فورهند معنادار بود. اثر کانون توجه بیرونی نزدیک بر یادداری الگو نیز معنادار بود، ولی انتقال الگوی ضربه در گروه کنترل به‌طور معناداری بیشتر از کانون توجه بیرونی دور بود (05/0P <). بنابراین برای آموزش فورهند به نوجوانان مبتدی استفاده از خودگویی با افزایش فاصلۀ کانون توجه و کانون توجه بیرونی نزدیک و عدم استفاده از کانون توجه درونی توصیه میشود.
علی فتحی زاده؛ پرهام سیستانی؛ احمد ترک فر؛ حسن محمدزاده
چکیده
اجرای یک تکلیف حرکتی و تصویرسازی آن خصیصههای موازی متعددی را نشان میدهند. در این تحقیق، تأثیر تغییر ارادی سرعت تصاویر ذهنی یک توالی دشوار و پیچیده از تکنیکهای کاراته بر عملکرد حرکتی متعاقب ارزیابی شد. 24 داوطلب مرد (میانگین سنی: 27/5±58/24 سال) از کاراتهکاهایی که در انجام حرکات توالی خبره بودند، در پیشآزمون شرکت کرده و سپس ...
بیشتر
اجرای یک تکلیف حرکتی و تصویرسازی آن خصیصههای موازی متعددی را نشان میدهند. در این تحقیق، تأثیر تغییر ارادی سرعت تصاویر ذهنی یک توالی دشوار و پیچیده از تکنیکهای کاراته بر عملکرد حرکتی متعاقب ارزیابی شد. 24 داوطلب مرد (میانگین سنی: 27/5±58/24 سال) از کاراتهکاهایی که در انجام حرکات توالی خبره بودند، در پیشآزمون شرکت کرده و سپس طی دورۀ تمرینی تکلیف حرکتی را در سه گروه زمان حقیقی، سریع و آهسته به‌ترتیب با سرعت طبیعی، سریعتر و آهستهتر تصویرسازی کردند. پسآزمون نیز همانند پیشآزمون انجام گرفت. بهمنظور تجزیه‌وتحلیل دادهها، از تحلیل واریانس یکطرفه و آزمونهایt استفاده شد. نتایج مشخص کرد، تفاوت زمانی بین مدت تصویرسازی حرکتی و اجرای جسمانیِ گروه زمان حقیقی وجود نداشته (05/0P>) و درحالی‌که کاهش سرعت تصویرسازی گروه آهسته نسبت به اجرای عملی پیشآزمون خودشان معنادار نبوده (05/0P>)، گروه سریع به تصاویر ذهنی خود در دورۀ تمرینی شتاب داده است (05/0P<). مقایسۀ پیشآزمون و پسآزمون توسط آزمون t ـهمبسته نشان داد، کاراتهکاها پس از تصویرسازی زمان حقیقی و سریع، زمان عملکرد خود را بهبود داده (05/0P<) و تصویرسازی آهسته تأثیری بر اجرای پسآزمون نداشته است (05/0P>). همچنین نتایج آزمون t ـمستقل نشان داد، اختلاف معناداری بین اثر تصویرسازی زمان حقیقی و سریع وجود نداشت (05/0P>). به‌نظر میرسد، تصویرسازی با سرعت اعمال حقیقی و تصویرسازی سریع نسبت به تصویرسازی آهسته دارای مزیت در بهبود مدت زمان عملکرد هستند. میتوان نتیجه گرفت، سرعت تصاویر ذهنی در تصویرسازی حرکتی عامل مهمی است و پیشنهاد میشود توسط ورزشکاران کنترل شود.
نرگس عبدلی؛ نسرین پارسایی؛ حسن رهبان فرد
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر ترکیب دو شیوۀ تمرینی مشاهده و سایه‌زنی بر یادگیری مهارت پرتاب دارت صورت گرفت. بدین‌منظور 60 دانش‌آموز دختر دبیرستانی داوطلب (19-17 سال)، انتخاب شدند و بعد از اجرای پیشآزمون به‌طور تصادفی در پنج گروه مشاهده‌ای، سایه‌زنی، فیزیکی، ترکیبی (مشاهده ـ سایه‌زنی) و کنترل قرار گرفتند. گروه‌های تمرینی در مرحلۀ ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر ترکیب دو شیوۀ تمرینی مشاهده و سایه‌زنی بر یادگیری مهارت پرتاب دارت صورت گرفت. بدین‌منظور 60 دانش‌آموز دختر دبیرستانی داوطلب (19-17 سال)، انتخاب شدند و بعد از اجرای پیشآزمون به‌طور تصادفی در پنج گروه مشاهده‌ای، سایه‌زنی، فیزیکی، ترکیبی (مشاهده ـ سایه‌زنی) و کنترل قرار گرفتند. گروه‌های تمرینی در مرحلۀ اکتساب، مهارت پرتاب دارت را براساس دستورالعمل ویژۀ هر گروه 60 مرتبه تمرین کردند. ده دقیقه پس از مرحلۀ اکتساب، آزمون یادداری/انتقال فوری اجرا شد و پس از 24 ساعت بی‌تمرینی آزمون یادداری/ انتقال تأخیری انجام گرفت. آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری (سطح معناداری 05/0) نشان میدهد گروهها به‌طور معناداری عملکرد بهتری در مقایسه با گروه کنترل دارند (05/0>P). همچنین گروه فیزیکی و گروه ترکیبی در مقایسه با گروه‌های مشاهده و سایه‌زنی به‌طور معناداری عملکرد بهتری دارند (05/0>P). میزان یادگیری گروه ترکیبی برابر با تمرین فیزیکی است (05/0P<). به‌طور کلی، نتایج این پژوهش نشان میدهد با ترکیب مشاهده و سایه‌زنی، یادگیری برابر با تمرین فیزیکی رخ میدهد. این یافته‌ها پیشنهاد میدهد با توجه به اینکه این شیوۀ تمرینی، در هر زمان و هر مکان و با حداقل امکانات قابل اجراست، میتواند زمان و هزینه‌های آموزشی را کاهش دهد و حتی در شرایطی خاص جایگزین تمرین فیزیکی شود.
سوگند قاسم زاده؛ نیره نقدی؛ غلامعلی افروز
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر بازی‌ها و فعالیت‌های مبتنی بر پروژه شِر بر مهارتهای حرکتی درشت و ظریف کودکان آهسته‌گام انجام گرفت. جامعۀ آماری پژوهش عبارت بود از کلیۀ دانش‌آموزان آهسته‌گام 6 تا 8 ساله در شهر اصفهان که در سال تحصیلی 96-1395 مشغول به تحصیل بودند. نمونۀ پژوهش، شامل 30 دانش‌آموز آهسته‌گام پسر بود که به‌صورت در دسترس ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر بازی‌ها و فعالیت‌های مبتنی بر پروژه شِر بر مهارتهای حرکتی درشت و ظریف کودکان آهسته‌گام انجام گرفت. جامعۀ آماری پژوهش عبارت بود از کلیۀ دانش‌آموزان آهسته‌گام 6 تا 8 ساله در شهر اصفهان که در سال تحصیلی 96-1395 مشغول به تحصیل بودند. نمونۀ پژوهش، شامل 30 دانش‌آموز آهسته‌گام پسر بود که به‌صورت در دسترس انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. بهمنظور ارزیابی مهارتهای حرکتی درشت و ظریف در کودکان، از فرم بلند آزمون رشد حرکتی برونینکس- اوزرتسکی (BOTMP) استفاده شد. به گروه آزمایش در 24 جلسه یک‌ساعته، بازی‌ها و فعالیت‌های مبتنی بر پروژۀ شِر آموزش داده شد و گروه کنترل تحت هیچ‌گونه آموزشی قرار نگرفت. برای تحلیل داده‌های پژوهش از نرم‌افزار SPSS نسخۀ 21 و آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که بازی‌ها و فعالیت‌های مبتنی بر پروژۀ شِر بر مهارتهای حرکتی درشت (001/0=P) و ظریف (001/0=P) در کودکان آهسته‌گام تأثیر دارد. با توجه به این نتایج، میتوان گفت که بازی‌ها و فعالیت‌های مبتنی بر پروژۀ شِر روش مناسبی برای بهبود مهارتهای حرکتی درشت و ظریف در کودکان آهسته‌گام است و میتوان از آن در مراکز آموزشی و توانبخشی بهره برد.
نیره شمشیری؛ زهره مشکاتی؛ رخساره بادامی
چکیده
مقدمه و هدف: هدف مطالعه حاضر تاثیر تمرینات دید ورزشی بر دقت و چشم ساکن مهارت هدف‌گیری-مهاری در کودکان با اختلال یادگیری بود.روش: در این مطالعه نیمه تجربی با طرح اندازه‌گیری تکراری (پیش آزمون- پس آزمون- یادداری- انتقال)، 30 دانش‌آموز پسر دارای اختلال یادگیری شهر اصفهان با دامنه سنی 7 تا 10 سال، به صورت در دسترس، انتخاب و به صورت تصادفی ...
بیشتر
مقدمه و هدف: هدف مطالعه حاضر تاثیر تمرینات دید ورزشی بر دقت و چشم ساکن مهارت هدف‌گیری-مهاری در کودکان با اختلال یادگیری بود.روش: در این مطالعه نیمه تجربی با طرح اندازه‌گیری تکراری (پیش آزمون- پس آزمون- یادداری- انتقال)، 30 دانش‌آموز پسر دارای اختلال یادگیری شهر اصفهان با دامنه سنی 7 تا 10 سال، به صورت در دسترس، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه تمرینات دید ورزشی و کنترل قرار گرفتند. در مرحله پیش آزمون شرکت کنندگان اقدام به 10 کوشش تکلیف پرتاب کردن و گرفتن توپ نمودند. مرحله اکتساب طی هشت هفته و هر هفته سه جلسه انجام گفت. پس از اتمام آخرین جلسه تمرینی، در مرحله پس آزمون، در دو هفته بی‌تمرینی در مرکودکان با اختلال یادگیری استفادة ناکارامدتری از راهبرد‌های خیرگی در تکالیف مختلف دارند. بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرینات دید ورزشی بر مدت زمان چشم ساکن و دقت مهارت هدف‌گیری- مهاری در کودکان با اختلال یادگیری بود.در این تحقیق نیمه‌تجربی با طرح سری‌های زمانی (پیشآزمون- پسآزمون- یادداری- انتقال)، 30 دانش‌آموز پسر دارای اختلال یادگیری شهر اصفهان با دامنة سنی 7 تا 10 سال، به‌صورت در دسترس، انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه تمرینات دید ورزشی و کنترل قرار گرفتند. در مرحلة پیشآزمون شرکت‌کنندگان اقدام به 10 کوشش تکلیف پرتاب کردن و گرفتن توپ کردند. مرحلة اکتساب طی 8 هفته و هر هفته 3 جلسه انجام گرفت. پس از اتمام آخرین جلسة تمرینی، در مرحلة پسآزمون، در دو هفته بی‌تمرینی در مرحلة یادداری و در مرحلة انتقال، شرکت‌کنندگان اقدام به 10 کوشش تکلیف پرتاب کردن و گرفتن توپ کردند. در هریک از مراحل رفتار خیرگی توسط دستگاه ردیابی چشم و عملکرد تکلیف پرتاب کردن و گرفتن توسط محقق ثبت شد. دادهها به روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری تکراری با سطح معناداری 05/0 تحلیل شد. نتایج نشان داد که تمرینات دید ورزشی بر افزایش دقت مهارت هدف‌گیری- مهاری و افزایش طول دورة چشم ساکن مرحلة پرتاب کردن کودکان با اختلال یادگیری تأثیر معناداری دارد. اما دیگر نتایج نشان داد که تمرینات دید ورزشی بر چشم ساکن مرحلة دریافت کردن کودکان با اختلال یادگیری تأثیر معناداری ندارد.به‌طور کلی نتایج تحقیق حاضر بر اهمیت تمرینات دید ورزشی بر عملکرد کودکان دارای اختلال یادگیری تأکید دارد؛ اما در مورد اثر تمرینات دید ورزشی بر رفتار خیرگی با توجه به نوع تکلیف موردنظر (هدف‌گیری یا مهاری) به تحقیقات بیشتری نیاز دارد.حله یادداری و در مرحله انتقال، شرکت‌کنندگان اقدام به 10 کوشش تکلیف پرتاب کردن و گرفتن توپ نمودند. در هر یک از مراحل رفتار خیرگی توسط دستگاه ردیابی چشم و عملکرد تکلیف پرتاب کردن و گرفتن توسط محقق ثبت گردید. دادهها به روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری تکراری با سطح معنیداری 05/0 تحلیل شد.یافته‌ها: تمرینات دید ورزشی بر افزایش دقت مهارت هدف‌گیری- مهاری و افزایش طول دوره چشم ساکن مرحله پرتاب کردن کودکان تاثیر معنیداری دارد. تمرینات دید ورزشی بر چشم ساکن مرحله دریافت کردن کودکان تاثیر معنیداری ندارد.نتیجه گیری: نتایج مطاله حاضر بر اهمیت تمرینات دید ورزشی بر عملکرد کودکان دارای اختلال یادگیری تاکید دارد؛ در مورد اثر تمرینات دید ورزشی بر رفتار خیرگی با توجه به نوع تکلیف مورد نظر (هدف‌گیری یا مهاری) نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.
حامد عبدالملکی؛ بهرام غفاری
چکیده
مدل مراحل یادگیری نیوول یک مدل یادگیری براساس دیدگاه سیستم‌های پویاست که براساس شکل‌گیری ارتباط بین درجات آزادی یادگیرنده به سه مرحله تقسیم میشود. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر کانون توجه دستورالعمل بر یادگیری یک مهارت ساده (پرتاب دارت) و یک مهارت پیچیده (ضربه چیپ با پای غیربرتر) بود. این مطالعه شامل دو آزمایش بود. در آزمایش ...
بیشتر
مدل مراحل یادگیری نیوول یک مدل یادگیری براساس دیدگاه سیستم‌های پویاست که براساس شکل‌گیری ارتباط بین درجات آزادی یادگیرنده به سه مرحله تقسیم میشود. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر کانون توجه دستورالعمل بر یادگیری یک مهارت ساده (پرتاب دارت) و یک مهارت پیچیده (ضربه چیپ با پای غیربرتر) بود. این مطالعه شامل دو آزمایش بود. در آزمایش اول 24 دانشجوی پسر دانشگاه تهران تحت آموزش مهارت پرتاب دارت قرار گرفتند. شرکت‌کنندگان براساس نمرههای پیشآزمون به دو گروه تقسیم شدند و یک گروه دستورالعمل کانون توجه درونی و گروه دیگر دستورالعمل کانون توجه بیرونی دریافت کردند. نتایج نشان داد که در یادگیری مهارت پرتاب دارت کانون توجه بیرونی مفیدتر بود. در آزمایش دوم 24 دانشجوی پسر دانشگاه تهران تحت آموزش مهارت شوت چیپ با پای غیربرتر قرار گرفتند. شرکت‌کنندگان براساس نمرههای پیشآزمون به دو گروه تقسیم شدند و یک گروه دستورالعمل کانون توجه درونی و گروه دیگر دستورالعمل کانون توجه بیرونی دریافت کردند. نتایج نشان داد که در یادگیری شوت چیپ با پای غیربرتر کانون توجه درونی مفیدتر بود. نتایج این مطالعه نشان داد در مهارتهایی که ساختار هماهنگ آنها هنوز شکل نگرفته، اتخاذ کانون توجه درونی سودمندتر است.
جان بابا آقایی نژاد؛ سالار فرامرزی؛ محمد کریمی
چکیده
براساس یافتههای روان‌شناسان برای اینکه بتوان فردی را کمتوان ذهنی قلمداد کرد، تنها داشتن بهرۀ هوشی پایین‌تر از متوسط کافی نیست، بلکه این افراد در رفتارهای سازشی، مشکلات ملموس و مشخصی دارند. تحقیق در زمینۀ رفتارهای سازشی برای افراد با نیازهای ویژه سودمند است و برای اینکه کودکان کمتوان ذهنی بتوانند خود را با زندگی اجتماعی سازگار ...
بیشتر
براساس یافتههای روان‌شناسان برای اینکه بتوان فردی را کمتوان ذهنی قلمداد کرد، تنها داشتن بهرۀ هوشی پایین‌تر از متوسط کافی نیست، بلکه این افراد در رفتارهای سازشی، مشکلات ملموس و مشخصی دارند. تحقیق در زمینۀ رفتارهای سازشی برای افراد با نیازهای ویژه سودمند است و برای اینکه کودکان کمتوان ذهنی بتوانند خود را با زندگی اجتماعی سازگار کنند می‌بایست مهارتهای آنها در زمینۀ رفتار سازشی بهبود یابد. در این راستا پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر یک دوره فعالیت منظم ورزشی بر بهبود رفتار سازشی دانش‌آموزان کمتوان ذهنی آموزش‌پذیر نه تا پانزده‌سالۀ شهرستان لردگان انجام گرفت. بدین منظور از بین 156 دانش‌آموز کمتوان ذهنی آموزش‌پذیر، به‌صورت تصادفی ساده 28 نفر انتخاب و در دو گروه آزمایش (7 پسر، 7 دختر) و کنترل (7 پسر، 7 دختر) گمارده شدند. پرسشنامۀ رفتار سازشی واینلند (1965)، به‌عنوان پیشآزمون روی دو گروه اجرا شد. سپس فعالیت ورزشی به‌عنوان برنامة مداخله‌ای به مدت دو ماه و هر هفته 3 جلسه (45 دقیقه‌ای) روی گروه آزمایش اجرا شد. داده‌هابا استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس با بهره‌گیری از نرم‌افزار spss تجزیه‌وتحلیل شد (05/0>P). یافته‌ها نشان داد که بین عملکرد دو گروه آزمایش و کنترل در رفتار سازشی و خرده‌مهارت‌های اجتماعی شدن، ارتباط، جابه‌جایی و حرکتی، خودیاری در پوشیدن، خودیاری عمومی و خودیاری در خوردن تفاوت معنادار آماری (05/0>P) وجود داشت. اما در خرده‌مهارت‌های مسائل شغلی و خودرهبری تفاوت معنادار مشاهده نشد که نشان میدهد اجرای یک دوره فعالیت منظم ورزشی بر بهبود رفتار سازشی در بعضی خرده‌مهارت‌های آن در دانش‌آموزان گروه آزمایش مؤثر بوده است که از این شیوه میتوان در توانبخشی و آموزش کودکان کمتوان ذهنی بهره برد.
مریم لطفی؛ جلال دهقانی زاده؛ فاطمه سادات حسینی
چکیده
هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر کانون توجه بر یادگیری پرتاب دارت در کودکان کمتوان ذهنی بود. در این مطالعۀ شبه‌تجربی، 22 پسر 10 تا 12 سالۀ کمتوان ذهنی براساس هوشبهر 70 - 50 به‌صورت تصادفی انتخاب و پس از یک جلسه تمرین و پیشآزمون، براساس امتیاز به‌دست‌آمده، سن و هوشبهر در دو گروه توجه (درونی، بیرونی) همسان قرار گرفتند. افراد، 5 بلوک و ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر کانون توجه بر یادگیری پرتاب دارت در کودکان کمتوان ذهنی بود. در این مطالعۀ شبه‌تجربی، 22 پسر 10 تا 12 سالۀ کمتوان ذهنی براساس هوشبهر 70 - 50 به‌صورت تصادفی انتخاب و پس از یک جلسه تمرین و پیشآزمون، براساس امتیاز به‌دست‌آمده، سن و هوشبهر در دو گروه توجه (درونی، بیرونی) همسان قرار گرفتند. افراد، 5 بلوک و هر بلوک 8 پرتاب را تمرین کردند. از آزمونهای تحلیل واریانس دوطرفۀ مکرر و تحلیل واریانس استفاده شد. در مرحلۀ یادداری، هر دو گروه در پرتابها دقت خود را افزایش دادند و در اثر تمرین، تغییرپذیری (044/0= P) و دقت پرتابها (047/0= P) کاهش یافت. در مرحلۀ انتقال، گروه توجه درونی قادر به انتقال مهارت به شرایط جدید نبودند، ولی گروه تمرین متغیر در انتقال مهارت خود به شرایط جدید موفق بودند. همچنین گروه توجه بیرونی نسبت به گروه توجه درونی تغییرپذیری (049/0= P) کمتر و دقت (048/0= P) بیشتری داشتند. براساس یافتههای تحقیق، گروه توجه بیرونی قادر به یادداری و انتقال مهارت به شرایط جدید بودند که فرضیۀ عمل محدودشدۀ ولف و همکاران (2001) در افراد کمتوان ذهنی نیز تأیید میشود.
فرناز ترابی؛ سیده متینه رضوی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر مهارت های حرکتی ظریف بر حرکات کلیشه ای کودکان مبتلا به اوتیسم 7تا 15 سال شهرستان خمین در سال 1399 انجام شد. در این مطالعه نیمه تجربی، 20 کودک مبتلا به اختلال اوتیسم به روش نمونه گیری در دسترس از مرکز توانبخشی اوتیسم ماندگار خمین انتخاب شدند. سپس آزمودنی ها به طور تصادفی در دو گروه کنترل (تعداد 10نفر) با میانگین ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر مهارت های حرکتی ظریف بر حرکات کلیشه ای کودکان مبتلا به اوتیسم 7تا 15 سال شهرستان خمین در سال 1399 انجام شد. در این مطالعه نیمه تجربی، 20 کودک مبتلا به اختلال اوتیسم به روش نمونه گیری در دسترس از مرکز توانبخشی اوتیسم ماندگار خمین انتخاب شدند. سپس آزمودنی ها به طور تصادفی در دو گروه کنترل (تعداد 10نفر) با میانگین سنی ( 3/16± 10) و میانگین قد ( 23/42± 118) و میانگین وزن ( 7/16± 42) و گروه تجربی (تعداد 10نفر) با میانگین سنی (2/79± 12) و میانگین قد ( 34/67± 116) و میانگین وزن ( 8/34± 38) قرار گرفتند. گروه تجربی 15 جلسة 40 دقیقه ای(سه جلسه در هفته) آموزش مهارتهای حرکتی ظریف را دریافت کردند و گروه کنترل در این مدت فعالیت های روزمره خود را انجام دادند. از آزمون اوتیسم گیلیام ( گارز) برای ارزیابی حرکات کلیشه ای استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات از طریق آزمون لون، کلوموگروف-اسمیرنف و واریانس چندمتغیره در سطح معناداری 01/0>P انجام گرفت. یافته‌ها نشان داد بین گروه تجربی و کنترل در کاهش حرکات کلیشه‌ای تفاوت معناداری وجود دارد که در گروه تجربی این کاهش بیشتر از گروه کنترل بود (001/0=p). براساس نتایج به‌دست‌آمده میتوان نتیجه گرفت که یک دوره تمرینات مهارتهای حرکتی ظریف میتواند منجر به نتایج درمانی بهتر شود و حرکات کلیشه‌ای را کاهش دهد.
سعید ارشم؛ آرش سعیدی؛ فرهاد قدیری
چکیده
هدف از این پژوهش تعیین اثر تعاملی کافئین و کانون توجه بر ثبات قامت افراد با سطوح متفاوت فعالیت جسمانی بود. 20دانشجوی پسر براساس پرسشنامۀ بین‌المللی فعالیت بدنی به دو گروه مساوی پرتحرک و کم‌تحرک تقسیم شدند. نوسانات قامتی آنها طی دو کوشش30ثانیه‌ای با 1 دقیقه استراحت بدون هیچ‌گونه مداخله‌ای در پیشآزمون و در دو شرایط کانون توجه درونی ...
بیشتر
هدف از این پژوهش تعیین اثر تعاملی کافئین و کانون توجه بر ثبات قامت افراد با سطوح متفاوت فعالیت جسمانی بود. 20دانشجوی پسر براساس پرسشنامۀ بین‌المللی فعالیت بدنی به دو گروه مساوی پرتحرک و کم‌تحرک تقسیم شدند. نوسانات قامتی آنها طی دو کوشش30ثانیه‌ای با 1 دقیقه استراحت بدون هیچ‌گونه مداخله‌ای در پیشآزمون و در دو شرایط کانون توجه درونی (توجه به اندام تحتانی) و بیرونی (تمرکز روی نقطه دیوار روبرو) از دستگاه سکوی نیرو جمع‌آوری شد. در روز دوم آزمایش به آزمودنی‌های هر دو گروه معادل 5 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن کافئین داده شد و پس از 30 دقیقه آزمون ثبات قامت تحت دو شرایط توجه درونی و توجه بیرونی به‌عمل آمد. نتایج تحلیل واریانس مکرر در سطح آلفای 05/0، نشان داد که نوسانات قامتی هر دو گروه در شرایط کانون توجه درونی و بیرونی افزایش معناداری یافته است. همچنین، مداخلۀ کافئین موجب افزایش معنادار نوسانات قامتی دو گروه در شرایط توجه درونی و بیرونی شد. همچنین، افراد پرتحرک در مقایسه با کم‌تحرک نوسانات قامتی کمتری در شرایط مختلف از خود نشان دادند. صرف‌نظر از کانون توجه اتخاذشده، کافئین احتمالاً با تأثیر بر سیستم سمپاتیک و افزایش انقباضات و لرزش عضلانی موجب نوسانات بیشتر قامت در هر دو گروه با سطح متفاوت فعالیت جسمانی میشود. در پژوهش‌های آینده باید به عواملی چون تفاوت‌های فردی در پاسخ به مصرف کافئین یا تأثیر آن بر تکالیف توأم با آشفتگی‌های قامتی توجه شود.
شیما عبدالرحمن چاپاری؛ سید محمد کاظم واعظ موسوی؛ علی کاشی
چکیده
هدف پژوهش حاضر، مقایسۀ مداخله‌های مربیمحور و والدینمحور بر رشد مهارتهای حرکتی کودکان هفت تا 10 سال با اختلال هماهنگی رشدی بود. تعداد 84 کودک دختر و پسر از هشت مدرسه ابتدایی مناطق چهار، هشت و 13 تهران که توسط پرسشنامۀ اختلال هماهنگی رشدی دارای اختلال تشخیص داده شده بودند، به صورت تصادفی در سه گروه مداخلۀ مربیمحور، مداخلۀ والدینمحور ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر، مقایسۀ مداخله‌های مربیمحور و والدینمحور بر رشد مهارتهای حرکتی کودکان هفت تا 10 سال با اختلال هماهنگی رشدی بود. تعداد 84 کودک دختر و پسر از هشت مدرسه ابتدایی مناطق چهار، هشت و 13 تهران که توسط پرسشنامۀ اختلال هماهنگی رشدی دارای اختلال تشخیص داده شده بودند، به صورت تصادفی در سه گروه مداخلۀ مربیمحور، مداخلۀ والدینمحور و کنترل قرار گرفته و دو گروه تجربی به مدت 12 هفته، 36 جلسه، هر جلسه 45 دقیقه، مهارتهای مربوطه را تمرین کردند. تمامی شرکت‌کنندگان قبل و بعد از مداخله توسط مجموعه ارزیابی حرکتی کودکان- نسخۀ دوم مورد آزمون قرار گرفتند. تحلیل نتایج با آزمونهای مانکوا و آنکوا مشخص ساخت هر دو گروه تجربی به شکل معناداری در نمرۀ کل رشد حرکتی (05/0p≤) و مؤلفه‌های آن (چالاکی دستان، تعادل، هدف‌گیری و دریافت) نسبت به گروه کنترل نمرۀ بهتری داشتند (017/0p≤) و البته گروه مربیمحور در مؤلفۀ هدف‌گیری و دریافت نسبت به گروه والدینمحور عملکرد بهتری داشت (05/0p≤) که به تأثیر مثبت محیط گروهی اشاره می‌کند. به طور خلاصه، هرچند هر دو مداخله به بهبود رشد حرکتی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی کمک می-کنند، اما مداخلۀ مربیمحور در برخی عوامل رشد مهارتهای حرکتی فواید بیشتری دارد.
شهزاد طهماسبی بروجنی؛ فریبا حسن بارانی؛ الهام حاتمی شاهمیر
چکیده
مهارتهای ادراکی-حرکتی در بسیاری از تکالیف روزمرۀ زندگی و مهارتهای ورزشی نقش بسزایی دارند. سنجش توانایی زمان‌بندی پیش‌بین انطباقی روشی برای اندازه‌گیری مهارتهای ادراکی و ادراکی-حرکتی افراد است. بنابراین هدف کلی پژوهش حاضر بررسی نقش قیود مختلف فرد، تکلیف و محیط در دقت زمان‌بندی پیش‌بین انطباقی بود. بدین منظور 30 زن نوجوان ...
بیشتر
مهارتهای ادراکی-حرکتی در بسیاری از تکالیف روزمرۀ زندگی و مهارتهای ورزشی نقش بسزایی دارند. سنجش توانایی زمان‌بندی پیش‌بین انطباقی روشی برای اندازه‌گیری مهارتهای ادراکی و ادراکی-حرکتی افراد است. بنابراین هدف کلی پژوهش حاضر بررسی نقش قیود مختلف فرد، تکلیف و محیط در دقت زمان‌بندی پیش‌بین انطباقی بود. بدین منظور 30 زن نوجوان (17-15 سال)، جوان (40-20 سال) و سالمند (80-60 سال) در چهار آزمون زمان‌بندی پیش‌بین انطباقی شرکت کردند. آزمون‌ها شامل اجرای یک تکلیف زمان‌بندی پیش‌بین انطباقی با رنگ‌های متفاوت پس‌زمینۀ سبز (1)، آبی (2) و قرمز (3) و اضافه شدن یک قید محیطی (4) بود و شرکت‌کنندگان باید همزمان با ورود محرک به نقطۀ هدف کلید مربوطه را فشار می‌دادند. برای تحلیل دادهها از آزمون تحلیل واریانس مرکب (3*4)، 4 تحلیل واریانس یکطرفه و 3 تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های تکراری با استفاده از تعدیل بونفرونی برای هر گروه استفاده شد. آزمونهای آماری تفاوت معناداری را در آزمون 1، 3 و 4 نشان دادند (0125/0≥P). تمامی گروهها نیز با تغییر رنگ از پس‌زمینۀ سبز به قرمز و اضافه شدن تکلیف ثانویه کاهش معنادار عملکرد را نشان دادند (017/0≥P). به‌علاوه نتایج بیانگر ضعیف‌ترین اجرا برای گروه سنی سالمند نسبت به دو گروه جوان و نوجوان بود که علت احتمالی آن ضعف سیستم‌های ادراکی-حرکتی مرتبط با افزایش سن معرفی شد. در پایان برنامه‌های تمرینی مختلف تکالیف زمان‌بندی انطباقی برای افراد ورزشکار، سالمند و بیماران دارای نقصان سیستم ادراکی- حرکتی پیشنهاد شد.
علی حبیبی؛ احمدرضا موحدی؛ مریم نزاکت الحسینی؛ شهین جلالی؛ جلیل مرادی
دوره 2، شماره 2 ، تیر 1389
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی جفت شدن ویژگی شخصیتی رقابت‌جویی و نوع محیط تمرینی در یادگیری یک مهارت ورزشی(پرتاب آزاد بسکتبال) بود. نمونه تحقیق،60 دانشجوی مرد (سن 5/1±76/21سال) بودند. ابتدا از پرسشنامة جهت‌گیری ورزشی (با ضریب پایایی90/0)، برای تشخیص افراد با خصیصة رقابت‌جویی و غیررقابت‌جویی استفاده شد. روایی و پایایی این پرسشنامه را بهرام ...
بیشتر
هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی جفت شدن ویژگی شخصیتی رقابت‌جویی و نوع محیط تمرینی در یادگیری یک مهارت ورزشی(پرتاب آزاد بسکتبال) بود. نمونه تحقیق،60 دانشجوی مرد (سن 5/1±76/21سال) بودند. ابتدا از پرسشنامة جهت‌گیری ورزشی (با ضریب پایایی90/0)، برای تشخیص افراد با خصیصة رقابت‌جویی و غیررقابت‌جویی استفاده شد. روایی و پایایی این پرسشنامه را بهرام و همکاران (1382) تایید کرده است. آزمودنی‌های هر گروه با استفاده از امتیازات پیشآزمون، به دو گروه همسان تقسیم شدند. در نتیجه چهار گروه تمرینی به وجود آمد. گروه ها در محیط تمرینی رقابتی و غیررقابتی به مدت 10 جلسه (15 کوشش در هر جلسه) به تمرین تکلیف ملاک پرداختند. از آزمون پرتاب آزاد بسکتبال (آزمون ایفرد) و پرسشنامه ورزش‌گرایی به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. آزمون یادداری ده روز پس از آخرین جلسه تمرین گرفته شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر، تحلیل واریانس و آزمون های تعقیبی در سطح 05/0=a صورت پذیرفت. نتایج نشان داد که افراد رقابت‌جو در محیط تمرینی رقابتی و افراد غیررقابت‌جو در محیط تمرینی غیر رقابتی نتایج بهتری را کسب کردند. همچنین گروه تمرین در محیط غیررقابتی در آزمون یادداری افت معناداری داشتند. نتایج حاضر از فرضیه منطقه عملکرد بهینه و دیدگاه تعاملی حمایت می‌کند.
علی جلیلی؛ مسعود حسینچاری
دوره 2، شماره 3 ، مهر 1389
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی امکان پیش‌بینی تاب‌آوری براساس خودکارامدی در دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار بود. برای دستیابی به این هدف، نمونه‌ای شامل 403 نفر از دانشجویان (198دختر و 205 پسر) ورزشکار در لیگ‌های برتر کشور و دانشجویان غیرورزشکار دانشگاه‌های وابسته به وزارت علوم، به شیوة قضاوتی یا هدفمند انتخاب شدند. به منظور گردآوری ...
بیشتر
هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی امکان پیش‌بینی تاب‌آوری براساس خودکارامدی در دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار بود. برای دستیابی به این هدف، نمونه‌ای شامل 403 نفر از دانشجویان (198دختر و 205 پسر) ورزشکار در لیگ‌های برتر کشور و دانشجویان غیرورزشکار دانشگاه‌های وابسته به وزارت علوم، به شیوة قضاوتی یا هدفمند انتخاب شدند. به منظور گردآوری اطلاعات مورد نیاز، از مقیاس تاب‌آوری و خودکارامدی و برای تحلیل دادهها، از روش رگرسیون، تحلیل واریانس یکطرفه و دوطرفه و روش آماری t مستقل، استفاده شد. نتایج نشان داد خودکارامدی، پیش‌بینی‌کنندة مثبت و معنادار تاب‌آوری است. مقایسة نتایج تحلیل‌ها نشان داد که در مورد ورزشکاران و غیرورزشکاران، الگوی متفاوتی از پیش‌بینی تاب‌آوری روانشناختی براساس خودکارامدی وجود دارد. این نتایج، با نتایج به دست آمده از کل گروه همخوانی کامل ندارد. همچنین، آشکار شد که تاب‌آوری ورزشکاران، به طور معناداری بهتر از غیرورزشکاران است. دیگر نتایج این پژوهش نشان داد که بین رشته‌های ورزشی در زمینة تاب‌آوری تفاوت معناداری وجود ندارد. در نهایت، مقایسة بین دختران و پسران، تفاوت معناداری را در زمینة تاب‌آوری تبیین نکرد. مقالة حاضر با بحث از یافته‌ها در پرتو روند پژوهشی مربوط و ارائة پیش‌نهادهایی برای پژوهش بیشتر، به سرانجام رسیده است.
سول عربی؛ محمد کشتی دار؛ محمداسماعیل افضل پور؛ جعفر خوشبختی؛ محمد رحیمی
دوره 2، شماره 1 ، فروردین 1389، ، صفحه 25-44
چکیده
در دهة اخیر بررسی ابعاد روان شناختی ورزشکاران آسیب دیده در دوران توانبخشی و بازگشت به رقابت، توحه محققان زیادی را به خود جلب کرده است. در این پژوهش میزان خرده مقیاس های انگیزشی و تحلیل رفتگی ورزشکاران زبدة هندبال قبل و بعد از آسیب دیدگی بررسی شده و با تکیه بر تئوری انگیزش خود – مختاری دسی و ریان به پیش بینی تحلیل رفتگی ورزشکاران پس ...
بیشتر
در دهة اخیر بررسی ابعاد روان شناختی ورزشکاران آسیب دیده در دوران توانبخشی و بازگشت به رقابت، توحه محققان زیادی را به خود جلب کرده است. در این پژوهش میزان خرده مقیاس های انگیزشی و تحلیل رفتگی ورزشکاران زبدة هندبال قبل و بعد از آسیب دیدگی بررسی شده و با تکیه بر تئوری انگیزش خود – مختاری دسی و ریان به پیش بینی تحلیل رفتگی ورزشکاران پس از آسیب دیدگی پرداخته شده است. آزمودنی های مورد بررسی این تحقیق 28 هندبالیست آسیب دیدة فصل رقابتی 87-86 لیگ حرفه ای ایران بودند. برای جمع آوری اطلاعات از سه پرسشنامه شامل پرسشنامة مقیاس انگیزش ورزشی (SMS) پل لیتیر و همکاران (1995)، پرسشنامة تحلیل رفتگی ورزشی (ABQ) ریدیک و اسمیت (2001) و پرسشنامة مشخصات فردی (محقق ساخته) استفاده شد. در تجزیه و تحلیل داده های تحقیق از آزمون های t همبسته، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره استفاده شد. با توجه به تحلیل آماری در زمینة رابطة تحلیل رفتگی با خرده مقیاس های انگیزشی، نتایج نشان داد رابطة معنی دار و معکوسی بین تحلیل رفتگی با خرده مقیاس های انگیزش درونی (870/0 - =r؛ 000/0=P) و انگیزش بیرونی (706/0 - =r ؛ 000/0=P) و رابطة معنی دار و مستقیمی بین تحلیل رفتگی و بی انگیزشی آزمودنی ها (878/0=r ؛ 000/0=P) وجود دارد. همچنین نتایج آماری در زمینة پیش بینی تحلیل رفتگی نشان داد 6/81 درصد میزان تحلیل رفتگی با توجه به میزان انگیزش ورزشکاران تبیین می شود. به علاوه، خرده مقیاس های بی انگیزشی (771/= R2) و انگیزش درونی (757/0=R2) به ترتیب مهم ترین عوامل پیش بینی کنندة تحلیل رفتگی بودند، اما انگیزش بیرونی مبین پیش بینی کنندة قوی تحلیل رفتگی نیست (499/0= R2). نتایج نشان داد بین خرده مقیاس های انگیزشی و میزان تحلیل رفتگی ورزشکاران پس از آسیب دیدگی رابطة معنی داری وجود دارد و تحلیل رفتگی این ورزشکاران را می توان از روی خرده مقیاس های انگیزشی آنها برآورد کرد. بنابراین، توجه به کارکرد مهم خرده مقیاس های انگیزشی در دوران توانبخشی و بازگشت به ورزش پس از آسیب دیدگی حائز اهمیت است و توجه به رفتارها و نگرش های ورزشکاران راهنمای مناسبی برای کمک به بهبود و توانبخشی آنان خواهد بود.
برهان الدین قاری؛ حسن محمدزاده؛ جلال دهقانی زاده
چکیده
مطالعۀ حاضر با هدف بررسی تأثیر دو رویکرد آموزشی مبتنی بر بازی و رویکرد آموزشی سنتی بر میزان فعالیت بدنی، انگیزش خود-تعیین و لذت از فعالیت بدنی دانشجویان شرکت‌کننده در کلاس‌های تربیت بدنی انجام گرفت. پژوهش حاضر از نوع نیمه‌تجربی بود. شرکت‌کنندگان شامل 30 دانشجوی مرد (میانگین سنی72/1 ± 67/20 سال) بودند که به‌صورت در دسترس انتخاب و به‌طور ...
بیشتر
مطالعۀ حاضر با هدف بررسی تأثیر دو رویکرد آموزشی مبتنی بر بازی و رویکرد آموزشی سنتی بر میزان فعالیت بدنی، انگیزش خود-تعیین و لذت از فعالیت بدنی دانشجویان شرکت‌کننده در کلاس‌های تربیت بدنی انجام گرفت. پژوهش حاضر از نوع نیمه‌تجربی بود. شرکت‌کنندگان شامل 30 دانشجوی مرد (میانگین سنی72/1 ± 67/20 سال) بودند که به‌صورت در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفی به دو گروه آموزش مبتنی بر بازی و آموزشی سنتی تقسیم شدند و 18 جلسه به مدت 6 هفته و هر هفته 3 جلسه به تمرین بازی بسکتبال پرداختند. ابزار گردآوری دادهها شامل سیستم مشاهده‌ای زمان آموزش آمادگی، دستگاه گام‌شمار بیورر، پرسشنامۀ انگیزش درونی و پرسشنامۀ خود-تعیینی بود. برای تحلیل دادهها از آمار توصیفی، آزمون تی مستقل، تحلیل کوواریانس و تحلیل کوواریانس رتبه استفاده شد. نتایج نشان داد که دو گروه آموزش مبتنی بر بازی و سنتی در فاکتورهای مدت زمان فعالیت بدنی متوسط تا شدید و تعداد گام تفاوت معنادار دارند (001/0≥P). از طرفی دو گروه آموزش مبتنی بر بازی و سنتی در لذت بردن از فعالیت بدنی و احساس شایستگی تفاوت معناداری نداشتند؛ اما از نظر خودمختاری (001/0≥P) و احساس تعلق (013/0≥P) تفاوت معنادار بود. نتایج نشان داد که رویکرد آموزشی مبتنی بر بازی میتواند موجب ارتقای میزان فعالیت بدنی و کیفیت انگیزشی دانشجویان در کلاس‌های تربیت بدنی شود.
محسن پاک نژاد؛ کمال درانی
دوره 1، شماره 3 ، دی 1388، ، صفحه 117-142
چکیده
هدف از این پژوهش، ارائة انواع و میزان رفتارهای تهاجمی در استادیوم های ورزشی فوتبال و نیز بررسی ارتباط عوامل فردی تماشاگران، رفتار کلامی مدیران و کارکنان استادیوم، جبهه گیری و سوگیری رسانه های ورزشی، الگوبرداری از تماشاگران تیم های معروف جهانی، داوری بازی ها و روحیة خشونت طلبی تماشاگران با رفتارهای تهاجمی تماشاگران است. به این منظور ...
بیشتر
هدف از این پژوهش، ارائة انواع و میزان رفتارهای تهاجمی در استادیوم های ورزشی فوتبال و نیز بررسی ارتباط عوامل فردی تماشاگران، رفتار کلامی مدیران و کارکنان استادیوم، جبهه گیری و سوگیری رسانه های ورزشی، الگوبرداری از تماشاگران تیم های معروف جهانی، داوری بازی ها و روحیة خشونت طلبی تماشاگران با رفتارهای تهاجمی تماشاگران است. به این منظور از بین تماشاگران نُه بازی انتهایی و حساس برنامة لیگ برتر فوتبال کشور با شیوة نمونه گیری چند مرحله ای 727 پرسشنامة محقق ساخته در بین تماشاگران به صورت تصادفی تکمیل و تحلیل شد. تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون چندگانه با روش گام به گام انجام شد. یافته های پژوهش بیانگر شیوع بیشتر رفتارهای تهاجمی کلامی مانند شعار علیه طرفداران و بازیکنان تیم رقیب و شیپور زدن در خیابان نسبت به رفتارهای تهاجمی فیزیکی بود. روحیة خشونت طلبی تماشاگران با ضریب بتای مثبت و حضور نیروی انتظامی با ضریب بتای منفی به طور معنی داری رفتار تهاجمی تماشاگران را تبیین کرد.
ابوالفضل شایان؛ حمیده ایرانمنش؛ مهدی یزدان پناه؛ محمدعلی دولتی
چکیده
مقدمه: عامل نوروتروفیکی مشتق از مغز (BDNF)، پروتئینی است که به میزان زیادی در ساختارهای دستگاه عصبی مرکزی بیان می شود و شکلپذیری سیناپسی و فراگیری مهارتهای حرکتی و شناختی را تحت تاثیر قرار میدهد. این درحالیست که چندریختی val66met مقدار و بیان BDNF را مختل می کند.لذا محققان در تحقیق حاضر درصدد بررسی تاثیر چندریختی مذکور بر یادگیری یک ...
بیشتر
مقدمه: عامل نوروتروفیکی مشتق از مغز (BDNF)، پروتئینی است که به میزان زیادی در ساختارهای دستگاه عصبی مرکزی بیان می شود و شکلپذیری سیناپسی و فراگیری مهارتهای حرکتی و شناختی را تحت تاثیر قرار میدهد. این درحالیست که چندریختی val66met مقدار و بیان BDNF را مختل می کند.لذا محققان در تحقیق حاضر درصدد بررسی تاثیر چندریختی مذکور بر یادگیری یک مهارت توالی دار حرکتی بودند.روش پژوهش: بدین منظور صد نفر از دانشجویان مرد دانشگاه کاشان (میانگین سنی2.20±21.60) تحت مطالعه قرار گرفتند. پس از استخراج DNA ژنومیک، انجام واکنش زنجیره پلیمراز (PCR) با استفاده از پرایمر رو به جلو 3- ATACTGTCACACACGCTG-5 و پرایمر معکوس 3- ACTCTGGAGAGCGTGA-5 تایید صحت محصول PCR با استفاده از ژل اکتروفرز 1.5 درصد و در نهایت تعیین توالی با استفاده از آنالیزگر Sequencing، مشخص شد 46 نفر فاقد چندریختی مذکور و 54 نفر حامل متیونین (دچار چندریختی) هستند. سپس با استفاده از تکلیف حرکتی بازوی دینامیک، یادداری، انتقال بینایی- فضایی و انتقال حرکتی در مهارت توالی دار حرکتی آزمون شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد، افراد فاقد چندریختی با سرعت بیشتری نسبت به حاملان متیونین پیشرفت کردند و در آزمون یادداری هم بهتر عمل کردند (0/001 =p ). آنها در آزمون انتقال حرکتی نیز از حاملان متیونین بهتر بودند (0/001 =p) ولی در آزمون انتقال بینایی- فضایی تفاوت معناداری بین دو گروه نبود (0/176 =p ).نتیجه‌گیری: بنابراین به نظر می رسد حاملان متیونین به هرصورت از مراحل اولیه یادگیری حرکتی عبور می کنند ولی با توجه به مشکلات احتمالی ایجادشده توسط چندریختی، در تکمیل فرایند یادگیری دچار ضعف می باشند.
حسام رمضان زاده؛ مرضیه دروانه کرد
چکیده
هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تعاملی نوع دستورالعمل کانون توجه و دو شیوه یادگیری (کم‌خطا و پرخطا) بر عملکرد و یادگیری مهارت پرتاب دارت بود. این احتمال وجود دارد که با تغییر دشواری کارکردی تکلیف، نوع دستورالعمل کانون توجه اثر متفاوتی بر عملکرد داشته باشد. تعداد60 دانشجوی دختر به طور تصادفی در شش گروه درونی-کم‌خطا، بیرونی-کم‌خطا، کنترل-کم‌خطا، ...
بیشتر
هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تعاملی نوع دستورالعمل کانون توجه و دو شیوه یادگیری (کم‌خطا و پرخطا) بر عملکرد و یادگیری مهارت پرتاب دارت بود. این احتمال وجود دارد که با تغییر دشواری کارکردی تکلیف، نوع دستورالعمل کانون توجه اثر متفاوتی بر عملکرد داشته باشد. تعداد60 دانشجوی دختر به طور تصادفی در شش گروه درونی-کم‌خطا، بیرونی-کم‌خطا، کنترل-کم‌خطا، درونی-پرخطا، بیرونی-پرخطا و کنترل-پرخطا قرار گرفتند. گروه کم خطا تمرین خود را از فاصله کم نسبت به هدف آغاز و به تدریج فاصله را بیشتر می‌کردند. در گروه پرخطا عکس این قضیه اجرا می‌شد. گروه توجه درونی، توجه خود را به آرنج و مچ دست پرتاب و گروه بیرونی توجه خود را به صفحه دارت معطوف می‌کردند. افراد پس از پیشآزمون 5 بلوک 60 کوششی را اجرا کردند و 48 ساعت بعد در آزمون یادداری شرکت نمودند. از آزمون تحلیل واریانس عاملی جهت تحلیل دادهها استفاده شد. نتایج نشان داد که در گروه کم‌خطا بین کانون توجه درونی و بیرونی تفاوت معنیداری وجود ندارد (p>0.05) اگرچه در شرایط یادگیری پرخطا، بین گروهها تفاوت معنیداری مشاهده شد (p=0.043). همچنین نتایج نشان داد در گروه توجه درونی بین شرایط تمرینی کم‌خطا و پرخطا تفاوت معنیداری به نفع گروه کم‌خطا وجود دارد (p= 0.012). بر اساس نتایج این پژوهش، به نظر میرسد، نقش چالش‌برانگیزی شرایط تمرین در اثرگذاری نوع دستورالعمل کانون توجه، بسیار حائز اهمیت است و پیشنهاد میشود در شروع تمرین، در هنگام استفاده از دستورالعمل کانون توجه درونی از یادگیری به شیوه کم خطا استفاده شود.
محمدتقی اقدسی؛ سیما عبدل زاده
چکیده
مطالعۀ حاضر با هدف تعیین رابطۀ بین سبک‌های همگرا و واگرا و اثرگذاری تمرین تصادفی و مسدود در یادگیری مهارتهای سرویس بدمینتون صورت گرفت. روش تحقیق از نوع نیمه‌تجربی است. 48 دختر دانش‌آموز مقطع متوسطه، تصادفی در یکی از چهار گروه 1. سبک یادگیری همگرا با تمرین تصادفی، 2. سبک یادگیری همگرا با تمرین مسدود، 3. سبک یادگیری واگرا با تمرین تصادفی، ...
بیشتر
مطالعۀ حاضر با هدف تعیین رابطۀ بین سبک‌های همگرا و واگرا و اثرگذاری تمرین تصادفی و مسدود در یادگیری مهارتهای سرویس بدمینتون صورت گرفت. روش تحقیق از نوع نیمه‌تجربی است. 48 دختر دانش‌آموز مقطع متوسطه، تصادفی در یکی از چهار گروه 1. سبک یادگیری همگرا با تمرین تصادفی، 2. سبک یادگیری همگرا با تمرین مسدود، 3. سبک یادگیری واگرا با تمرین تصادفی، 4. سبک یادگیری واگرا با تمرین مسدود قرار گرفتند. آزمودنیها پس از پیشآزمون و گذراندن دورۀ اکتساب در شرایط خاص هر گروه، در آزمون یادداری و انتقال شرکت کردند. ابزار اندازه‌گیری، پرسشنامۀ سبک‌های یادگیری کلب (KLSI)، آزمون سرویس کوتاه فرانسوی و آزمون سرویس بلند اسکات و فاکس بود. از تحلیل واریانس آنوا برای مقایسۀ نمرههای گروه‌های چهارگانه استفاده شد. یافتههای تحقیق حاکی از آن است که یادداری فوری، تأخیری و انتقال یادگیری با یکدیگر متفاوتاند (05/0>P)، به‌طوری‌که سبک یادگیری همگرا و تمرین تصادفی، بیش از سبک یادگیری واگرا و تمرین مسدود در یادگیری مهارت سرویس بدمینتون تأثیر دارد (01/0P<). بنابراین، توجه به نقش سبک‌های یادگیری و تداخل یادگیری در آموزش مهارتهای سرویس اهمیت دارد.
علی ظهیری؛ مهدی شهبازی؛ محمد رضا کردی؛ جمال فاضل کلخوران
چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر خستگی مرکزی و محیطی بر هماهنگی حرکتی ورزشکاران دانشگاهی بود. جامعۀ آماری پژوهش کلیۀ دانشجویان دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تهران بودند که از این میان 24 نفر به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. آزمودنیها پس از شرکت در پیشآزمون هماهنگی حرکتی دودستی، به‌طور تصادفی برحسب نوع خستگی ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر خستگی مرکزی و محیطی بر هماهنگی حرکتی ورزشکاران دانشگاهی بود. جامعۀ آماری پژوهش کلیۀ دانشجویان دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تهران بودند که از این میان 24 نفر به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. آزمودنیها پس از شرکت در پیشآزمون هماهنگی حرکتی دودستی، به‌طور تصادفی برحسب نوع خستگی به دو گروه خستگی مرکزی و محیطی تقسیم شدند. پس از اعمال مداخلۀ مورد نظر به مدت 12 ساعت، پسآزمون هماهنگی حرکتی دودستی به‌عمل آمد. بهمنظور بررسی تفاوت بین گروهها از آزمون تی مستقل و برای تعیین تفاوت درون‌گروهی از آزمون تی همبسته در سطح معناداری 05/0 P≤ استفاده شد. نتایج نشان داد میانگین زمان انجام تکلیف و زمان خطای گروه‌های تحت مداخلۀ خستگی مرکزی (004/0=P) و محیطی (0001/0=P) نسبت به پیشآزمون افزایش معناداری داشتند. همچنین در پسآزمون نتایج تفاوت معناداری را در بین هماهنگی حرکتی دودستی گروه‌های خستگی مرکزی و محیطی نشان داد (006/0=P). با توجه به نتایج، پژوهشگران پیشنهاد می‌کنند که برنامه‌های تمرینی و کاری ورزشکاران به‌گونه‌ای هماهنگ شود که شامل تمریناتی برای افزایش استقامت ذهنی در راستای تمرینات بدنی باشد تا در شرایط مختلف ورزشکار بتواند عملکرد بهینۀ خود را ارائه کند.
حسن محمدزاده؛ پریسا پارسافر؛ جلال دهقانی زاده
چکیده
مکانیزم‌های درگیر در خبرگی در دهۀ اخیر به‌شدت مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. آنها به‌دنبال کشف این مطلب هستند که چگونه افراد برای کسب مهارت بیشتر با تکالیف پیچیده روبه‌رو می‌شوند و بر محدودیت‌ها غلبه می‌کنند. هدف از پژوهش حاضر، مقایسۀ رفتارهای خیرگی و مهارت تصمیم‌گیری در فوتبالیست‌های ماهر (12 نفر) و مبتدی (12 نفر) بود. شرکت‌کنندگان ...
بیشتر
مکانیزم‌های درگیر در خبرگی در دهۀ اخیر به‌شدت مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. آنها به‌دنبال کشف این مطلب هستند که چگونه افراد برای کسب مهارت بیشتر با تکالیف پیچیده روبه‌رو می‌شوند و بر محدودیت‌ها غلبه می‌کنند. هدف از پژوهش حاضر، مقایسۀ رفتارهای خیرگی و مهارت تصمیم‌گیری در فوتبالیست‌های ماهر (12 نفر) و مبتدی (12 نفر) بود. شرکت‌کنندگان در این پژوهش 24 فوتبالیست پسر 19 تا 25 ساله بودند که در دو گروه ماهر و مبتدی قرار گرفتند. بازیکنان ماهر و مبتدی تصاویری از موقعیت‌های مختلف را مشاهده کردند و پیش‌بینی خود را در مورد ضربۀ موردنظر با انتخاب کلید مناسب در حداقل زمان ممکن ارائه دادند. تعداد و مدت تثبیت‌ها از طریق دستگاه ردیابی حرکات چشم به‌همراه دقت و سرعت تصمیم‌گیری برای هر آزمودنی ثبت شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس در مورد مهارت تصمیم‌گیری نشان داد که تفاوت معناداری بین دو گروه در سرعت و دقت تصمیم‌گیری وجود دارد؛ اما نتایج حاصل از رفتارهای خیرگی نشان داد که تفاوت معناداری بین تعداد و مدت تثبیت‌های دو گروه وجود ندارد. این نتایج نشان میدهد که بازیکنان ماهر براساس ادراک چشمگیری قادر به انتخاب نشانه‌های مربوطه از صفحۀ نمایش هستند. علاوه‌بر این نتایج نشان میدهد که بازیکنان ماهر ادراک بینایی بالاتر و تصمیم‌گیری بهتری را در مقایسه با بازیکنان مبتدی نشان میدهند.
